Plac zabaw

Mark

<powiedzmy, że każdy wie, jak wygląda plac zabaw xD>

Gość

//?

Siedziała sobie i bawiła się na placu zabaw. Od wyjazdu cioci minęły już chyba ze dwa tygodnie, tyle mieszkała w lesie. Nie było jej źle, ale jednak czuła, że coś jest nie tak.

Gość

/La Push->Domek Luny/
Weszła na plac i wzięła głęboki wdech, dzieciństwo... Spojrzała czy jej ulubiona huśtawka wciąż stała. JEST! Uśmiechnęła się pod nosem i usiadła na ławce, spoglądając na małe dzieci. Po chwili przymknęła oczy i wsłuchiwała się w otaczające ją dźwięki. Wzięła puszkę coli i otworzyła ją. Nie wiedziała, że wcześniej była wstrząśnięta. Połowa coli wytrysła prosto na jej bluzkę i spodnie.
- Cholera! - mruknęła, odkładając puszkę coli obok i spoglądając na bluzkę.

Gość

//Dom Chada//
Wszedł na plac zabaw i rozejrzał się. Jego uwagę przykuła bardzo ładna dziewczyna, której nigdy jeszcze tu nie widział. Zaczął iść powoli w jej stronę i uśmiechnął się pod nosem widząc jej niezdarność. Przyspieszył kroku i wyciągnął pudełko chusteczek:
- Chusteczkę? - zapytał uprzejmie.

Gość

Spojrzała na chłopaka i uśmiechnęła się lekko. Jak zwykle robisz świetne, pierwsze wrażenie:
- Dzięki - powiedziała i wzięła chusteczkę. Zaczęła wycierać plamy na bluzce i spodniach.

Gość

- Pierwszy raz cię tu widzę, wprowadziłaś się dopiero? - zapytał zaciekawiony, siadając na ławce. Przyglądał się jak nieznajoma wyciera brudną bluzkę.

Gość

A ten to jasnowidz czy co? Nie przerywając czyszczenia bluzki zaczęła mówić:
- Dzisiaj się tu wprowadziłam. Przyjeżdżałam tu na wakacje, do ciotki. Ona się wyprowadziła, a ja wprowadziłam - przyznała - A ty podejrzewam mieszkasz tu od dawna. - rzekła i uśmiechnęła się do niego. Wydawał się całkiem sympatyczny.

Gość

- Od urodzenia - powiedział ze szczerym uśmiechem - Chad jestem - przedstawił się, wyciągając rękę.

Gość

Uśmiechnęła się szeroko i ścisnęła dłoń Chada:
- Luna - powiedziała. Uff... Przynajmniej już kogoś znam! Puściła jego rękę, widząc jego grymas. Upss... Zapomniałam jaka jest gorąca! Żeby szybko zmienić temat, zadała pytanie jakie nasunęło się jako pierwsze - A czym się zajmujesz?

Eliza Whisper · Gość

//Kanjpa u Sama'a

Nie wiedział gdzie ma iść. Wszędzie unosił się ten zapach.
Trzeba było zostać w domu. Tu jest tak jakoś... dziwnie. Nikogo nie ma. Nikogo z kim mogłabym porozmawić

Embry

// ??

Szedł akurat szedł ulicą obok placu zabaw i poczuł straszny smród dla niego.
Co jest.... oczywiście ''ładne''słówko na koniec też padło. Podszedł do tej dziewczyny i dźgnął ją palcem w ramie.
- mogłabyś opuścić nasz teren jak jeszcze grzecznie proszę ? - warknął prawie

Eliza Whisper · Gość

Była bardzo zamyślona. Nie zauważyła mężyczzny idącego w jej stronę. Ocknęła się dobiero, kiedy dźgnął ją palcem i poczuła ten niesamowity smród. Nie wiedziała co się dzieje.
-Nie będziesz mi rozkazywał - powiedział zdenerwowna. Nigdy nie lubiła jak ktoś zwraca się do niej w ten sposób. - A kim ty wogóle jesteś?

Embry

- Tak się składa, że będę robił co mi się podoba na MOIM terenie - podkreślił jedno słowo wyraźnie. Była chyba jedynym wampirem,który nie wiedział,że nie wolno im wchodzić na teren La Push.
- Nie wolno Ci tu być. Po prostu jest pakt i tyle. Więc jak jeszcze raz Cię tu zobaczę lub kogoś takiego jak Ty to wszyscy będziecie mieć problem - skończył swoje mini kazanie i poszedł do Lee.

// dom Gasparda

Eliza Whisper · Gość

Zostawił ja z mętlikiem w głowie. O co mu chodziło? Jaki pakt? Tacy jak ja, czyli wampiry, to jedyne co zrozumiałam. Ale ile on o nas wie? A poza tym CZYM on jest? Bo napewno nie człowiekiem.
Wzdycha cięzko. Chyba będzie lepiej jak już sobie pójdę
Postanowiła najpierw pójśc do miasta, a wizytę u Cullenów odłożyła na później.

//Forks-->Centrum miasta-->Kawirenka

Caroline Thomas

// Las

Przyszła tutaj bez żadnego konkretnego celu.
Plac zabaw wzbudzał w niej jakieś... dziecięce odczucia, których nigdy nie doznała.
Usiadła na huśtawce i przymknęła oczy, nie zważając na płatki śniegu wirujące dookoła.

Shane

- Witam, witam - uśmiechnął, się podszedł do niej i złapał za łańcuch od huśtawki. - Nie można beze mnie dnia wytrzymać? - zaśmiał się cicho.

Caroline Thomas

Nagle otworzyła oczy i strzepała sobie kilka płatków śniegu z nosa.
Zmarszczyła śmiesznie nosek, co nadało jej twarzy komiczny wyraz.
- No cóż... jestem prawdopodobnie od ciebie uzależniona, ale w końcu to był twój wybór, czy przyjdziesz czy też nie - uśmiechnęła się łobuzersko.

Shane

- Uzależniona mówisz - spojrzał na nią zdziwiony. Widząc jej wyraz twarzy, z trudem powstrzymał się od komentarza. Tak jakby, nie wiedział, jak ma jej powiedzieć o możliwości wyjazdu, lub innych "trudnościach".

Caroline Thomas

- Coś się stało? - zapytała cicho, z niepokojem. Wydawało jej się, że coś jest mocno nie-okej, poznała to po jego wątpliwej minie.

Shane

- Nic, nic - spojrzał na nią, po co ma ją niepokoić informacjami, które wcale nie są pewne, woli inaczej spożytkować ten czas, szczególnie jak ma mnóstwo możliwości. Zaczął ją lekko huśtać, jak małe dziecko.

Caroline Thomas

- Chcę wiedzieć - powiedziała stanowczo.
Nie chciała, żeby ukrywał przed nią istotne informacje.
Po chwili jednak uspokoiła się, huśtana przez niego, niczym mała dziewczynka.

Shane

-Dowiesz się, gdy będę miał konkretne informacje - mruknął, trochę niezadowolony. Nie lubił, gdy się zamartwiała. Huśtał ją jeszcze trochę, coraz wyżej. - A co u Ciebie? Zdaje się, że coś chciałaś przemyśleć? - uśmiechnął się lekko.

Caroline Thomas

Automatycznie zrobiła minę zbitego pieska, ale po chwili na jej twarz zawitał blady cień uśmiechu, bowiem nie chciała go jeszcze bardziej zamartwiać.
- A to już nieaktualne. To były takie bardzo ogólne przemyślenia - powiedziała cicho, huśtając się jeszcze wyżej.

Shane

- Mów! - popatrzył na nią, jak uparte dziecko, które kłóciło się z młodszą siostrą.
- Proszę? - dodał niechętnie, nadal patrząc na nią. Huśtał ją, jednak już trochę lżej, by mieć na nią lepszy widok.

Caroline Thomas

- Nieee - powiedziała przeciągle. Pokazała mu język, jak to miała w zwyczaju.
- Znaczy w sumie nawet nie zdążyłam pomyśleć - zaśmiała się cicho, zapierając się nogami w piasku i schodząc z huśtawki.

Shane

Wywrócił oczami i spojrzał na nią.
- Mam udać, ze ci wierzę? - zapytał z rozbawieniem. Domyślał się, ze coś kręci. On zdarzył się już dowiedzieć kilku błahych rzeczy, nie do końca potwierdzonych, ale jednak.

Caroline Thomas

- Musisz mi uwierzyć, bo to jest 100% prawda. Przysięgam, że nic nie knuję - zaśmiała się cicho. Powoli podeszła do niego i pocałowała go delikatnie w usta.

Shane

- Przemyślę to - odparł, przyciągając ją do siebie. Śnieg zaczynał padać coraz mocniej, ale nie przejął się tym. - Co byś zrobiła, gdybym oznajmił, że muszę wyjechać?- zapytał, kątem oka śledząc każą jej reakcję.

Caroline Thomas

- Och... Ja... Nie mam pojęcia - wyszeptała cicho, zresztą zgodnie z prawdą. Już przeczuwała najgorsze i szczerze mówiąc nie podobało jej się to, co podpowiadał jej rozsądek.

Shane

- Uspokój się - szepnął. - Na razie nigdzie nie wyjeżdżam - powiedział już głośniej. No, przynajmniej nie w ciągu najbliższych trzech dni Przytulił ją lekko. - Al ei tak chciałbym wiedzieć, co byś zrobiła...

Caroline Thomas

- Czuję, że coś kręcisz. Musisz mi powiedzieć, rozumiesz? Nie pytałbyś bez powodu - teraz była mocno wkurzona. Nie zważała na to, że śnieg ograniczał jej widzenie. Chciała się wszystkiego dowiedzieć.

Shane

- Dobra, dobra - powiedział spokojnie. - Dowiedziałem się paru rzeczy o mojej matce, ponoć ktoś z rodziny jest na Alasce. Gdyby zaszła taka potrzeba musiałbym wyjechać, na kilka dni. Ale raczej do tego nie dojdzie - dodał z szybkością karabinu maszynowego. Patrzył na nią, czekając na wybuch złości, czy coś podobnego.

Caroline Thomas

Nie była zbyt zszokowana jego słowami. Wiedziała, że dojdzie do takiego czegoś prędzej czy później. Była przyzwyczajona do tego, że wszyscy ją zostawiali, ale lata praktyki w końcu się przydały, prawda? Bez słowa usiadła na ziemi, gdzie było pełno śniegu, ale w tej chwili mało ją to interesowało. Bała się nawet na niego spojrzeć, bo nie chciała dodatkowo go zamartwiać.

Shane

Ukucnął przed nią. Złapał ją za podbródek, unosząc jej głowę tak, by spojrzeć jej w oczy.
- Hej, spokojnie. Na razie nigdzie nie wyjeżdżam. Dopóki nie zaczną mnie szukać, nie mam zamiaru ich odwiedzać. No, chyba, że zajdzie taka potrzeba - oznajmił spokojnie, przenosząc dłoń na jej policzek.

Caroline Thomas

- Ale w końcu zaczną, a ty wyjedziesz. Muszę się z tym pogodzić, przecież do drzewa cię nie przywiążę - nie mogła się powstrzymać od sarkazmu, chociaż wcale nie było jej do śmiechu. Czuła się koszmarnie i nawet nie siliła się, by to ukryć.

Shane

- Nie zaczną, gdybym ich obchodził już dawno by zaczęli - mruknął cicho. Tak, teraz żałował, ze jej powiedział. Wściekła Caroline, mogłaby się n nim wyżyć, a smutna... Pocałował ją lekko w policzek.
- Obiecuję, że wrócę po kilku dniach, o ile w ogóle wyjadę.

Caroline Thomas

- Najgorsze jest to, że nie mogę się na ciebie wściec, bo nie mam konkretnego powodu - mruknęła żałośnie. - No cóż, nie pozostaje mi nic innego, jak ci uwierzyć - pocałowała go delikatnie w usta.

Shane

- To mnie akurat cieszy - zaśmiał się cicho. Odchylił głowę do tyłu, by móc swobodnie wędrować wzrokiem po niebie . tysiące migoczących gwiazd mogło naprawdę pokazać piękno całego świata. Wziął głęboki oddech, napawając się zapachem otoczenia. Pomogło. Spojrzał na nią.
- Wiesz, że chcę żebyś była szczęśliwa? Niczego ci nie zabraniam, gdybyś chciała wyjechać...

Caroline Thomas

- Nawet o tym nie myśl - syknęła poirytowana. W jednej chwili siedziała obok niego, a w następnej stała w bezpiecznej odległości, trzęsąc się na całym ciele. - Jeśli mnie nie chcesz widzieć to mi o tym powiedz. Wyjadę, jeśli nie będę miała czego tu szukać - powiedziała chłodno i sztywno, zupełnie jakby nie była sobą.

Shane

Podszedł do niej, patrząc w oczy. - Ja nie chcę cie widzieć? - zapytał z sarkazmem. Jeśli rozpiera ją energia, to niech się wyżyje na nim. - A czy gdybym nie chciał cię widzieć, stałbym tu teraz, jak kompletny idiota, próbując uspokoić wilczycę? - zapytał retorycznie, cały czas na nią parząc i idąc w jej kierunku.