Kuchnia

Dea

- Skoro do tej pory sie nie zdarzyło, to nie znaczy, ze nie moze sie zdarzyć, prawda? - Dea podsunęła jej babeczkę - Dlaczego masz się od razu izolować i z góry zakładać, ze nie masz prawa do szczęścia?

Leah

-Nie rozmawiajmy już o tym...-westchnęła w palcach przekręcając babeczkę.
-A co z Tobą? -zapytała- Zostajesz tu?

Dea

-Na kilka dni. - westchnęła - chyba będę musiała wrócić do planu A - uśmiechnęła się blado. - Ale o tym też nie rozmawiajmy, dobra?

Leah

-A gdybyś została tu na stałe? -mruknęła spogladając na nią spod firanki rzęs- Okey. Więc możemy pomilczeć... Ale... przy kominku..

Dea

- Na stałe? - Dea spojrzała na nią jak na wariatkę - Gdzie? Tu? w tym domu? Niemozliwe.

Leah

-Ale dlaczego? Gaspard pewnie by się zgodził... -mruknęła przechodząc do salonu i rozpalając drewienka w kominku.

Dea

- Nie sądzę. Poza tym. Zdarzy mu się to.. wpojenie, albo sie zakocha... Nie ma mowy. Ja nie z tych co się narzucają.

Leah

Leah lekko sie wzdrygnęła słysząc słowa dziewczyny.
-Takk...-szepnęła z nieobecnym spojrzeniem- Ale.. -zaczęła powoli powracając do świata żywych- Mam tu niedaleko dom po matce. I tak nie mam czego szukać u ojca... A ten domek jest spory... Zresztą wiesz. W La Push jest mnóstwo domów... Niczyich.

Dea

Dea zamilkła jakby rozważając coś.
- Ale ja nie mogę tu zostać Leah. Nie w Forks. Jeżeli as nie dotrzyma słowa, to ja wyjadę stąd za kilka dni. Nie mam wyboru. - wyszeptała blednąc

Leah

-A jeśli zrobi to co obiecał?

Dea

- Jeśli zrobi to co obiecał... to moje życie ma szansę wyglądac mniej żałośnie -Dea uśmiechnęła się i zapatrzyła w ogień. - Tak naprawdę wystarczy, ze spróbuje zrobić to co obiecał.
- Jak to w ogóle z wami jest? - zapytała nagle.

Leah

-Więc nie martw się na zapas. Pewnie ma jakieś pokłady niewykorzystanego dobra....
-Ii to znaczy? -zwróciła swój wzrok na dziewczynę, kiedy płomienie wesoło szalały w kominku.

Dea

- No z Tobą i Gasem... Lubicie się...

Leah

-Mimo wszystko sporo ludzi go lubi... -uśmiechnęła się delikatnie.

Dea

- Mogę Ci zadać bardzo osobiste pytanie? - wyszeptała

Leah

-Pytaj.. -zaśmiała się, wpatrując w płomienie- Myślę, że nie nawiedzi mnie jakiś zawał serca.

Dea

- Czy ty.. no wiesz z facetami... - Dea zrobiła się strasznie czerwona. Dla odmiany XD

Leah

Spojrzała na nią zdziwiona oczekując dalszej części wypowiedzi Razz

Dea

- Ugh... no czy ty z jakimś... eehm... spałaś - wydusiła to prawie się dławiąc

Leah

Leah uśmiechnęła się delikatnie, zakłopotana.
-Tylko w moim przypadku to chyba nie jest zbytnio powód do radości... -odpowiedziała.

Dea

- Ehm - Dea chyba nie zrozumiała tej części wypowiedzi XD
- Czy to... czy to zawsze boli?

Leah

Leah spojrzała na dziewczynę z uwagą- Nie sądzę... To znaczy. Raczej nie... -uśmiechnęła się delikatnie- Boleć może tylko serce, jeśli Cię facet potem zostawi...- mruknęła rozprostowując nogi.

Dea

- Emm... - Dea się speszyła - Wiesz co.. zapomnij, ze pytałam... Chcesz jeszcze herbaty?

Leah

-Ale dlaczego mam zapomnieć? -uśmiechnęła się ciepło- Jakoś nie poczułam się urażona... A herbaty chętnie. Tylko, że to ja miałam być Twoją niańką...

Dea

- Może ty nie czujesz się urażona, ale ja czuję się zakłopotana. Zadaję takie durne pytania. - westchnęła Dea zanim przekroczyła próg kuchni. Zaparzyła dzbanek herbaty i wyjęła kolejne babeczki z piekarnika. Spojrzała na zawalony ciastkami blat.
- I kto to zje? - mruknęła do siebie.

Wzięła dzbanek z herbatą, wyłączyła kuchenkę i wróciła do pokoju.
- Mówiłam, ze nie potrzebuję niańki. Ale miło jest z kimś posiedzieć dla odmiany. - Dolała sobie i Leah herbaty, usiadła obok dziewczyny, podciągnęła kolana pod brodę i zapatrzyła się w trzaskający ogień.

Ja po prostu chciałabym wiedzieć. Czy to boli? Czy przynosi strach za każdym razem? Czy ktokolwiek będzie mógł mnie dotknąć bez niemiłych konsekwencji? zapytywała samą siebie
Nie, Skarbie - odezwał się podstępny głos w jej głowie - Ty będziesz juz na zawsze moja. A ja jestem egoista i nie lubię się dzielić. Możesz byc siostra, mozesz byc koleżanką, ale nigdy nie bedziesz czyjaś - głos sprawiał wrażenie jakby właśnie robił jej jakąś łaskę - Nigdy nie będzie Cię miał żaden mężczyzna! - głos zarechotał brzydko.
To może będę z kobieta, Głupku!
HAHAHAHAHAHAHA - w odpowiedzi, w jej głowie, zabrzmiał tylko śmiech.

Dei pociemniały oczy i spochmurniało spojrzenie. Zacisnęła bezwiednie ręce na kubku.
- Dupek - wysyczała cichutko pod adresem głosu zapominając o towarzystwie.

Leah

Leah zerknęła na Deę zaniepokojona.
-Wszystko w porządku? -zapytała kładąc dłoń na ramieniu dziewczyny.

Dea

Dea przytomniejąc spojrzała na nią.
- Tak... w porządku.- wymamrotała.

Leah

-Chyba się ostro zamyśliłaś.... -uśmiechnęła się nieśmiało.

Dea

Dea zagryzła wargi.

- Bo to wszystko jest takie popieprzone! - wybuchła - Od czasu szpitala słyszę jakieś głosy. Śmieją się ze mnie. Żaden facet nie może się do mnie zbliżyć na kilometr, bo zaraz się wykrwawiam. Nie mogę się nawet do żadnego przytulić, bo to wszystko tak strasznie boli i znów się wykrwawiam. - rzuciła kubkiem o ścianę. Dopiero brzdęk tłuczonego szkła ją otrzeźwił. Popłakała się
- I w dodatku znów demoluję komuś dom. Ja chyba naprawdę jestem walnięta.

Leah

-Gaspard i tak musi tu ogarnąć... -westchnęła przytulając do siebie Deę- Musisz spróbować sobie pomóc... Nie możesz dać głosom za wygraną....-zaczęła mówić gładząc ją po włosach.

Dea

- Ja tu do cholery posprzątałam dzisiaj. Nawet nie wiesz jakie to jest okropne. W Seattle był chłopak, który mi się podobał. Pierwszy do jakiego próbowałam się zbliżyć w jakikolwiek sposób. Gdy dostałam krwotoku z nosa śmiał się ze mnie. Powiedział, ze jestem wariatką. Że wszyscy mają rację i ze powinnam iść do czubków. Przedziurawiłam mu opony w samochodzie i zdemolowałam werandę. - uśmiechnęła się jadowicie przez łzy - Następnego dnia Robert mi zagroził mi powrotem do szpitala. A ja tam nie moge wrócić. Nie mogę!

Leah

-Ale Gas jest inny...-westchnęła nadal starając się ją uspokoić- ponadto gwarantuje Ci, że nikt nie weźmie Cię tu za wariatkę... -mruknęła- i obiecuję, że nie wrócisz do szpitala...

Dea

- Robert znów mnie do niego chce oddać. Dlatego nie mogę tu zostać. A Gas jest stary i dlatego jest inny. Jak był młody, to był taki sam - mrugnęła uspokajając się. Takie miała poczucie humoru dziś. O!

Leah

-Och... ma tylko 50 lat. Nadal zachowuje się jak 18-latek... mimo wszystko... A Ty chcesz uciec. I co ze sobą zrobisz?

Dea

- Nie wiem - powiedziała szczerze - Ale zostać w Forks nie mogę. Robert mnie będzie szukał. Postanowił, ze mnie odeśle do szpitala.

Leah

-Będzie Cię szukał... wśród wilkołaków? -zapytała z dziwnym uśmiechem.

Dea

- Leah. Dla niego to nadal Forks. Poza tym zdaje się, że nie macie powypisanego na czołach: "Jestem wilkołakiem." - Dea pokręciła głową - Poza tym powiedziałam już, nie chcę nikomu siedzieć na głowie dopóki to nie jest naprawdę konieczne. Nie bedę Gasowi zawalać miejsca. To krępujące.

Leah

-Możemy Ci pomóc. Dea...-mruknęła dziewczyna wgapiając się w płomienie- Powiedz mi... Kiedy kończysz 18 lat?

Dea

- Za dwa miesiące.

Leah

-Więc za dwa miesiące nikt nie będzie mógł za Ciebie decydować... -westchnęła- Chcesz.... iść ze mną do domu Sama? -mruknęła po chwili.