Droga prowadząca do miasta

Veronica

-Powiedziałam Ci, że na swój sposób Cię kocham... -mruknęła cicho spoglądając na niego. Najchętniej wtuliłaby się w niego, jednak była pewna, że Victor tego nie lubi. Czułości, uczuć... Nie potrafiła sobie wyobrazić go innym niż jest teraz... Więc chyba najlepiej byłoby pozwolić mu żyć normalnie.

Victor

Zatrzymał się. Nadal był odwrócony do Ver plecami. - No właśnie... przez te słowa... ja... - coś tam dukał pod nosem. W końcu nie wytrzymał, odwrócił się i przyciągnął Ver do siebie. Przytulił ją mocno, wtulając nos w jej włosy jak to zwykle robił. - Wykończysz mnie... - mruknął i zaśmiał się cicho.

Veronica

-Ciekawe kto kogo najpierw... -prychnęła i również delikatnie się uśmiechnęła. Pogładziła go lekko po karku. Palcami rozprostowała koniuszki jego włosów. Tym razem i ona delikatnie się w niego wtuliła. Chociaż na dobrą sprawę nie miała pojęcia co właściwie sie z nim dzieje.

Victor

On też tego nie wiedział. Dlatego zachowywał się jak nie on. - Nie pracujesz już w Seattle, prawda? - mruknął jej do ucha. Musiał się upewnić.

Veronica

-A co? Zazdrosny jesteś? -mruknęła patrząc na niego z delikatnym uśmiechem- Nie, nie pracuję... -dodała patrząc się prosto w jego oczy. Jakby szukała w nich odpowiedzi na nurtujące ją pytania.

Victor

- Tak, jestem. - przyznał bez zbędnych ceregieli. - Dobrze, że tam nie pracujesz... Inaczej wyciągnąłbym cię stamtąd siłą. Nie żartuję. - mruknął z nutą grozy w głosie.

Veronica

-Uważaj! Bo jeszcze się przestraszę... -ona też mu troche pogroziła, a co! Uśmiechnęła się uroczo, lekko zagarniając włosy na plecy.
-Marne ze mnie puszczadło... -zaśmiała się przybierając minkę zmartwionego dziecka.

Victor

- I bardzo dobrze. - mruknął. Ta odpowiedź tyczyła się również wspomnianego puszczadła. Nagle coś mu zaświtało. Dziwił się, że dopiero teraz to wyczuł. Ver pachniała jakoś inaczej... - Voltera? - mruknął marszcząc gniewnie brwi.

Veronica

-Spotkałam wampira z Voltery... -wzruszyła lekko ramionami. Pogładziła go po policzku. Nie chciała, żeby się złościł skoro nie było do tego większego powodu, o.

Victor

Odsunął się nagle, poruszony impulsem. Przeszukał swoją kurtkę w poszukiwaniu paczki fajek. Gdy w końcu ją odnalazł, odpalił papierosa i ze złością szurnął butem po chodniku. - Śmierdząca Voltera. - warknął pod nosem wydychając dym. Gapił się gdzieś przed siebie. Dotykał ją. Wiedział to, zapach był zbyt intensywny. Gdyby tylko spotkał tego szczyla nogi z dupy by mu powyrywał, ot co.

Veronica

Nie ruszyła się. Nadal nie wiedziała jak ma reagować, kiedy Victor robił coś gwałtownie. Patrzyła się na niego ze spokojem, dość ufnie ale i stanowczo.
-Od kiedy nie przepadasz za Volterą? -zapytała po chwili ciszy. Walker jakoś najwyraźniej wypadł jej z pamięci.

Victor

Wziął większego bucha ze złością. - Od teraz. - mruknął wypuszczając dym z ust. - Który to? - zapytał. Odwrócił się by spojrzeć Ver w oczy. Jego twarz wyrażała większe wkurwienie niż zwykle. - Który cię przeleciał? - warknął. Wystarczy mu nazwisko, koleś nie będzie pamiętał jak sie nazywa.

Veronica

Nie spuściła spojrzenia. Nie mogła tak zwyczajnie mu ulec. Walker nie był ważny. Nawet nie był istotny. Znów ani drgnęła. Mroźny wiatr poruszył jej blond włosy. Śnieg delikatnie prószył. Nie odezwała się do niego. Oczywiście, że mu nie powie.

Victor

- Ogłuchłaś? - warknął rozeźlony. Wlepił w nią mordercze spojrzenie, jednak nie poruszył się. Kogo jak kogo, ale na nią ręki nie mógł podnieść. Zwyczajnie nie potrafił. - Mów. - wycedził głosem przesiąkniętym jadem. Zgniótł w dłoni wciąż palącego się papierosa, który w kontakcie ze skórą wydał ciche syknięcie.

Veronica

-Nie masz po co się denerwować... -mruknęła siląc się na spokój- Nie powiem Ci kto to... -westchnęła robiąc krok do przodu. Zdenerwował się a to nie wróżyło nic dobrego.

Victor

Nie mógł tego przetrawić. Po prostu nie mógł. Jakiś wypłosz z Voltery dotykał jego kobiety. JEGO. Zacisnął zęby próbując się opanować. - Co, boisz się? Że z nim skończę? Czy może czeka gdzieś na ciebie, hę?! - warknął coraz bardziej rozzłoszczony.

Veronica

-Chciałabym, żebyś się uspokoił... -oznajmiła niczym oaza wystudiowanego spokoju.
-Wyjechałeś stąd. Nie miałam pojęcia, że wrócisz. Myślałam, że ze mnie zrezygnowałeś... Nie masz się o co wściekać... -dodała kolejny raz- Przepraszam.

Victor

Musiał coś zrobić. Bo wybuchnie. Zamachnął się i zdzielił z kopa jakieś pobliskie drzewo. Pień połamał się oczywiście i upadł z hukiem na ziemię. Victor trochę się wyładował. Ale tylko troszeczkę.
- Mam to tak po prostu olać?! - warknął.

Veronica

-A co możesz zrobić Victor?! -powstrzymywała się jeszcze od krzyku- Uspokój się. Błagam Cię. Nie uciekaj znowu ode mnie... -mruknęła już cichutko i naprawdę spokojnie. Włosy osunęły się po jej ramionach. Kochając go, traciła swój własny pazur. Któreś z nich musiało być spokojniejsze, żeby nie doszło do tragedii.

Victor

Wyraz jego twarzy złagodniał minimalnie po tym co powiedziała. - To co mam zrobić? - zapytał trochę bezradnie. - Powiedz mi. - nakazał opuszczając bezradnie ręce. Mogłoby się wydawać, że traktuje ją jak wyłącznie swoją zabawkę, on jednak coś do niej czuł. Nigdy nikogo nie pytał co ma zrobić.

Veronica

-Nigdy więcej nie zostawiaj mnie bez słowa. Nie porzucaj. Nie traktuj jak powietrze... -uśmiechnęła się leciusieńko. Nie odważyła się nawet do niego podejść. Wpatrywała się w jego rozzłoszczone oczęta z nutką szeroko pojętej nadziei.

[A Jacqueee ? Razz

]

Victor

Westchnął ciężko i przymknął na chwilę powieki. Przetarł twarz dłonią po czym bez słowa podszedł do Ver i przytulił ją gapiąc się gdzieś przed siebie. - Zobaczymy co da się zrobić. - mruknął trochę gardłowo jak to miał w zwyczaju.

[no już już ;p]

Veronica

Victora nigdy nie dało się pojąć i zrozumieć tak po prostu. Na ogół był chłodny w stosunku do innych. Sama oparła nos o jego ramię. Czuła zapach innej wampirzycy. Rose bodajże, jednak postanowiła się na ten temat nie wypowiadać. Po co dolewać oliwy do ognia? Ważne, że tu jest.
-Naprawdę zatęskniłeś staruszku? -zapytała z delikatnym uśmiechem próbując sprawić, żeby mentalnie znów do niej wrócił ten jej ukochany Vic. xD

Victor

Wsunął nos w jej włosy i wziął głęboki wdech. Miał taki nawyk, uwielbiał zapach jej włosów, który teraz jako jedyny nie trącił tym skunksem z Voltery. - Hmm... - mruknął kiedy coś mu się przypomniało. Cwany uśmieszek wpełzł na jego usta. - Wiesz co...? Zapomniałem odebrać od ciebie prezent urodzinowy... - ukradkiem wsunął dłoń pod jej bluzkę, by delikatnie gładzić nią jej plecy.

Veronica

-Wiedziałam... -zaśmiała się nie ruszając głową- Wiedziałam, że nie przyjechałeś bezinteresownie... -dodała i lekko musnęła swoimi ustami jego usta. Jej miodowe oczy przemknęły z uwagą po Victorowej twarzy.

Victor

Zaśmiał się tylko cicho i wpił się w jej usta. Całował długo i przeciągle, jakby tęskno mu było to tych słodkich warg. Kiedy w końcu pozwolił sobie odetchnąć. - Więc? Co z moim prezentem? - zapytał unosząc lekko jedną brew. Po wkurwieniu nie zostało ani śladu. Jak to Victor, jeśli chodziło o uczucia, przechodził ze skrajności w skrajność w bardzo krótkim czasie.

Veronica

Wyszczerzyła się leciutko, po czym nieco przygryzła zębami dolną wargę swoich ust. Odgarnęła delikatnym ruchem ręki swoje włosy.
-Co z Twoim prezentem... -mruknęła- Myślałam o butelce bardzo dobrej whiskey.. -mruknęła chcąc go trochę podrażnić. Nie była jednak przekonana co do słuszności tego pomysłu. Przebiegła oczętami po jego twarzy.

Victor

- Whisky... - powtórzył i pokiwał lekko głową z aprobatą. - Co do tego? - zapytał przekonany, że to jeszcze nie cały prezent. Nawet gdyby był, zapewne sam odebrałby tę część prezentu, której najbardziej pożądał.

Veronica

-Noo nie wiem...- udała zamyślenie wznosząc oczy ku niebu. Po chwili powróciła do niego spojrzeniem- No nie wiem, za kwiatkami przecież raczej nie przepadasz... -spojrzała na niego śmiertelnie poważnie. Mimo zimy płaszcz trzymała w ręku a z jej ramienia lekko osunął się rękaw sukienki. Jakby niechcący.

Victor

Był wyjątkowo cierpliwy, co mu się raczej nie zdarzało. - Nie, nie, kwiatki, nie... - zmarszczył nos robiąc skwaszoną minę. Ta też nie odjęła mu specyficznego uroku. - No myśl, myśl... Co takiego mógłbym chcieć? - podpowiadał jej przyjemnym szeptem. Nachylił się i ułożył usta na odsłoniętym ramieniu dziewczyny. Tak, o.

Veronica

Przymknęła na moment oczy. Zadowolona. Nie zirytował się jeszcze? No i bardzo dobrze.
-Noo nie wiem... Nowy motor? -wzruszyła znów bezradnie ramionami.

Victor

Zrobił znudzoną minę. Zaczął się powoli wkurzać. - Jeśli chcesz bym rozbił go o mur... - mruknął. Jego motor, najukochańszy, jedyny, niezastąpiony. W życiu nie zamieniłby go na jakiś tam złom. - Chyba pomysły ci się kończą. - skwitował złośliwym tonem i uniósł głowę by spojrzeć Ver w oczy.

Veronica

-Wiem... -mruknęła- Ale widzę też, że masz jakiś który nieudolnie próbujesz mi podsunąć... -zaśmiała się zerkając w te jego pełne sprzeczności oczęta.

Victor

- Yhm... - mruknął przeciągle. - Ale ty oczywiście nie wiesz o co może mi chodzić... - uśmiechnął się półgębkiem. Przycisnął Ver mocniej do siebie i uraczył jej usta głębokim pocałunkiem. Krótkim, ale miał nadzieję, że skutecznym.

Veronica

Zmrużyła lekko oczy odwzajemniając pocałunek.
-No właśnie nie mam zielonego pojęcia... -zaśmiała się cicho nawet na chwilę nie spuszczając z niego wzroku.

Victor

- Jakby ci tu podpowiedzieć... - udał, że się zastanawia. Po chwili jednak wziął Ver na ramiona i podszedł z nią do motoru. Usadził ją na skórzanym siedzeniu, rozsunął delikatnie jej nogi i stanął sobie pomiędzy nimi. Gładząc dłońmi uda dziewczyny jeszcze raz wpił się w jej usta.

Veronica

Pokręciła głową odwzajemniając pocałunek. Oparła dłoń a jego karku.
-Chcesz zabrać mnie na małą przejażdżkę? -zapytała przygryzając lekko dolną wargę swoich ust.

Victor

Zastanowił się. - Powiedzmy... - odpowiedział z cwanym uśmieszkiem na twarzy. - To będzie coś bardziej w stylu rodeo. - dodał tajemniczym tonem powoli przesuwając dłońmi po wewnętrznej stronie ud dziewczyny.