Pizzeria "Don Carlo"

Sara

Sara odłożyła słuchawkę telefonu. Ten niedorozwinięty nowy dostawca znów pomylił zamówienia. Postanowiła dać go na zmywak. No chyba nacisnac jeden przycisk w zmywarce będzie potrafił. Sprawdziła listę. Westchnęła ciężko. Znów bedzie musiała objechać połowę La Push. Zgarnęła pizze do samochodu i podjechała do ierwszego domu na liście.

// dom Embry'ego

Alan

// plaża

Weszli do pizzerii i usiedli przy jednym z najbardziej oddalonych stolików.
- Którą bierzesz? - spytał oglądając kartę i co jakiś czas zerkając na Mel.

Melanie

Spojrzała na kartę.
-przecież nie zjem całej sama
oznajmiła jakby to było coś oczywistego

Alan

- Możemy wziąć jedną na pół albo jakoś tak - wzruszył ramionami. On by mógł zjeść 100 takich pizz xd
- Ty wybieraj - zamknął swoją kartkę i odsunał ją na bok stolika

Melanie

Przeczesała dłonią włosy
spojrzała na nieg.
-ale ja nie wiem
powiedziała spokojnie.
-zjadałabym Hawajską, tylko bez szynki.

Alan

Kiedy podeszła do nich kelnerka Alan zamówił hawajską bez szynki tak jak Melanie sobie życzyła. Do picia wziął dwie duże cole. Kiedy kobieta poszła złapał lekko dłoń Melanie.
- Moja pierwsza randka - zaśmiał się cicho

Melanie

Patrzyła za odchodzącą kelnerką
-twoje doświadczenie przyprawia mnie o zdumienie
powiedziała odwzajemniając uścisk jego dłoni.

Alan

- Nie śmiej się ze mnie - trącił ją pod stołem nogą delikatnie żeby nie zrobić jej krzywdy.
- Za to w innych kwestiach mam więcej doświadczenia

Melanie

-więcej odemnie, czy więcej niż od ilośc swoich randek?
Spytała z lekkim uśmeichem
droczyła się z nim
pod stołem oddała mu oderzenie

Alan

- Więcej od Ciebie i ilości moich randek razem wziętych - tym razem drugą dłonią pogładził ją po udzie ale zaraz wziął rękę bo domyślał się, ze mogło to się jej nie spodobać.

Anthony

| Plaża

Po nocy spędzonej w hotelu w Forks postanowił znowu tutaj przylecieć. Tak, przylecieć. Z finansami zaczynało już być u niego krucho, więc postanowił, że zaoszczędzi na środkach transportu. Bycie zmiennokształtym miało swoje zalety. Także, materialne. Czarny kruk przysiadł na jednej z grubych gałęzi pobliskich drzew. Po chwili zamiast ptaka zeskoczył z niej wysoki, przystojny chłopak. Ruszył pewnym krokiem w kierunku pizzerii. Był strasznie głodny.
Wszedł do środka z założonym na głowie kaputerem i dłoniach w kieszeni jeasnsów. Zobaczył znajome twarze i bez żadnego zaproszenia - uważał, ze nie potrzebował - dosiadł się do ich stolika.
- Witam - wykrzywił usta w swoim charakterystycznym uśmiechu.

Melanie

Zaśmiała się do Alana
-tego nie byłabym taka pewna.
Niespodziewanie dosiadł się do nich Tony.
Mel się ucieszyła, bo mimo iż chłopak z pozoru wyglądał na oschłego i niedostępnego dobrze czuła się w jego towarzystwie.
-Tony-powiedziała z uśmiechem i na powitanie dała mu całusa w policzek.

Alan

Automatycznie puścił jej rękę.
- Świetnie...- bruknął pod nosem i rozsiadł się na krześle. Spiął się kiedy Mel pocałowała Tonyego w policzek. Ale już nic wolał nie mówić.
- Może się dosiądziesz? - spytał ironicznie

Anthony

Nie był przyzwyczajony do takich czułości. Jedynie jego dziewczyna mogła pocałować go w policzek. No cóż. Musiał się przyzwyczaić, że również tak witają się ... nowi znajomi.
Spojrzał na Alana. Wyglądał na nieco - a może nawet więcej niż nieco - poddenerwowanego. Czyżby mu w czymś przeszkodził? Uśmiechnął się do niego sarkastycznie i sięgnął po menu leżące na skraju stolika.
- Co zamówiliście ? - spytał, przeglądając nazwy różnych rodzajów pizz. Przywołał kelnerkę. - Poprosze dużą hawajską, bez szynki - powiedział.

Melanie

Melanie zaśmiała się i usiadała z powrotem na swoje miejsce
-dokładnie do samo.
powiedziała spoglądając na Alana.
-prawda?
Spytała, postanowiła ignorować na razie zachowanie Alana.
to że był zazdrosny, nie powinno usprawiedliwiać go z jego nieuprzejmości.

Alan

- Prawda - powiedział obojętnym tonem. Zauważył wyraz twarzy Mel i przypomniał sobie ich rozmowę. Kelnerka przy okazji przyniosła ich colę. Alan oddał swoją Tony'emu .
- Proszę jeszcze jedną bo kogoś nam przybyło - powiedział do kelnerki podkreślając ostatnie słowa.

Anthony

- Czyżby bratnie dusze ? - zauważył, uśmiechając się. Chciał poirytować trochę bruneta, którego imię wyleciało mu z głowy. Jak on ma..? - zastanowił się. - Adam? Alen? Alan?. A z resztą wszystko mu było jedno.
- Nie dzięki, stary, ale nie mogę pić za dużo bąbelków - powiedział do Alana i uśmiechnął się uroczo do kelnerki. - Poproszę zwykłą wodę.

Melanie

Tak..
Mel czuła lekko napiętą atmosferę, zwłaszcza między Alanem i Anthonym.
Spojrzała na jednego i na drugiego.
Alan siedział z lekko obojętnym wyrazem twarzy, natomiast Tony uśmiechał się.
-to zależy z jakich powodów wziąłeś tą a nie inną.
powiedziała lekkim tonem posyłając mu uśmiech.
jednak nadal pilnując zachowania ich obu.

Alan

Kiedy usłyszał coś o bratnich duszach aż się w nim zaczęło gotować. miał ochotę go wziąć i wywalić siłą. Ale ze względu na Mel ofc tego nie zrobił . siedział sobie cicho stwierdzajac, że jego wypowiedzi są im zbędne

Anthony

- Eee - wzruszył ramionami. - Tylko taki kaprys - uśmiechnął się. Spojrzał na Alana i poczuł uczucie satysfakcji. Tak jak podejrzewał - mimo iż tego nie okazywał - aż gotowało się w nim w środku
- A tobie język ucieli ? - spytał. Odwrócił się w kierunku Mel, kręcąc głową. - Bardzo rozmowny ten twój chłopak.

Melanie

-e tam,
powiedziała z lekkim uśmiechem
-czyli nie ze względu na biedne zwierzątka
uśmiechnęła się i spojrzała na Alan.
Wzrokiem, który mówiła jasno i wyraźnie, że ma się zacząć odzywać.
Odzywać normalnie.
-rozkręci się-mruknęła, nie spuszczając na razie wzroku z Alana
Spojrzała na Anthonego i uśmiechnęła się trochę niepewnie.

Alan

A on spojrzał na nią wzrokiem mówiącym, że nie ma o czym tu rozmawiać. Kelnerka właśnie przyniosła im pizze.
- Smacznego - odzewał się tylko pod nosem i wziął się za jedzenie pizzy

Anthony

Przysunął do siebie swój talerz i chwycił za ketchup. Nie żałując sobie polał nim całą pizzę.
- Nie - pokręcił głową, odnośnie tych biednych zwierzątek. Był facetem, nie musiał ukrywać, że nie jest na to zbyt wrażliwy.
- Jesli to jest mówienie to nie potrafię sobie wyobrazić jak wygląda u niego milczenie - uśmiechnął się, dalej atakując bruneta.
- Wybaczcie, ale muszę wyjść do toalety - powiedział, wstając i ruszając w tamtym kierunku.

Melanie

Mel wzięła głęboki wdech po czym powoli wypuściła powietrze.
nie zapowiadało się na to, że atmosfera miałaby się choć odrobinę polepszyć.
-litości-jęknęła do siebie, tak cicho, że właściwe sama nie była pewna, zy to wypowiedziała na głos, czy tylko w myślach.
Wzięła kawałek pizzy, jednak jakoś straciła apetyt
zaczęła jeść.Tak jak zawsze, to znaczy od końca.
-nie ma sprawy
powiedziała wzrokiem odprowadzając Tonyego.
Spojrzała z wyrzutem na Alana.

Alan

Kiedy chłopak poszedł do łazienki Alan odstawił pizzę.
- Czy on Ci wszczepił jakiegoś gps'a? - powiedział zirytowany wszystkim. To miał być miły, romantyczny wieczór...a tu proszę same kłotnie

Melanie

Spojrzała na niego i rzuciła na talerz swój kawałek pizzy
-nie wiem, czy zauważyłeś, ale LA Push, nie jest kilkuset tysięcznym miastem, tylko niewielką wioską.
mruknęła i sięgnęła po szklankę, z której się napiła

Alan

Wywrócił oczami.
- Dobra...tylko się nie wkurzaj. Błagam. Jak się odzywam to źle, nie odzywam się też źle. To co mam robić? wyjść? - spytał poważnym głosem

Melanie

Popatrzyła na niego.
-a nie możesz przez chwilę rozmawiać, a nie "odzywać się"?
Spytała odstawiając szklankę.
-i jakbyś tak, no nie wiem, wyobraził sobie, że na przykład jestem twoją koleżanką, siostrą, kuzynką... kimkolwiek, byle nie dziewczyną, a Tony to kolega i że jesteśmy na pizzy, żeby pogadać po śmiać się, a nie kłócić w kółko.
Przysunęła się do niego trochę.
-proszę?-spytała ze wzrokiem szczeniaka.

Anthony

Po kilku minutach wrócił z toalety i usiadł zadowolony obok Melanie. Alan, najwyraźniej odzyskał mowę, bo w drodze conieco udało mu się od niego usłyszeć.
- O czym rozmawiacie, gołąbki? - spytał, na pół złośliwie, na pół uprzejmie.

Alan

- O gps'ach - odpowiedział siląc się na uprzejmy ton i patrząc ciągle na Melanie. Ona go uspokajała, choć trochę. W końcu wziął się za jedzenie pizzy.

Anthony

Melanie

posłała uśmiech do Tony'ego.
spojrzała na Alana.
Sięgnęła z powrotem po swoją pizze biorąc głęboki wdech.
To było trudniejsze niż myślała.
-zacznij jeść, bo będziesz jadł zimne-powiedziała do Anthonego

Anthony

- No to bardzo romantyczny temat - skomentował sarkastycznie i również wziął z talerza - a co się będzie ze sztućcami bawić? - jeden kawałek pizzy w kształcie trójkąta i ugryzł jego spory kęs.

Alan

Spojrzał na Mel wzrokiem ''No co...przecież nic złego nie robię'' . Kiedy jadł obok ich stolika przeszła jakaś dziewczyna w mini. Alan już tak z przyzwyczajenia obejrzał się za nią. Jedyn uchem słuchał o czym rozmawiają Mel i Tony a drugim zaraz wypuszczał

Melanie

Widziała to, widziała.
ale teraz postanowiła skupić uwagę na Anhonym.
-ty pewnie znalazłbyś romantyczniejszy
powiedziała z lekkim uśmiechem na ustach

Anthony

- Nie. Ja w ogóle nie bawiłbym się w randki - odparł pewny siebie. Tak naprawdę wątpił, czy miłość w ogóle istnieje.

Alan

Przełknął pizzę i zapił ją colą. Spojrzał na Mel spode łba słysząc jej wypowiedź. Patrzył się ciągle na nią.
- To może mógłbyś mi powiedzieć jak ma wyglądać prawdziwa randka? Bo z tego co wiem to na randki chodzi się w dwie osoby

Melanie

Spojrzała na niego lekko zaintrygowana
-nie? dlaczego?
spytała ciekawa jego odpowiedzi.

Anthony

- Z tego co wiem to na randce nie rozmawia się o gps'ach - odparował Alanowi ze swoim uśmieszkiem. Spojrzał na Mel, nie spodziewał się, że wzbudzi to w niej zaintrygowanie.
- Bo nie wierzę w miłość - odpowiedział. - 'Kochać to niszczyć. Być kochanym to być zniszczonym', a ja nie zamierzam się poddawać.