Knajpa " u Sam'a "

Embry

- Jak sobie życzysz. A Ty przemyśl to. Skoro mnie kochasz i czujesz to co ja to powinnaś czuć, że kocham tylko Ciebie i że mówię prawdę - złapał Cassie za rączkę.
- Zastanów się nad tym

Dea

- Oj zamknij się już głąbie - mruknęła nagle rozbawiona. Cos jej przyszło do głowy ale nie zamierzała się tym dzielić. Widząc jego minę i co raz większą złość na twarzy, owinęła swoją dłoń wokół jego karku, wspięła się na palce i pocałowała go mocno - Wiem.. ja to wszystko wiem, Calma. Ale musze odpocząć.. Sama.

Embry

- Kocham Cię i nie lubię kiedy w to wątpisz - spojrzał na nią najpierw srogim wzrokiem ale patrząc jej w oczy nie mógł się długo gniewać.
- Odpocznij. Tylko idź prosto do domu - do głowy wpadł mu świetny pomysł. Pocalował ją jeszcze raz lekko w usta

Dea

- Tak.. Prosto do domu... - mruknęła z roztargnieniem - Dobrze mamusiu - usmiechnęła sie zamyślona. - Tylko kupcie cos rozsądnego - pomachała obojgu i wyszła z knajpy

//ulica

Embry

- Jasne - pomachali jej. Embry uklękł przy Cassie.
- To co mała? Idziemy? - zmierzwił jej włosy

Cassie Ordian

pokiwała głową.
- Nic nie rozumiem, nikt mi nic nie mówi. Czy ja mam jeszcze jakieś zdanie? - fuknęła.
Wzięła Embrego z rękę.
- Idziemy.

Embry

- Nie fucz tak - wziął ją lekko za rękę żeby nie zrobić jej krzywdy.
- A co byś chciała do tego pokoju? Bo nie wiem gdzie mamy jechać na te zakupy - otworzył prze dnią drzwi

Cassie Ordian

- Telewizor i łózko z baldachimem! - Aż podskoczyła zadowolona.
- I... poduszki! Dużo poduszek! I jeszcze książki! O wampiraaach!

Embry

- Dea mnie zabije za ten telewizor - wywrócił oczami.
- Cassie książki o wampirach nie są dla Ciebie. Wybierzemy inne

Cassie Ordian

- Ale... oni są fascynujący. - Większość oczu wodziła teraz za nimi.
- Kupmy o wampirach, i telewizor. Powiedziałeś że będę miała to co chcę. A ja chcę właśnie to!

Embry

- Wcale nie. Nie powinnaś tego czytać - mówił, szedł i patrzył na nią.
- Nie powiedziałem wcale - widząc jej minę zrobił zirytowaną minę - na pewno nie w tym sensie

Cassie Ordian

Była na niego zła.
- Nogi mnie bolą. - Mruknęła z wyrzutem.
- Gdzie Dea?

Embry

Wziął ją na ręce.
- Dea musiała odpocząć i poszła do domu. Kazała jechać mi z Toba na zakupy - wyjaśnił spokojnie

Cassie Ordian

Uśmiechnęła się.
- To najpierw łóżko z baldachimem. a potem, kredki i misia. I niespodziankę od ciebie
Przytuliła się do jego głowy.

Embry

- Dla mnie? - spytał zdziwiony.
- Kupimy coś ładnego Dei - wyszczerzył się. Cassie kupi jej coś łądnego i on też jej coś łaadnego kupi Razz

Cassie Ordian

- Przecież mówiłam wyraźnie że od ciebie dla mnie. Ty mi kupisz niespodziankę. Dla Dei też. Ale chodźmy już! - ponagliła go

Embry

- Tak dla Ciebie na pewno - zaśmiał się i wsadził ją do auta. Zapiął pasami i ruszył w stronę Port Angeles.

// galeria h. w PA, obje,zacznij :}

Embry

// Seattle

Odstawił auto pod dom a potem piechotą poszedł do knajpy. Usiadł przy barze i zamówił największe piwo. Sam'a nie było tylko jakaś inna kelnerka. Embry przyjrzał się jej dokładnie i skrzywił się niezauważalnie. Ciągle domawiał sobie piwa ale miał mocną główkę więc jakoś specjalnie nie odczuwał tej ilości. Po jakimś czasie ów kelnerka zaczęła go podrywać więc Embry wstał i rzucił na ladę pieniądze za rachunek.
mówiąc tylko '' Reszty nie trzeba'' jeszcze bardziej wściekly wyszedł z baru.
//??

Eliza Whisper · Gość

//Las

Weszła i od razu poczuła niemiły zapach. Coś pachniało jak zmokły pies.
Rozejrzała się.
Ale tu śmierdzi. Co to jest?
Wychodzi, ponieważ nie może wytrzymać tego zapachu.

//Plac zabaw

Sue

//Ulica

Kiwnęła z podziękowaniem Svenowi, bardzo grzecznie, jak należy, po czym podeszła do baru. Wdrapała się na jedno z krzeseł i rozejrzała dookoła. Knajpa ziała pustkami, może dlatego, że wszyscy normalni ludzie siedzieli w domach z okazji jutrzejszych świąt? Kto tam wie...
-Więc kawa ii...? - Posłała mu pytające spojrzenie, z nadzieją, że wymieni nazwę owego ciacha, które chciał zjeść. Jej przypuszczenia co do właściela baru się potwierdziły: nie było go, a za ladą krzątała się jakaś nierozgarnięta kelnerka.

Sven

-Ja mam ochotę na napoleonkę, jestem miłośnikiem takich cud cukiernictwa.- zaśmiał się siadając obok niej. Rzucił torbę na ziemię niedbale a z ramion zdjął płaszcz, którzy zawiesił an oparciu krzesła. Miał podwinięte rękawy koszuli, jego skóra była przeraźliwie blada. Cały Sven.

Sue

Zmarszczyła nosek, z dwóch powodów. - Nie gustuję w napoleonkach. - Wyszczerzyla się. - Wolę tradycyjne kremówki. I, wybacz, może to wścibskie, ale szczerze mówiąc to na wilka mi nie wyglądasz. Za biały jesteś. Znaczy nie mam wątpliwości, że nim jesteś, ale no ten... Karnacja. - Wywróciła oczami i zamówiła dla nich po jednym espresso, kremówkę i napoleonkę. Kelnerka przyobiecała, że szybko się ogarnie i zaraz poda.

Sven

-No ale co ja mogę na karnację? Samoopalacz nie działa, jak byłem młodszy testowałem.- zachichotał.
-Mam przynajmniej jakiś kamuflaż dla ludzi. Wiesz, da się przyzwyczaić.

Sue

-A solarium? Chociaż czekaj nie wiem... Wilki są odporne na te promieniowania? Teoretycznie powinny być, ale kto je tam wie. - Kelnerka podała. Sue natychmiast zabrała się za swoją kremówkę. Dobra była.
-E tam, kamuflaż. - Machnęła ręką, przełykając kęs ciastka. - Jak ktoś jest upierdliwy jak ja, to i tak sie zorientuje. Tyle że ja wiem od urodzenia, bo tak jakby mutantem jestem. - Zachichotała szaleńczo.

Sven

Pogadali o wszystkim i niczym i Sven zwinął manele...

//?