Dom Blanki

Adam

- Na życie. - musnął ustami jej czoło. - Ale w ogólnym rozrachunku... to ono wtedy sprawiło mi prezent. - mruknął cicho - Teraz... jestem temu życiu wdzięczny, bo mam ciebie. - pocałował ją ponownie.

Blanka

-Rano z Ciebie wyduszę Twoją historię.- wtuliła się w niego mocniej, Ręcznik właściwie leżał jakoś pomiędzy nimi tylko.

Adam

- Niewątpliwie będziesz próbować - mruknął wysuwając ten ręcznik spomiędzy nich. Tak się przynajmniej ona bardziej ogrzeje.... - A teraz śpij Blann... Śpij... - głaskał ją po głowie.

Blanka

-Dobranoc...- szepnęła już mało wyraźnie.
Tego dwa razy nie trzeba było jej powtarzać. Wtulona w niego zasnęła mocnym snem. Było jej cieplutko, milutko i bezpiecznie. Nic więcej nie potrzeba...

Adam

A Adaś siedział tak szczęśliwy jak szaleniec gapiac się na nią póki go sen nie zmorzył. Ale cały czas ją trzymał... Nie ma uciekania i o. XD

Blanka

Przebudziła się. Otworzyła najpierw jedno oko, potem drugie. Coś ją przygniatało i to dość skutecznie. Ramię Adasia tak sobie przerzucone przez nią.
Jednak potrzeba Ci diety... pomyślała nie będąc świadoma, że on może być aż tak ciężki. Spróbowała raz i drugi, ale nie ma jak się wyswobodzić...

Adam

Adaś zachrapał cichutko. Nawet nie poczuł że ona coś tam sobie próbowała zrobić... Pójść gdzieś? Bez niego? Nie ma szansy...

Blanka

-Nie no.... Będziesz mi tu chrapać?- mruknęła chcąc zdjąć jego rękę, naprawdę się starała.
-Ty klocku hamulcowy Ty....- mruczała pod nosem.

Adam

Adaś poczuł to jej szamotanie. Otworzył jedno oko w chwili gdy nazwała go klockiem hamulcowym.
- Nie wiem czy to chciałby usłyszec mężczyzna twego zycia z samego rana - przyciagnął ją do siebie i pocałował delikatnie - dzień dobry kochanie - mruknął, po czym leniwie podniósł rękę i puścił ją.

Blanka

-Dzień dobry, wiedziałeś, że chrapiesz?- usiadła na łóżku zgarniając ręcznik owinęła się nim. Podeszła do szafy szukając jakiś ciuchów.

Adam

- Nie - mruknął przyglądając jej się z uśmiechem. - Blannn... jesteś śliczna, wiesz? - zwlókł się z łóżka świecąc gołym tyłkiem. Objął ją w pasie i pocałował w kark.

Blanka

-Dziękuję za komplement.- mruknęła. Jego bliskość była przyjemna. Bo tak jakoś chłodno jej się zrobiło, gdy się od niego odsunęła.

Adam

- To fakt a nie komplement - mruknął całujac ją po szyi.

Blanka

-Ja to nadal uznaję za komplement, wiesz...- odchyliła głowę na bok.

Adam

- Wiesz - powtórzył za nią i przyciągnął ją do siebie. - Jesteś urocza, cudowna, piękna, jedyna w swoim rodzaju - mruczał całując ją po karku - Wszystko to fakty, które mozesz przełożyć na komplementy...

Blanka

-Mówię Ci, przejem Ci się. Nie wiem... nie masz do kogo iść na ploty czy co?- zaśmiała się.
-Popadnę w samozachwyt przez Ciebie.

Adam

- Mam sobie iść? - upewnił się przesuwając dłonią po jej plecach - Właściwie... mogę...

Blanka

-Stęsknisz się. A w tym czasie ja załatwię parę spraw.- mruknęła upajając się jego dotykiem.
-Masz chyba jakies obowiązki jako alfa, czy nie?

Adam

- Blan... - spojrzał na nią uważnie - nie jedź tam sama - on nie zapomniał o jej wyprawie do Forks. - Tylko o to cię proszę.

Blanka

No i witki jej opadły. Miała w pamięci jego złość i lepiej go nie złościć.
-Nie pojadę sama, obiecuję.- cholera z nią wie czy kłamała, na razie zastanawiała się kogo poprosi o pilnowanie jej. To zabrzmiało jakby miała lat 10, a nie blisko 20.

Adam

- Ja chce żebyś była bezpieczna... i tyle... - przesunął dłonią po jej karku i odsunął się... Rozglądał się za swoim ręcznikiem. Podniósł go z podłogi i zamotał wokół bioder.

Blanka

-Wiem.- mruknęła zgarniając jakąś sukienkę, a co sobie będzie żałować. Wiedziała, że kłócenie się z nim jest czystym samobójstwem.

Adam

- Nie chcesz żebym to był ja, tak? - był w drodze do drzwi.

Blanka

-Boję się już nawet o wampiry, jak się jakikolwiek w okolicy pokaże, to Ty go zagryziesz z miejsca bez pytania.- wywróciła oczami.
-I wiesz, że mam rację. I się zobaczy z kim pojadę, ale czuję sie jak dzieciak proszący o możliwość wyjścia z domu.

Adam

- A żebyś wiedziała, ze zagryzę jak tylko się zbliżydo Ciebie na mniej jak 100 m. - mruknął wychodząc do łazienki po swoje ciuchy. Po chwili wrócił już w spodniach i wciągajac na siebie koszulkę.
- Nie jesteś dzieckiem, kochanie, tylko kobietą, której za nic nie dam skrzywdzić...- podszedł do niej i wziął ją w ramiona. - I chyba pojechanie tam z kimś nie jest zbytnio uciażliwe, prawda? Nie możesz zrobić tego dla mnie? - spojrzał jej w oczy z prawdziwą troską.

Blanka

-Do Seattle też będę jeździła z obstawą?- spytała z innej beczki, na następne spotkanie umówi się w Seattle i tyle. A chciała mieć blisko i bez problemów...

Adam

- A nie możesz tutaj? - zrobił minę jakby mu właśnie przekręciła kręgosłup na drugą stronę.

Blanka

-Jak się uprzesz to mogę.- westchnęła pewna co to będzie jak się umówi z kimś w tym domu. Jak Adam wpadnie to będzie miała an sumieniu niewinnego człowieka.

Adam

- Czułbym się spokojniejszy - westchnął szczerze - Obiecuję nie robić scen... Ani w ogóle się nie wtrącać...

Blanka

Wywróciła oczyma.
-Co jakiś czas wypada mi zaufać, wbrew pozorom umiem sobie radzić.- mruknęła i poszła się ubrać. Właśnie jej humor podupadł. Juz ubrana stała oparta o umywalkę i spoglądała w swoje odbicie w lustrze.

Adam

- Blannn - Adaś zapukał do łazienki - Blann.. to nie jest tak ze ci nie ufam... - oparł się czołem o drzwi.

Blanka

Musiała się ruszyć z łazienki. Ale nie bardzo wiedział jak go obejść, pukniecie czoła o drzwi było słychać. Otworzyła drzwi.
-Wiem...- uśmiechnęła się prawie szczerze. Amelia obudzona pojawiła się na korytarzu.
-Niedobrze mi. Za dużo ogórków...- mruknęła przechodząc koło nich w jedną stronę. Potem z suchą bułką szła z powrotem do siebie.

Adam

Stał na progu ze zrezygnowaną miną.
- Blannn.. - szepnął gładząc ją po policzku.

Blanka

-Muszę znaleźć coś, żeby mi siostra nie zdychała. Postaram się przełożyć spotkanie tutaj, jak coś to zadzwonię.- mruknęła i położyła dłoń na jego nadgarstku.
-Kocham Cię, ale mam obowiązki, które są ponad wszystkim.- uśmiechnęła się i wyminęła go zmierzając do kuchni, do apteczki.

Adam

Ruszył za nią. Wodząc za nią ślepiami.
- Też cię kocham Blan - powiedział spokojnym tonem - Kocham nad wszystko. - zaznaczył, po czym odwrócił się i wyszedł. Był cholernie zły. Na siebie. - Wrócę - rzucił półgłosem nie wiedząc czy usłyszała. Po czym zamknął za sobą drzwi

//w cholere gdzieś.

Blanka

Blanka w końcu sie zebrała, nie udało się jej przełożyć spotkania. No cóż... Tłumaczyć się będzie później.

//Forks, park

Adam

// forks / park

Zahamował łagodniej. Quill kręcił się koło domu dziewczyny. Jedno spojrzenie Adama i zmył się bez słowa. Adaś z westchnieniem wysiadł i okrążył samochód. Otworzył Blance drzwi. Odetchnął głęboko. Tutaj czuł się zdecydowanie lepiej.

Blanka

-Adam....- spojrzała na niego stawiając nogi na chodniku.
-To naprawdę było zbędne.- wstała i spojrzała mu w oczy teraz już nawet nie wiedziała czy jest zła, rozżalona, zawiedziona czy rozbawiona.

Adam

- Co było zbędne? - trzasnął za nią drzwiami i ruszył w stronę domu. W progu zatrzymał się - Nic nie jest zbędne jezeli idzie o ciebie.

Blanka

-To wszystko.- znalazła klucze, weszła do środka. zajrzała do salonu. Amelia spała na kanapie.
-Naprawdę jestem dorosła.- mruknęła cicho wchodząc do kuchni. Położyła an stole teczkę i wstawiła wodę na herbatę.