Kuchnia

Gaspard

-Jesteś słodka jak się złościsz i tłumaczysz.- pokiwał głowa puszczając jej rękę. Tym razem zachował powagę. Ta mała była trochę powyżej przeciętnej...

Dea

- Jak się złoszczę, to się złoszczę, a nie słodzę - rozmasowywała obolały nadgarstek i dłoń, krzywiąc się lekko. - W szafce masz babeczki, jeżeli jesteś głodny. W lodówce jakieś resztki obiadu. Posprzątałam trochę, więc mam nadzieję, ze wszystko znajdziesz. A teraz wybacz, ale mam nadzieję pójść na strych i wpieprzyć mojemu własnemu ego za to, ze się daje wyprowadzać z równowagi. - powiedziała z łzami w oczach. - Nie powinieneś jej krzywdzić, to byłoby świństwo. Prawdziwe świństwo - powiedziała wychodząc z kuchni.

Gaspard

-Nie mam w planach jej krzywdzić.- polazł za nią.
-A Ty albo mnie szczerze nienawidzisz, albo się mnie boisz... Które pasuje bardziej?- zaśmiał się jej do ucha broń boże nawet jej nie dotykając. Okręcił się i już był przy stojaku z płytami szukając czegoś co można puścić.

Dea

- Nie nienawidzę Cię Gas... - powiedziała cicho.- Ja tak naprawdę nikogo nie nienawidze... - przykucnęła opierając się plecami o ścianę.

Gaspard

Zerknął na nią. Puścił cicho Guns'n Roses. Podszedł do niej.
-Dea...- kucnął przed nią.
-Nie martw się niczym dobra?

Dea

- Wiesz, Gas. Ona jest fajną dziewczyną. tylko strasznie pogubioną... I nie ma łatwo z Wami. To całe wpojenie i wszystko... Moim zdaniem się boi. Że zostanie sama. - Dea skubała swoje spodnie. A ja się boję tak samo jak ona
- A to byłoby strasznie paskudne, wiesz? - zaczęła pociągać nosem - Bo ona.. bo ona... lubię ją. - powiedziała w końcu tylko tyle.

Gaspard

-Oj tam...- westchnął i oparł się ręką o ścianę koło jej głowy, bo zaraz by pierdolnął.

Dea

- Żadne oj tam. Dla Ciebie wszystko jest proste, prawda? - spojrzała na niego gniewnie,bo zdawało jej się ,ze wyczuła nutkę irytacji w tym jego oj tam.

Gaspard

-Nie ma rzeczy prostych.- wzruszył ramionami.
-Są rzeczy, które rozumiemy bądź nie.- pochylił się troche w jej stronę.

Dea

- W takim razie tej nie zrozumiesz. - wstała wzdychając.

Gaspard

-Pozory mylą.- pokiwał głową też wstając.
-Jak będziesz potrzebowała pomocy na tym strychu to daj znać.

Dea

- Zadzwonisz do tego od czubków? Gdyby mógł mi poświęcić chwilę dziś, to byłoby idealnie. - poprosiła.

Gaspard

-Dobra.- złapał za telefon i czekając na połączenie oparł się o komodę.

Dea

Dea pozbierała się trochę. Z oczu biło jej zdeterminowanie.

Gaspard

Tym razem zaczął rozmawiać po francusku. Oczywiście, że dzwonił do tego lekarza, ale miał ochotę ją podenerwować trochę.

Dea

Dea z zaciekawienie przysłuchiwała się rozmowie. Znała francuski Razz

Gaspard

Tego nie wiedział xD Zadufany palant...
-Spotkasz się z nią. Nie wiem czy mi nie ufa czy chce, żebyś naprawdę jej pomógł... Zrobisz to dla mnie, prawda?

Dea

Dea uniosła kąciki ust w niedostrzegalnym uśmiechu.
Jednak Leah się pomyliła. Czasem tych obietnic dotrzymuje

Gaspard

-Nie. Jeszcze nie.- zaśmiał się.
-Nie wiem. Moze mam... A co Cię to?- lekko się oburzył.

Dea

To się robiło coraz bardziej ciekawe.

Gaspard

-Zamknij się już. Będziesz dzisiaj w domu?- westchnął ciężko.
-No to się pilnuj. No jasne, że nie. Będe zajęty...- zaśmiał sie.
-Bój się. Do zobaczenia.- rozłączył się.
-Jest dzisiaj w domu.- uśmiechnął się do Dei.

Dea

- Nie powinieneś było go straszyć - zachichotała.

Gaspard

Zrobił minę "1:0 dla Ciebie".
-Troszeńkę musiałem. Inaczej bym sobą nie był. Kluczyki od Twojego motoru leżą na stoliku.

Dea

- Daj mi tylko adres. I krótki wskazówki jak trafić. No i jak sie lekarz nazywa...

Gaspard

-Rene Gricoult...- wziął kartkę i zaczął pisać.
-Wyjeżdżasz na Seattle, przez miasto,a potem stanówką, po drodze jest kierunkowskaz na gabinet. Zauważysz na pewno. Za szyldem w prawo skręcasz i jedyny dom tam, to jego dom i gabinet. - podał jej kartkę z notatkami.

Dea

- To ja śmigam. - złapała kartkę z adresem i notatkami. Posłała mu całusa spod drzwi, usmiechnęła się
- Dzięki Gas... za wszystko. - i już jej nie było.

Odpaliła motor i szybko odjechała. Jak wariat. XD

// u lekarza :]

Gaspard

-Nie ma sprawy.- westchnął rozbawiony.
-Leah zdążysz znaim ona wróci?- zastanawiał sie na głos. Uwalił się na kanapie z książką.

Leah

/Dom Sama

Powoli weszła na werandę, przed drzwiami wejściowymi do domu Gasparda. Zastanawiając się, czy Dea już śpi (xD) zapukała do drzwi bez większego entuzjazmu.

Gaspard

Podniósł się niechętnie nie spodziewając się, że to Leah. Otworzył drzwi i uśmeichnął się szeroko.
-jednak jesteś...

Leah

Wycelowała palcem w jego klatkę piersiową- Nie spodziewałeś się mnie?

Gaspard

-Sądziłem, że odpuścisz...- odsunął się w drzwiach i uśmiechnął się szeroko.

Leah

-Zawsze mogę sobie pójść... -westchnęła wchodząc do środka.

Gaspard

-Nawet mi sie nigdzie nie waż... Gdzie Twój dobry humor?- zamknął drzwi.

Leah

-Tutaj... -mruknęła uśmiechając się do niego uroczo.

Gaspard

Ta odpowiedź byłą strzałem w dziesiątkę. Podszedł do niej i objął ją ręką w pasie.

Leah

-A gdzie Dea? -zaciekawiona rozejrzała się po pomieszczeniu.

Gaspard

-A pojechała do lekarza... Mamy trochę czasu.- szepnął jej do ucha

Leah

-Ach! -mruknęła- Możemy rozegrać ze dwie partyjki szachów... -starała się mówić baaaardzo poważnie.

Gaspard

-Pod warunkiem, że na Twoim brzuchu.- zaśmiał się i przytuliła do niej mocniej.
-A tak na serio to nawet szachów w domu nie mam...

Leah

-Kupię Ci przy jakiejś okazji...-oparła głowę na jego ramieniu.