Knajpa " u Sam'a "

Embry

Lokal prowadzony przez uroczego naszego Sammy'iego.

Gość

/ Sklep w Forks

Wróciła z miasteczka tak samo jak się tam udała, czyli przez las pod postacią wilka ;p
Weszła do lokalu Sama, torby z zakupami położyła przy stoliku i usiadła.

Dea

// ulica

Dea weszła pierwsza. W knajpie Sama było cicho i spokojnie. Ale i godzina była wczesna. Za barem nikogo nie było. Rozejrzała się po pomieszczeniu. Przy jednym ze stolików siedziała dziewczyna z zakupami. Dei skądś kojarzyła się jej twarz...
- No to jesteś - uśmiechnęła sie do Tameki

Gość

Podeszła do baru i zapukała dłonią w blat.
-Jest tam ktośkolwiek? -zaśmiała się i zwróciła się do Dei- Zawsze tu jest tak pusto?

Dea

- Nie zawsze... - Dea rozejrzała się raz jeszcze - Saaaaaaaaaam! - wrzasnęła w stronę zaplecza - On mnie za to zabije.. - szepnęła pod nosem

Gość

-Kto Cię zabije? -zmarszczyła nosek przyglądając się jej z uwagą.

Dea

- Sam... Nie znam go zbyt dobrze, ale on chyba nie lubi jak się na niego człowiek wydziera... - wzruszyła ramionami - Najwyzej będę zabita...

[T. pisz se sama za Sama XD]

Gość

-Słuu...-Sam zaczął mówić wychodząc z zaplecza. Umilkł wpatrując się włosami z uśmiechem.
-Cham? -dokończyła za niego Tameka i dopiero po chwili spłonęła rumieńcem myśląc nad tym co powiedziała.
-Tak. Niektórzy tak o mnie mówią... -roześmiał się i wskazał palcem najpierw na Deę a potem na Tamekę.
-Zamieniłyście się kolorem włosów?

Dea

- Nie, Sam - Dea przewróciła oczami - postanowiłam coś zmienic w moim życiu... Zaczęłam od zmiany koloru włosów. Jej są naturalne. - zachichotała - Nie podobaja ci się? - wzięła kosmyk swoich włosów i popatrzyła krytycznie - nie tylko tobie - wzruszyła ramionami - To jest Tameka i ma do Ciebie pewna sprawę, wiesz? - wskazała z uśmiechem na dziewczyne.

Gość

-Wiem.. Wiem. Embry to mnie dzwonił... -wzruszył ramionami Sam.
-Potrzebna mi pomoc popoludniami gdybyś miała ochotę Tam...-mruknął.
-Jasne! - powiedziała uradowana rzucając mu się na szyję z radością. Po chwili zreflektowała się odsuwając się z niego z ognisto czerwonymi policzkami.

Dea

- Rozmawiałeś z nim? - Dea zreflektowała sie - No tak... Wiesz co Sam... dasz mi piwo? Małe... Może byc imbirowe, od biedy.
- Widzisz. Problem się rozwiazał - Dea uśmiechnęła się do Tameki

Gość

-Częściowo tak...- mruknęła cichutko z uśmiechem i usiadła przy barze.
-Na koszt firmy... -mruknął stawiając przed dziewczynami po piwie i wychodząc na zaplecze.

Dea

Dea spojrzała na Sama z niedowierzaniem. No nie takiego go pamiętała... Ani personalnie, ani z opowieści...
- Chory jest? - mruknęła do siebie i wzruszyła ramionami. Odwróciła się na stołku barowym w strone Tameki - To jakie masz jeszcze problemy - zapytała biorąc łyka z kufla - jestem dobra w rozwiazywaniu problemów innych i w przysparzaniu ich sobie... - zaśmiała się

Gość

-W sumie chyba nie są aż tak poważne... -zaśmiała się sącząc piwo z uśmiechem. Rozsunęła bluzę, pod którą na białym podkoszulku pięknie mienił się czarny kryształ na delikatnym, srebrnym, łańcuszku.

Dea

Deą wstrząsnął dreszcz. Rozejrzała się z niepokojem. To było nowe uczucie... Nie zauważyła nic szczególnego, wzruszyła ramionami.
- Bardzo ładny - wskazała na wisior - wygląda na stary...pewnie ma swoją historię. - uśmiechnęła się. W wisiorku było coś niepokojącego

Gość

Tameka odetchnęła głęboko.
-Dostałam go... Właściwie to znalazłam go kiedyś na strychu u babci. Nie wiem skąd tam się wziął. Babcia nie żyła już wtedy od kilku tygodni... Więc nie miałam kogo zapytać... -mruknęła z dziwnym uśmiechem- Może uznasz to za głupie... Ale ja nawet nie lubię go zdejmować...-powiedziała jakby lekko zażenowana swoimi słowami- Dziwnie się bez niego czuję.

Dea

- To nie jest dziwne... - Dea z westchnieniem obracała w palcach wisiorek po mamie - Z niektórymi rzeczami po prostu jesteśmy związani... nawet nie zdajac sobie z tego sprawy... Zawsze tak czułaś?

Gość

-Miałam 10 lat, kiedy go znalazłam. Nie zdjęłam go od 9... -mruknęła nawet zdziwiona tym co mówi.

Dea

- Mogę? - zapytała Dea wyciągając rękę.

Gość

-Jasne... Tylko uważaj. Jest zimny... -mruknęła nieśmiało.

Dea

- Dzięki - uśmiechnęła się Dea. Gdy tylko dotknęła kryształu ponownie przeszedł ją dreszcz. O wiele mocniejszy niz za pierwszym razem. Z kryształu emanowała moc... dziwna moc... nienaturalna... Każda rzecz posiadała ładunek mocy. Roślina, zwierze, ziemia, powietrze, człowiek; wszystko to pełne było mocy... Ta była obca, a jednocześnie dziwnie znajoma... Dea gdzieś się spotkała z tego typu mocą, jednak nie potrafiła uzmysłowić sobie gdzie... Kryształ nie tylko był zimny, on był mroził jej dłoń...
- Jest lodowaty - stwierdziła zaskoczona puszczajac wisior.

Gość

-Każdy tak mówi... Ja już chyba przyzwyczaiłam się do jego temperatury... Jest dziwny, prawda? -uśmiechnęła się do Dei delikatnie.

Dea

- Dziwny... - zgodziła się Dea - interesujący... ma w sobie jakiś magnetyzm...

Gość

-Chyba dlatego ciągle go noszę... -zaśmiała się cicho.

Dea

- Całkiem możliwe.. - Dea w zamyśleniu przypatrywała się wisiorowi.

Gość

-Nie bierz mnie tylko za dziwną dziewczynkę, ok? - zaśmiała się.

Dea

- No proszę Cię... To ja tu robię za dziwaka - zachichotała Dea - i jednostkę aspołeczną... - upiła łyk piwa. Rozejrzała się po sali - Dziwne, ze żaden z chłopaków nie przyszedł...

Gość

-A często tu przychodzą? -mruknęła kończąc piwo.

Dea

- Właściwie... - Dea zmieszała się nieco - nie wiem - zachichotała - ale raczej trzymaja się razem, wiec myslalam ze tu będą chociaż niektórzy...

Gość

-Ach.. Nikogo w sumie tu nie znam... -powiedziała spokojnie i odstawiła szklankę na blat.
-Dzięki za pomoc... ale chyba muszę się zbierać. Dziś wieczorem muszę być już w knajpie w Forks.

Dea

- Jasne.. rozumiem - Dea nieco smutno rozejrzała się jeszcze raz po knajpie. - Odwieźć Cię?

Gość

-Nie będę Cię fatygować... -zerknęła na zegar- niedługo powinien być ten mały, rozklekotany busik.. -uśmiechnęła się.

Dea

- To zadna fatyga - Dea zaśmiała się - motor stoi na podwórku przed domem.. a mi dobrze zrobi jak sie przewietrze... nie będe o głupotach mysleć.

Gość

-Więc byłabym wdzięczna, gdybyś podrzuciła mnie do Forks... -uśmiechnęła się szeroko, zapinając bluzę.

Dea

- To chodźmy... - Dea zeskoczyła ze stołka - DZIĘKI SAAAM! - wrzasnęła w kierunku zaplecza. Dobiegł stamtad jakiś niezidentyfikowany pomruk mający oznaczać "Nie ma za co" Przynajmniej tak jej się wydawało.
- Podskoczymy tylko do mnie do domu po motor, dobrze? - Dea juz była przy drzwiach, przepusciła Tamekę.

//mały domek przy plaży

Gość

-Too ja poczekam na ulicy, w porządku? Nie lubię chodzić wieczorami po lesie... -nawet z kimś... -mruknęła nieśmiało.

/ulica

Gość

Siedziała w kąciku w spokoju dopijając kawę. Starała się nie podsłuchiwać dziewcząt, więc rozmyślała o swoim dotychczasowym życiu. Nigdy wcześniej nie czuła się lepiej niż teraz w La Push, chociaż była odrobinę samotna. Jednak bardzo cieszyła się, że dołączyła do sfory. Wiedziała, że teraz ma coś na kształt rodziny, a nawet więcej. Nie dokończyła swych rozważań, a Dea i jej towarzyszka wyszły już z knajpy. Van także zaczęła się zbierać do wyjścia. Podniosła z podłogi zakupy i podeszłą do baru. Zapłaciła Samowi za kawę i uprzejmie się pożegnała.

// jeszcze nie wiem gdzie ;p

Marianne

// La Push / ulica

Weszła do knajpy i trzasneła za sobą drzwiami. Sam spojrzał na nią wymownie
- No co? - zapytała zadziornie

- No nic - Sam był w całkiem niezłym nastroju - Zapłacisz za te drzwi, jeżeli je rozwalisz trzaskając - spokojnie wycierał kufel

- O ranyyy - jęknęła - Jesteś strasznym zgredem, wiesz? Dałbys mi piwo. Zimne, dobre, duuuże - usiadła ciężko na stołku.
Sam postawił przed nią kufel pełen pszenicznego płynu. Marianne upiła łyka i spojrzała na Sama. - Ty chyba miałeś dobry dzień...
- Całkiem dobry - zgodził się i oparł o blat - zdobyłem pomocnicę, małe rude się ufarbowało na czarne i wygląda jak nastolatka z horroru, kilka problemów udało mi się rozwiązać... Dzień całkiem udany - zaśmiał się lekko

Marianne

- To przynajmniej Ty miałeś dobrze... - Marianne wykrzywiła się w głupim uśmiechu i przewróciła oczami. Powoli sączyła piwo i od czasu do czasu podkradała Samowi zza lady orzeszki.

Natalie · Gość

Natalie po cichu weszła do knajpki. Przy barze siedziała ciemnowłosa dziewczyna, chyba starsza od niej. Za ladą stał wysoki chłopak. Pewnie Sam - Oceniła.
Usiadła przy barze na krześle obok dziewczyny i położyła plecak z kotką na kolanach. Stwierdziła, że nie ma co się oszczędzać.
-Mogłabym dostać piwo? - Spytała właściciela nieco znużonym głosem. Nie miała tu znajomych, a chciała koniecznie ich zdobyć, więc zagadała też do dziewczyny obok.
-Cześć, jestem Natalie. - Powiedziała wesoło wyciągając rękę na powitanie.