Kuchnia

Claire

j.w

James

/Port Angeles - Dom Handlowy

James poszedł od razu do kuchni, by rozpakować swoje zakupy. W myślach powtarzał sobie to, co musiał zrobić, by danie wyszło.

Claire

/ port Angeles

Zajrzała tylko do kuchni i pobiegła do swojej sypialni.
- Zawołaj mnie jak skończysz - powiedziała

James

- Ok - powiedział i zabrał się do pracy. Ugotował makaron ,pokroił grzyby i pomidory, wszystko poddusił, a w międzyczasie poszedł się przebrać w coś bardziej eleganckiego. Efekt był dobry: uwinął się z potrawą i wyglądał przyzwoicie ( [link widoczny dla zalogowanych] )
- Skończyłem - zawołał, gdy jedzonko było gotowe. - Nic specjalnego i wykwintnego, ale myślę, że w smaku będzie dobre.

Claire

/ sypialnia Claire

Zeszła na dół zadowolona wyglądając [link widoczny dla zalogowanych] .
- Ale pięknie pachnie - powiedziała wchodząc do kuchni. Spojrzała na Jamesa.
- Pasuje Ci w tym garniturze - uśmiechnęła się delikatnie.

[ Innego zdjęcia nie znalazłam ^^ ]

James

- Dziękuję - odpowiedział. - A ty wyglądasz pięknie w tej sukience. Naprawdę pasuje ci ta czerń - wyciągnął talerze. - Możesz nastawić jakąś spokojną, muzykę? - spytał.

Claire

- Jasne - powiedziała z uśmiechem i poszła włączyć jaką spokojną składankę.
- Pięknie pachnie - powiedziała siadając przy stole

James

- Chociaż tyle - odparł. - Mam obawy, że nie będzie ci smakować - przygotował zastawę, postawił na środku stołu danie i usiadł przy stole. Zaczął nerwowo skubać mankiet koszuli.

Claire

- Na pewno będzie - powiedziała z szerokim uśmiechem i nałożyła sobie porcję na talerz. Wzięła trochę do buzi.
- James, to jest pyszne - powiedziała z radością. Rzadko się zdarzało że coś jej tak smakowało

James

- Na pewno? - spytała, nadal skubiąc mankiet koszuli. - Cieszę się - widząc entuzjazm z jakim jadła, to co przygotował rozpromienił się nieco.

Claire

Pokiwała głową i zjadła całą porcję.
- Mogę jeszcze? - spytała z uśmiechem. Pokiwał głową więc nałożyła sobie jeszcze trochę.
- Chyba Ty będziesz gotował od dzisiaj - zaśmiała się wsuwając kolejny kęs

James

- jesteś tego pewna? -spytał. - raz mi się udało...

Claire

- Tak - zaśmiała się i popiła winem.
- Jestem ciekawa co jeszcze umiesz ugotować - zaśmiała się kończąc kolejną porcje.
- Ale się najadłam - zaśmiała się patrząc na niego

James

- To dobrze, wyjdzie ci na dobre, ale... - tu spojrzał na nią ciekawie. - Czy masz jeszcze miejsce na deser?

Claire

- To jeszcze deser jest? - spytała radośnie - oj tam jest jeszcze duużo miejsca - zaśmiała się pijąc trochę wina z kieliszka

James

- No jest, jest - wstał i podszedł do lodówki. Wyciągnął z niej dwa pucharki deseru lodowego z bitą śmietaną i owocami. - Proszę - postawił przed nią pucharek, uśmiechając się szeroko. Był z siebie zadowolony, gdyż lubił sprawiać przyjemność innym.

Claire

Spojrzała na niego kiedy niósł deser.
- Dziękuję - powiedziała i wzięła trochę na łyżeczkę i zjadła.
- Coraz bardziej umacniam się w tym żebyś to Ty gotował - zaśmiała spoglądając na niego

James

- No jak chcesz - zabrał się do swoich lodów. - Ale by nie ograniczać liczby dań, kupię sobie chyba jakąś książkę z przepisami - zaśmiał się.

Claire

- Kiedy masz urodziny? To Ci kupię - powiedziała z uśmiechem zajadając lody.
- Nie wiedziałam , że faceci mogą TAK gotować - powiedziała ze śmiechem

James

- Mogą, mogą - uśmiechnął się. - Ponoć najlepszymi kucharzami są właśnie mężczyźni, co nie znaczy, że kobiety są gorsze, o nie - pokręcił głową. - A urodziny mam równo za tydzień, w środę, żeby było ciekawiej.

Claire

- Serio? - spytała z uśmiechem - ciekawe - zaśmiała się i zjadła swoje lody. Jak coś jej zasmakowało umiała zjeść to w sekundę.
- Pyszne było, jak tak mnie będziesz karmił to nie będę się w drzwiach mieściła za chwilę - zachichotała

James

- Spokojnie, nie będzie potrzeby przebudowywania domu - zaśmiał się. - Zatańczymy? - spytał. - Skoro już zjadłaś... Wiem, to nie są najlepsze warunki do tego, ale...

Claire

- Jasne - powiedziała z uśmiechem i wstała z miejsca. Słońce już zachodziło i przez okno wlatywało ciepłe i wieczorne powietrze.
- Tylko ja chyba nie umiem tańczyć - uśmiechnęła się.

James

- Nie szkodzi - objął ją i zaczęli tańczyć, wolno, nie spiesząc się. - Wcale nie jest tak źle - powiedział James po chwili. - Nie depczesz mnie, a to dobry znak.

Claire

Uśmiechnęła się patrząc pod nogi. Nie chciała go nadepnąć szczególnie że miała na nogach wysokie szpilki.
- Mam nadzieję, że Ci nic nie zrobię - szepnęła

James

- Nie zrobisz - zaśmiał się, podnosząc głowę i spojrzał jej w oczy. Nagle przystanął, jednak nie przestawał jej obejmować.

Claire

- Nadepnęłam Cię, przepraszam - powiedziała ze smutkiem i patrząc na niego kiedy stanął .
- Ja to zawsze coś zrobię nie tak - posmutniała troszkę

James

James pokręcił głową. Wcale nie o to chodziło.
Patrzył jej w oczy i nic się już dla niego więcej nie liczyło - tylko to, że stali obok siebie, że ona była przy nim. Dopiero teraz zrozumiał, jak bardzo Claire jest dla niego ważna. Patrzył na nią, jakby zobaczył ją po raz pierwszy w życiu.

Claire

Stała tak i patrzyła na niego jak w obrazek. Po chwili jednak się otrząsnęła.
- Coś się stało? - spytała wciąż trzymając ręce na jego placach. Bała się, że coś zrobiła nie tak, coś sobie przypomniał czy cokolwiek innego co mogło zburzyć tą idyllę. Zbliżyła się do niego o krok wciąż patrząc mu w oczy.

James

- Claire - zaczął, ale nie wiedział co powiedzieć dalej. Patrzyła na jej piękną, najpiękniejszą na świecie twarz i milczał. Niezbyt wiele rzeczy do niego docierało, oprócz tego, że zrozumiał co się z nim działo - właśnie dotarło do niego to, co kryło się pod tajemniczym słowem: wpojenie xD

Claire

Patrzyła uważnie na niego.
- Tak James? - spytała cicho ale była pewna, że usłyszy. Trochę się zaniepokoiła jego zachowaniem.
- Powiedz mi proszę o co chodzi - powiedziała i spojrzała na niego błagalnie.

James

- Claire ja właśnie... - spuścił głowę. - Teraz mnie pewnie wyrzucisz z domu - powiedział smuto. - Mówiłaś, że wiesz co to wpojenie. I właśnie...

Claire

- Wiem, wtedy od razu wiesz,że kochasz daną osobę i świata poza nią nie widzisz. Co w związku z tym i czemu mam Cię wyrzucić z domu? - spytała nie myśląc , że to w nią mógł się wpoić. Chwilę później spojrzała na niego podejrzliwie.
- Wpoiłeś się w kogoś? Nie martw się mogę wychodzić z domu kiedy będziecie się spotykać - powiedziała ale ewidentnie posmutniała.

James

- Nie rozumiesz: właśnie wpoiłem się w... - zrobił teatralną przerwę - ciebie - dokończył zdanie cicho. - Boję się, że ci się to nie spodoba.

Claire

Najpierw stanęła jak wryta patrząc na niego jak zahipnotyzowana . Zaraz później rzuciła mu się na szyję.
- Nie mam zamiaru Cię nigdzie wyrzucić - powiedziała przytulając go - myślałam, że mnie zostawisz i zostanę sama - powiedziała smutnym głosem ale w głębi była teraz w niebie.

James

- Naprawde ci to nie przeszkadza? - spytał. - No wiesz, jakby jakiś chłopak o ciebie walczył to, bym go przegnał i takie tam. Naprawdę nie jesteś zła? - przytulił ją do siebie, czując przyjemne ciepło. To była jedna z najpiękniejszych chwil jego życia. jego ukochana, była tak blisko niego.

Claire

- Nie głuptasku - zaśmiała się i trąciła go palcem w nosek. Zbliżyła się do niego jeszcze bardziej. Była chyba najszczęśliwszą dziewczyną pod słońcem.
- Możesz przeganiać kogo tylko chcesz, Ty mi wystarczysz - uśmiechnęła się delikatnie.

James

- Naprawdę chcesz mnie nie tylko jako przyjaciela? - zapytał, patrząc jej w oczy.

Claire

Pokiwała głową z uśmiechem.
- Naprawdę - powiedziała stając na palcach i delikatnie go pocałowała.
- Teraz to mam już wszystko co mogę mieć - westchnęła zadowolona.

James

- Myślałem, że3 będziesz zła, że w czymś ci przeszkodzę tym swoim wpojeniem. Że moje uczucie będzie nieodwzajemnione, choć przecież przyjaźń to bardzo wiele. A tak choćbyś nie chciała masz chłopaka - zasmiał się.