Mała galeria handlowa

Alice Cullen

- Pa Jazz... - zamyśliła się - Jasper.... przygotuj dla mnie swoją granatową koszulę... Lubię ją... - przygryzła wargę - Do zobaczenia Jazz - rozłączyła się.

Jasper Hale

Usmiechnał sie -pa Alice. Do zobaczenia. Zamknał telefon.
Wstał i udał sie w strone pokoju

/pokoj Jazza

Alice Cullen

Alice w zamyśleniu pogładziła pierścionek tkwiący na jej palcu. Uśmiechnęła się. Schowała telefon w kieszeni. W podskokach podeszła do Istena.
- Znalazłeś coś dla siebie? - ujęła go pod ramię.

Isten

- Tak, znalazłem - odpowiedział krótko. - Promieniejesz szczęściem - zauważył. -

Alice Cullen

- Bo ze mnie niepoprawna optymistka - zaśmiała się - Hmm.... Isten! - wizja była wyraźna - ślicznie grasz! - była szczerze zachwycona.

Isten

- Kiedy nie potrafisz wyrazić uczuć, pprzedstaw je tak jak umiesz... - powiedział cicho. - Wiesz, że nie potrafię zagrać niczego wesołego? Kto by pomyślał! Taki radosny facet jak ja, nie potrafi czegoś takiego...

Alice Cullen

- Radość objawia się na wiele sposobów - spojrzała na niego uważnie. - Przyjdzie czas i na radosne utwory. Sądzę, ze napiszesz ich całkiem sporo - uśmiechnęła się.

Isten

- Wątpię - powiedział poważnie. - Mnie nie czeka radość. Nie zapowiada się na to. Szukam sensu istnienie przez ponad sto lat i nadal go nie znalazłem. Uwielbiam pomagać innym, ale nikt nie może pomóc mnie.

Alice Cullen

- Istenku... a ja jestem PEWNA, że radość na Ciebie czeka. - powiedziała Alice z mocą.

Isten

- Chciałbym w to wierzyć - uśmiechnał się smutno.

Alice Cullen

- Isten - patrząc na niego zmarszczyła czoło - Ja to WIEM. - złapała go pod ramię i uśmiechnęła się. - To które cudo wybrałeś?

Isten

- Tę - wziął do ręki wybraną przez siebie gitarę i delikatnie przesunał palcem po strunach. - I jest nawet nastrojona.

Alice Cullen

- Gitara jest jak przyjaciel: albo się rozumiecie, albo wasze drogi się rozchodzą... - uśmiechnęła się Alice - Wygląda nieźle... A jak brzmi? Wypróbowałeś?

Isten

- Oczywiście - odpowiedział, ale i tak zaczał grać smutną melodię, by i ona mogła dobrze usłyszeć jak brzmi.

Alice Cullen

Alice zasłuchała się w brzmienie. Pokiwała głową z uznaniem. I przy okazji postanowiła zabrać Istena na szczerą pogawędkę.

- Pięknie... - zachwyciła się

Isten

- Dziękuję - skłonił się szarmancko. - Gram też na fortepianie, ale z powodu moich ciągłych wędrówek, nie mogę mieć własnego. Ale i tak wolę gitarę.

Alice Cullen

- Jeżeli miałbys ochotę zagrać na fortepianie, to zapraszam do nas. Edward rzadko grywa, więc fortepian się leni... - Alice uśmiechnęła się radośnie - Może nawet odkurzę swoje skrzypce na tę okoliczność...

Isten

- Gdyby on zagrał na fortepianie, ty na skrzypcach i ja na gitarze, mogło wyjść coś ciekawego. Gdybyście obchodzili jakieś święto rodzinne, możnaby je urozmaicić. Choć nie wiem, czy ktoś obcy byłby wam potrzebny.

Alice Cullen

- Isten. Jeżeli byłbyś niemile widziany w naszym domu, nie zostałbyś zaproszony. - ucięła krótko Alice - Ja zapraszam, więc wnioski wyciagnij sam. A uroczystość rodzinna? Cóż... u nas każdy dzień bywa swiętem - puściła mu oczko.

Isten

Uśmiechnął się.
- To pewnie wspaniałe uczucie wiedzieć, że ma się dom, a w nim są osoby, które cię kochają. Masz się do kogo odezwać, porozmawiać, wyżalić się... Albo z kim pomilczeć. Święta także muszą być cudowne. Pełne miłości i ciepła - przez chwilę wspominał swoje zwykłe święta, wśród najbiedniejszych, takich, którzy tak jak on nie mieli włąsnego kąta i bliskich. - Przepraszam. Za bardzo marudzę.

Alice Cullen

Alice skinęła głową.
- Owszem. To cudowne uczucie. Szczególnie jeżeli tyle czasu się tego szukało. Dopiero wtedy możesz to docenić naprawdę - westchnęła na wspomnienie swojego przebudzenia i tej niesamowitej pustki, którą czuła przez ogromny kawał swojego życia. Ale miała cel. Przez prawie 30 lat szukała Jaspera, ale wiedziała że go znajdzie, wiedziała, ze znajdzie Cullenów. Co nie znaczyło, ze nie czuła się potwornie samotna w owym czasie. Odepchnęła od siebie tamte wspomnienia i odegnała smutny wyraz twarzy. Ponownie się uśmiechnęła.
- Jestem przekonana, ze tych świąt nie będziesz spędzał smutno - mrugnęła do Istena. - I nie marudzisz.

Isten

- Zmiany są w moim zyciu mile widziane - powiedział cicho i lekko się uśmiechnął. - Tak jak nigdy nie wiem dokąd trafię, tak i nie mogę przewidzieć, co mnie spotka. Może po tych stu latach i dla mnie słońce zaświeci? Co ma być to będzie.

Alice Cullen

Alice westchnęła uświadamiajac sobie, ze Isten nie mógł zobaczyc tego co ona, więc niekoniecznie jej słowa odczytał odpowiednio.
- Isten... jeżeli się nie zorientowałeś... to było zaproszenie do spędzenia swiąt razem z nami.... - uśmiechnęła się radośnie

Isten

- Bardzo bym chciał, ale nie wiem, co na to powie twoja rodzina - powiedział z obawą. - Choć może kuzyn z Europy, nie byłby taki zły - mrugnał do dziewczyny. - Dziękuję ci za wszystko.

Alice Cullen

Alice wspięła się na palce i dała Istenowi leciutkiego prztyczka w nos.
- Rodzinę zostaw mnie - puściła mu oczko. - Jestem przekonana, że nie będą mieli nic przeciwko kuzynowi z Europy. Szczególnie takiemu, który przypadł do gustu Carlise'owi - zachichotała.

Isten

- Podziwiam go i bardzo szanuję. Miałem szczęście, że o nim usłyszałem. Tak, miałem - uśmiechnął się szczęśliwy. - No nic, muszę zapłacić za gitarę i jeszcze kupić telefon. Przyda mi się. Po raz pierwszy w zyciu.

Alice Cullen

Alice puściła Istena i odebrała od sprzedawcy starannie zapakowane nuty
- Prezent dla Edwarda już mam - uśmiechnęła się.
- Chodźmy po ten telefon dla Ciebie. Muszę jeszcze znaleźć dla Ann Marie jakiś nocleg na mieście. - powiedziała swobodnie Chwilowo wolałabym nie pokazywać jej reszcie rodziny....

Isten

- Ja mieszkam w Forks. U jakiejś starszej kobiety. Cisza i spokój, nikogo tam nie ma obecnie. Może mogłaby tam zamieszkać? Mógłbym do niej zaglądać - powiedział zainteresowany. - Chyba, że masz inne pomysły - dodał szybko.

Alice Cullen

- Naprawdę??? - Alice była przeszczęśliwa - Jejku, jeżeli udałoby się ją tam umieścić, to byłoby cudownie! - pełna entuzjazmu trajkotała radośnie. Doskonale wiedziała, ze da się to zrobić, jednak pozory trzeba zachowywać, prawda?

Isten

- Myślę, że to byłoby dobre rozwiązanie. Po pierwsze była byś blisko, po drugie to tak spokojne miejsce, że nie mogłaby narzekać, a po trzecie mógłbym sprawdzać co jakiś czas, czy wszystko jest ok. No i miałaby z kim porozmawiać, gdyby chciała.

Alice Cullen

- Istenku... To bombowo! - Alice jak to Alice z rozpędu uwiesiła się Istenowi na szyi i pocałowała w policzek. Jak zawsze gdy była szczęśliwa XD

Isten

- Oj Alice, Alice - zaśmiał się. - Jestem tylko ciekaw, co ona na to powie. Ja tam widzę same plusy i nawet widoczki z dachu są całkiem ładne xD

Alice Cullen

- Pogadanie z Ann też zostaw mnie - zachichotała. Odkleiła się od szyi Istena i wykonała piruet. Z gracją zakończyła go ukłonem. Zaśmiała się.
- Zaczyna to wyglądać całkiem fajnie - klasnęła w dłonie.

Isten

- Wiesz co, humor mi się poprawił. To też jest coś bardzo pozytywnego! - zauważył. - I mam ochotę na ciastko z kremem, a to dopiero świadczy o moim nastroju! Miło tak czasem coś zjeść normalnego - zaznaczył ostatnie słowo.

Alice Cullen

Alice otworzyła oczy w wyrazie radosnego zdumienia
- Ciastko z kremem i pyszna kawa! - Alice złapała go za rękę. - Gitarę odbierzemy później - pomachała do sprzedawcy, który z pełnym zrozumieniem pokiwał głową. Znał ją dobrze. Pociagnęła Istena w stronę kawiarni.

Isten

- I kawa! - powtórzył wesoło. - Ja stawiam! - dodał, śmiejąc się.

(no to zmieniamy miejsce xD Pani ma pierwszeńtwo Razz

)

Alice Cullen

Alice zaśmiała się i wyciągnęła Istena z centrum handlowego.

// ulice

Alice Cullen

// port angeles / kawiarenka

Alice wyskoczyla z samochodu Jaspera. Pomachała do Ann i Skylera siedzących w samochodzie na parkingu. Złapała Istena za rękę i w podskokach pociągnęła go do środka galerii nucąc pod nosem skoczną melodię. Pomogła Istenowi zgarnąć jego zakupy. Zabrała swoje i migiem wrócili na parking.

- Weźmiesz moje zakupy Jazz?

Jasper Hale

/kawiarnia

_Jazz został w aucie i czekał na Alice> Na chwilke tylko wyszedł zeby sie przywitac z Anna i drugim pasazerem:)
-Witajcie-rzekła. Chwile z nimi porozmawiał i wrocił do auta. Czekajac puscił sobie ulubiona muze.
-Oczywiscie ze wezme-usmiechnał sie. Połoz je na tylnym siedzeniu
Spojrzał na ilosc i sie usmiechnał...-Jak zwykle obkupiłas wszystkich-zasmiał sie serdecznie. PO czym przytulił jado siebie
-Tak bardzo mi Ciebie brakowało kochanie-szpnał i namietnie pocałował

Alice Cullen

Alice niechętnie przerwała pocałunek Jaspera. Musnęła wargami jego szyję.
- Pojedź za mną, dobrze? - wyszeptała - Tęskniłam, za Tobą, Jazz...
Odepchnęła go lekko i wskoczyła do samochodu Rose. Skinęła na Istena i poczekała aż wsiadzie do samochodu. Ruszyła z piskiem opon. Chciała jak najszybciej znaleźć się w Forks.

// Forks / Motel u Selene