Pokój Emmy

Emma

Jest to niewielkie pomieszczenie, na planie prostokąta. Przy oknie znajduje się biurko, na nim stary komputer. Najwięcej miejsca zajmuje dość duże, sypialniane łóżko, które ma po obu stronach stoliki nocne z lampkami. Prócz tego w pomieszczeniu znajduje się szafa i kilka regałów z książkami.

Emma

//Pracownia

Weszła do pokoju. Jak on się tu znajdzie... Usiadła na łóżku i postawiła talerz babeczek na stoliku nocnym. Rozejrzała się po pokoju.
- Ech... - westchnęła, była zdumiona, ale już za nim tęskniła, a dopiero nie widziała go kilka minut.

Edward

/ ganek

Wyszedł z jej szafy.
- Długo tu szłaś - zaśmiał się i pocałował ją w policzek.

Emma

- Skąd... jak... - spojrzała na niego lekko oniemiała. - Jak tu wszedłeś? Umiesz stać się niewidzialny? Albo się teleportować? - rozejrzała się, wszystko było jak zostawiała, chyba.

Edward

Zaśmiał się.
- Tajemnica - delikatnie pocałował ją w usta.
- Przytulnie tutaj - rozejrzał się po pokoju.

Emma

- Dziękuję... - powiedziała szybko, ten pocałunek nie mal zwalił ją z nóg.
- Zaproponowałabym Ci coś do picia bądź jedzenia, więc... - odchyliła lekko głowę na bok - Masz na coś ochotę? - uśmiechnęła się i próbowała nieroześmiać się.

Edward

- Przestaniesz się ze mnie nabijać - udawał urażonego. Nie odpowiedziała. Złapał ją delikatnie w talii i zaczął łaskotać.
- Przestaniesz? - śmiał się wciąż ją łaskocząc

Emma

Zaczęła się śmiać, próbowała mu się wyrwać ale było to zbyteczne.
- Przestanę! Tylko nie łaskocz! Proszę! - łzy napłynęły jej do oczu od śmiechu. - Proszę! Zrobie wszystko! Tylko nie łaskocz już!

Edward

- Wszystko? - uśmiechnął się łobuzersko i wskazał na swój policzek.

Emma

- Wszystko, wszystko - pocałowała go w policzek, troche pewniej i dłużej niż na polanie. - Jeszcze jakieś życzenia w geście zadość uczynienia? - uśmiechnęła się.

Edward

- No nie wiem - zaśmiał się.
- Przepraszam za te łaskotki - delikatnie wodził dłonią po jej plecach.

Emma

- Nic się nie stało... chociaż nie łaskocz mnie już więcej - pocałowała go w policzek, oparła głowę o jego ramie i delikatnie go objęła.
- Kocham Cię, wiesz?

Edward

- Ja Ciebie też - pocałował ją w czubek głowy.
- Nie jesteś zmęczona? - spytał nie przestając jej głaskać.

Emma

- Troche... ale nie martw się, wytrzymam. - delikatnie przesunęła dłoń na jego ramie i zaczęła głaskać go po szyi. - Musimy coś zrobić do szkoły na jutro?

Edward

- Nie, nic nie trzeba robić - uśmiechnął się.
- Połóż się, wyglądasz na zmęczoną - powiedział delikatnie głaszcząc ją po głowie.

Emma

- Ale ja nie chce żebyś Ty już sobie poszedł... - miała smutny ton głosu, przytuliła głowę do jego ramienia mocniej. - Nie chce...

Edward

- Nigdzie się nie wybieram... - powiedział głaszcząc ją po głowie.
- Obiecuję, że gdy się obudzisz dalej tu będę - szepnął - a wiesz nawet się z Tobą tu położę - westchnął i włożył ją pod kołdrę. Sam położył się obok niej i zaczął nucić piękną melodię.

Emma

Przytuliła się do niego, położyła głowę mu na klatce piersiowej i zamknęła oczy. Melodia uspokajała ją, powoli odchodziła w krainę snu.
- Śliczne... - powiedziała cicho - śliczna melodia... kocham Cię, Edwardzie... kocham nad życie - powoli zapadała w sen. Mówiła coraz wolniej i ciszej.

Edward

- Ja Ciebie też Emmo - szepnął i znów nucił jej do snu.Gdy zasnęła zastanawiał się nad tym wszystkim co się wydarzyło. Nad tym jak ma powiedzieć swojej rodzinie, że zakochał się w człowieku.

Emma

Spała dość mocno, przekręciła się na bok i wtuliła w niego mocno. Położyła głowę wysoko na jego klatce piersiowej i objęła go mocno.
- Edward... kocham... - powiedziała tylko przez sen i ruszyła się lekko przytulając do niego mocniej.

Edward

Zaśmiał się cicho.
- Ciekawe czego jeszcze się dowiem ? - szepnął głaszcząc ją delikatnie po ramieniu.

Emma

Zsunęła się nieco z niego, przez przypadek. Przytuliła głowę teraz do jego przedramienia.
- Nie odchodź... proszę... kocham Cię... - powiedziała smutnym głosem, nadal przez sen. Wtuliła się tylko mocniej w niego.

Edward

Przytulił ją do siebie i delikatnie pocałował w ramię.
- Nigdzie się nie wybieram - szepnął ledwo słyszalnie.

Emma

Przytuliła się do niego mocno, bardzo mocno. Na szczęście kiedy już poczuła jego bliskość przestała mówić przez sen i tylko grzecznie spała w ramionach swojego ukochanego.

Edward

Westchnął i wtulił ją w siebie. Mimo, że ściskała go z całych sił on prawie tego nie czuł.

Emma

Spała spokojnie całą noc, a kiedy tylko do pokoju trafiły pierwsze promienie światła dziennego, a było to już około 4:30 rano zaczęła się budzić. Ruszyła się lekko i wtuliła mocniej do Edwarda, otworzyła na chwile oczy a potem zamknęła je szybko.
- Dzień dobry... dziękuję... - wtuliła się w niego mocno i pocałowała go w klatkę piersiową, bo tylko tam sięgnęła bez wstawnia.

Edward

Pocałował ją w policzek.
- Dzień dobry i proszę ale nie wiem tylko za co dziękowałaś - zaśmiał się i przeczesał jej włosy ręką.

Emma

Wzięła głęboki wdech i wtuliła głowę mocno.
- Że dotrzymałeś obietnicy, obudziłam się i jesteś obok mnie. - głaszcze go delikatnie po klatce piersiowej. - A twoja rodzina nie będzie się martwić, że nie wróciłeś na noc? - otworzyła oczy, oparła brodę o jego pierś i patrzyła na niego jeszcze zaspanym wzorkiem.

Edward

- Cała przyjemność po mojej stronie - uśmiechnął się i delikatnie pocałował ją w usta.
- A przy okazji często tak mówisz przez sen? - zaśmiał się.

Emma

- Co? Nie! - przytuliła się do niego - Mówiła mi mama, że mówie przez sen... co ja wygadywałam? o nie... mogłeś nie słuchać... - zakryła głowę kołdrą.

Edward

Zdjął z niej kołdrę śmiejąc się.
- Mówiłaś tylko, że mnie bardzo kochasz i że nie chcesz żebym odszedł - wciąż się śmiał.
- To było hmm...urocze -zachichotał

Emma

Przystawiła mu palec do ust żeby powstrzymać jego śmiech, zarumieniła się.
- Ech... będę zaklejać usta na noc - westchnęła. - To zmieniając temat, która jest godzina? i czy twoi rodzice nie będą się martwić o Ciebie? że nie wróciłeś na noc... - pocałowała go w policzek.

Edward

- Jest ok 5:00. - powiedział uśmiechając się.
- Nie będą się martwić oni mają swoje zajęcia nocą a ja swoje -zaśmiał się.
- I nie będziesz nic zaklejać bo lubię Cię słuchać - pocałował ją delikatnie w szyję.

Emma

- Mówiłam coś jeszcze? - skrzywiła się lekko. - Piąta rano... - położyła głowę na jego klatce piersiowej i ziewnęła lekko. Bez większego zastanowienia przykryła go dokładnie kołdrą.

Edward

- Nie tylko to co Ci mówiłem - pocałował ją w ramię i szczelnie włożył koc między nich.
- Jedziesz ze mną dziś do szkoły? - szepnął

Emma

- Jeśli mnie zabierzesz. Jeśli nie to pójdę o własnych siłach - uśmiechnęła się i pocałowała go w policzek, potem niżej w zarysz szczęki, w szyję, i klatkę piersiową. - Co prawda już wiesz... ale jeszcze Ci przypomnę. Kocham Cię. - uśmiechnęła się, ziewnęła i przytuliła się mocno do niego.
- Ale do szkoły jeszcze daleko... musisz już iść? - położyła dłoń na jego policzku, miał nadal chłodną skórę.

Edward

- Zabiorę Cię bo jeszcze się potkniesz po drodze -zachichotał.
- Ja Cię kocham bardziej i nigdzie się wciąż nie wybieram - delikatnie całował jej ramiona, szyję, policzki i usta.

Emma

Przewróciła oczami oburzona, odsunęła się od niego i przewróciła na bok.
- Masz mnie za kompletną łamagę. No wiesz... zamiast mnie pocieszać, że nie jestem taka beznadziejna w porównaniu z Tobą to mnie jeszcze dobijasz. - próbowała przybrać załamujący ton głosu, smutny i rozżalony, jednak troche zbierało jej się na śmiech.

Edward

- Kochanie.. - zamruczał jej do ucha - poprostu się o Ciebie martwię - westchnął.
- Szkoda, że jesteś taka krucha - westchnął i przejechał dłonią wzdłuż jej talii i pocałował ją w czoło.

Emma

- Pf... - prychnęła cicho - Jestem twarda, jeszcze Ci to udowodnie. - odwróciła się do niego, co spodowowała, że prawie stykali się nosami, chciała z całej swojej woli go pocałować w usta. Udało jej się jednak powstrzymać i przytuliła się do niego.