Kawiarenka przy promenadzie

Alice Cullen

//ulice miasta

Alice wciągnęła Istena do kawiarenki. Zasiadła przy ulubionym stoliku niedaleko okna. Rozpościerał się stąd cudowny widok na morze. Podeszła kelnerka

- Czy mogę przyjąć zamówienie? - zapytała

Alice spojrzała na Istena
- Czego Pan zakosztuje? - mrugnęła do niego

Isten

// galeria handlowa i ulica Razz

- Cafe liegois i ciastko z kremem poproszę - uśmiechnął się do kelnerki. - Miło widzieć, że mają państwo francuskie przysmaki.

Alice Cullen

- Oui Monsieur.

- Poproszę o to samo - stwierdziła Alice i spojrzała przez okno.
- Uwielbiam ten widok - westchnęła z rozmarzeniem.

Isten

- Jest śliczny - przyznał. - Przypomina mi trochę moje widoki z dzieciństwa. Lubiłem przesiadywać na plaży. Czasem nawet tam nocowałem. Kocham morze.

Alice Cullen

- Mhm - Alice pokiwała głową - Też je lubię, chociaż mam sentyment do wodospadów... - uśmiechnęła sie do swoich myśli.

Isten

- Ja z nimi nie mam dobrych wspomnień . Kiedyś nad jednym mnie zaatakowano - podwinął rękaw swetra i pokazał jej trzy blizny - ślady po ugryzieniach. - To było dawno. Od tamtego czasu trzymam się od wodospadów z daleka, choć pewnie mógłbym się do nich przekonać - uśmiechnał się.

Alice Cullen

Alice pogłaskała jego blizny. To jej przypomniało o bliznach Jaspera. Jej Jazza... Dziwny wyraz wypełzł jej na twarz... takie rozmarzenie z rozmaśleniem XD Szybko się otrząsnęła.
- Skoro nie lubisz wodospadów, to o nich nie rozmawiajmy - uśmiechnęła się - Opowiedz mi o swoich podróżach - oparła brodę na rękach i wpatrzyła się w Istena z zaciekawieniem

Isten

- Z rodzinnych stron wyjechałem krótko po mojej przemianie. Tułałem się po Europie jakieś trzy lata. Nie byłem wtedy zbyt grzeczny, choć naprawdę nie chciałem śmierci innych... Ale trafiłem do Włoch i tam wszystko się zmieniło. Usłyszałem o twoim ojcu i dało mi to nadzieję. Pracowałem nad sobą wyrtwale, aż w końcu osiągnałem taki poziom samokontroli, że zdecydowałem się na podróże. Powróciłem w rodzinne strony, a potem wyruszyłem do Anglii. Zaczałem się uczyć. Jednak ciągnęło mnie do innych krajów. Tak zacząłem zwiedzać świat.

Alice Cullen

- Opowiedz mi o nich, prooooooszę - Alice skinieniem głowy podziękowała kelnerce za przyniesione zamówienie i rozpływając się w uśmiechu spróbowała kawy. - Boooska.

Isten

- Z prostych przyczyn, zawsze wybierałem późne pory na podróże. Tak, by na miejscu być w nocy. A potem szło się w dal i miało nadzieję, że ktoś dobry pomoże sięprzedostać od miasta, do miasta. Początkowo szukałem pracy. Najpierw wykładałem na uniwersytetach, a potem wolałem wmieszać sięw tłum i poznać życie ludzi. Czasem pracowałem w restauracjach, czasem w księgarniach... No po prostu gdzie siędało, jeśli były ku temu warunki. Gdy miałem za co żyć, zacząłem zwiedzać, pomagać... Od kilku lat podróżuję po Stanach. Jak zwykle autostopem. To jest najpiękniejsze w tym wszystkim - nie wiedzieć, dokąd się trafi. Byłem w wielu krajach, na różnych kontynentach. Tam poznawałem życie i innych pobratymców.

Alice Cullen

- To musi być fascynujące - westchnęła Alice - wyruszyć nie wiedząc dokąd się trafi... - przez chwilę w milczeniu jadła ciastko - Wielu jest takich jak my? Wegetarian? - wymawiając to słowo spojrzała na Istena z wyraźnym rozbawieniem

Isten

- Nieźle to brzmi - zaśmiał się. - Takich jak my jest więcej niż myślałem. Tyle, że nie wszyscy chcą, by o nich mówiono. Co jest logiczne dla mnie. Są przecież tacy, którzy chcą się nas pozbyć, mówiąc, że przeczymy swojej naturze. Dla mnie to chore, bo każdy z nas ma przecież wybór życia takiego, jakie chce prowadzić.

Alice Cullen

- Dokładnie - Alice zgodziła się z Istenem - powinnyśmy być tolerancyjni. Mówię ogólnie w tej chwili. Przecież nikt nie zmusza ludzi, zeby odżywiali się mięsem. Są tacy, którzy wcinają warzywa. Dlaczego z naszym sposobem odżywiania się miałoby być cos nie w porządku. Ja nie czuję jakbym sprzeciwiała się własnej naturze.

Isten

- Ano własnie... - westchnał. - Nie mówmy o takich sprawach lepiej. O sprawach wampirów mógłbym gadać jak najęty, ale szkoda psuć tak pięknego dnia - nagle zamknął oczy, wsłuchując się w piosenkę, która własnie leciała w radiu. Jego palce wystukiwały melodię, jakby grał na fortepianie.

Alice Cullen

Alice uśmiechnęła się i przymknęła oczy. Wtórowała Istenowi cichutkim nuceniem.

Isten

- I never meant to cause you trouble, And I never meant to do you wrong... - zaczął cicho śpiewać refren. Dośpiewał do końca piosenkę, a gdy się skończyła otworzył oczy. - Jedna z moich ulubionych piosenek.

Alice Cullen

Alice cały czas sie uśmiechała
- Masz bardzo ładny głos. Zaśpiewaj coś jeszcze, proooooooszeeeeee

Isten

- Daj mi chwilkę na zastanawowienie się - pokręcił głową, również się uśmiechając. - Już wiem! - wstał i podszedł do pianina, które stało pod jedną ze ścian. Jedna z kelnerek wyłączyła radio, a ludzie zaczęli się na niego patrzeć ciekawie. - Z dedykacją dla ciebie, Alice - usmiechnął się i zaczął grać swoją ulubioną piosenkę. - Lights go out and I can't be saved. Tides that I tried to swim against...

Alice Cullen

Alice słuchała z rosnącym zachwytem. Złapała melodię i cichutko nuciła pod nosem.

Isten

Kiedy skończył, wstał i ukłonił się przed publicznością. Po chwili wrócił do stolika.
- Hmmm, może być? Uwielbiam Coldplay - przyznał. - I nie mogłem sobie tego darować - dodał z rozbrajającą szczerością ^^

Alice Cullen

- Jestem pod wrażeniem - Alice cichutko klaskała w dłonie - Też ich lubię - uśmiechnęła sie kolejny raz. Po czym bezczelnie łyżeczką ukradła Istenowi z talerzyka kawałek ciastka. Uśmiechnęła się rozbrajająco.

Isten

Isten się rozesmiał.
- Rozbrajasz mnie! Taki chochliczek z ciebie jest prawdziwy! - śmiał się. - I jedz, jedz, na zdrowie xD

Alice Cullen

Alice zachichotała.
- Nie zjem Ci całego - zwinęła jeszcze łyżeczkę. Machając pod stołem nogami ze smakiem oblizała krem. - Odprężam się tu.

Isten

- Heh, można tu zapomnieć chociaż przez chwilę o kłopotach. Popatrzeć na innych, poudawać człowieka. I nie myśleć o tym, co będzie za godzinę, czy dwie...

Alice Cullen

Alice uśmiechnęła się. Zdała sobie sprawę, ze pierwszy raz od kilkunastu lat nie moze się zdecydować co zrobić. Gdy wróci do domu będzie musiała skonfrontować się z wisielczymi nastrojami Jaspera, z rozterkami Edwarda i z samą sobą. Nie miała na to za bardzo ochoty. Z drugiej strony strasznie tęskniła za Jazzem. Brakowało jej jego uszczypliwości, i nawet tego, ze nazywał ją "Mała", utyskiwania, ze wolno biega i wszystkiego co się z nim łączyło. Brakowało jej jego niespokojnego wzroku i wietrzenia wszędzie pułapek. Nawet jego problemów z samokontrolą jej brakowało. Tęskniła.

- Chciałabym byc już w domu - westchnęła cichuteńko.

Jasper Hale

/ulica w Port Angles

Jaz poprawił koszule i raźnym krokiem wkroczył do kawiarenki. Po chwili zauwazył stolik przy ktorym siedziała Alice z jakims facetem. Delikatnie zmarszczył brwi kim u diabła jest ten koles i co robi tutaj z Alice?-pocmurniał a na twarzy pojawił sie grymas zadziwienia i niezadowolenia. Lecz kiedy szedł w jej strone wyraz jego twarzy przybrała inna tonacje:P Pojawił sie usmiech. Idac nie umkneło mu spojrzenie osob siedzacych w srodku i gapiacych sie w jego strone. Stanał za Alice i zakrył jej oczy rekami.

Alice Cullen

Alice drgnęła, gdy Jasper zasłonił jej oczy. Wiedziała od niedawna, że przyjedzie. Udała zaskoczoną. Jednak uśmiechnęła się szeroko, gdy dotknęła zasłaniających jej oczy dłoni.
- Jazz... - wyszeptała, odsłoniła oczy i nadal trzymając jego ręce odwróciła się - Wiedziałam! Razz

Co ty tu robisz? - zapytała ze szczęściem w oczkach.

Isten

Isten nie bardzo wiedział co zrobić. Zostać jeszcze, czy się ulotnić, by im nie przeszkadzać... Chyba jednak wybierze wyjście nr.2!
- Witaj - przywitał się z Jasperem. - Hmm, to ja może już pójdę... - powiedział cicho.

Alice Cullen

Alice lekko zdezorientowana przenosiła wzrok z jednego na drugiego. Jasper jest zazdrosny! Wściekła mina chłopaka spowodowała, że uśmiechnęła się jeszcze szerzej.
- Jazz.. To jest Isten. Isten to jest Jasper. - dokonała prezentacji.
- Zostań. Przecież nie będziesz wracał sam do Forks. To bez sensu. Poza tym mam odstawić Ann Marie do hoteliku, w którym mieszkasz, prawda? - Alice zwróciła się do Istena obserwując Jaspera z ledwie widocznym rozbawieniem.

Isten

- Mieliśmy się okazję poznać - powiedział Isten. - W waszym domu - uśmiechnął się. - I masz rację, Alice - spojrzał na dziewczynę. - Musimy pomóc Ann.

Jasper Hale

- MIło mi-wyciagnał reke w strone Istena.
- Alice ma racje-mruknał patrzac w jej strone. Na ułamek sekundy na twarzy Jazza pojawił sie szarlatanski usmieszek. Po chwili zwrócił głowe w stronę wampira.
- Zostan z nami a potem podrzucimy Cie i Anne do Forks, zebyscie nie musieli sami sie tam telepac:P Spojrzał na Alice - to dla Ciebie-wyciagnał reke z bukietem kwiatów i musnał ustami jej policzek. Usiadł na krzesełku, ktore stało wolne.
-To teraz opowiadajcie co sie działo- zaproponował zadowolony widzac radosc w oczach Alice.

Jasper Hale

Hmm..chyba spbie nie przypominam -zamyslił sie- ale to jest mozliwe bo kojarze sobie Twoja twarz. Z zainteresowaniem przygladał sie wampirowi mozliwe ze mi mignał gdzies w ferworze ostatnich zdarzen, ale jakos sobie nie przypominam. Delikatnie zmruzył oczy i spojrzał w dal przez okno na roztaczajacy sie widok.

Alice Cullen

Alice rozpromieniła się na widok bukietu. Wciągnęła nosem oszałamiający zapach róż. Zanurzyła nos w miękkich płatkach. Gdy Jasper zapatrzył sie na widokm za oknem z trudem opanowała odruch pogłaskania go po policzku. Zamiast tego musnęła palcami jego dłoń leżącą na blacie stolika.

Alice Cullen

Nagle spojrzała pustym wzrokiem przed siebie. Twarz jej stężała.
- Albert... - syknęła cicho a w jej oczach na chwilkę zagościło niedowierzanie.

Jasper Hale

Jazz szybkim ruchem złapał ja za reke. Patrzył uwaznie na Alice. Nie puszcajac reki zapytał - znowu masz wizje?

Alice Cullen

- Tak. - powiedziała krótko otrząsając się. Obiecałam, ze nie będę się wtrącać... Dałam słowo! Jeżeli ją wywiezie... Niech robi co musi... Byle nie tutaj!

Jasper Hale

Aliceee- przytulił ja do siebie. Zaczał delikatnym ruchem głaskac ja po głowie.
-Juz dobrze, zobaczysz-pocałował w czubek noska.-Zobaczysz nie zrobi tutaj tego, macie umowe-patrzył z troska na Alice.

Alice Cullen

Alice wtuliła głowę w szyję Jaspera.
- Wiem, Jazz... Wiem...

Isten

Isten nie bardzo wiedział o co chodzi, ale czuł, że to nic dobrego. Widział jak wizja poruszyła jego towarzyszy. Patrzył niezrozumiale to na Alice, to na Jaspera, ale nie odezwał się.