Kuchnia

Dea

- Na zdrowie. - powiedziała uprzejmie - Nie, nie. Coś jej się stało, gdy ja tak wbiło w ziemie. Mam nadzieje ze nic powaznego. A w ogóle duzo was jest?

Gaspard

-Trochę. Embry'ego widziałaś. Sam się chowa przed Leah itd...- wywrócił oczami.
-To bije modę na sukces.- zaczął jeść.

Dea

Przełknęła kolejną porcję.
- Embry to ten ciemny - domyśliła się - A Sam? Dlaczego się chowa przed Leah?

Gaspard

-Bo byli kiedyś parą.- stwierdził, ze tyle wystarcza.
-Naprawdę swietnie gotujesz.- machnął widelcem z kawałkiem miesa na nim.

Dea

- Uznajmy, ze nieźle. - skinęła głową - Bardzo bolało? - pochłonęła kilka grzybków

Gaspard

-Co?- nie załapał. Był pochłonięty jedzeniem jak cholera.

Dea

- Jak cię wilk ugryzł? No zanim się stałeś wilkołakiem - patrzyła na niego jakby to było oczywiste

Gaspard

-A teraz weź pierdolnij swoją całą wiedze do kosza.- machnął pustym widelcem.
-To ma się w genach. Taka zabawa.

Dea

Zakrztusiła się kawałkiem mięsa. Zaniosła się dzikim kaszlem, az jej się łzy zakręciły w oczach.
- Że co?

Gaspard

-No nie uduś się. Nikt mnei nei ugryzł, chyba, ze liczysz mojego kuzyna, który do tej pory ma problem z obchodzeniem sie zebami.- jadł dalej jakby nigdy nic.
-Wilkołakami są mężczyźni w 99,9%. Leah się trafiła 0,01% akurat. Taki fart.

Dea

- Chcesz powiedzieć, ze jest jedyna? - następny kawałek pogryzła dokładnie

Gaspard

-Z tych, które ja znam to tak. Może gdzieś się jeszcze jakas trafiła. Ale to jest jak... opad śniegu w Kongo.- uśmiechnął się jak szaleneic jedzac dalej.

Dea

- U was są takie zwyczaje jak u wilków? - zamyśliła się - w sensie pozycji w stadzie i tak dalej..

Gaspard

-Trochę. Chociaz luźniej jest.- kiwnął głową.

Dea

- Musi być jej ciężko... - otrząsnęła się. - Długo już jesteś łakiem?

Gaspard

-wiem od jakiś 40 lat.- westchnął kończąc jeść.

Dea

Zaniosła się kaszlem.
- Od ilu? - wydusiła w końcu - jaja sobie robisz? Przecież masz nie więcej jak 19.

Gaspard

-Pudło.- zasmiał się kłądąc sztućce na talerzu. łapą wziął kawałek sałaty z miseczki.

Dea

Dea odsunęła talerz i wpatrywała się w niego pełnym podejrzliwości wzrokiem.
- To ile?

Gaspard

-50.- jadł sałatkę z reki.
-Nie patrz się tak na mnie.

Dea

- Jak chcesz jeszcze, to w kuchni coś zostało -przetrawiała w duchu ostatnią odpowiedź - no to się nieźle trzymasz staruszku.

Gaspard

-Ile można jeść, no wolne żarty.- westchnął.
-Nie mów do mnei staruszku. To mi odejmuje animuszu.

Dea

- Och naprawdę? - zmruzyła oczy. W końcu była wiedźmą. Wstała i zabrała naczynia ze stołu
- Ty zmywasz - rzuciła wchodząc do kuchni - staruszku - rzuciła juz przez zamknięte drzwi

Gaspard

-No przecież to miałem w planach.- polazł do kuchni za nią.

Dea

Kroiła jabłka w plasterki i posypywała cynamonem.
- To boli? Jak się zmieniacie?

Gaspard

-Nie. chyba, że masz coś obcisłego na sobie.- uśmiechnął się szeroko zabierajac za zmywanie.

Dea

Odwróciła się i oparła o blat
- To z pełnia już zrewidowałam. Bzdura. A reszta? To prawda, ze srebro jest dla was śmiertelne? Jak to jest byc wilkołakiem, Gas?

Gaspard

-Okropnie. Jak jestes wilkiem to kazdy wilk wie co robisz.- wywrócił oczami. Okrecił się i zabrał jej jeden plasterek jabłka sprzed nosa.

Dea

-Ej, chciałam to zapiec. - trzepnęła go po ręku.
- Nie macie przed sobą tajemnic? Żadnych?

Gaspard

-Jak chcesz mieć tajemnice przed kimś kto widzi jak wspominasz sobie sex z kimś? Embry twierdzi, ze mu trawienie zaburzam co jakiś czas.- westchnął zabierając się z powrotem do zmywania.

Dea

- Wcale mu sie nie dziwie - stwierdziła - Kurcze, to naprawde do kitu.
- To teraz sie jej nie dziwie czemu była taka wściekła - powiedziala do siebie pod nosem i zaczela ukladac jablka na blasze

Gaspard

-Az takie złe jest się przyznac do mnie?- spojrzał an nią kończąc zmywać.

Dea

- A dla ciebie jest to takie super? Sam powiedziales ze to bylo raz i tyle. A dla niej? Wiesz, Gas... ja sie nie znam na związkach ani tego typu niuansach, ale... dla dziewczyny to chyba nic fajnego dzielic sie wlasnymi przezyciami z grupa rozbrykanych samców. - spojrzala na niego spode łba.

Gaspard

-Moze o tym nei myśleć.- spojrzał na nia uważnie wycierajac ręce.

Dea

- Czasem sie nie da o czyms nie myśleć... - powiedziała powoli i schyliła się nad blachą

Gaspard

-Fakt...- podszedł do niej bliżej.

Dea

Bardzo dokładnie układała jabłka na blaszce.
- Czasem po prostu nie mozesz czegos wyrzucić z głowy - wyszeptała do siebie

Gaspard

-Czego na przykład?- patrzył na nią uwaznie.

Dea

Potrząsnęła głową
- Różnych rzeczy - powiedziała szybko i wskazała głową blachę - Skończyłam. Po chwili w piekarniku zrobia się z tego delicje. - uśmiechnęła się słabo.
- Nie patrz tak na mnie

Gaspard

-Jak?- podszedł bliżej.
-Jesteś ładna i tyle. Miła, umiesz gotowac...- zaczął od tak wyliczać.