Ulice miasta

Nathalie Edwards

-Ok, a nie możesz mi teraz tego powiedzieć?-zapytała patrząc się na niego.

Alex Meyer

-No nie... Zadzwonię do ciebie i się umówimy, ok?-zapytał.

Nathalie Edwards

-Ok. Mógłbyś odwieźć mnie do domu? Umówimy się, ok?-powiedziała i pocałowała chłopaka delikatnie w usta.

Alex Meyer

-Dobrze-pocałował dziewczynę w policzek, poczym wsiedli do auta.
Alex odwiózł Nathalie pod dom, pożegnali się i pojechał do swojego domu.

// Dom Alexa

Elizabeth

// Port Angeles / Dom państwa Smith

Elizabeth pożegnała się z rodzicami Roya. - Wiem, wiem. Pamiętam. - przytaknęła z uśmiechem kiedy Pani Smith upomniała ją o tym by trzymała książkę tak długo jak będzie jej potrzebna. - Do widzenia Pani. - zwróciła się z lekkim dygnięciem w stronę kobiety. - Do widzenia... Aberforth. - również dygnęła na pożegnanie ściskając rękę ojca Roya, powoli starając się przyzwyczaić do mówienia do tego mężczyzny po imieniu, skoro tego chciał.

Znaleźli się niedługo potem już na ulicy, zamykając za sobą furtkę prowadzącą na posesję Państwa Smith. Dziewczyna spojrzała się pytającym wzrokiem na chłopaka czekając, że może jej wyjaśni co go tak zirytowało. Widać nie spieszył się z wyjaśnieniami, ale miała nadzieję, że może jednak coś jej powie. Nie chciała cisnąć, licząc, że lepiej by sam jej powiedział.

- Wracamy do domu? - zapytała dając mu całusa w policzek na pocieszenie. - I pakujemy się do wyjazdu? - upewniła się jeszcze, że plany nadal aktualne. Musiała jeszcze wykonać kilka telefonów i usiąść na parę chwil do laptopa, by przygotować projekt ogrodu na dachu, ale liczyła, że ściskana w dłoni książka podpowie jej może jakieś ciekawe rozwiązanie.

Roy Smith

/ Dom państwa Smith

Kiedy pojawili się na chodniku Roy ujął dłoń Elizabeth i okręcił ją wokół osi - Iiii... Jesteś cała! - oznajmił tryumfalnie nie bardzo spiesząc się z odpowiedzią na nieme pytanie wampirzycy - Powiedź proszę że nie czujesz się już tak z nimi podenerwowana. Oni naprawdę są... Spoko. No może tata, trochę... A mama nadskakuje, ale są całkiem fajni jak na rodziców. - popatrzył na Elizabeth chcąc znaleźć w jej tęczówkach odpowiedzi na dręczące jego pytania. Nie dowie się póki nie odpowie na jej - Och... - zajęczał - Maglowała mnie o moje zdrowie. Jakby nie mogła zapytać o to czy tylko dobrze się czuje i już. Wypytała mnie, a najchętniej by zajrzała w kartę choroby. - jakby taką w ogóle posiadał. Kłamstwo przeszło bez echa w jego głosie - Też by cię to zdenerwowało. - powiedział broniąc się jednocześnie takim postawieniem sprawy. Uśmiechnął się w podzięce za całusa i stwierdził - Hm... Nie wypada tak spać pod oknami bo mama zaraz wypadnie pytając czy jeszcze żyję, więc... Wypada się gdzieś udać. I najlepiej chyba do domu, prawda? Więc kiedy się udajemy tam gdzie planujesz? - zapytał otwierając zamki u drzwi samochodu.

/ Kawalerka Smith'a