Dom Blanki

Blanka

Obejrzała się na niego myśląc swoje <dziwna z niej baba>.
-Dziękuję.- skinęła tylko głową.

Adam

- Stwierdzenie faktu. - uśmiechnął się lekko - Musisz mi wybaczyc. Z zasady jestem dość bezpośredni, przez co zdarza mi się wpadać w kłopoty. Nie zawsze zdążę się ugryźć w język zanim powiem co myślę.

Blanka

-Przeżyję, chyba, ze skomentujesz moje ukochane dresy. Wtedy duszę z miejsca...- pokiwała głową opierając się o blat tyłkiem. Dres jak dres... Był granatowy, trochę starawy. Pod nim miała czerwoną koszulkę z napisami po... francusku? tak, po francusku...

Adam

- Dres jest w porządku. - Adam zachichotał - I nie mówię tego ze strachu przed uduszeniem. Po prostu nie zwracam zbytniej uwagi na to co ludzie noszą. No chyba, ze jest to piękna kobieta, która zgodziła się ze mną wyjść na kawę. Wtedy zapamiętuję każdy szczegół. Ale nie oceniam. - uśmiechnął się

Blanka

-No to mam jedno pocieszenie. Nigdzie nie wychodzę, poza obręb domu. Kawy czy herbaty?- spytała, gdy woda sie zagotowała.

Adam

- Herbaty. Nie wychodzisz poza obręb domu? - zdziwił się nieco - Ja wiem, ze tu nie ma zbyt wiele rozrywki, ale za to mamy śliczne plaże.

Blanka

-Nie zdołałam się jeszcze rozpakować.- wyszczerzyła się.
-Nie przepadam za wodą, jakoś tak...- zrobiła herbatę sobie i jemu. Podała mu kubek.

Adam

- Są też całkiem przyjemne lasy - wziął kubek i upił łyka - Jakbyś potrzebowała pomocy przy rozpakowaniu, służę swoją...

Blanka

Zmierzyła go wzrokiem.
-Już jednego wykorzystywałam, kończę z tym, bo się rozbestwię.

Adam

Ukłonił się z tym samym wyrazem twarzy. Napił się herbaty
- W takim razie cieszę się, ze któryś się zdążył napatoczyć i nie musiałaś tego robić sama. W sumie z nas wszystkich. No z większości - nagle pomyślał o Samie - są pomocne chłopaki. I nie mierz mnie tak wzrokiem. nie wciskam Ci żadnego bajeru. Proponuję pomoc z czystej chęci pomocy... - wyszczerzył się.

Blanka

-Zastanawiałam się, czy nadajesz sie do przesuwania mebli bardziej niz Embry.- zaśmiała się.

Adam

- Embry? To on Ci pomagał? - Adam uśmiechnął się - Chłopak jest w porządku. Co do tego czy nadaję się bardziej, sama musisz osądzić - uśmiechnął się szeroko - Cokolwiek bym nie powiedział, wyszedłbym na samochwałę.

Blanka

-Samochwała w kacie stała...- westchnęła i napiła się herbaty.
-Embry to Embry, chyba mamy cos wspólnego. Moze jakiegoś kuzyna albo coś. Oboje zero taktu.

Adam

- Ty i Embry? - Adam spokojnie pił herbatę - Wybacz, ale nie widać rodzinnego podobieństwa...

Blanka

-Faceci z natury sa ślepi.- zaśmiała się.
-ALbo to ukryte podobieństwo.- zastanawiała sie an głos.

Adam

- Nie wiem czy znajdzie się okulista, który byłby w stanie to naprawic. Myślałem o naturze facetów - Adam zachichotał - A co do pokrewieństwa.. jeżeli bardzo ci zależy, to zawsze można spróbować. Kiedy tu przyjechałem, wysłuchałem wywodu na temat całej mojej linii krewnych od strony ojca.

Blanka

-Ja nie chce słuchac żadnych opowieści rodzinnych. Jakoś mnie nie ciągnie ostatnio.- pokiwała głową wpatrując się w niego.
-Jesteś z jakiejś dziwnej linii jak an tubylca, sadziłam, że ciemne włosy to podstawa.

Adam

- Jasne włosy mam po mamie - zamyślił się - Mój ojciec był stąd. Urodziłem się w okolicy Los Angeles.... Kiedy wujek się zestarzał, brat mojego ojca, chciał wrócić w rodzinne strony... Nie zostawiłbym staruszka samego, więc przyjechałem z nim. Ot i cała historia..

Blanka

--Twoja historia jest ciekawa. Twój wuj jak matka Embry'ego kocha ambulanse?-zaśmiała się.

Adam

- O nie - Adam załapał aluzję i roześmiał się głośno - jego mama ma w tej dziedzinie niekwestionowane pierwszeństwo. Wujek naprawdę jest już stary. Był 10 lat starszy od mojego taty, a samotnemu facetowi wychowywanie trzylatka, którego nagle odziedziczył w spadku, lat nie ujmuje. Potem przemęczył się ze mną kolejnych kilkanaście lat.

Blanka

-Biedny wujek. Ale moze ja do niego po radę pójdę...?- zastanawiała się. Nagle tupot małych stóp, Amelia zbiegła na dół. Stanęła w drzwiach.
-Ładniejszy...- skwitowała podchodząc do lodówki.
-Ehhh...- Blanka sobie westchnęła i o.
-Amelia, to Adam, Adam to Amelia.

Adam

Adam uśmiechnął się. Ukucnął i wyciągnął rękę w kierunku małej
- Cześć Amelio. Jestem Adam.

Blanka

Spojrzała na niego krzywo.
-Coś z nim nie hallo... Lubi klękać, kucac...- Amelia patrzyła an neigo krzywo.
-Do niej klęcz, ja tu po mleko.- podała mu rękę an chwilę.
-Z nim można zaoszczędzić na ogrzewaniu. To oszczędzamy w Twoim pokoju, a dorzucasz do pieca w moim.- wyciągnęła mleko i otworzyła karton. Blanka wywróciła oczami i podała jej szklankę.
-Dziekuję.- skinęła głową, nalała sobie mleka. Byłą chwila ciszy.
-Amelia, idź spac dalej, co?- Blanka zabrała jej karton z ręki i delikatnie popchnęła do drzwi.

Adam

Adam roześmiał się ponownie i wrócił do poprzedniej pozycji.
- Mieszkanie z nią obfituje w takie momenty, co? Ale nie oddałabyś ich za nic - popatrzył za znikajacą małą - Ile ma lat? - zwrócił się do Blanki. Postanowił nie pytać czy siostra czy córka. Nie był wścibski

Blanka

-7.- Blanka miała jej dosyć.
-Ona jest okropna. Kazdego załatwia tego typu tekstem. Ale z tym piecykiem to ma rację. Każdy tutaj tak ma?

Adam

Zmierzył Blankę uwaznie. Dziewczyna miała nie więcej jak 20 lat, więc stawiał na siostrę.
- Cóż, podobno młodsze rodzeństwo bywa trudne. - zaśmiał się - Co do temperatury ciała. Cóż.. gorące z nas chłopaki. Dosłownie. Ale nie każdy tak ma. Powiedzmy, ze tylko ci uprzejmi i przystojni - puścił do niej oko i roześmiał się. - A tekst skuteczny. Może wprowadzic w zakłopotanie.

Blanka

-Młodsze rodzeństwo zawsze jest trudne.- westchnęła ciężko.
-Mam nadzieję, że szybko się nie ochłodzi... Nawiązując do waszej temperatury.

Adam

- W razie co dostarczymy czegoś do ogrzania - mruknął dopijając herbatę - mam na myśli drewno do kominka oczywiście.

Blanka

-A ja już myślałam...- zaśmiała się.
-No cóż. Ja tu na razie nikogo nie znam, okolicy tez nie wiem gdzie iść po pomoc.

Adam

- W razie co Embry'ego masz tuz obok. - machnął głową w stronę drzwi - A i ja mieszkam niedaleko w lesie. Pytaj o chatę Steel'ów, każdy wskaże... A co do rad wujka, jestem pewien, że Mark ucieszy sie z odwiedzin. Ja jakoś wyszedłem na ludzi - pomasował kark - to może jego wskazówki nie bedą takie do niczego

Blanka

-Nie chcecie dziewczynki na odchowanie? Chętnie wam jej użyczę. - wyszczerzyła. Adam już jej sie podobał, przede wszystkim był starszy, ale co tam. Skarciła się w myślach i wróciła na ziemie.

Adam

- Mark by się ucieszył. On uwielbia dzieci. Szczególnie wygadane - Adam zaśmiał się przypominając sobie siebie samego gdy był mały - a i ja nie miałbym nic przeciwko, gdybyście pozwoliły sobie towarzyszyć podczas spaceru. Lasy są piękne, chociaz teraz bedzie sie robiło coraz chłodniej... Ale zimą na przesiekach bywa równie slicznie co wiosną.

Blanka

-Kiedyś na pewno bardzo chętnie. Może Am coś zje...- zaśmiała sie złośliwie.
-W Seattle zawsze jest tak samo, te same ulice i sklepy. Nie jestem przyzwyczajona do natury.- łyczek herbaty.

Adam

- W Los Angeles było zupełnie inaczej - Adam zamyślił się - ludzie wszędzie gdzieś pędzili, tłumy, inne życie. Tutaj... - zawiesił głos - tutaj oddycha się inaczej, nawet mysli się inaczej. Jest się bardziej otwartym na życie, na świat, na ludzi. Wiesz, ze gdy tu przyjechałem, to przez miesiąc nie mogłem zmrużyć porządnie oka? Za cicho było dla mnie - zaśmiał się lekko - Teraz nie wyobrażam sobie, żebym mógł mieszkać gdzie indziej.

Blanka

-U mnie jakoś tak... zazwyczaj było cicho. Amelia wbrew pozorom jest cicha.- pokiwała głową.
-Mimo wszystko to miejsce ma klimat. Mozemy się przenieść do salonu? Został mi jeden karton ro rozłożenia, lubię jak ktoś gada, gdy cos robię.

Adam

- Pewnie - Adam wyciągnął rękę wskazując, ze Blanka ma pierwszeństwo
- Długo się już zajmujesz nią sama?

Blanka

-Za 2 miesiące będzie rok, tak formalnie. A na serio to kawałek czasu, bo wiesz matka chorowała dość mocno pod koniec.- poszła do salonu. Wróciła na swoje miejsce przed kartonem. Złapała nóz i rozcięła taśmę, którą był zabezpieczony karton.

Adam

- Ale dajesz sobie radę - stwierdził Adam siadając na podłodze.

Blanka

-Zawsze jakoś trzeba.- wyjęła witrażową lampkę z pudła.
-O... Cała.- ucieszyła się.

Adam

- Pomóc ci jakoś z tym? - wskazał pudło