Mała galeria handlowa

Lizzy Brown

- Zamknij się!- warknęła. - Sama ich tu ściągniesz !
Lizzy zaczęła ciężko oddychać.
- Edwardzie co masz na myśli mówiąc , że nie mogę tu dłużej zostać? - warknęła patrząc w jego ciemne oczy.
Sytuacja stawała się napięta. mam opuścić Port Angeles ? czy może mój dom w lesie kilka mil od Forks? Mam wyjechać? Ja zrobię wszytko byle nie to... wole umrzeć...
To był ostatni raz... proszę.. błagam.. pomóżcie mi... nie chce być z tym sama.. w jej oczach pojawił się żal. Tak i to co zrobiła było żałosne. Opadła na podłogę, prosząc o pomoc.

Edward

Edward przyciągnął do siebie Anne Marie zakrywając jej dłonią usta, by przestała krzyczeć.
-Lizzy... Ja nie mogę. W Forks mieszka cała moja rodzina i inne wampiry. Twoja obecność naraziłaby ich na zdemaskowanie. Volturi tylko na to czekają...

Anna Marie

Anna Marie nie mogła odgryźć się na kąsliwą uwagę Lizzy, ponieważ jej głos został stlumiony przez trzymaną na jej ustach dłoń Edwarda. Musimy stąd odejść ! Oni mogą zaraz tutaj przyjść.. starała się przekazać wiadomość przez jej myśli. Ona również bała się o swoje bezpieczeństwo jak i rodziny Cullenów. A tymbardziej nie chciała, by ktoś z Volturi przybył do Forks..

Lizzy Brown

- Edwardzie proszę... nigdy nie zrobiłabym wam krzywdy.
Spojrzała na suche ciało kobiety- Ani nigdy nie zrobię już krzywdy im, a jeśli tak sama odwidzę Volturi i skończę swoja nędzną egzystencję.
Spojrzała na kobietę za nim.
- Przepraszam.. Elizabeth jestem...- powiedziała.
-Przepraszam.

Edward

-NIE MOGĘ LIZZ. Na razie zmiataj stąd, zanim ktoś Cię znajdzie. Zameldujesz się wieczorem w domu mojego ojca. Jeśli uciekniesz. -zmierzył ją wzrokiem- Tym lepiej dla Ciebie..- westchnął i pchnął Anne Marie w kierunku wyjścia.

Anna Marie

Gdy Edward chciał już otworzyć przed Anną Marie drzwi, do toalety wszedł nie kto inny jak policjant ! Wampirzyca trochę się zmieszała, poczym szybko zaczęła grać:
- Co ta kobieta mogła komuś zrobić ?! Edwardzie, już nigdy nie zapomne tego widoku .. - zaczęła szlochać przytulając się do Cullena i o mało co nie mdlejąc. Policjant spojrzał litośnie na chłopaka nic nie rozumiejąc.

Lizzy Brown

Po słowach Edwarda , Lizzy poczuła nietypowy zapach zbliżający się do drzwi.
- Ok- odpowiedziała szybko, po czym podeszła do okna, otworzyła je i wyskoczyła na ulicę.
Kiedy była na dole szybkim , wampirzym krokiem, pobiegła do "domu"
powodzenia

Edward

Policjant w oka mgnieniu wyciągnął z kieszeni pistolet. Edward zaklął szpetnie w myślach.
-Co tu się dzieje?! -powtórzył mężczyzna. Edward wtulił w siebie Anne by szepnąć do niej:
-Zmykaj stąd... - zdecydowanie był zdania, że lepiej poradzi sobie sam.

Anna Marie

Nie ma mowy ! Teraz tak łatwo się mnie nie pozbędziesz ..
- Proszę pana, tam leży jakaś zz-za-zamordowana k-k-ko-kobieta - wykrztusiła bojaźliwie z siebie wskazując na jedne z drzwi. Nie ukrywała także paniki, która w takich sytuacjach zazwyczaj występowała. Na jej twarzy malował się głęboki strach i smutek - Kochanie, nie wytrzymam tutaj dłużej - zwróciła się żałośnie do Edwarda. No, pomóż mi !!

Edward

-Musimy stąd wyjść... Masz rację skarbie... Nie możesz tu zostać ani sekundy dłużej... -mruknął pociesznym tonem głosu- To takie obrzydliwe...-zerknął na policjanta.

Anna Marie

- Tak, chodźmy już stąd. Błagam .. - płakała dalej nie odrywając się od Edwarda.
Policjant spojrzał na nich poczym podszedł do ciała martwej kobiety.
- To pewnie ten nożownik - powiedział zmartwionym tonem patrząc na jej rozciętą szyję. Po chwili zwołał reszte ekipy by zaznaczyć miejsce zbrodni i pobrać dowody.
- Po mieście krążył dzisiaj jakiś nieokrzesany mężczyzna z nożem. Dźgnął wcześniej młodego mężczyznę, a to pewnie jego druga ofiara .. - zaczął tłumaczyć Edwardowi. Poczym spoglądając na Anne Marie dodał - Pańska dziewczyna, musiała przeżyć dzisiaj ogromny szok. Rozumiemy, że nie zdoła dzisiaj złożyć zeznań.. Oczywiście jesteśmy zobowiązani do przyznania jej nadzoru psychologa.

/ Port Angeles | Ulice miasta

Edward

-Zdecydowanie...-Edward wyciągnął z kieszeni jakąś wizytówkę i podał ją policjantowi- Proszę sie ze mną skontaktować...-mruknął po czym opiekuńczo odsunął Anne od widoku trupa, mówiąc na tyle głośnym szeptem, by policjant usłyszał.
-Nie ma się czego bać... Już jesteś bezpieczna... -po czym wyprowadził ją z galerii.

/ulice miasta.

Alice Cullen

// ulice miasta

Zaparkowała samochód prawie przed wejściem
- Voila! - wyskoczyła z ferrari. - Najpierw zakupy czy kawa? Hmm.. kupię coś Edwardowi... w sklepie muzycznym będzie coś w sam raz... Pogniewał się na mnie troszeczkę...

Isten

/Ulice miasta

- Proponowałbym najpierw zakupy. Lepiej zadowolonym iśc do kawiarni, z wypchanymi torbami, a potem spokojnie wrócić do siebie. Co do sklepu muzycznego... jeśli chcesz kupić jakąś płytę, polecam muzykę z Europy. Wiesz, jestem w połowie Francuzem i w połowie Anglikiem, więc chętnie coś doradzę ze znanych mi, rodzimych wykonawców.

Alice Cullen

- Chętnie. Chociaż ja juz wiem co kupię Edwardowi - uśmiechnęła się uroczo i chwyciła Istena pod ramię - Idziecie z nami? - zapytała pro forma Skylera i Annę, chociaż wiedziała, ze dołączą do nich później...

Isten

- Skoro już wiesz, to nie będę się wtrącał do wyboru, ale jeśli coś ciekawego zobaczę, to ci powiem. Warto czasem posłuchać czegoś nowego - uśmiechnał się. - I w końcu kupię dzisiaj komórkę.

Alice Cullen

- Mogę doradzić - Zerknęła w przyszłość i zachichotała. - Podoba mi się. Klasyczna, czarna, z solidną obudową. Podoba mi się ta twoja komórka. I koszulki też mi się podobają, chociaż uważam, że powinieneś wziąć również tą zieloną..

Isten

Zaśmiał się cicho.
- To ty mi coś doradź w sprawie ubrań, a ja chętnie zatrzymam dla ciebie czas, gdybyś go więcej potrzebowała.

Alice Cullen

Zachichotała i podskoczyła jak mała dziewczynka.
- Układ stoi!

Isten

- Lubię szukać rzeczy, w których wyglądałbym stosownie do swoich lat. Mówię jak staruszek jakiś - uśmiechnał się. - Ale i niezbyt poważnie. Moze i mam te trzydzieści lat, ale jakoś czuję się tak przynajmniej o dziesięć lat młodziej.

Alice Cullen

Alice spojrzała na niego krytycznym okiem
- Hmmm...- w zamyśleniu przygryzła dolną wargę - Myslę, że coś z Ciebie da się wykrzesać. Maja tu całkiem niezłe sklepy. To co prawda nie Seattle, ale... Właśnia! - wpadła na pewien pomysł. - Będę jechać do Seattle w któryś weekend. Jedziesz ze mną - to było bardziej stwierdzenie niż pytanie. W końcu i tak wiedziała, ze z nia pojedzie. Tylko ciągle zdarzało jej się zapominać, ze inni nie mieli wglądu w jej wizje. Dla nich nie było to tak oczywiste.
Alice raźnym krokiem skierowała się do budynku centrum handlowego z determinacją ciągnać za soba Istena.

Isten

- Jeśli nie problem, to bardzo chętnie pojadę. Z resztą tam jeszcze nie byłem - powiedział wesoło i zaczął się rozglądać.

Alice Cullen

Alice zaciągnęła Istena do ulubionego butiku.
- Witaj w małym raju - roześmiała się - Wybieraj, a ja poleniuchuję - z gracją wpasowała się w kanapę dla klientów.

Isten

Isten zaczął szukać koszul. Spodobała mu się szczególnie czarna i szara. Nie ukrywał nigdy, że lubi styl muzyków rocka, więc najczęściej ubierał się w ciemne rzeczy, dobierał do tego dodatki...
Chciał także kupić bluzę, ale nie bardzo wiedział, którą wybrać.
- Alice, mogłabyś mi pomóc? - spytał, zerkając na dziewczynę.

Alice Cullen

- Jasne - wystrzeliła z kanapy. - W czym chcesz wybierać?

Isten

- Oglądam bluzy i nie bardzo wiem, które wybrać. Nie chcę wyglądać niestosownie, powiedz co myślisz. Pasuje mi coś cośz tego? A może powiesz, co według ciebie, by do mnie pasowało, hmmm? -

Alice Cullen

Zlustrowała go od stóp do głów.
- Ja mam specyficzny gust. Ale proponowałabym Ci czarne dżinsy O skórzanych spodniach nie wspomnę , czarny podkoszulek... i dotego moze jakaś rozchełstana jasna koszula. I pasek z klamrą... - Alice rozkrecała się wyciągając z wieszaków rzeczy.

Isten

- Oooo - uśmiechnął się. - Coś w moim stylu - oglądał rzeczy, które podawała mu Alice. - Nie ma to jak zakupy... - mruknął do siebie zadowolony.

Alice Cullen

- I jeszcze moze to... - Alice wyciagała kolejne rzeczy. Zrobił się z tego niezły stosik Wink

-OOOOO! To jest boskie! - wyciągnęła grafitową sztruksową marynarkę zrobioną na starą. - Genialny ciuch.

Isten

- I leży idealnie - powiedział zadowolony, gdy chwilę później przymierzył marynarkę. - Aż grzech nie kupić czegoś takiego! - popatrzył teraz na stos ubrań. - Nie ma co się spieszyć, czasu nam nie braknie, a te rzeczy trzeba obejrzeć dokładnie. Jak robićzakupy, to takie porządne!

Alice Cullen

Alice roześmiała się - Święta prawda!

Isten

Isten nucąc cicho jedną z ulubionych melodii, wziął rzeczy i udał się do przebieralni. Ceniąc zdanie Alice, pokazywał jej się we wszystkim.
- Chyba dziś troszkę tego nazbieram - powiedział wesoło.

Alice Cullen

- Zakupy są owocne tylko wtedy, kiedy troszkę się wszystkiego nazbiera - Alice wygrzebała skądś śliczną sukienkę i właśnie krytycznie przeglądała się w lustrze. Dobrze, ze wzięłam ze sobą kartę

Isten

- Biorę wszystko - powiedział z uśmiechem, trzymajac w ręku stos ubrań. - Wszystko lezy idealnie, można z tego stworzyć ciekawe kombinacje, no i w ogóle świetne rzeczy.

Alice Cullen

Alice zabrała kilka wybranych przez siebie rzeczy do kasy. Na słowa Istena usmiechneła się.

- Następny przystanek to sklep muzyczny!

Isten

- Oczywiście - przytaknął i stanął za nią. - Dziękuję, że mnie tu zabrałaś. Miło wiedzieć, że jest ktoś, na kogo można liczyć. Jest mi trochę raźniej.

Alice Cullen

Alice uśmiechnęła sie promiennie. Po opłaceniu swojego rachunku cierpliwie czekała aż Isten zapłaci. Pociagnęła go w stronę sklepu muzycznego.

Isten

- Tearaz główny punkt programu - oczy mu pojaśniały, gdy zobaczył wspaniałe gitary akustyczne.

Alice Cullen

Alice roześmiała się i zaczęła szperać w zapisach nutowych. Wygrzebała z wielkiego pliku kilka i natychmiast kazała zapakować bardzo ostrożnie. Zajęła się przeglądaniem nagrań Gregorians.

Anna Marie

/ Dom Klausa

Anna Marie siedziała cicho w samochodzie obok Sky'ea . Była obecna ciałem, ale nie duchem. Dużo rozmyślała o tym co się stało, a co mogło się wydarzyć gdyby nie ,,dobroduszność Alberta"..