Opuszczone uliczki

Chiara

// las w Forks

Dobiegła aż do Port Angeles. Dotarła do opuszczonych ulic na obrzeżach miasteczka. Oparła się o jakiś mur. Nie miała siły już więcej biec. Była zbyt załamana i słaba. Zamknęła oczy i wzięła wdech. Obok przechodziło z pięciu chłopaków.Nie mogła wytrzymać i rzuciła się najpierw na pierwszego potem drugiego i tak po kolei.Z każdego wysączyła tyle ile się dało. Nie myślała co robi. Nie była sobą. Dopiero po chwili zobaczyła ciała chłopaków i spojrzała na swoje ręce całe we krwi, krew na ziemi. Zaczęła szybciej oddychać.
-Nie...nie zrobiłam tego... nie mogłam - zaczęła się wypierać wszystkiego. Osunęła się na ziemię i zwinęła w kłębek.Leżała w tej kałuży krwi i płakała. Nie wiedziała co teraz będzie. Jak sobie bez niego poradzi. Był całym jej życiem, jej światem. Nie widziała żadnej czynności bez jego obecności. Czuła, że zaraz chyba umrze z tęsknoty. Zamknęła oczy i czuła się jakby była w innym świecie. Tylko ona i Vea. Nic więcej. Jej marzenia. Dłoń trzymała przy łańcuszku a w niej jego sygnet. Oprócz wspomnień tylko to jej po nim zostało i pierścionek, którego nie miała zamiaru ściągnąć nigdy.

Cyrus · Gość

/Skądś xD

Cyrus Szedł sobie zadowolony. Nasycił się. Oczy mu błyszczały czerwienią. Tak lubił. Szedł koło jakiś opuszczonych budynków. Wyczuł jakąś wampirzycę więc przybrał na twarzy szarmancki uśmiech. Zbliżał się do niej. Czuł też krew. Nie wiedział czy jest w trakcie czy po. Szedł powoli w jej stronę. Usłyszał lekki szloch. Nie rozumiał do końca tego. A że zawsze był ciekawski..

Chiara

Skulała się coraz bardziej. Była już cała umazana krwią. Nie umiała przestać myśleć o zdarzeniu w lesie. Wyczuła zapach jakiegoś wampira ale już jej wszystko jedno było co z nią będzie. Leżała tak dalej.

Cyrus · Gość

Podszedł do wampirzycy. Widział w jakim strasznym stanie jest. Ukucnął obok. Nie była na pewno od niego starsza. Uśmiechnął sie lekko.
- Hej...Co jest? - spytał prosto z mostu. Nie wiedział czy ktoś jej coś zrobił czy co.

Chiara

Otworzyła jedno oko i zobaczyła jakiegoś mężczyznę. Potem otworzyła drugie kiedy coś do niej powiedział.
- Nic się nie stało...po prostu - wyłkała - nic - dokończyła i otarła policzki pozostawiając blodoczerwone smugi. Podniosła się z ziemi i trochę i teraz siedziała

Cyrus · Gość

Wyciągnął do niej dłoń. Nie przeszkadzało mu ze jest brudna.
- Nazywam się Cyrus II Wielki, Władca Babilonii itp. - wiedział że i tak nie zapamięta. Uśmiechnął się szarmancko i gdy podała mu dłoń, ucałował ją. Spojrzał na nią badawczo.
Na pewno wszystko w porządku? - spytał Nadal ją obserwując.

Chiara

Chwyciła niepewnie jego dłoń i wstała. Zabrała szybko rękę kiedyją pocałował i objęła rękami ramiona. Była cała brudna.
- Jestem Chiara - przedstawiła się patrząc na niego zaciekawionym i dziwnym wzrokiem. Kto się teraz przedstawia Cyrus II Wielki? No mniejsza...było to dla niej dziwne i interesujące.
- Po prostu nie mam co z sobą zrobić. nie mam dla kogo żyć - spuściła wzrok

Cyrus · Gość

Wysłuchał jej i stanął obok.
- Czemuż to? - spytał ze zwykłej ciekawości i nie wiedzy. Jakoż że był kiedyś władcą znał się na dyplomacji. Miał też swoje zasady... Cóż był czasem Baaardzo staroświecki. Uśmiechnął sie szarmancko.

Chiara

- Bo zabili mojego narzeczonego - wyjaśniła łamiącym się głosem. Nie wiedziała co z sobą zrobić. Nie miała nikogo kto by z nią był w tym czasie. W ogóle nie miała ochoty istnieć.

Cyrus · Gość

Spojrzał na nią.
- Bardzo mi przykro - powiedział cicho lecz nie drążył tematu. Widział w jakim ona jest stanie. Musiało to być nie dawno.
- a nie masz jakiejś innej rodziny? - spytał patrząc jej w oczy, swymi czerwonymi.

Chiara

- Nie - odpowiedziała krótko patrząc mu w oczy swoimi teraz znów szkarłatnymi oczami. Spojrzała na swoje dłonie cale we krwi.
- Boże...co ja zrobiłam - szepnęła do siebie przerażone tym widokiem

Cyrus · Gość

Zamyślił się. Wiedział jak to jest.
- Wegetarianka? - spytał a raczej stwierdził. Sam był w tym w prawiony.
- Spokojnie... Posprząta się. NIkt się nie dowie - powiedział pocieszająco. Chciał zrobić coś więcej lecz nie wiedział co.

Chiara

- Nie o to chodzi . Ja od dawna nie polowałam na ludzi. To co zrobiłam jest straszne,potworne, niewybaczalne. Oni mają swoje rodziny. Ktoś będzie cierpiał tak jak ja teraz - schowała twarz w dłoniach. nie umiała sobie z tym poradzić

Cyrus · Gość

Bardzo niepewnie przytulił ją lekko. Musiała się wypłakać.
- Nie martw się, Będzie dobrze... - Szepnął cicho. Czekał spokojnie aż się wypłacze. To było jej potrzebne. Byłą wrażliwa.

Chiara

Przytuliła się do niego. Potrzebowała tego. Czyjeś bliskości,obojętnie czyjej. Płakała cicho brudząc tym samym jego koszulę czy co tam miał na sobie. Zawiał lekko wiatr i rozniósł jej słodki zapach dookoła

Cyrus · Gość

Pogłaskał ją po głowie. Wiedział jak się czuje. Milczał. Słowa były nie potrzebne. Nie obchodziło go że ma całkiem brudną nową koszulę. Wiedział jak jej musi być źle. Sam przecież też stracił wiele wieków temu partnerkę.

Chiara

Było jej coraz lepiej.Dobrze jest tak sie komuś wypłakać.Przytuliła się do niego mocniej. W końcu się odsunęła.
- Przepraszam, pobrudziłam Ci koszulę. Zapłacę Ci za nową - uśmiechnęła się już lekko

Cyrus · Gość

Wywrócił oczami.
- Nic się nie stało. I odważ mi się tylko płacić. - pogroził jej w żartach. Uśmiechnął się wesoło widząc że jest jej lepiej.
-dasz się zaprosić na kawę? - spytał patrząc jej w oczy. Mu nie przeszkadzało że jest brudna czy coś.

Chiara

- Raczej nie pijam kawy - odgarnęła sobie włosy z twarzy.
- Muszę się też przebrać bo wstyd tak po mieście chodzić - spojrzała na siebie i skrzywiła się

Cyrus · Gość

Zaśmiał się z własnej głupoty.
- No tak.. - pokręcił głową
- A dokąd idziesz? - zapytał wesoło.

Chiara

- Do domu - westchnęła. Teraz slowo dom nie oznaczało miejsce pełnego miłości, radości i ukochanej osoby, która czkea na Ciebie w fotelu. Teraz to słowo było puste jak dom do którego Chi musiała wrócić. Nie oznaczało nic poza ogólnym pojęciem budynku.

Cyrus · Gość

- A gdzie mieszkasz? - spytał spokojnie patrząc na nią. Wiedział że nie powinna zostawać teraz sama.
- Nie będzie Ci przeszkadzać jak Ci potowarzyszę? - zapytał słysząc odpowiedź. Uśmiechnąwszy sie do niej lekko.

Chiara

- Mozesz.Mieszkam w Forks, na obrzeżach - powiedziała i zrobiła kilka kroków do przodu czekając na niego

Cyrus · Gość

Uśmiechnął się i ruszył za nią grzecznie. Milczał. Uśmiechał się tylko o!

Chiara

Szła przed siebie.
- To opowiedz coś o sobie -poprosiła. chciała zając swoje myśli czymś innym

Cyrus · Gość

zamyślił się.
-urodziłem się w 550 roku p.n.e. Podbiłem Persję, Partię, Hyrkanię, Lidię, opanował Anatolię i zdobyłem zwierzchnictwo nad greckimi poleis w Jonii,podporządkowałem sobie Armenię i Kapadocję, wschodni Iran (Arii, Drangiany, Baktrii, Sogdiany, Arachozji, Margiany i Gedrozji) i imperium Nowobabilońskie. Przybrałem tytuł 'wielkiego króla, króla Babilonu, króla Sumeru i Akadu, króla całego świata', a także 'Króla Królów'. Później wędrowałem po świecie - powiedział spokojnie spojrzał zaciekawiony na jej raekcję.

Chiara

Słuchała ją i szczenka jej opadła.
- Nie wiedziałam. Powinnam do Ciebie mówić królu czy coś takiego - spojrzała na niego rozbawionym wzrokiem

Cyrus · Gość

Zaśmiał się.
- To nie jest jedyny z mych tutułów - powiedział żartem.
- A ty? opowiedz coś - poprosił nie wiedzać czy robi dobrze.

Chiara

- Hmm..o mnie nie ma nic ciekawego. W skrócie to mieszkałam w NY, potem przeniosłam się tutaj. Poznałam June, Vee, mojego narzeczonego - westchnęła smutno - i jakoś się wszystko układało. Do czasu kiedy nie wyjechał - podrapała się po czole i zamrugała kilka razy żeby znów nie płakać

Cyrus · Gość

Przytaknął karcąc się w myślach za swą głupotę.
- A ile masz lat? Przepraszam że pytam... - powiedział spokojnie. Miał coś tam w głowie. Wiedział czemu pyta.

Chiara

- normalnie to 100 a przemieniono mnie jak miałam 17 lat- wyjaśniła z uśmiechem.
- A Ty?

Cyrus · Gość

Uśmiechnął się lekko.
- Nie powinnaś tak cierpieć...Los powinien Ci to wynagrodzić - powiedział spokojnie. Słysząc pytanie zamyślił się.
- Ja mam jakieś 2599, ale przemieniono mnie gdy miałem jakoś tak 24 - 26 lat - odpowiedział spokojnie. Zerknął na nią. Wiedział ze nawet wampiry dziwnie na taką informację reagują.

Chiara

Taa kolejna zaskakująca informacja.
- To prawie 3000 lat - powiedziała zaskoczona - teraz wiem skąd na Twoim koncie tyle sukcesów - odgarnęła sobie kosmyk włosów za ucho.
- Cierpiałam przed przemianą i po przemianie też. To sie chyba już nie zmieni - powiedziała ze smutnym uśmiechem

Cyrus · Gość

Wzruszyła ramionami.
- Te, które wymieniłem Ci były tylko za czasów mego ludzkiego życia... - powiedział spokojnie nadal ją obserwując.
- Zawsze trzeba mieć nadzieję - powiedział ciszej i uśmiechnął się.

Chiara

- Już mało mi jej zostało. Mam we wszystkim pecha. Już nie mam na to siły - westchnęła smutno.
- A w ogóle to gdzie mieszkasz? - spytała zaciekawiona jego osobą

Cyrus · Gość

Uśmiechnął sie słysząc pytanie,
- W sumie wszędzie. Mam domy prawie na całym świecie - odpowiedział wzruszając ramionami. W sumie przecież dla niego było to nic wielkiego.

Chiara

- Na całym świecie? - powtórzyła za nim zaskoczona znów. Był dla niej bardzo interesujący.
- No a gdzie najbardziej lubisz mieszkać?

Cyrus · Gość

Wzruszył ramionami.
-Różnie. Zanim Volturi pojawili się we Włoszech to chyba w Rzymie. A teraz to Albo Grecja albo gdzie indziej w Europie. lub ewentualni U.S.A - odpowiedział spokojnie. Według niego nie było to zbyt interesujące. Uśmiechnął się do dziewczyny.

Chiara

Kiedy powiedział o Volturii to zrobiło jej się wręcz niedobrze.
- Nie byłam nigdy w Grecji - stwierdziła odbiegając od tematu Volturii i włoch