Knajpa " u Sam'a "

Dea

Do Dei dotarło słowo "Idiota"

- On nie jest idiotą - wyszeptała cichutko i wsadziła nos w szklankę. Skuliła się w sobie i pozwoliła żeby łzy skapywały jej do piwa. Spojrzała na Embry'ego. Gdy spostrzegla jego spojrzenie próbowała wytrzymac, ale nie dała rady. Łzy znów napłynęły jej do oczu. Wbiła wzrok w blat przed siebie

- Dea! Mówię coś do Ciebie, do cholery - Sam stał nad nią od kilku minut
- Tak? - zapytała cicho
- Dlaczego do diaska łazisz w klapkach w takie zimno?

Embry

-Mów co chcesz... ale ona jest oooogromnaaa... -znów zaśmiał się, lecz gdy napotkał łzy Dei jakoś humor mu się pogorszył. Już nie odrywał od niej spojrzenia zastanawiając się, czy może podejsć...

Marianne

- Jeżeli jest ogromna, to ma równie ogromne uczucia, wiesz? - zachichotała Marianne - Em.. zaczynam wątpić czy ty kiedykolwiek zrozumiesz kobiety. - podążyła wzrokiem za jego spojrzeniem - Kto to? - zapytała zaciekawiona. - i dlaczego Sam się na nią wydziera?

Dea

Dea nadal wbijała spojrzenie w bar.
- DEA! - tym razem już wrzasnął. Cierpliwość mu się kończyła...
- Ja... ja wybiegłam z domu - powiedziała cicho - wydawało mi się ze ktoś się kręcił wokół i się przestraszyłam... - mówiła coraz ciszej. - Ja go denerwuję... - wyszeptała do siebie i natychmiast ugryzła się w język.

Embry

-To ta dziewczyna, która mieszkała z Gaspardem. Dea. -mruknął i podniósł się z krzesła- Przepraszam na chwilę- powiedział do M. idąc w kierunku baru.
-Dlaczego na nią krzyczysz? -warknął na Sama z kurwikami w oczach i wbrew pozorom wcale nie z takimi delikatnymi, kiedy mówił o samochodzie.
-Wszystko w porządku? -zapytał z troską opierając dłoń na jej ramieniu.

Marianne

- Dziewczyna, która mieszkała z Gaspardem.. - Marianne obiło się co nieco o uszy. Uśmiechnęła się lekko - tylko....?

Dea

- Na ciebie też się drę, gdy zachowujesz sie jak kretyn - warknął Sam - pytam ją o coś od pół godziny, a jej jakby ktoś uszy zatkał - nosiło go nieco. - A Ty mi nie pyskuj! - Trzasnął ścierką o bar i poszedł na zaplecze.

Dea drgnęła. Skuliła się jeszcze bardziej.
- Tak - wyszeptała bardzo cichutko - Przepraszam... Ja nie chciałam Cię zdenerwować, ani przeszkadzać ci w randce - przełknęła kolejne łzy.

Embry

-Sam przydałby Ci się słodko! jakiś psychoanalityk! Nie jesteś pępkiem świata zadufany w sobie kretynie!- warknął na mężczyznę i znów skupił się na Dei.
-Nie Ty mnie zdenerwowałaś... Na jakiej randce? -zapytał zdziwiony.

Marianne

Marianne wstała i z uśmiechem podeszła do Embry'ego - Ja z nim pogadam, Em... Trzy głębokie wdechy - uspokajająco przejechała mu dłonią po plecach. Uśmiechnęła się do Dei i poszła za Samem na zaplecze
- Sammy...- reszta utonęła w steku przekleństw rzucanych przez Sama

Dea

- Zdenerwowałam Cię wczoraj. Tymi kanapkami... Ale ja chciałam się jakoś odwdzięczyć, bo byłeś taki miły i dobry... I tak uroczo spałeś... Ale ty ich nie chciałeś... W porządku... - Dea drgnęła gdy kobieta podeszła do nich. Skuliła się jeszcze mocniej - I na tej randce... - wskazała ręką na babeczkę znikającą na zapleczu - Ja wiem.. to jest to wpojenie czy coś.. Rozumiem... Ja chyba pójdę - kuląc się wydawała sie jeszcze drobniejsza - Ja.. ja.. życzę Ci szczęścia, Calma... - cmoknęła go w policzek i odeszła gubiąc po drodze klapek. nawet nie zauważyła jak zsunął się z jej nogi. Poczłapała do wyjścia
//ulica

Embry

Embry zabrał but i wypadł za nią na ulicę.

/ulica

Melanie

-Chyba nie tylko.
Rzuciła do Marianny obserwując zdarzenie i pociągając porządnego łyka z kufla.

Marianne

Marianne udało się uspokoić Sama, chociaż rozmowa ze zdenerwowanym wilkołakiem nie należała do najrozsądniejszych... Wzdychając ciężko usiadła obok Melanie.
- Niedawno się tu sprowadziłaś prawda? - dziewczyna pachniała wilkiem i lasem - Rozumiem, ze jesteś jedną z tej wielkiej Samowej rodziny - mrugnęła znacząco. Sama Marianna pachniała sierścią, przestrzenią i wiatrem. - Nie widziałam Cię wcześniej...

Melanie

-Powrót do korzeni
Powiedziała mrugając porozumiewawczo do dziewczyny.
-Od Sama?
Spojrzała na dziewczynę z lekko zdegustowaną miną.
-Ano tak wszyło.

Marianne

- Nie bocz się na mnie. - Marianne delikatnie stuknęła kuflem o kufel Melanie - nie musisz go lubić, ale należysz do rodziny. jednej wielkiej i szczęśliwiej - uśmiechnęła się uszczypliwie - i tak nie jest tak źle. Inne alfy potrafią być naprawdę paskudne... Szczególnie dla dziewcząt. On nie jest taki zły. To gbur, cham i prostak, ale przynajmniej jest bezpiecznie..

Melanie

-Zapomniałaś o dupku.
Powiedziała uśmiechając się do dziewczyny.
Pociągła łyk z kufla.
-Hej, mam ochotę na jakis portret. Będziesz moją modelką.
Zapytała.

Marianne

- Ja? - Marianne spojrzała na nią zdziwiona - Ja się chyba nie bardzo nadaję, ale skoro chcesz... Twoja wola - uśmiechnęła się ciepło

Melanie

-Wszyscy się nadają.
Rzuciła i wyciągnęła z torby blok i ołówek.
-I pamiętaj, że możesz oddychać się ruszać.
Dodała z uśmiechem.
-No i mam nadzieję ze rozmawiać też będzisz.

Marianne

- Bez oddychania i ruszania mogę życ - Marianne zaśmiała się głośno - bez rozmowy... ciężko. Co to za sprawa z tą zaryczaną małą? Nie orientujesz się?

Melanie

-Mówisz o Dei?
Spytala rysując pierwsze kreski na kartce.

Marianne

- A tak ma na imię? - Marianne upiła troche piwa

Melanie

-T chyba jakaś bardziej skomplikowana sprawa.
Powiedziała zaznaczając linie szczęki.

Marianne

- Dziwnie pachniała - stwierdziła Marianne - Jak Ci się podoba w La Push?

Melanie

-Bardzo
Powiedziała kończąc owal twarzy i biorąc się za włosy.
-Mili ludzie

Marianne

Marianna podparła głowę dłońmi - Można się poczuc jak w domu, prawda?

Melanie

-Jak w domu..
powtórzyła cicho. Zabrała się za klatkę piersiową. Na kartce ładnie zarysowała się już owal twarzy i włosy.
-W sumie, podoba mi się tu.
Poszła usmiech znad rysunku.

Marianne

- Co lubisz robić? Poza rysowaniem oczywiście - Marianne odsunęła kufel

Melanie

-Przez jakiś czas śpiewałam jeszcze.
Powiedziała biorąc się za rysowanie ust.
-A ty co lubisz robić?

Marianne

- Naprawiać samochody - zaśmiała się - i motocykle... Lubię czytać i biegać po lesie... Lubię czuc się wolna... - rozmarzyła się przypominając sobie beztroski bieg po plaży

Melanie

-Naprawa samochodów to dość nietypowe hobby.
Zauwazyła kończąc powoli rysunek. zostały jej już tylko oczy do narysowania.

Marianne

- Lepiej sobie radzę z samochodami niż z ludźmi.- zachichotała przypominając sobie wieczne kłótnie z Embrym, a wcześniej ze sforą Ralpha, jej przybranego ojca.

Melanie

-Czy ja wiem.
Zastanowiła się.
-Ja zazwyczaj męcze ludzi.
Uśmiechnęła się.

Marianne

- Jakoś mi nie wyglądasz na męczącą osobę - zaśmiała się Marianne. - Sammy... wezmę sobie jeszcze jedno! - krzyknęła w stronę zaplecza i przeszła za bar.
- Nie usyf mi wszystkiego - odkrzyknął Sam
- Nie bój się, panie pedanciku - mruknęła pod nosem i nalała sobie kufel piwa - Chcesz cos do picia? - zwróciła się do Melanie

Melanie

-Pozory mylą.
Powiedziała uśmiechając się. Spojrzała na swój kufel.
-Wiesz co, daj mi jeszcze jedno piwo.
Pociągnęła ostatni raz ołówkiem.
-tadam.
Zaśpiewała odwracając rysunek w stronę Marii.

Marianne

Marianne nalała Melanie piwa i postawiła przed nią. Wytarła ręce o spodnie i sięgnęła po rysunek
- Śliczny.... - uśmiechnęła się - ja tak wyglądam? - zdziwiła się, ale tak pozytywnie

Melanie

-Jak widac.
Powiedziała usmiechając się i sięgając po piwo.
-Czyli, że ci się podoba?
Spytała.

Marianne

- Bardzo - zgodziła się Marianne z uśmiechem. Oddała Melanie portret i zaczęła rozglądać się za czymś do jedzenia. Za barem znalazła miseczkę pistacji oraz jakies krakersy. Z cwaną miną wyłożyła je na bar nie robiąc przy tym hałasu.

- Wiem, ze bierzesz przegryzki, droga panno - Sam wychylił sie z zaplecza i patrzył na nią pobłażliwie. - Mam lepszy nos niż ty...
- Raczej znasz mnie lepiej niż myślałam - Marianne przewróciła oczami - Bo nos to ja mam wrazliwszy od Ciebie - mruknęła cicho pod nosem.

Melanie · Wysłany: Nie 21:17, 01 Mar 2009 Temat postu:

Zaśmiała się.
-Opowiedz mi coś o ludziach w La Push. Nie znam jeszcze wszytkich.
Poprosiła.

Marianne · Wysłany: Nie 22:16, 01 Mar 2009 Temat postu:

- Hmm... Ja w sumie też nie znam tu wszystkich. - postawiła przed Melanie miseczkę z krakersami - Najwięcej chyba przebywam jednak z wielką rodziną, na której czele stoi Sam... sama wiesz o co biega - mrugnęła znacząco - Przynajmniej teraz... Kiedys róznie bywało. Wiesz, ja sama mieszkam tu dopiero od roku... - usiadła na stołku obok i dostawiła miseczke pistacji.

Melanie · Wysłany: Nie 22:31, 01 Mar 2009 Temat postu:

-a mogłoby się wydawać że znasz ich dłużej.
Powiedziała przeżuwając krakersa, a następnie popiła go piwem.
-Właściwie, czemu La Push?