Chata Sary

Mark

Taak, to było zdecydowanie najlepsze, co była wstanie mu dać. I szczerze mówiąc, wystarczyło mu to. Popatrzył na nią, a jego oczy odzyskały dawny, wesoły blask.
-Wrócę. Chociażby, żeby to powtórzyć. - Odmruknął z tajemniczym uśmiechem i puścił jej oczko. Coś w tej dziewczynie bylo takiego.... Nie potrafił tego wytłumaczyć.
-Tylko mi tu ni9e zwiej z innym, bo znajdę cię na końcu świata i przywlokę tu z powrotem. - Pogroził.

Sara

- Powtórzyć? Ty masz mi to oddać - trąciła go ramieniem - A zwiać nie zwieje. Za duzo pracy włożyłam w pomalowanie tego przybytku. Co najwyzej.. jak bedziesz za długo zwlekał, to znajdę sobie innego współlokatora - zaśmiała się. Przeciagnęła palcem po jego policzku, zjechała na usta. Powoli zaznaczyła kontur ich ust i uśmiechneła sie sama do siebie. Zdecydowanie coś z nią było nie tak. Nigdy nie czuła się tak jak teraz. Wkurzał ją a jednocześnie jakoś nie mogła sobie wyobrazić nikogo innego mieszkającego z nią w tej chacie. Zupełnie jakby tu juz wrósł.

Mark

-Nie sądzisz, że to trochę popieprzone? Pomylone i zbyt proste? - Spytał po chwili. - Dwóch ludzi spotyka się w dziwnych okolicznościach, zamieszkują ze sobą i... No właśnie. Wydarzy się coś złego. - Westchnął, przytłoczony czarną wizją i zamknął oczy. Dotyk Sary uspokajał.

Sara

Delikatnie zaczęła masowac mu skronie
- Jezeli nawet wydarza się coś złego, to nigdy nie jest to coś na czym świat się kończy, mark - powiedziała - Popieprzone? Pomylone? Za proste? Nic nigdy nie jest proste. - Mówisz ze wydarzy się cos złego? Tylko jeżeli na to pozwolisz. A myslisz teraz o czymś konkretnym? - uniosła brew przesuwajac dłonie ze skroni na czoło. Delikatnie poruszała palcami masując jego głowę.

Mark

-Niee wiem. - Ziewnął przeciągle i postanowił się odpręzyć. W sumie mógł się na kilka minut zdrzemnąć. - Moze... Samolot spadnie, albo cos...

Sara

- Chodź.. - pociagnęła go sadowiąc się na kanapie. Zmusiła go by położył się między jej nogami. Delikatnie objęła go nimi w pasie. Głowę oparł na jej mostku. Sara masowała dalej.- Obudże cię na czas. - powiedziała - Mozęsz chyba chwilę odpoczać prawda?

Mark

-Chybaa mogę... - Mruczał lekko zamroczony. Nie zdawał sobie sprawy, w jakim stopniu był zmęczony. Było mu tu tak wygodnie, tak dobrze... Wszystko, rzeczywistośc odpłynęła i został tylko on.

Sara

- Ty jesteś walnięty, ale uroczy. Normalnie witki opadają czasem - mruknęła pod nosem widząc jak on zasypia. Delikatnymi ruchami dłoni rozluźniała. Zjechała na jego ramiona i lekkim masażem uwalniała je od napięcia - Nie gadaj głupot o spadajacych samolotach. Nie zycze sobie takich żartów. Przyzwyczaiłam się, że tu jesteś, więc... masz tu wrócić. - gadała sobie cicho mając świadomość tego, ze on jej nie słyszy. Zakończyła masaz i delikatnie gładziła go po głowie. Ją to zawsze uspokajało, dlaczego więc nie mogło uspokajać kogoś innego?

Mark

Obudził się po jakimś czasie i zamkrugał oczami. Jako, ze był wilkiem, to szybko się regenerowal, co obejmowało także sen.
-Któraaa... - Ziewnął. - godzina?

Sara

- Właśnie miałam cię budzić - powiedziała Sara zgodnie z prawdą. Mark wyglądał tak spokojnie jak spał. Zupełnie jak dziecko. W jakimś durnym odruchu zmierzwiła mu włosy - Powinieneś się zbierać, inaczej nie zdążycie na samolot... - westchnęła zabierając ręce i umożliwiając mu wstanie.

Mark

Przez krótki moment miał ochotę się na to wszytsko wypiąć. Puścić Dei smsa, że się rozmyślił i że bardzo przeprasza, zapomnieć o ojcu, matce, pogrzebie, zostać tu z Sarą, pójść dalej spać... Ale trwało to tylko chwilę. Podniósł się do pozycji pionowej i złapał plecak w rekę.
-Durne pytanie trochę, ale odwiozłabyś nas? - Zapytał, przeciągając się. Strzykło mu coś tu i tam Razz

Sara

- Dlaczego durne? Odwiozłabyś - machnęła ręką i sama wstała. Trochę scierpła bo Mark swoje ważył. Dopóki się nie ruszała to tego nie czuła, ale teraz... Wyciagnęła się. Spojrzała na niego i roześmiała się - Starzejesz się. Kręgosłup ci strzyka.

Mark

-Taki mój los... - Odparł z udawanym smutkiem w głosie. Wyciągnął do niej rękę. - Musimy jeszcze podjechać po Deę. Ja prowadzę. - Zastrzegł odrazu. Ostatnio mu nie pozwoliła ;p

Sara

- Nie narzekaj juz tak bardzo. Siwizny przynajmniej nei widać. - złapała jego rękę i podniosła się - Zapomnij. To mój samochód. Będziesz go mógł prowadzic jak będę zdechła. Albo pijana. Ani jedno ani drugie się nie zdarzy w najblizszym czasie, więc... - dała mu prztyczka w nos. - chwilowo zapomnij.

Mark

-Popełniłaś wieeeelki błąd. - Oświadczył złowieszczym ttonem i dosłownie rzucił się na nią. Uniemożliwił jej ruchy rękami, blokując je swoim przedramieniem i zaczął ją bezceremonialnie obmacywać. W końcu, w tylnej kieszeni dżinsów znalazł klucz i wydobył go z tryumfalnym okrzykiem.
-I co? - Spytal z dumną miną zwycięzcy, machajac jej kluczykami przed nosem. Na wszelki wypadek, jakby przyszło jej do głowy je zabrać, wrzucił je do kieszeni.

Sara

- Co ty robisz, do cholery? - wierzgala na poczatku zaskoczona, potem po prostu wkurzona. Ręce bolały ją jak cholera. Kopnęła Marka w kolano, ale szła o zakład ze nawet nie poczuł. Zabrał jej kluczyki i puścił ją. Z tym głupim wyrazem tryumfu na gębie. - Wiosło. - odpowiedziała na jego pytanie - Skoro masz kluczyki, to mozesz się odwieźć sam, prawda? - burknęła rozmasowujac przedramiona - Połamałbyś mnie idioto - wbiła w niego oskarżycielskie spojrzenie.

Mark

-Nie. - Odpowiedział na jej wszystkie pytania i stwierdzenia. Usmiechnął się bezczelnie. - Albo cię zwiążę i wrzucę do bagażnika, albo pojedziesz jako pasażer. - Oświadczył. - Propozycja nie do odrzucenia.

Sara

- Bagażnik. - warknęła - inaczej zdrapię ci ten bezczelny usmeich z gęby - wyszczerzyła się. On się nie odwazy. Na pewno się nie odważy... Poza tym nie było tu żadnego sznura XD

Mark

-Nie pozostawiłaś mi wyboru... - Udał zmartwienie i najzwyczajniej w świecie narzucił ją sobie na ramię, tak, ze po stronie jego pleców zwisała głową w dół. Ruszył w stronę drzwi, które deliktanie otworzył kopem i wyszedł na dwór. Zamknął je, po czym głębszym przemyśleniu wrzucił Sarę na tylne siedzenia, a sam usiadł za kółkiem. Powinna być mu wdzięczna, ze się nad nią zlitował.

Sara

Nie spodziewała się, ze to zrobi. Rzucanie się nie miało sensu bo ten idiota gotów był jej coś uszkodzić. Prychnęła tylko wściekle i wbiła mu pazury w ramie. Oczywiscie nawet nie poczuł. Kopnęła go kolanem w klatkę, ale tylko rozbolała ją noga.
- Matoł - warknęła gdy wrzucił ją na siedzenie. Dzięki Bogu, że nie do bagażnika. Jej samochód był cudowny. Zanim Mark wsiadł na siedzenie kierowcy Sara już przegramoliłą się na siedzenie pasażera z przodu
- Tobe całkiem odbiło, wiesz? Po cholere ja ci tutaj? Samochód mogłam odebrać z lotniska jutro. Nie cierpię jeździć jako pasażer. Idiota z ciebie - utyskiwała włączając radio na swoją ulubioną stację.

Mark

-I na co tyle gadania? - Spytał znudzonym tonem, wjeżdżając na drogę. Był nawet do tego stopnia miłosierny, że dał jej dał jej wybrać stację. - Wiesz, że cokolwiek powiesz i tak postawię na swoim. Jesteś mi potrzebna i już. Nie trzeba uzasadnienia. Nie podlega to dyskusji. Po prostu. Widzisz? Teraz ja przez ciebie dostałem cholernego słowotoku...

Sara

- Potrzebna? Po co? - oparła się wygodnie - To zabrzmiało jakbym była jakimś meblem. Ja ci nie jestem potrzebna. jedziesz z przyjaciółką, pamiętasz? Co ja mam? Za przyzwoitke robic? Dorosły jesteś - mruczała - A skoro cię tak nudze to moze mnie tu zostaw - zaproponowała zwracajac uwagę na jego ton - A słowotok? Dzieciaku. Ty mi w słowotoku nawet do pięt nie dorastasz - pokazała mu język - Przeziębię się przez ciebie. Nie dałeś mi sie ubrać.

Mark

-Otóż to. Nie dorastam. - Mruknął pod nosem rozbawiony, zmieniając bieg. Przyspieszył trochę. - Nie musisz wychodzić z samochodu, nie przeziębisz się.

Sara

- Nie dorastasz - burknęła - Skoro mam nei wysiadać z samochodu to po cholerę mam w ogóle jechać? - spojrzała na niego jak na debila. No jak bum ty dydy nie wiedziała po co mu ona.

Mark

-Bo jesteś mi potrzebna., o. - Odparł oczywiśtym tonem. - Mam taki kaprys. A może wspomagasz mnie mentalnie. Kogo to obchodzi? Poza tobą, oczywiście. Jedzieś, bo chcę. Powiedz, że nie chcesz jechać ze mną. Wtedy natychmiast wyhamuję i odrazu cię wysadzę.

Sara

- Idiota - mruknęła odwracając się od niego ostentacyjnie. Pomysł z wspomaganiem go mentalne jej się podobał ale w zyciu by się nie przyznała. Do tego ze chciała jechac tez by sie nei przyznała XD

Mark

-Wiedziałem. - Skwitował i teraz już patrzył przed siebie. Ogólnie to dojeżdżali już do Dei, więc zwolnił odrobinkę.
Kiedy podjechali pod jej chatkę, Mark odwrócił się do Sary.
-Pozwalam ci przestać się na chwilę obrażać. To jak, idziesz, czy zostajesz w aucie? Kluczyki i tak zabieram ze sobą, więc nie masz szans na ucieczkę.

Sara

- Och, jakiś ty łaskawy - spojrzała na niego spode łba - Nie zamierzam przed tobą uciekać idioto. Przynajmniej nie bez porządnej kurtki - burknęła dźgając go w ramię. I nagle coś jej zaświtało w głowie. Uśmiechnęła sie szeroko. - Będziesz za mną tęsknił. - stwierdziła - Będzie ci mnie brakowało - wyszczerzyła się i dała mu pstryczka w ucho - I dobrze - podsumowała. - Idź po ta swoją przyjaciółkę. Poczekam w samochodzie Mark. Nie chcę umrzeć na zapalenie płuc - delikatnie palcem przesunęła mu po uchu.

Mark

-Oczywiście. - Potwierdził z uśmiechem i wysiadł. Zanim jednak zamknął drzwi, nachylił się nad nimi i mruknął do Sary:
-Nie umrzesz. - Jaki troskliwy, nie? - Takie babska jak ty są niezniszczalne.
Zatrzasnął drzwi i skierował się do domku.

//MDPP

Sara

//ulica

Wpadła do domu i ubrała się ciepło. Już dość zmarzła dzisiaj. Okutała się jak na Arktyce i wyszła. Plan: w końcu iść na klify. Zrelaksowac się. Odpocząć. W ciszy.

//klfy