Bar

Kieran

W barze nie śmierdzi papierosami i alkocholem jak w innych. Panuje tu miła atmosfera, która udziela się wszystkim. Przy barze rzędami stoją stołki. W rogach są kanapy i stoliki. Gdzieniegdzie znajdują się kwiaty i inne ozdoby. Często jest tu tłoczno, a jednak przyjemnie. W rogu jest pół okrągła scena, na której często występują tacy artyści jak np. Kieran. Barman na pewno poleci ciepłe, podgrzane piwo. Można się tu świetnie bawić opowiadając sobie także Irlandzie historie.

Fiona

/Wybrzeże

Po jakimś czasie, gdy dotarła w końcu do miasta, od razu odszukała bar, w którym mógł przebywać jej brat. Weszła do środka cała roześmiana. Niektórzy machali do niej ręką, ot przez ostatni tydzień trochę tu z powodu brata już bawiła.
- Mam cię - podeszła do Kierana, tuląc go na przywitanie.

Kieran

//?

Już jakiś czas siedział przy barze sącząc piwo. Gdy poczuł na sobie czyiś dodtyk odwrócił się i z uśmiechem powiedział:
- Siostrzyczko...
Przytulił ją i zsunął się z krzesła.
- Znowu sama się szlajasz? - powiedział bardziej rozbawiony niż zły.

Fiona

- A z kim, skoro mój braciszek ciągle żłopie piwsko? - szturchnęła go w ramię.
- Byłam poza miastem. Spacerowałam. Przy okazji poznałam dwie naprawdę świetne osoby - powiedziała z dumą.

Kieran

Mruknął tylko:
- Wcale nie ciągle! - uśmiechnął się - I wiesz, że chętnie spędzam z Tobą czas.
Na koljne słowa rzekł:
- I tak nikt mnie nie przebije.

Fiona

- No tak, ty jesteś najlepszy przecież - roześmiała się i usiadła na krześle obok.
- Coś ciekawego u Ciebie? - zapytała. - Jak tam występy? Załatwiłeś coś?

Kieran

Także znowu usiadł i powiedział do barmana pokazując dwa palce.
- Dwa ciepłe piwa - starał się przekrzyczeć hałas.
Spojrzał na siostrę:
- Rozmawiałem z właścicielem, ale gdzieś go wcięło.
Upił łyk piwa i znowu się odezwał:
- No i co to za znajomi?

Fiona

- Jeden wilkołak i jeden człowiek - powiedziała cicho, by nikt nie usłyszał. Ale są naprawdę bardzo fajni - powiedziała szczerze. - Mam nadzieję, że szybko ich znowu spotkam - dodała z uśmiechem. - Musimy sobie gdzieś w końcu znaleźć miejsce. Wśród takich jak my.

Kieran

Przesunął jeden kufel pod nos siostrze.
- Na zdrowie - powiedział i znowu się napił.
- Racja... w grupie raźniej.

Fiona

- Dzięki - upiła łyka.
- Tak powinno być, by nas było więcej, no ale... zobaczymy - mrugnęła do brata.
- Mamy jakieś plany na wieczór?

Kieran

- Nudzić się - uśmiechnął się i spojrzał na siostrę.
- Miałem zamiar porozmawiać z Casprem...
Tym... młodym chłopakiem - zbytnio za nim nie przepadał.
- W sprawie sfory.
Uśmiechnął się i znowu upił łyk piwa.

Fiona

- Aaaaaaaaaha - mruknęła nie bardzo wiedząc o co chodzi. Pewnie coś jej umknęło, jak zwykle.
- Ja się zastanawiam, czy nie pójść jutro do fryzjera. Myślę, że w różu i czerni nie wyglądałabym źle - spojrzała na jego ciekawą minę. Ona mówiła poważnie Razz

- I chyba trochę tu jeszcze zostanę. Nie ma to jak potańcówka w rytm irlandzkich melodii.

Kieran

Spojrzał na nią. Była całkiem, poważna.
- Róż i czerń? - zaśmiał się - Lepiej Ci na pewno w takich naturalnych jak masz teraz.
Stwierdził i potem dodał:
- No właśnie...

Fiona

- No co? To fajne kolory... - mruknęła [link widoczny dla zalogowanych]
- No nic... Hmm, chyba nie będzie to łatwa rozmowa. Wiesz, ustalenie wszystkiego, jakieś... wyznaczanie tego co można, co nie...

Kieran

- Proszę... - powiedział błagalnie - nie farbuj się!
Uśmiechnął się.
- Zobaczymy.
Wstał powoli odstawiając kufel.

Fiona

- I tak to zrobię - uśmiechnęła się szatańsko.
- No zobaczymy, zobaczymy... I tak to szczęście, że znalazł się w ogóle ktoś - napiła się piwa. - Zwykle nie trafiamy na nikogo z naszych.

Kieran

Westchnął:
- Daj spokój. Nie rób tego.
Posłał jej błagalny uśmieszek, a po chwili roześmiał się.

Fiona

- Zrobię! - wiedział, ze uparta bywa jak osioł.
- Choćby tobie na złość - roześmiała się. - Na święta w sam raz.

Kieran

- Jesteś okropna - powiedział z uśmiechem i upił łyk biwa.
Spojrzał na Fionę.

Fiona

- Wiem - uśmiechnęła się wrednie. - Ale i tak mnie kochasz - dodała.
- Hmmm, to co robimy?

Kieran

- Idziemy się zabawić?
Uśmiechnął się pokazując ząbki.

Fiona

- To tu można się w ogóle zabawić? - zdziwiła się. Cóż, chyba jeszcze o czymś nie wiedziała. Ale chyba braciszek miał jej pokazać o co chodziło.

Kieran

- Przecież mamy weekend. A tu w barze są fajni ludzie - stwierdził rozglądając się.

Fiona

- Tak, ale... jakoś brakuje mi ciepła domowego. Chciałabym w końcu znaleźć jakieś miejsce do życia, no wiesz.... ostoję. Mieć przyjaciół, sąsiadów...

Kieran

- Ciepła rodzinnego?
Zamyślił się i przytulił Fionę i uśmiechnął się.
- Już ci cieplej?

Fiona

- Cieplej, ale... no wiesz o co mi chodzi. Fajnie jest ciągłe podróżowanie, ale.... brakuje mi prowadzenia domu, plotkowania z koleżankami, których nawet nie mam - spojrzała mu w oczka. - Jestem beznadziejna, wiem...

Kieran

- Jesteś wspaniała, nie beznadziejna! - zaprzeczył - więc zamieszkajmy tu. - zaproponował.

Fiona

- Nie przepadam za miastami, poza tym... tu nawet nie ma takich jak my. Wątpię, czy odnajdziemy tu szczęście... - westchnęła. - Nie wiem, może za dużo marudzę, ale to miasto nie jest dla nas dobre. Chciałabym domek przy lesie, nad wodą.

Nathaniel

// Dom Nathaniel'a //

Przechodząc ulicami zdołał wypatrzec Fionę. Postanowił doń podejść. Zauważył Kieran'a i zgadnął, że ów chłopak jest jej bratem. - Yoo - powiedział, podchodząc do nich. Uśmiechnął się lekko, jak zwykle zresztą.

Kieran

- Ależ tu masz i wodę i las - uśmiechnął się do siostry. Gdy podszedł do nich jakiś chłopak uśmiechnął się tylko i spojrzał pytająco na Fionę.

Fiona

- Nathaniel! - wykrzyknęła radośnie, rzucając się chłopakowi na szyję.
- O nim właśnie mówiłam - wyjaśniła bratu. - To jest Nathaniel. Poznałam go dziś na wybrzeżu. A to właśnie Kieran, mój braciszek - przedstawiła brata chłopakowi.

Kieran

Wyciągnął rękę w stronę chłopaka.
- Kieran. - przedstawił się z uśmiechem.

Nathaniel

- No hej - powiedział do dziewczyny, uśmeichając się lekko. Odwzajemnił 'rzucenie się na szyję' krótkim objęciem ramionami. Kiedy dziewczyna się do niego zdążyła odczepił, również skierował dłoń w stronę chłopaka. - Przedstawiać się nie będę, ponieważ zrobiono to za mnie - powiedział.

Fiona

- No właśnie - uśmiechnęła się. - Miło cię tu widzieć. A gdzie Cassie? Została, czy gdzieś ją umieściłeś? - zainteresowała się.

Kieran

Sam narazie przyglądał się chłopakowi. Sięgnął po kufel i up[ił łyk piwa. Odstawił pusty kufel i uśmiechnął się do barmanki.

Nathaniel

- Cassie siedzi u mne w domu z gościem, które ma imię na C... - zastanowił się chwilę jak on miał na imię. - Nie ważne. Alfa sfory z Irlandii - powiedział, wzruszając lekko ramionami.

Kieran

- Casper. - powiedział z uśmiechem.
Nie odrywał wzroku od barmanki. oparł się o blat.

Nathaniel

- O właśnie.! Bardzo możliwe - powiedział, odwracając się chwilowo do Kieran'a. Jak zwykle kiedy mówił bardzo szybko gestykulował. Sam nie wiedział, dlaczego tak robi. Zawsze tak miał.

Fiona

- Hmm, to ten, o którym mówiłeś - zauważyła Fiona, patrząc na swojego brata.
- Chyba powinniśmy go poznać. Skoro jest alfą...

Kieran

Mruknął coś tylko i odwrócl wzrok od barmanki.
- Tak a ja Betą.