Ulice miasta

Matt

Zaśmiał się w myslach. Zrozumiał sugestię aż nazbyt. Zdziwił się natomiast reakcja Ilu.

- Il? - spojrzał na nią ze zmarszonym czołem

Ilucorana

- Tak?
Spojrzała na niego, uśmiechnęła się lekko. Już normalnie.

Matt

- Nie sądziłem, ze w tobie...- uśmiechnąl się -tyle słodyczy - rzekł nieco ironicznie

Ilucorana

- Ja też nie.
Uśmiechnęła się odrobinę drwiąco.
- Ale ile dziwnych rzeczy może wyjść na wierzch, prawda?

Matt

- Znów to robisz - zmarszczył czoło - jesteś ironiczna i mnie onieśmielasz - zaśmiał się. - Czasem nie wiem co tak naprawde myslisz. Czymasz mnie za kompletnego imbecyla czy tylko za nieszkodliwego idiotę. Czy patrzysz na mnie jak na mężczyznę czy jak na dziecko... - westchnął

Ilucorana

- Nie myśl o tym tyle.... Niech to co ja myślę, zostanie moją słodką tajemnicą.
Uśmiechnęła się do niego ciepło.
- Daj staremu człekowi pocieszyć się życiem...te kilka ostatnich mileniów.

Matt

- Kilka mileniów - parsknął śmiechem i przyciągnął ją - tylko tyle zamerzasz żyć?

Ilucorana

- Wieczne życie jest męczące.
Oparła mu głowę na ramieniu.
- Zwłaszcza, że nic się nie zmieniam...

Matt

- I to cię martwi? Fizycznie się nie zmieniasz ale pod każdym innym względem ulegamy zmianom - wpadał w filozoficzny nastrój. niedobrzeee. Zezowal na nią przez chwilę a potem przyciągnął ją mocno do siebie i pocałował. Z niewinną minką puścił ja znów przytulając ja do swojego ramienia.

Ilucorana

Uniosła tylko nieznacznie brew, ale uśmiechnęła się do niego lekko, pogładziła go po głowie.
- Wiesz...to nudne, patrzeć w lustro i widzieć że jedyną zmianą z roku na rok ze stulecia na stulecie tylko blednę.
Przytuliła się do niego delikatnie.
- Mówił panu ktoś, że jest pan wybitnie bezczelny, panie de Voltera?

Matt

- Bezczelni mają w zyciu łatwiej - wyszczerzył się. - nie patrz w lustra w takim razie.

Ilucorana

- Wiesz...myślałam o tym...zamknąć się w pustelni na pół wieku.
Spojrzała na niego.
- Czasem zapolować, potrzebuję mniej krwi niż przeciętny wampir...

Matt

- Ilu w pustelni? Przecież to nudne - pokręcił w głową - I po co?

Ilucorana

- Zapomnieć o tym co było, zacząć jak młode wampiry...którym ledwo pierwsza setka stuknęła.
Westchnęła cicho.
- Robię się sentymentalna...
Uśmiechnęła się, przekrzywiła głowę.
- Czy zatrzymuje coś nas tu?

Matt

- Mnie jedna sprawa. Ale i ona może chwilę poczekać - zamyślił się - Interesy rodziny - przewrócił oczami - Nic pilnego.

Ilucorana

- Tu? W Port Angeles?
Uniosła zdziwiona brew.
- Kiedy zamierzasz wracać do rodziny?
Spojrzała na niego z lekkim uśmiechem.

Matt

- Rodzina moze zaczekać - zamruczał jej do ucha - Nie wybieram się do nich w najbliższym czasie. Mam do Cullenów zajrzeć, ale to też może poczekać - przejechał nosem po jej szyi.

Ilucorana

- Mamy czas.
Podsumowała krótko, z lekkim uśmiechem, przymknęła na chwilę oczy.
- To dobrze...

Matt

- Zabierz mnie gdzieś - zachichotał - zabierz mnie do tej pustelni.

Ilucorana

- Niestety...nie mam takowej,
Westchnęła z udanym żalem.
- Mogę cię zabrać gdzieś...lecz gdzie?

Johnny Walker

A włóczył się po tej mieścinie i umierał z nudów. Wszędzie śmierdziało. Ale Pałac mu się znudził, więc... widziały gały co brały. Zatrzymał samochód przed jakąś kafejką. Wysiadł znudzony i wszedł do środka

// kafejka

Matt

- A gdzie masz ochotę? - westchnął odsuwając się trochę.

Ilucorana

Patrzy na niego przez chwilę.
- Myślę...że można się udać do mnie.
Uśmiechnęła się do niego lekko.
- Tudzież znaleźć inne miejsce.

Matt

- Do ciebie? - uniósł brew - jak jest u ciebie Ilu?

Ilucorana

- Pusto...
Mruknęła cicho, oparła się ławkę, na której uprzednio siedziała Veronica.
- Bardzo pusto. Dlaczego pytasz?

Matt

- Ciekaw jestem jak moze mieszkać czcigodna Ilu - na serio był ciekaw.

Ilucorana

- Czcigodna?
Spojrzała na niego znużona.
- W tych czasach coś takiego nie istnieje.
Mruknęła.
- Można rzec, że wszyscy żyjemy na równi. W pewnym sensie.

Matt

- Ilu do cholery - zaśmiał się - Jak bardzo mam się jeszcze wpraszać? Mogę pojśc i kupić do tego kremówki.

Ilucorana

Zaśmiała się cicho.
- W takim razie...idziemy?
Oparła głowę na ręce, jak małe dziecko wlepiła w niego spojrzenie.

Matt

- Prowadź - uśmiechnął się

Ilucorana

- Twój samochód tu zostaje?
Uniosła brew.
- Skoro tak.
Spokojnie ruszyła do przodu.

Matt

- Nie zostaje - zaśmiał się i pociągnął ją w stronę auta. Otworzył szarmancko drzwi.

Ilucorana

- Tak sądziłam
Wsiadła zgrabnie.
- Dziękuję.
Skinęła mu głową, usiadła wygodnie, uśmiechnęła się do niego lekko.

Matt

Wskoczył do samochodu i ruszył.
- To gdzie mam jechać? - zapytał z uśmiechem

Ilucorana

- Forks...wschodni kraniec...przy lesie.
Uśmiechnęła się lekko, oparła się o szybę.

Matt

Uśmiechając się pod nosem jechał

// Forks/ gdziekolwiek Ilu mieszka Very Happy

Victor

/Seattle

Wjechał do miasta pędząc jak zwykle. Coraz wyraźniej czuł 'ten' zapach. Miał wrażenie, że jeśli za chwilę jej nie zobaczy to dosłownie wybuchnie. W końcu zlokalizował jej zapach i ruszył w tamtym kierunku.

/Droga prowadząca do miasta

Kejsi

/Forks/DKVD

Kejsi wjechałą do miasta i zaparkowała pod galerią handlową. Gdy wysiadła poczekałą na Rafaela.
- Idziemy? - spytałą miło z uśmiechem na twarzy. Nadal trzymałą się postanowienia mimo żalu w sercu, starałą się po prostu zapomnieć.

Rafael O'Connor · Gość

- Jasne . -powiedział wyskakując z auta. Podszedł do niej i ponownie uchwycił ja pod rękę. - Chodź, zabawimy się trochę, poszalejemy na zakupach. - zachichotał wesoło. - Kiedyś ktoś powiedział że kupno nowej pary butów lub jakiś ubrań poprawia humor. - powiedział z uśmiechem.

Kejsi

Zaśmiała się cicho i ruzyła wraz z Rafaelem do galerii.

/Mała galaria handlowa