Apartament J. Dubois

Carmen

// posterunek

Zaparkowała na parkingu i poszła z Julie do jej apartamentu.
- Jeszcze u Ciebie nie byłam - uśmiechnęła się stojąc pod drzwiami

Juliette

Pierwszym co zrobiła było pootwieranie wszystkich okien.
- Nikt u mnie nie był - uśmiechnęła się zrzucając szpilki z nóg. Chwilę później na podłodze wylądowała sukienka i gorset. Miała na sobie to w czym wystąpiła ostatniego wieczoru. Nie krępowała jej nagość wobec nikogo. Skierowała się do łazienki. Puściła do wanny wodę. Wrzuciła kapsułki z olejkiem.
- On mnie nienawidzi - powiedziała w końcu opierajac się o futrynę.

Carmen

Rozejrzała się po salonie.
- Ładnie tu u Ciebie - uśmiechnęła się. Jakoś nie przejęła się widokiem Julie bez ubrań.
- Julie... nie możesz tak myśleć - objęła ją ramieniem - musisz wierzyć w to,że wszystko się uda - pocałowała ją w policzek

Juliette

- Nie Carmie. On mnie nienawidzi. Po tym co mu powiedziałam.. Wcale sie nie dziwie. Kazał mi wyjść. Wyrzucił mnie z pokoju - opowiedziała jej ze wszystkimi szczegółami. - Więc wyszłam i chciałam przyjechać tutaj, ale mi nie wyszło zbytnio... - westchnęła - Moje oszczędności zmalały o jakieś 65 tysięcy. Zapłaciłam za te dwa tygodnie urlopu. Jak bedzie trzeba zapłacę za kolejne... Później będę musiała to jakoś odrobić. Nie chciałam, zeby sie zorientowął ze odwołałam klientów. On przecież nie może tracić pieniędzy, prawda? - zapytała z sarkazmem - A ja nie chcę tam chwilowo wracać. kazał mi złapac dystans.. to go łapię. Najlepiej będzie jak mu zejdę teraz z oczu - wzruszyła ramionami.

Carmen

- Nie będziesz za nic płacić. Tobie też, jak każdemu, należy się urlop. Załatwię to. Ty się niczym nie martw - przytulała ja mocno.
- On nie może Cię tak traktować. On czasem chyba nie umie sobie poradzić z tym,że ktoś darzy go jakimkolwiek uczuciem. Nawet przyjaźnią. Akceptuje tylko Martina

Juliette

- Nie Carmie. - zaprotestowała - ja nie chcę żeby on wiedział że odwołałam klientów. Nie chcę żeby w razie co na mnie odreagowywał i już. Zapłaciłam. Jemu się rachunek będzie zgadzał póki co.. a jak będzie analizował wyciąg bankowy to wtedy się zaczne zastanawiać nad wyjaśnieniami. Chwilowo chcę żeby zostało tak jak jest. A najlepiej by było jakbym umarła. Ale przecież ja nawet nie choruję - walnęła w futrynę z irytacją.

Carmen

- Ej - skarciła ją i odciągnęła od futryny,
- A co ja bym zrobiła gdyby Ciebie nie było? - zwróciła jej twarz tak zeby patrzyła jej w oczy.
- Julie, poradzimy sobie i coś wymyślimy. Kiedyś robiłam parę przekrętów więc może i tutaj coś uda nam się wymyślić

Juliette

- Ale ja nie chcę robić przekrętów Carmie. Do tej pory uczciwie zapracowałam na każdego centa. I niech tak zostanie. - spojrzała przyjaciółce w oczy i westchnęła - Ja chyba zbyt dużo chcę dla siebie, wiesz? W tym co on powiedział.. Ja go rozumiem, że boi się starosci, że czas mu przecieka przez palce. Ale dlaczego do cholery on soebie odmawia bycia z kimś? Tego pojąć nie mogę. No chyba ze to akurat dotyczy tylko mojej osoby... Mówi że marzy o rodzinie, ale jednocześnie nie pozwala sobie nawet na pomyslenie o takiej w sposób inny niż niedoścignione marzenie. To głupie... - oderwała się od Carmen i zanurzyła się w wannie. Ciepła woda rozluźniała mięśnie.

Carmen

Kucnęła przy wannie, kładąc brodę na oparciu wanny.
- Wiesz.. może on boi się, że zostanie zraniony, on boi się zostać zranionym. Nie mam pojęcia - westchnęła.
- Może w jego przeszłości była jakaś sytuacja, która nastawiła go do tego pesymistycznie - swierdziła w końcu

Juliette

- Nie wiem - odpowiedziała wprost - Nie wiem i nie sądzę zebym kiedykolwiek się dowiedziała. On mi na to nie pozwoli. Szczególnie teraz. najgorsze jest to ze czego bym sobie nie obiecywała, to i tak nie umiem się od niego trzymac z daleka. Nie umiem i nie chcę. I to mnie dobija. Tak samo jak mój wiek - zanurzyła się całkowicie w wodzie. Nosem wypuszczała bąbelki leżąc na dnie wanny.

Carmen

- Maruda z ciebie - zasmiała sie. Zaczela ściągac ciuszki.
- Przesuń się - zaśmiała sie

Juliette

Wynurzyła się i zaśmiała. Przesunęła się odrobinę. Wanna była wielka, więc spokojnie zmieściły się obie.
- Jak już tu wlazłaś to umyj mi plecy - zaśmiała się Julie. Kac jej mijał. Powoli ale mijał. Zły humor także. Wręczyła Carman gąbkę i odwróciła się.

Carmen

- Jasne - usiadła za nia i dokładnie zaczęła myć jej plecka .
- Martin by zawału dostał - roześmiała sie

Juliette

- Nie... - stwierdziła - on by mnie zabił. A ciebie zamknął w pustelni - zachichotała. - Carmie.. jak to jest? Tak być z kimś? - przymknęła oczy poddając się lekkiemu masażowi jaki właśnie fundowała jej Carmen.

Carmen

Delikatnie myła jej plecy , masując ją przy tym.
- To jest nie do opisania. Mieć kogoś kto Cię kocha, dba o Ciebie,pragnie Cię. To jest coś wspaniałego - westchnłęa a uśmiechem

Juliette

Juliette objęła kolana rękami i oparła na nich brodę.
- Zazdroszczę ci. - powiedziała po prostu.
- Wiesz.. ci wszyscy faceci chcą tego - teatralnym gestem przesunęła dłonią wzdłuż swojego ciała. - Jednak nikt nie chce tego - wskazała na miejsce, w którym biło jej serce - to dołujące. Carmen to mnie tak strasznie dołuje... I on mi śmie mówić o samotnosci? - wybuchła - Ile bedzie cierpiał na swoją? 80 lat? A ja? Wieki! I on to śmie porównywać? Co on moze wiedzieć o samotnosci?

Carmen

Nic nie powiedziała tylko mocno ją objęła. Głaskała po plecach,włosach.
- Cii...spokojnie-powiedziała tylko

Juliette

Wtuliła się w Carmen płacząc. Nerwy jej puściły. Objęła ją mocno i płakała jak dziecko.

Carmen

- Wypłacz się - szepnęła przytulając ją mocno.Jak zwykle sama uroniła łezkę

Juliette

- To po prostu jest takie niesprawiedliwe - płakała cicho.

Carmen

- Wiem ale wiesz, każda potwora znajdzie swojego adoratora - cmoknęła ją w policzek

Juliette

Parsknęła histerycznym smiechem - Niektóre nie chcą. - spojrzała na Carmen i wytarła oczy. Przepłukała wodą twarz. - Zamordujesz mnie za pomysł... - zachichotała. Julie w takim humorze i jej pomysły... masakra!

Carmen

- Najpierw się dowiem co to za pomysł - trąciła ją palcem w nosek i zaśmiała się

Juliette

Juliette nachyliła się i poszeptała jej moment do ucha. Spojrzała na przyjaciółkę z diabolicznym uśmiechem.
-... no i wyslemy to - zachichotała - skoro już mi i tak wszystko jedno to mogę zginąć uduszona przez niego. Nie zależy mi. - zaśmiała się

Carmen

Roześmiała się kiedy usłyszała jej pomysł.
- Dobra. Trochę zazdrości mu nie zaszkodzi - pękała ze śmiechu prawie.

Juliette

- Z mojego czy Twojego? - chichotała równie mocno.

Carmen

- Z Twojej. Będzie ciekawiej - powiedziała śmiejąc się

Juliette

Jak ustaliły tak zrobiły. Poobściskiwały się nieco pstrykajac przy tym zdjęcia. Oczywiście dla jaj i w zartach. Śmiejąc się jak głupie wysłały do Martina mmsa z telefonu Juliette

Carmen

Po sesji zdjęciowej xD usiadła na przeciw Julie.
- Wysłałaś? - spytała znów z uśmiechem

Juliette

- On mnie za to zabije, wiesz? - chichotała nadal. - Wysłałam. I zabroni ci się do mnie zblizać. Umrę bez ciebie. Kto mnie będzie wspierał jak ciebie zabraknie?

Carmen

- Nie martw się. Jak pomyśli, że jestem innej orientacji i nie da sobie nic wytłumaczyć to mnie wyrzuci z Podwiązki i przyjdę do Ciebie - pokazała jej język

Juliette

- Ty masz zawsze u mnie drzwi otwarte - zaśmiała się Julie. Poczuła ochotę na kieliszek wina... moze nawet całą butelkę... - Napijesz sie ze mną Carmen?

Carmen

- Nie dzięki - uśmiechnęła się do niej.
- Wychodzimy bo woda się zimna robi - zaśmiała się i wyszła z wanny i wzięła jakiś ręcznik i owinęła się nim

Juliette

Zanurzyła się znów cała w wodzie. Położyła głowę na dnie wanny i starała sie jak najrzadziej oddychać. Lubiła tak robić. Odprężało ją to.

Carmen

Wywróciła oczami i wytarła się . Włożyla na siebie ubrania i usiadła na krzesle w rogu łazienki

Juliette

Wynurzyła się gdy już brakło jej oddechu

- Mam tendencje autodestrukcyjne, wiesz? - powiedziała do Carmen wyłaząc z wanny. Uśmiechnęła się i wytarła ręcznikiem. - Maseczkę? Mam ochotę na babski wieczó. Z maseczkami, manicurem i głupim filmem po którym będziemy obie ryczeć.

Carmen

- Tak, zdecydowanie maseczkę - zaśmiała się i wstała z krzesła - a potem pazurki - ''pomachała'' palcami z uśmiechem

Juliette

- Ok - Juliette sięgnęła po telefon - Ale ja sie nie nadaję do malowania paznokci dzis. Zaszalejemy - zachichotała i zadzwoniła do swojego ulubionego salonu. Zamówiła dwie manikurzystki i kosmetyczkę. - Będą za pół godziny
- Carmi... powinnam sobie z nim dać spokój? - szukała punktu zaczepienia, próbując sama sobie wytłumaczyc, ze jednak powinna o nim zapomnieć.

Carmen

- Tak - powiedziała od razu.
- Chodź zobaczymy co jest w telewizji -pociągneła ją do salonu