Ulica

Adam Knight

/Teren przed domem

- To gdzie jest najbliższe lotnisko? W Seattle? - zapytał właczając radio.

Selene

/Dom Adama K./Teren prze domem

- Tak, w Seattle. Łatwo trafić - uśmiechnęła się. - Jestem ciekawa co by powiedziała twoja matka na mój widok.

Adam Knight

- Napewno coś powie, o to się nie martw. - Był to jeden z problemów który go teraz martwił - Jej się nie bój. - Kiedy wyjechali z Forks, Adam docisnął pedał gazu. Samochód sunął swobodnie 190 km/h - Napewno się ucieszy jak cię zobaczy.

Selene

- Ucieszy? - spytała, patrząc na niego z niedowierzaniem. - Nie mów, że ona chce cię wyswatać z kimś. Zależy jej na tym, byś miał towarzyszkę?

Adam Knight

Adam uśmiechnął się zerkając na nią. - A co myslisz? Że jest tak zaborcza i nie chce mnie nikomu oddać? Będzie szczęśliwa pozbywajac się mnie... - pokręcił głowa przygryzając dolna wargę. - Spodobasz jej się, zobaczysz.

Selene

- Czy ja wiem... - zaczęła się zastanawiać. - Adamie, mogę cię o coś zapytać?

Adam Knight

- Pytaj - powiedział mimowolnie zaciskając dłonie na kierownicy.

Selene

- Czy ty... miałeś kiedyś dziewczynę? No wiesz o co mi chodzi - dodała. - Spotykałeś się już kimś?

Adam Knight

- Nie. Nie interesowało mnie to zbytnio, dopóki nie spotkałem ciebie.

Selene

- Rozumiem - pokiwała głową. - Byłam ciekawa tego, ile ty wiesz o związkach, a ile ja. Dobrze wiedzieć jak to u ciebie wyglądało.

Adam Knight

- U mnie to nie wygladało, bo wcale tego nie było. - wzruszył ramionami wjeżdzając w miasto - A ty?

/ Seattle / Ulice

Gość

- Rzeczywiście, nie ma tu wielu ciekawych rzeczy... - powiedział - ale zapachów różnych stworów sporo.

Kejsi

- po dłuższym czsie da się przyzwyczaić - powiedziałą nieco obojentnym tonem. Wzieła głęboki wdech.

Gość

- Mam nadzieje - powiedział nagle zatrzymując się - Jak to możliwe, że w tym mieście jest tyle wampirów, a ty znasz tu tak mało osób? - zapytał zdziwiony.

Kejsi

- po prostu nie lubię tłumów - powiedziałą weselej, znów wzieła wdech. Spojrzała spokojnie na chłopaka

Gość

- Dobra, nie będę wnikał, nie moja sprawa. - powiedział spokojnie - Trochę to dziwne, nie uważasz? Wampiry, mieszańcy i wilkołaki, a nie było żadnych walk między nimi.

Kejsi

- to bardzo dziwne - porzyznała na sekundę pogrążajac się w myślach
- wiesz że niektórzy ludzie newet o nas wiedzą? - spytała po chwili

Gość

Zatrzymał się gwałtownie i spojrzał na nią z niedowierzaniem - Żartujesz sobie, prawda? - zapytał niemal błagalnym tonem. - Kto im coś powiedział i po co?

Kejsi

- niestety nie żartuję. Kto dokładnie im to mówi nie wiem - powiedziała wypranym z uczuć tonem.
- zanim cię spotkałam rozmawiałam z dziewczyną która powiedziała mi że wie kim jestem, założę się że nie jest jedyna - dodała nie zmieniając tonu

Gość

Stał chwilę w bezruchu a potem zaczął powoli - A jeśli to w tej sprawie są Volturi? Jeśli zamierzają zabić tych ludzi i wampiry? Będzie tu pogrom. - powiedział całkiem spokojnie.

Kejsi

- możliwe, ale ich niepokoi pewnie jeszczę coś... - odparła patrząc mu w oczy
- z resztą te kundle z La Push też nie są pomocne. Ta dziewczyna którę wcześniej spotkałam mówiła mi że niby oni są lepsi od nas, jakby te kundle były superbochaterami a my wręcz przeciwnie - dodała trochę zdenerwowana.

Gość

- Wspaniałe miłe wilczki - zironizował - A my jesteśmy okrutnymi bestiami, które wszystkich mordują... - zaśmiał się ponuro - Skoro tak nas postrzegają, to może zaczniemy się tak zachowywać? Już widzę te nagłówki gazet "Fala niewyjaśnionych morderstw w Forks", "Policja bezradna", "50 ofiar w ciągu 30 dni" "Seryjny morderca w Forks?". Było by wspaniale.

Kejsi

zaczeła delikatnie drżeć, zawsze tak miała gdy się denerwowała.
- możemy skończyć temat tych kundli? Chiałam cię po prostu ostrzec żebyś uważał na siebię - powiedziała powoli opanowując się

Gość

- Okej, nie ma sprawy. - powiedział natychmiast się uspokajając. Pomyśle nad tym później

Kejsi

- to gdzie idziemy? - spytała wesoło, gdy się opanowała

Gość

- To raczej ja ciebie powinienem o to spytać. - zauważył - Nie znam tego miasta.

Kejsi

- nie martw się ja też - powiedziałą i uśmiechneła się do niego
- a gdzie chciałbyś iść? albo co porobić? - spytała patrząc w jego oczy

Gość

- Wszystko mi jedno, gdzie pójdziemy. A zrobić chciałbym coś, żebyśmy się oboje nie nudzili.

Kejsi

-na przykład? - pytała unosząc jedną brew

Gość

- Nie wiem, powiedziałem tylko, że chciałbym robić coś, żebyśmy się nie nudzili. - uśmiechnął się do niej łobuzersko.

Kejsi

- sądzę że jednak masz jakiś pomysł - powiedziała robiąc słodką minkę

Gość

Zaczerwienił się. A raczej zaczerwieniłby się gdyby był człowiekiem. - Mam... - powiedział z wahaniem.

Kejsi

- widzisz. Ja zgadnę prowie wszystko - uśmiechneła się słodko i zrobiła niewinną minę

Gość

- Nie - zaprzeczył - zgadłaś tylko, że mam jakiś pomysł, nie jaki mam pomysł - spojrzał na nią uśmiechając się.

Kejsi

- dlatego mówiłam prawie... - odparła udając delikatne urażenie, było jej bardzo do śmiechu

Gość

- Podpowiem ci, że propozycje nie zmieniły się, odkąd siedzieliśmy w moim domu w Port Angeles - powiedział niepewnie.

Kejsi

- hm, chyba jestem coraz bliżej rozwiązania.... - powiedziała, myśląc nad tym przez chwilkę. Gdy skończyła spojrzała mu w oczy starając się coś z nich wyczytać.

Gość

Odwzajemnił spojrzenie. - Wiesz już? - zapytał z nutką nadziei w głosie. - Śmiało, powiedz.

Kejsi

- jeszcze nie do końca... - powiedziałą uśmiechając się słodko do niego

Gość

- Znowu chcesz żebym ci powiedział? - spytał udając obrażonego - To żadna zabawa.