Dom Iana

Gość

-Przestać kłamać. - Mruknęła zdruzgotana. Wiedziała, że nie mówi prawdy, po prostu to czuła. To było... O Boże. To BYŁO wpojenie. Jak ostatnia idiotka wpoiła się w wpojonego wilka. Cholera mać. Starała się uspokoić. - Widzę w twoich oczach, że cię do niej ciągnie. Ian, zmieniłam się przez ten czas, który cię nie było. Musiałam sobie jakoś radzić sama... - Zamknęła się i zacisnęła usta. Dodała jeszcze szeptem:
-Nie butelką, głupku. Normalnie.

Ian

- Kaya, daj spokój, chcę być z tobą. - Mruknął już zniecierpliwiony.
- Co masz na myśli mówiąc o tym że się zmieniłaś? - Zapytał spoglądając na nią z ukosa.

Gość

-Wszystko. Nie jestem tamtą słodką dziwką z Rumunii. - Powiedziała, siadając wygodnie na kanapie. Wiedziała, że nie powie jej prawdy, trudno.

Ian

Przeskoczył przez kanapę i warknął.
- Nigdy nie byłaś słodką dziwką. - Przez basowy pomruk, jego pierś zadrżała. Przyciągnął ją do siebie i pogłaskał ją po głowie.
- I nie waż się nigdy więcej tak mówić.

Gość

-Dla niektórych byłam. - Mruknęła cicho, ale oparła się o niego i wtuliła policzek w ramię Iana.

Ian

- CO? - Wydukał, przyciągając do siebie jej podbródek.
- Nie do końca rozumiem co chcesz przez to powiedzieć, Kaya.

Gość

Wywróciła oczami. Chciała zwiesić głowę, żeby na niego nie patrzeć, ale jego dłoń na jej podbródku to uniemożliwiała. Odwróciła więc tylko wzrok i rzekła:
-No... Niektórzy w sforze... Oni... Sam wiesz, jacy oni byli. - Wymamrotała cicho.

Ian

- Chcesz powiedzieć, że będąc w sforze doprawiłaś mi... rogi? - Zaśmiał się histerycznie. Miał ochotę powiedzieć jej "Wynoś się". Nie zrobił tego wyłącznie z litości.
- Równie dobrze Ana może nie być moją córką.

Gość

-Ian! - Pisnęła jednaocześnie przerażona i oburzona. - O czym ty w ogóle mówisz?! Nie dawałam dupy komu popadnie, to oni wszyscy naokoło stwierdzili, że powinnam to robić! - Niemal się popłakała słysząc jego oskarżenie. Jak on w ogóle mógł coś takiego powiedzieć?!

Ian

- Twierdzili, tak? A ty co na to? - Uśmiechał się słysząc jej tłumaczenia.
- Zgadzałaś się z nimi czy dawałaś w pysk? - Już trochę ochłonął choć przerażała go myśl o "dziwce Kai".

Gość

-Zgadnij. - Burknęła z sarkazmem w głosie. - Przeanalizuj moją poprzednią wypowiedź, moze ci to pomoże...

Ian

- Mimo wszystko, nie mów tak. - Puścił ją i poszedł do lodówki. Po raz kolejny zrobił sobie kawę uważając żeby Kaya nie patrzyła ile słodzi. Ograniczył się do pięciu łyżeczek i usiadł na kanapie. Poklepał miejsce obok siebie zachęcając ją do tego by usiadła.
- Kiedy chciałabyś jechać do Galerii, po rzeczy dla Any?

Gość

-Mów po lidzku. - Poprosiła, a raczej rozkazała, bo była to baaaardzo stanowcza prośba. Usiadła obok niego, trzymając małą na rękach. - Nie wiem, kiedy. Jak ci będzie pasować i jak akurat nie będziesz zamierzał wzbudzać instynktów matczynych w swojej dziewczynie. - Dodała jeszcze złośliwie.

Ian

- Kaya! - Warknął.
-Nie rozmawiajmy o niej. ok? To wyłącznie moja sprawa. Pogłaskał ją po głowie jak małe dziecko.
- Nie musisz jej lubić ale chociaż ją toleruj.

Gość

-Ja ją toleruję! - Powiedziała może nawet za bardzo obronnym tonem i zrobiła minę niewiniątka. Dziss, już nie pamięta, kiedy ostatnio uśmiechała się ze szczęścia, wyłączając urodziny Any. Westchnęła.
-Powinnam wrócic do Rumunii. - Wyrzuciła w końcu. Przemyślała to wszystko i to wydawalo się jedyną rozsądną opcją, Jeśli w tym przypadku można w ogole mowic o rozsądku. - Przemyslałam to. Nie pasuję tu. Nie jestem mile widziana. Niszczę ci życie. Mógłbyś je sobie ułożyc... - Z coraz większym trudem wymawiała słowa. - Z kimś, kogo kochasz... Zabiorę... Anę... i... - Tu jej się głos załamał. Nie plakała, nie była z TYCH kobiet, ale słowa uwięzły jej w gardle.

Ian

Miał dość tej Kai która nie znała swojego miejsca. Jej miejsce jest przy nim czy tego chce czy nie.
- Mówiłem już na ten temat dosyć wiele, zostajesz albo przywiążę cię tu siłą. Amen.
- Uśmiechnął się zadowolony ze swojego pomysłu.

Gość

Uśmiechnęła się cwanie. No i kurde dobrze. Niech będzie. Nie będzie się już więcej użalac nad sobą.
-Wiesz, stosunkowo to ja silna jestem. Musiałbyś użyc jakiejś, no nie wiem, stalowej liny, czy coś w tym guście. Chyba, że chcesz, żebym uciekła... - Zmrużyła oczy patrząc na niego podejrzliwie, po czym wybuchła śmiechem. Czystym, szczerym śmiechem.

Ian

- Preferuję kajdanki. - Był zadowolony widząc ją w takim stanie.
- Z różowym puszkiem. - Wymówił to tak jakby wspominał o czymś niezwykle ważnym.

Gość

-Hahaha. - Mruknęła z sarkazmem i trzepnęła go lekko po głowie. Z ust nie schodził jej promenny uśmiech.
-Wiesz coooo.... - Starała się mówic po angielsku. - Zjadłabym. Jakieś jedzenie może. - Nie znaczy to, że dobrze jej szło Razz

Ian

- Ach, kolacja? Ok. - Mruknął, a wymęczone przez Kayę słowa nie zrobiły na nim żadnego wrażenia. Wyjął patelnie, ale po dłuższym zastanowieniu schował ją z powrotem.
- Hm... mogę zamówić pizze. - Wydukał lekko speszony. Kuchnia i Ian to nie jest dobre połączenie, a on na szczęście o tym wiedział.
- Jeżeli ci to nie przeszkadza.

Gość

-Boisz się patelni? - Spytała rozbawiona. No cóż, jak prawdziwy facet xd - Wiesz, mi tam pizza nie przeszkadza. W Rumunii żywiliśmy się głównie pod wilczymi postaciami róznymi rzeczami... - Skrzywiła się na samo wspomnienie. - Więc pizzą nie pogardzę.

Ian

Skrzywił się na samo wspomnienie i chwycił za telefon.
- Z czym chcesz, młoda? Zapytał jednocześnie przecierając oczy. Mimo że był wilkiem, był śpiący, a nawet bardzo.
- bo mi tam wszysko jedno, byle było mięso.

Gaspard

//Ulica

Mimo, że nie chciał, mina Leah nakazywała mu, żeby zapukał. Więc zapukał, cicho, z nadzieją, że może ich nie ma.
-Przypomnisz mi, dlaczego dalem się nakłonić, żeby tu przyjść? - Spytał teatralnym szeptem.

Leah

-Dlatego, że w tej chwili Cię nienawidzę... -fuknęła zerkając na niego w przelocie. Wściekła nadal była. Ale cóż. Może kiedyś się ten nadęty frajer nauczy przepraszać.

Gaspard

-Koooochasz mnie. - Powiedział z bezczelnym uśmieszkiem na ustacvh, roczochrując jej włosy. Co jak co, ale bezczelny to on jednak był xD

Leah

-Uważaj bo znowu oberwiesz po mordzie... -wysyczała, kiedy jej dotknął. Leah bardzo szybko się denerwowała, jednak stygnięcie zajmowało jej zazwyczaj chwilę.

Gaspard

-Tym razem się nie dam. - Odparł cicho i uśmiechnał się konspiracyjnie. Hoho, niech tylko spróbuje, to zobaczy!
-Weź pod uwagę, że jestem jednak trochę silniejszy, mademoiselle.

Leah

-Oczywiście... -przewróciła oczami- I co się wtedy stanie? Zamienisz się w groźnego wilka-zbereźnika i rozerwiesz mi majtki? -spojrzała na niego z politowaniem. Ich pyskówka nie trwała długo, jednak ktoś mógłby im już otworzyć.

Gaspard

-A żebyś wiedziała. - Kiwnął głową i zachichotał pod nosem. Śmieszyła go i tyle, o. - A co, już się boisz?

Leah

-Nie widzisz, że już się zabezpieczyłam? -zapytała łapiąc się za szlufki przy spodniach. W gruncie rzeczy to i ona była teraz rozbawiona.

Gaspard

-To nie stanowi dla mnie problemu. - Powiedział może trochę zbyt dumnym głosem dyskretnie się do niej przysuwając. A może tamtych nie ma? Albo śpią, albo... Gas się aż skrzywił na samą myśl xD

Leah

Odsunęła się od niego i usiadła na barierce werandy. Westchnęła cicho.
-Chyba możesz odetchnąć ze spokojem... -mruknęła- W takim razie wpadnę jeszcze do Embry'ego- powiedziała zerkając na zegarek- Nie wiem co ten gówniarz wyprawia.

Gaspard

-Hmm... - Zamyślił się. - Mogę cię puścić samą? Mówiąc 'gówniarz', oczywiście wzięłaś pod uwagę, że jest starszy. - Przysunął się do niej tak blisko, że praktycznie siedząc na barierce miała go między nogami. - Rozkojarzona coś jesteś, mała...

Leah

Powiedziałabym, że nie pierwszy raz, ale pomińmy tę kwestię Razz

Leah uśmiechnęła się lekko i pogładziła go dłonią po karku.
-Jeśli tak bardzo chcesz to... -szepnęła cicho- możesz poczekać na mnie w domu.

Gaspard

-Złośliwa bestia. - Stwierdził rozbawionym tonem i złożył kilka pocałunków na jej szyi. A to z noigami, to trafna uwaga, że tak powiem XD

Leah

-Nie jestem złośliwa...- mruknęła nabierając powietrza w policzki.
-To jak? -zapytała cichutko- Idziesz ze mną czy wracasz do domu? -sapnęła czując dotyk jego ust na skórze swojej szyi i uśmiechnęła się.

Gaspard

-Chyba wrócę do domu. - Stwierdził, odchylając się do tyłu. Na ustach miał taki specyficzny uśmiech. - Nie chce mi się latać w te i z powrotem i to do tego do jakiegoś niedorozwiniętego gówniarza.

Leah

Pstryknęła go palcem w nos.
-Nie wiem skąd u Ciebie ten uśmiech, ale nie chcę wiedzieć... -mruknęła. Podnosząc się z werandy lekko się o niego otarła.

Gaspard

-No i dobrze. Dlugo by tłumaczyć. - Powiedział i zmierzwił jej włosy. Jako, ze ich dom i dom Em był w dwie różne strony, tu musieli się rozejść. - To do zobaczenia w domu?

Leah

Wspięła się na palce by delikatnie cmoknąć go w usta. Była przy tym bardzo delikatna i zmysłowa. Jakby dotykała czegoś bardzo cennego.
-Do zobaczenia... -mruknęła.

/Dom Embry'ego... i strzeżcie się Razz