Restauracja "Sailor Moon" :)

Dea

//La Push/ Plaża

Dea zapłacił taksówkarzowi. Weszli do restauracji i usiedli przy stoliku na uboczu. Kelnerka spojrzała na Deę i Cassie i zrobiła dziwną minę w stylu: Taka młoda i już takie duże dziecko... co z tą młodzieżą?! Dea nie mogła powstrzymać chichotu.
- To na co macie ochotę? - wsadziła nos w kartę cały czas chichocząc.

Mark

-Co ci tak wesoło? - Spytał podejrzliwie mrużąc oczęta. Równoeż wzięł kartę i zerknął na spis dań. Po chwili oddał ją Cass.
-Panie mają pierszeństwo. - Rzucił z uśmiechem

Dea

- Idę o zakład, że ona - wskazała głową kelnerkę - wzięła Cassie za moją córkę. - znów zaniosła sie chichotem - A ty to kto? Kochający tatuś? - parsknęła śmiechem ponownie.

Mark

-Raczej mnie taka perspektywa przeraża. - Również parsknął śmiechem i zakrył twarz dłońmi. CHciał uchronic się przed spojrzeniami innych gości restauracji a'la "Co za wariat."

Dea

- Bardziej przeraża cię perspektywa bycia ojcem w ogóle, perspektywa bycia ojcem Cassie czy perspektywa bycia ojcem mojego dziecka? - uchachana patrzyła na Marka z rozbawieniem w oczach.

Cassie Ordian

- Ja chcę... zamyśliła się.
- Ile mamy kasy? - Przewiercała ich wzrokiem.
- małą Hawajską i może później jakieś lody... - Posłała Markowi słodki uśmiech. Wyzyskiwaczka.

Dea

- Kasą się proszę nie martwić. Ja stawiam - uśmiechnęła się Dea - W końcu to moje przyjęcie, tak? I starczy nawet na podwójną porcje tych lodów - mrugnęła do Cassie.

Mark

-Też się dołoże. - Powiedział, starając się opanowac chichot. Popatrzył w stronę C. i wywrócił oczami. Sprytne dziecko
-Wezmę dużą barbecue, może do tego jeszcze... - Musiał sobie odmówił piwa, no trudno. - Coś do picia?

Dea

- Dla mnie koktajl truskawkowy... i pizzę z dużą ilością salami pepperonii.. i z oliwkami.... - Dea aż oblizała usteczka jak mała dziewczynka. Popatrzyła na Cassie, któa w tej samej chwili zrobiła podobnie. Roześmiała się ponownie. - I daj spokój Mark. ja stawiam. Nie dyskutuj ze mną w takich kwestiach. Jest mi miło, ze nam towarzyszysz. - uśmeichnęła się juz bardziej jak Dea, którą poznał.. ta wesolutka.

Cassie Ordian

- Ale to facet! - Żachnęła się Cassie.
- Ja nigdy nie będę miała męża. - Oznajmiła lekko naburmuszona.
Dea płaci! Coś takiego!

Dea

- Facet - zgodziła się Dea - I nigdy nie bedziesz miała męża... - Dea cwanie zmrużyła oczy. - Nawet jeżeli bedzie Księciem? - brała małą pod włos.

Mark

Ehe.
-Zapłacę. Bez dyskusji, a jak to i nie wystarczy bede musiał użyc siły... - Pogroził jej palcem, jednak z tym samym ciepłym usmiechem na twarzy. Zawołał kelnerkę przy okazji mierzac ją wzrokim. Co jak co, ale wilkiem był, i przystojny był. Kobieta spojrzała na niego zielonymi oczami przysłoniętymi firaną rzęs, podkreśloną tanim, obsypującym się tuszem. Westchnęła mimowolnie i nie sposzczała z niego wzroku.
-Ekhem... - Zaczął niepewnie przerywając jej kontemplacje jego wyglądu. - Chcielibyśmy złożyc zamówienie...

Dea

- Hkm - Dea odchrząknęła - Małą hawajską, dużą pepperoni z oliwkami i podwójnym serem, duzą barbecue, dużą colę, koktajl truskawkowy i małe piwo dla pana - Dea wpadła Markowi w słowo i usmiechnęła się.

Cassie Ordian

Spojrzała na kelnerkę unosząc brew.
- Co jak co, ale obsługa tandetna. - Poprawiła dłonią lśniące włosy i posłała kelnerce uśmiech.
- Niech się pani nie martwi, podobno każda potwora ma swojego amatora.
Uwielbiała wkurzać ludzi, i o dziwo, była w tym bardzo dobra.

Dea

- Cassie!- Dea z oburzeniem westchnęła. W duchu sie uśmiała, bo dziewczynka miała rację. Zrobiła bolesną minę i przeprosiła kelnerke - Przepraszam.... ona jest czasem taka mała dzikuska... trudno nad nią zapanowac.

Mark

-No... wlaśnie. - Potwierdził z niegagannym uśmiechem i popatrzył na Deę. Jego spojrzenie mówiło: Dzięki. Kelnerka wybauszyła oczy w oburzeniu.
-Przepraszam za nią... - Zamruczał uśmiechając się niewinnie. Za chwilę kobieta rozpogodziła się i machnęła ręką. Za chwilę zniknęła za drzawiami "Wstęp tylko dla pracowników"
-Cassie. - Chciał, żeby to zabrzmiało karcąco, ale przy nagłym wybuchu chichotu nieco mu nie wyszło

Dea

- Cicho bądźcie - Dea powstrzymywała parsknięcia śmiechu - chyba że chcecie żebym nam wszystkim napluła na pizze... - spojrzała na Cassie rozbawiona - Czasem się hamuj, dobrze?

Cassie Ordian

-Ojejku, wyglądała jak... jak modliszka. - Wzdęła usta i otworzyła szeroko oczy naśladując dziewczynę.
Pociągnęła ze szklanki.
- Nie bądź zła na mnie, Deo.

Mark

-Jak modliszka czy nie, lepiej, żebys zachowała to czasem dla siebie. - Zaśmiał się

Cassie Ordian

Posłała mu mordercze spojrzenie.
- Dobrze. - Mruknęła.

Dea

- Nie jestem zła Cassie - Dea delikatnie pogłaskała ją po główce. Odnajdowała przyjemność w takich drobnych i pełnych czułości gestach. Spojrzała na zegarek.
- Wybaczcie mi na chwilę... Musze odebrać zamówioną książkę z księgarni. Za chwileczkę wrócę.. - podniosła się - Tylko bądźcie grzeczni - pogroziła palcem obojgu po czym roześmiała się - Ty nie wariuj - zwróciła się do Cassie - a ty nie pozwalaj jej na wszystko - pogroziła Markowi po czym wyszła

// ulice

Cassie Ordian

- Pozwolisz... - Uśmiechnęła się przeżuwając swój kawałek.
- Chcesz? - Zapytała podsuwając mu talerz z pizzą.
- Całkiem niezła choć ananas jest zbyt słodki. - Wzięła widelec i upolowała kawałek jego barbacue.

Aprilan

/Ulica
April wpadła uśmiechnięta do restauracji. Była strasznie zadowolona i nawet nie wiedziała dlaczego. Wielki uśmiech nie schodził z jej twarzy.
Usiadła przy stoliku przy oknie i uśmiechnęła się uroczo do kelnera. A co tam!. Kelner zadowolony odwzajemnił uśmiech i podszedł do stolika zadowolony. April zamówiła kurczaka i lody na deser. Gdy kelner zniknął April oparła się o krzesło i obserwowała ruch na ulicy.

Aprilan

Kelner przyszedł szybko z zamówionym daniem i serwetką na której był napisany numer komórki. Aprilan z trudem stłumiła śmiech.
Zjadła kurczaka a potem deser, zapłaciła i dała duży napiwek kelnerowi.
Wzięła serwetkę ze stołu i wyszła szybkim krokiem na ulicę. Była w doskonałym humorze.

/ulica

Aprilan

/Ulice
April weszła szybkim krokiem do restauracji i usiadła przy stoliku przy oknie. Już nie uśmiechała się tak jak za pierwszym razem, w końcu na głowie miała jakąś cholerną nastolatkę i flirt i każde inny ruch odpadał. Westchnęła i spojrzała na Dorcas. To pewnie jego córka. Jest bardzo do niego podobna... ale jak ja mam się nią zająć?! Jedyną osobą którą mogłam sie zająć byłam ja sama, nie będę umiała wyżywić nastolatki, ja nawet domu nie mam! Ale z drugiej strony, ona nie ma już rodziny...-April pomyślała przez chwilę o sierocińcu ale szybko odrzuciła tą myśl z głowy. Była już pary razy w takich miejscach i już nawet z nią będzie Dorcas lepiej.
Aprilan westchnęła jeszcze raz i zapytała Dorcas co chcę do jedzenia.

Gość

/ulice

April zaprowadziła ją do restauracji, obok której się poznały. Restauracja rzekomo nazywała się "Sailor Moon". Mam nadzięję, że serwują tam dużo dobrego jedzenia, bo aż czuję jak mi się żołądek skręca... jak na psa mam ogromny apetyt. Musiała przerwać swoje rozmyślania bo April zapytała co chcę do jedzenia.
- Nie musisz mi niczego stawiać... przywiozłam ze sobą swoją kasę, potrafię o siebie zadbać. W końcu już od jakiegoś czasu jestem osierocona i jakoś sobie radzę. Hmmm... zjadłabym konia z kopytami... no cóż, zadowolę się kurczakiem w potrawce i lemoniadą, a na deser zjem... sernik. A ty na co masz ochotę? - Dorcas zapytała April[/i]

Aprilan

April spojrzała na nią i przewrociła oczami.
-Czy ja wyglądam na tak biedną, że nie mogę stawić żarcia osieroconej prawdopodobnej bratanicy?-powiedziała z uśmiechem. -A ja nic nie zjem, bo przed chwilą napchałam się kurczakiem i lodami.
Uśmiechnęła sie do kelnera i zamówiła to o co poprosiła Dorcas.
-A więc... opowiedz mi wszystko po kolei-zwróciła się do Dorcas.

Gość

-Szczerze? Nie wyglądasz na aż tak biedną- powiedziała Dorcas, szeroko usmiechając się do April. - Ale i tak zapłacę za siebie. A tak przy okazji masz niezłe branie. - dopowiedziała puszczając oczko do April. - A co do mojej historii to... no cóż, nie jest zbyt wesoła. Po tym jak tata zniknął bez śladu, przez parę miesięcy ukrywałam się przed opieką społeczną. Taak... w życiu by się nie skapnęli, że dziewczyna, której szukają ukrywa się pod postacią owczarka collie i hasa sobie spokojnie po ulicy- wspominała Dorcas, po czym kontynuowała historię. - Później postanowiłam, że Cię odnajdę, ale jedyne co miałam to Twoją fotografię, więc popytałam w paru miejscach i dowiedziałam się, że jesteś w Washyngtonie, w Forks więc przyleciałam, a resztę już znasz. To teraz ty o sobie trochę opowiedz.

Aprilan

-Nie pomyślałaś, że lepiej byłoby pójść do opieki społecznej by ta potem cię zaprowadziła do mnie?-powiedziała próbując ukryć śmiech. -A moja historia jest za długa by ją opowiadać. Wiesz, kim jestem, i wiesz czym się zajmuję - tym samym co twój tatuś.
April wzruszyła ramionami i zapłaciła z góry kelnerowi w ten sposób prześcigając Dorcas w płaceniu. Wystawiła jej język dziecinnie.
-Ogółem to ratuję ludziom tyłki, ląduję w różnych tarapatach, łapię i załatwiam różne nadludzkie istoty... I nie martw się, wiem o tobie i twoich... hm przemianach. -dodała.-Ale tobie nic nie zrobię, no chyba że zagryzasz ludzi na śmierć-zaśmiała się.

Gość

- I tak zwrócę Ci kasę... - powiedziała Dorcas To dlatego dała mi tą wodę święconą... żeby sprawdzić, czy jestem demonem... -A jeśli zwróciłabym się do opieki społecznej to pewnie by uznali, że i tak nie jesteś w stanie mnie utrzymać, więc wylądowałabym w sierocińcu... W każdym razie nie mam zamiaru prosić Cię o to żebyś się mną opiekowała... jak już mówiłam potrafię o siebie zadbać. Wynajęłam sobie hotel w Forks, a jutro zapiszę się do tamtejszej szkoły i poszukam sobie pracy, żeby mieć za co jeść. A jeśli chodzi o to, że jesteś tym kim jesteś to nie miałam o tym zielonego pojęcia. Ojciec skrupulatnie to przede mną ukrywał. - powiedziała Dorcas, gdy kelner przyniósł jej jedzenie. Gdy tylko poczuła zapach kurczaka, głośno zaburczało jej w brzuchu. Natychmiast zaczęła jeść, nie zaprzątając sobie głowy zasadami savoir vivre'u.

Aprilan

April spróbowała ukryć śmiech ale nie udało jej się.
-Bez urazy, ale... jesteś tylko nastolatką. W dodatku nie wiem, czy masz nawet tyle lat, by móc pracować-powiedziała uśmiechając się. -Zaopiekuję się toba, ale ostrzegam, że nie jestem świetną niańką. Jedyne co mogę zaoferować to dużo wolności i całkiem niezłe odgrzewane zupki-puściła jej oko i zamyśliła się.
-Zjadłaś już? Nie możemy wiecznie mieszkac w motelu, trzeba będzie kupić dom. I bron boże nie mów do mnie ciociu. April, zawsze April.

Gość

-Dobrze ciociu. -Powiedziała Dorcas, uśmiechając się do April i mając buzię pełną kurczaka. - Napewno daliby mi jakąś pracę, np w sklepie albo gdzieś... ale Twoja propozycja wydaje się być bardziej kusząca. - znowu się uśmiechnęła po czym popiła posiłek lemoniadą i zabrała się do jedzenia sernika. - Te zupki na pewno są przepyszne. - puściła do niej oko. - A opcja z wolnością jest cudowna, przynajmniej nikt nie będzie mi mówił co mam robić. -gdy skończyła sernik, dopiła lemoniadę. - To co idziemy stąd? - zapytała, wciskając April do ręki kilka banknotów.

Aprilan

April spojrzała na banknoty i wzruszyła ramionami. A co tam, za cos trzeba będzie zupki kupić.
-Tak, ruszamy. Mam samochód na zewnątrz, moją ukochany Impalę-uśmiechnęła się i potrząsnęła kluczami.

/ulia

Gość

-Z pewnością to najnowszy model. - mruknęła Dorcas i serdecznie się zaśmiała. Naprawdę zaczęła lubić April i czuła, żę się do niej przywiąże, jak pies do swego pana. Gdy o tym pomyślała znów zaczęła się śmiać. Dzisiaj śmiała się więcej razy niż w ciągu ostatnich paru miesięcy. Wesoły nastrój April jest bardzo zaraźliwy. -pomyślała, po czym ruszyła za April do jej samochodu.

/ulica

Mark

Dea

//ulice

Schowała wizytówkę do kieszeni spodni i weszła z szerokim uśmiechem do restauracji. Usiadła przy stoliku i parsknęła śmiechem - Zamknęli wcześniej. Pocałowałam klamkę. - napiła się łyk koktailu truskawkowego. - Jak pizza? - siegnęła po kawałek swojej.

Mark

-Może być, ale jadałem lepsze. - Powiedział śmiesznie wznosłym tonem znawcy i zaśmiał się po chwili. Do jego nozdrzy dostał się wampirzy smród. Bynajmniej nie było w pomieszczeniu żadnego wampira, to od Dei było go czuć. Skrzywił się mocno.
-Widzę, że nie obcujesz tylko z wilkami. - Mruknął starając się nie oddychać nosem

Dea

- O rany... - przewróciła oczami - przepraszam... zapomniałam, ze macie wrażliwe nosy - westchnęła cichutko - Nie. Nie obcuję jedynie z wilkami - szepnęła - Aż tak ci to przeszkadza?

Mark

-Przeżyję. -Zaśmiał się. - Uroda równoważy zapach. - Dodał z nonszalanckim uśmiechem i wziął się za kolejny kawałek pizzy.

Dea

- Ty wyjątkowo miły jesteś - znów jej humor poprawił - Mogę? - zapytała i nie czekając na odpowiedź chwyciła kawałek jego pizzy.