Salon

Siobhan Valedhed

Również spojrzała na Vee nie do końca rozumiała tego dlaczego odpycha go jego własne dziecko nieważne czymkolwiek by było już się nie uśmiechała...
-ale, czy nic tak na prawdę się nie da zrobić? trochę poczekać zobaczyć? a może wcale nam nie będzie zagrażać?- tyle pytań jej się cisnęło na usta...

Chiara

Spojrzała ze smutkiem po ich twarzach. Sama nie wiedziała czemu odpycha go jego dziecko.
- Vea... - zaczęła głaszcząc go po policzku - nie chcę zostać sama. Boję się... a on - wskazała ręką na dziecko - będzie mnie kochać i będzie przy mnie zawsze. Przynajmniej mam taką nadzieję - skończyła patrząc na niego smutnym wzrokiem.

Siobhan Valedhed

Westchnęła ciężko... chyba powinni pobyć trochę sami i porozmawiać ze sobą szczerze - pomyślała sobie powoli wycofując się w tył..
-na mnie już pora myślę że chwilowo dobrze wam zrobi pobyt samemu bez mojej osoby niebawem wrócę- ucałowała Chi spojrzała na Vee a później na maleństwo i wyszła frontowymi drzwiami kierując się w stronę miasta...

/Forks, Ulica

Gość

Chiara

Posmutniała. Kiedy pojawiła się mgła przestraszyła się i wzięła małego na ręce. Drugą ręką złapała rękę Vei. Z mgły wyłoniło się kilka postaci w ciemnych kapturach.

Gość

Otulił ją ramieniem wbijając wzrok w wyraźne już teraz kontury postaci przed nimi. Przełknął cicho ślinę, kiedy zobaczył zaledwie metr przed sobą sylwetkę w ciemnej pelerynie i twarzą zakrytą obszernym kapturem.
-Nie lubimy być wzywani bez powodu. - Powiedział pierwszy wampir grobowo chłodnym tonem. - Mam nadzieję, że nie jesteśmy tu na próżno.

Chiara

Wtuliła się w jego ramie i przelotnie spojrzała po twarzach Volturii.
Nic nie mówiła.Miała wrażenie, że wysiadł jej głos. Dziecko gniotło jej jedną rączką bluzkę.

Gość

Spojrzenie jednego z Volturi powędrowało ku tobołkowi w rękach Chiary. Uśmiechnął się ohydnie i popatrzył jeszcze raz na 'rodziców'.
-Rozumiem. - Zamruczał przesuwając się w ich kierunku. Vea nie próbował go powstrzymać. 20 lat przebywał z Volturi i nie robiło to na nim wrażenia. Nawet fakt, że był to jego potomek nie był istotny.
-Chiara... - Szepnął jej na ucho. - Oddaj go.

Chiara

Była przerażona wtuliła dziecko w siebie ostatni raz i ucałowała go w główkę. Spojrzała na twarz mężczyzny obok i oddała mu dziecko. Łzy spłynęła po jej policzkach.

Gość

Wtuli w swj tors twarz Chiary. Nie wyobrażał sobie, albo nie chciał wyobrazić, co teraz czuła. Wiedział jednak, że nie jest to coś miłego. Stary wampir wyciągnął po dziecko szczupłe, zręczne palce i przycisnął je do piersi uśmiechając się zjadliwie.
-Byłbym wdzięczny, gdybyście załatwili to u siebie. - Mruknął Vea ponaglająco. Tamten kiwnął głową, tym samym zarzucając sobie na twarz kaptur. Po chwili oddalili się i zniknęli w chmurze mgły. Nawet po ich odejściu snuła się między ich nogami, jak wąż, który ma za chwilę zaatakować i muskała nieprzyjemnie ich nogi. Vea rozgonił ją kilkoma machnięciami ręki i odwrócił się do Chi przodem obejmując ją i mocno do siebiue przyciskając. Głaszcząc ją po głowie szeptał:
-Nie martw się. Będzie mu tam dobrze...

Chiara

Zaczęła płakać.
- Nie nie będzie. Dobrze wiesz, że go zabiją - mówiła przez łzy. Wtuliła się w jego tors. Tak bardzo jej tego brakowało.
- Już zdążyłam go pokochać - szepnęła.

Gość

-To był błąd. - Mruknął posępnie. Otarł jej łzy z policzka i wtulił twarz w jej włosy.
-Ale uspokój się. Nic już nie możemy zrobić. - Oczywiście, że wiedział, że go zabiją. Był przy wielu egzekucjach Zimnych Dzieci, jednak nigdy żadnej nie wykonał.

Chiara

Wtuliła się w jego szyję.
- Tak jest lepiej prawda? Dla wszystkich? - spytała już spokojnie z nutką nadziei w glosie. Noskiem przejechała po jego szyi, bardzo delikatnie.

Gość

-Prawda. - Odpowiedział jej zgodnie z prawdą całując ją w czubek głowy.

Chiara

- Kocham Cię - powiedziała cicho i całując go w szyję.
- Kocham najbardziej na świecie - szepnęła między pocałunkami.

Gość

Uniósł jej podbródek i również ją pocałował.
-Masz tu jakiś znajomych? - Pytał między pocałunkami.

Chiara

- Czemu pytasz? - spytała z uśmiechem.
- Znam kilka osób ale niewiele, to raczej takie znajomości przelotne - zaśmiała się - Sobh to moja jedyna przyjaciółka - powiedziała i pocałowała go namiętnie-skorzystała z okazji xD. Wplotła ręce w jego włosy,

Gość

-A ten chłopak z lotniska? - Spytał podejrzliwie. Niie wiedział, czy może ufać Chiarze.

Chiara

- O co Ty mnie podejrzewasz? - spytała odsuwając się kawałek.
- To tylko mój znajomy. Nic się nie wydarzyło, do niczego nie doszło. Nie widziałam go od mojego powrotu z Włoch. - wyjaśniła mu patrząc na niego uważnie.

Gość

Zasępił się, a jednocześnie poczuł ulgę.
-Chiara, to nie tak, że ci nie ufam... Nie ufam wszystkim facetom naokoło ciebie. - Uśmiechnął się patrząc jej w oczy.

Chiara

- Ale ja jestem tylko Twoja i zawsze będę. Nie obchodzą mnie inni faceci. Dla mnie tylko Ty istniejesz - podeszła i pogłaskała go po policzku.
- To ja się raczej martwię, że znajdziesz sobie jakąś ładniejszą, atrakcyjniejszą wampirzycę - westchnęła smutno

Gość

-Ładniejszą? Atrakcyjniejszą? Chi, nie ma takiej, zrozum. Nie ma na świecie kobiety, która zastąpiłaby mi ciebie. - Powiedział Obejmując ją i wtulając w ramię.

Chiara

Uśmiechnęła się delikatnie.
- Na pewno? - spytała drażniąc się z nim.
- To w takim razie.... - spojrzała na niego z uśmiechem i pogłaskała po policzku.

Gość

-Na pewno. - Potwierdził niecierpliwym głosem i przejechał jej wierzchem dłoni po policzku. Była dla niego jedynym skarbem

Chiara

Uśmiechnęła się spuszczając wzrok i pewnie by się zarumieniła.
- Vea... - przeciągnęła jego imię mówiąc cicho i gładziła go po klatce piersiowej - a może chodź na górę - stwierdziła nieśmiało.

Gość

-Tak, wydaje mi się to dobrym pomysłem. - Stwiedził z łobuzerskim uśmiechem. Pocałował ją delikatnie.

Chiara

Odwazajemniła pocałunek z uśmiechem i pociągnęła go w stronę sypialni.

/ sypialnia C&V [ Ty zaczynasz :* ]

Aaron

/ Teren ptrzed domem

- Nie dziękuję - odpowiedział grzecznie i przysiadł na brzegu kanapy i złożył sobie na kolanach czarną, papierowa teczkę. Otwarł ją strzelając gumką. Z jakiegoś powodu nagle zatrzęsły mu się dłonie a na twarz wypełz uśmieszek. Opanuj się... To tylko jedna noc... Przymknął na krótką chwilę oczy i spojrzał na kobietę. -Proszę - podał jej kilka ulotek - Kołdry są z ... - zaczął recytować znajomą mu regułkę, pamiętajac o właściwej tonacji głosu.

Chiara

/ t.p.d

Wzięła od niego ulotki i grzecznie usiadła w fotelu przeglądając je.
- Bardzo ładne a te ma Pan dostępne? - spytała wskazując na czarną pościel w srebrne wzory.

Aaron

Aaron wysunął się lekko do przodu i spojrzał na te które wskazywała kobieta. Zerknął w swoje notatki - Tak są. - oświadczył pogodnie - O wymiarach... - potarł miejsce na szyi gdzie widniała malinka. Przeklnął Marikę w myślach i zaczął raz jeszcze - Wymiary na poszwę 160×200 cm a na poduszkę 70×80 cm....

Chiara

Uśmiechnęła się i zerknęła tam gdzie się drapał i z uśmiechem przeniosła wzrok na ulotkę.
- To w takim razie wezmę te 2 . A ma Pan jeszcze coś w zieleni? - spytała oddając mu ulotkę

Aaron

- Dobrze - powiedział i zanotował coś na formularzu zamówienia - Zieleń? - przerzucił szybko kartki w książeczce informacyjnej której używał. - Mamy [link widoczny dla zalogowanych] i [link widoczny dla zalogowanych], lub [link widoczny dla zalogowanych].

Chiara

Z zamyśleniem przyglądała się pościelą. W końcu wybrała.
- Poproszę tą ostatnią - uśmiechnęła się i w myślach przeglądała pokoje, do którego jeszcze coś potrzeba.
- A ma Pan też jakieś inne rzeczy do pokoi? - spytała opierając się o fotel

Aaron

- W porządku - poczynił kolejne zapiski - Niestety nie. - uśmiechnął się do niej przepraszająco - Tylko zestawy pościelowe - rozłożył trochę bezradnie ręce. Obracał powoli w dłoniach długopis a myślami był gdzieś w Seattle.

Chiara

Uśmiechnęła się.
- To w takim razie to wszystko - wstała i poszła po swoją torebkę.
- Ile razem? - spytała

Aaron

Chrząknął cicho - Nie teraz - powiedział widząc jak wyciąga portfel - Płatne przy odbiorze - powiedział i wziął formularz. Uniósł go w górę by się przyjrzała - Oto pani zamówienie. Zgadza się? - poczekał aż się z nim zapozna. - Jeśli wszystko w porządku jutro ok. południa zamówienie będzie dostarczone.

Chiara

- Tak , wszystko się zgadza - stwierdziła czytając formularza.
- Być może będzie ktoś inny ale to nie ważne chyba. W takim razie dziękuję. Gdyby miał Pan jakieś nowości to proszę wpaść - stwierdziła

Aaron

- Nie to nie stanowi problemu - stwierdził - Chodzi tylko o pokwitowanie odbioru. - powiedział i wstał. Skłonił się lekko przed kobietą. - Dziękuję za udaną współpracę. Do zobaczenia. - z tymi słowami wyszedł z domu.

/ Ulica

Chiara

/ teren przed domem

Weszła do salonu i włożyła bukiet do dużego wazonu i postawiła na kominku. Wyciągnęła karteczkę i zaczęła czytać. Łzy napłynęła jej do oczy jednak nie chciała płakać, twierdziła, że i tak już za dużo płacze. Położyła karteczkę na stole i otworzyła pudełeczko. Wyciągnęła pierścionek, bardzo delikatnie. Jakaś jedna łezka spłynęła po jej policzku. Włożyła go na palec.
W myślach zadała sobie jedno pytanie: czemu?. Czemu wyjechał do Volterry? Czemu bez niej?
Bała się , że jeśli wyjechał to już nie wróci, nigdy. Na samą myśl nogi jej zmiękły. Usiadła na kanapie i schowała twarz w dłonie. Wciąż zastanawiała się nad celem jego wyjazdu. Nie mogła tego pojąć. Spojrzała na pierścionek.
- Napisał, że mnie kocha, wróci,wróci... - powtarzała sobie cicho - musi wrócić. Nie może mnie zostawić - szeptała coraz mniej pewnym głosem. Podciągnęła nogi na kanapę i objęła je rękoma. Oparła się czołem o kolana.
- Vea mnie kocha....wróci i znów będziemy razem - powtarzała to ciągle jakby chciała to sobie wmówić. Jak to ona , znów histeryzowała. Ale gdyby sam jej to powiedział byłaby spokojniejsza, a tak myślała, że bał się jej powiedzieć prosto w oczy,że ją zostawia. Spojrzała jeszcze raz na pierścionek i lekko się uśmiechnęła.
- Chciał się ze mną ożenić, musi wrócić - nabrała trochę optymizmu. Wpatrywała się w swój palec, na który wcześniej włożyła pierścionek, to na róże na kominku. Kiedy było już trochę ciemniej uświadomiła sobie,że dawno nie polowała. Wstała z kanapy i tylnym wyjściem pognała do lasu.

/ las

Johnny Walker

// ulice

Poprowadziła go prosto do salonu. Johnny uśmiechał sie pod nosem. ozglądał się ciekawie. Gdy tylko weszli przyciągnął ją do siebie. - Ani jedno ani drugie - pocałowął ją mocno.