Salon

Chiara

Coś jej zaczęło świtać ale nie wierzyła w to.
- Możesz mi to wyjaśnić bardziej po ludzku? - spytała podnosząc się i kładąc się głową na jego kolanach.

Gość

-Nie sądze, żeby się dało. To coś siedzi w tobie i wyżera cię od środka. - Prawda była straszna. Ale prawdziwa

Chiara

- Ale jak to możliwe, że ja jestem... jestem w ciąży? - spytała z niedowierzaniem i położyła rękę na brzuchu. Poczuła, że coś się w niej rusza. Wzięła jego rękę i podwinęła sobie jedną ręką bluzkę. Położyła jego rękę na swoim brzuchu.
- Czujesz? - spytała radośniej,

Gość

-Nie ma powodu do radości. - Warknął. Spociłby się, gdyby mógł.
-Trzeba się jak najprędzej tego pozbyc

Chiara

- Ale to nasze dziecko - powiedziała trochę niepewnie ciągle przytrzymując jego rękę na brzuchu.
- Ono żyje tak jak Ty czy ja. Czujesz jak się rusza - powiedziała patrząc mu w oczy choć te jego ruchu bardzo ją bolały.

Gość

-Odbiło ci?! - Wrzasnął. - Dasz się zabic za morderce?

Chiara

Aż podskoczyła kiedy na nią krzyknął .
- Ale to jest dziecko. Moje i Twoje - powiedziała patrząc na niego smutno.
- Wymyślimy coś. Najwyżej umrę - powiedziała jakby jej życie w tym momencie nie miało znaczenia.

Siobhan Valedhed

-Chi,Vea uspokójcie się...- powiedziała zdenerwowana nie wiedząc co więcej powiedzieć by mogła... -to nie musi być tak,to nie może tak się skończyć... -spojrzała na Nich zdezorientowana...
-trzeba coś na to zaradzić wymyślić nie wiem Ty nie możesz umrzeć nie pozwolę na to -gdyby tylko teraz mogła po jej twarzy poleciały by łzy smutku- nie dopuszczę do tego... -podeszłą do Chi łapiąc ja za rękę i przyciskając ją sobie do piersi tam gdzie jej serce już dawno nie bije spojrzała na Nią ze smutkiem i powtórzyła zdanie - nie pozwolę na to kochana -spuściła wzrok mówiąc tym razem do Vei -jeśli to jest Twoje dziecko a nie wątpię że jest to musisz mi pomóc zrozumiałeś na spokojnie bez nerwów to przedyskutujmy proszę -spojrzała na Niego błagalnie....

Chiara

- Nie możemy go zabić -powiedziała i wstała gwałtownie z kanapy. Dziecko w jej brzuchu trochę się uspokoiło i już czuła się lepiej.
-Nie dam go zabić, to nasze dziecko - prawie krzyknęła.
- Zastanówcie się nad tym a ja idę na spacer - powiedziała i podeszła do Vei.
- Jeśli nie chcesz go ze mną wychować i już nie chcesz ze mną być to zrozumiem - powiedziała i pocałowała go czule.
- Idę na spacer a Wy się zastanówcie - powiedziała wychodząc z domu

/ stacja beznynowa

Gość

Rozłożył się na kanapie chowając twarz w dłoniach. Ta cała sytuacja była nieźle porąbana

Siobhan Valedhed

Chwilę stała nieruchomo myśląc jak by zacząć ,jednakże po chwili głęboko wciągnęła powietrze w płuca odchrząknęła spojrzała na mężczyznę i zabrała głos...
-Vea musimy coś zrobić musisz mi pomóc a raczej ja chcę pomóc wam -na ostatnie słowa nałożyła znaczący nacisk..
-powiedz mi co czujesz co myślisz o tym to jest ważne nie mamy czasu do stracenia -wiedziała że czasu jest nie wiele a trzeba coś jak najszybciej wymyślić...

Gość

-Nie mogę pozwolic aby to coś zeżarło ją od środka.-Westchnął żałośnie

Siobhan Valedhed

-rozumiem Cię doskonale ,ale wiesz że Chi nie pozwoli by dziecku się coś stało nie pozwoli się tknąć Ona chyba nawet nie zdaje sobie sprawy z tego co jej tak na prawde grozi-również westchnęła zrezygnowana...

Gość

-Więc co ma zrobic? - To było podstawowe pytanie. Spojrzał na nią oczekując pomocy.

[Sobh, interpunkcja, pliss Smile

]

Siobhan Valedhed

Popatrzyła na Niego sama się nad tym zastanawiając .Jednakże pewne było tylko jedno,że zrobić coś trzeba.
- Wiesz myślę, że na sam początek to trzeba ją jakoś uświadomić,ale czy jesteś na to gotowy? Czy będziesz potrafił zdobyć się na to aby ją do tego przekonać? - spojrzała na Niego zrezygnowana.

[postaram się o tym pamiętać wybacz Smile

]

Gość

-Co z tego, że jej to powiem, skoro ona i tak nie będzie chciała się TEGO pozbyć? - Spytał.

Siobhan Valedhed

- Więc co zostawisz to tak sobie samej - fuknęła zła na Niego.
- a poza tym porozmawiać zawsze trzeba bez względu na to czy się zgodzi czy też nie, przecież Ona Cię kocha więc myślę, że nasz jakiś tam plan ma może małą szansę na powodzenia, ale tu już wszystko zależy od Ciebie i Twojego podejścia- powiedziała chłodno nawet na Niego nie patrząc.

Chiara

/ las

Doszła do domu lekko się chwiejąc. Weszła do środka i doszła do kanapy. Opadła na nią ciężko.
- I do czego doszliście? - spytała głaszcząc się po brzuchu aby trochę uspokoić dziecko.

Siobhan Valedhed

-Szczerze mówiąc to do niczego jak na razie -odpowiedziała okropnie zasępiona było jej bardzo przykro a oczy w tej chwili wyrażały okropny smutek.Zwiesiła głowę nie spoglądając na Nich i cicho westchnęła smutno.
-i szczerze mówiąc to ja już nie wiem nic głowa mnie boli od tego wszystkiego...- spochmurniała jeszcze bardziej.

Chiara

- Sobh nie smuć się - powiedziała patrząc na nią z odrobiną smutku. Dziecko znów dawało o sobie znać.
- Wszystko będzie dobrze, nie ma powodu do smutku - powiedziała cicho zaciskając ręce w pięści.

Siobhan Valedhed

Nie odpowiedziała nic, nie potrafiła nawet coś jej ściskało okropnie gardło.
-Mam taką nadzieję -rzekła jeszcze smutniej do siebie. Nie wiedziała czy to przetrzyma, w tej chwili miała wielką ochotę umrzeć.

Chiara

Westchnęła ciężko i wstała. Podeszła do niej i przytuliła z całych sił jakie miała.
- Sobh, będzie ok. Nie martw się o mnie - szepnęła wciąż ją przytulając. Wzięła jej rękę i położyła na swoim brzuchu.
- Czujesz jak się rusza? - spytała ze słabym uśmiechem.

Siobhan Valedhed

Spojrzała jej głęboko w oczy.
-Tak czuję każdy jego ruch -w jej oczach malowało się przerażenie a zarazem zaciekawienie...
-Chi musimy coś z tym zrobić to Cię zabije rozumiesz-przytuliła ją bardzo mocno do siebie.

Chiara

Przytuliła się do niej.
- Ale to jest dziecko moje i jego - powiedziała cicho.
- To jest część mnie i część Vei . Ono nie chce mnie krzywdzić - stwierdziła wzdychając ciężko.

Gość

-To zdecydowanie nie jest część mnie. - Zaprzeczył gorąco. - I trzeba się tego pozbyć.

Chiara

Podeszła do niego i spojrzała mu w oczy,
- A jak to wyciągniesz? - spytała - a dziecko i tak jest Twoje i tak - dodała patrząc mu w oczy.

Gość

-Przekroję cię na pół, wyjmę, zapakuję w paczkę i wyślę do Volterry. - Wysyczał przez zęby

Chiara

Oczy jej prawie na wierzch wyszły.
- Ale...ale po co? Przecież będzie mieszkał tutaj z nami. - powiedziała patrząc na niego. Jakaś łezka poleciała po jej policzku - wychowam je albo z Twoją pomocą albo sama - powiedziała łamiącym się głosem i z powodu, że Vea nie chciał dziecka i z powodu bólu jaki odczuwała. Nie chciała przyjąć do wiadomości, że to coś ją zabija

Siobhan Valedhed

-Chi my na prawdę nie możemy mieć pewności czy to co się w Tobie rozwija, czy to nas nie narazi na niebezpieczeństwo zrozum również punkt widzenia Vei On się o Ciebie martwi, boi się ,że może Cię stracić wiesz iż żywa z tego nie wyjdziesz jeśli postanowisz to urodzić -westchnęła ciężko - pozostaje jedynie cesarskie cięcie i to jak najprędzej- mówiąc to prawie się załamała, skuliła się cała w sobie cała się telepiąc.

Chiara

Podeszła do Sobh i usiadła obok niej.
- Sobh, ale ja już zdążyłam te maleństwo pokochać. Ja też się boję o was, o nie ale o siebie najmniej - powiedziała głaszcząc ją po plecach

Siobhan Valedhed

-A właśnie najbardziej powinnaś się bać o samą siebie, kochana daj sobie pomóc musimy coś zrobić ja za zabijaniem nie jestem ale coś wymyślić musimy -spojrzała jej w oczy wręcz błagalnie, w tej chwili była okropnie przerażona.

Chiara

W tej chwili coś ją bardzo zabolało i dało się usłyszeć dźwięk czegoś łamanego. Chi skuliła się i jęknęła głośno.
- Sobh a jaki masz pomysł? - już prawie jej uległa

Siobhan Valedhed

-O nie -wręcz krzyknęła złapała ją za rękę by otuchy jej dodać - trzeba jak najszybciej to z Ciebie wyciągnąć nim będzie za późno jak już mówiłam będzie konieczna cesarka - mówiła to z bólem a jej głos drżał.

Chiara

Skuliła się i mocniej ścisnęła jej rękę.
- Ale ono musi żyć - to co powiedziała było ledwo słyszalne. Łzy płynęła po jej policzkach i cicho jęknęła z bólu.

Gość

-Jedyne co musi, to dać żyć TOBIE. - Warknął odsuwając się od niej. Widział jak płacze z bólu i serce mu się krajało.
-Odeślemy je do Volturi, tam się nim zajmą.

Chiara

Już nie miała siły nic powiedzieć. Spojrzała na niego wzrokiem mówiącym, że ma ją przytulić. Otarła jedną ręką swoje policzki.

Siobhan Valedhed

- Jak to Volturi- spojrzała na Niego zaskoczona- chyba nie mówisz tego poważnie co?...
-Nie tak nie może być a jeśli skażemy je na śmierć a Ono będzie normalne, czy będziesz potrafił z tym żyć normalnie- łypnęła na Niego zła.
- nie martw się kochana coś wymyślimy będzie dobrze -rzekła do Chi...

Chiara

- Tak myślisz? - spytała szeptem i przytuliła się do niej skro on nie chciał do niej podjeść.
- Ale skoro ono ma nas rodzielić to może jedak się zastanowię - powiedziała smutno . W głębi bała się, że jeśli Vea ją zostawi zostanie sama bez kogoś kto ją kocha

Siobhan Valedhed

- Nie wiem na prawdę nie wiem kochana, nigdy do końca nie będziemy mieć pewności a decyzję trzeba podjąć jak najszybciej- westchnęła ciężko...
- i te decyzję musicie podjąć oboje razem na spokojnie- rzekła cicho lecz spokojnie.

Chiara

- Ale jak on nie chce rozmawiać - szepnęła jej do ucha tak żeby nie słyszał.
- Oh, Sobh przykro mi że to tak wyszło - powiedziała spuszczając wzrok