Pokój Gasparda

Gaspard

Przyciągnął ją do siebie,a ona opadła mu na kolana. Oparł podbródek na jej ramieniu i westchnął przeciągle.
-Nic nie poradzę na to, że cię kocham. - Zaczął. - Ale nie mogę wytrzymać tych twoich ciągłych zmian nastroju, fochów itd. To cholernie wkurwia, wiesz?

Leah

Przytuliła się do niego głowę wtulając mu w szyję.
-To, że czasami zachowujesz się tak, jakbyś próbował mi udowodnić, że naprawdę nic dla Ciebie nie znacze.... Też nie jest zbyt przyjemne i łatwe do zniesienia.

Gaspard

Chciał opowiedzieć: Tak już mam i koniec, ale zdał sobie sprawę, że ona dokładnie to samo mogłaby powiedzieć o sobie.
-Wiem... - Westchnął tylko. - Ale przecież się staram...

Leah

Lekko cmoknęła go w skórę za uchem. Położyła mu rękę na policzku.
-Chcę Ciebie... -szepnęła mimo wszystko lekko speszona. Otworzyła przed nim całe swoje wnętrze, czuła się niemal naga.

Gaspard

Przymknął powieki i wstrzymał oddech, wsłuchując się jednocześnie w jej. Serce waliło Leah jak młot, jego zresztą też. Wplótł ręce w jej włosy uśmiechając się lekko.
-Wiesz... Ja tam nie mam nic przeciwko... - Uśmiechnął się łobuzersko muskając ustami jej policzek.

Leah

-Nie w tym sensie głupku... -zaśmiała się tak cicho jak tylko mogła, żeby nie zbudzić Josephine.
-To znaczy w tym też... -zaczerwieniła się- W każdym. Chcę Cię mieć przy sobie. Zawsze... -mruknęła.

Gaspard

Poczuł się lekko zawiedziony, ale nie okazał tego.
-Z tym zawsze to może być pewien problem, bo ciągle zmieniasz zdanie co do przeprowadzki tutaj. - Mruknął całując ją delikatnie w szyję. Pragnął jej kazdą komórą ciała, ale postanowił tego nie okazywać.

Leah

-Naprawdę chcesz ze mną mieszkać? -zapytała z przyjemnością przyjmując jego pocałunek. Jej ręce oplotły go w pasie.

Gaspard

-Gdybym nie chciał, nie proosiłbymbym cię o to teraz, nie? - Spytał przejeżdżając dłonią po jej aksamitnych włosach. - To chyba logiczne... - Pocałował ją w usta delikatnie, a potem nieco bardziej łapczywie, ale w końcu się powstrzymał.

Leah

-Twoja logika jest zawiła... -uśmiechnęła się szeroko odchylając głowę do tyłu. Po chwili zmierzyła go odważnym spojrzeniem.
-Spiąłeś się... -oznajmiła rozbawiona. Pogładziła go ręką po ramionach. W związku ze swoim odkryciem delikatnie ugryzła go w szyję, niczym niewprawiony, bezzębny wampirek. Kręcił ją. Zdecydowanie. Od zawsze. W pokoju była Josephine. Żadne z nich nie posunęłoby się do niczego więcej, ale prowokowanie go sprawiało jej szaloną przyjemność.

Gaspard

-Tak sądzisz? - Mruknął niemal niedosłyszalnie przejeżdżając wolną ręką wzdłuż jej talii i podwijając jej bluzkę nieznacznie do góry. Zerknął na Josephine, tu nie mieli zbytniego pola do manewru, a jednak Leah celowo go prowokowała. On nie pozostawał dłużny; pocałował ją w usta namiętnie, przy okazji przygryzając ich dolną wargę i pociągając ją delikatnie w swoją stronę. Niech sobie nie myśli, że ma nad nim władze, o!

Leah

-Czuję. Nie sądzę.... -zaśmiała się cicho przeczesując dłonią jego włosy. Niemal upoiła się jego bliskością.
-Wygląda na to... Że dzieci opanowały cały dom... -mruknęła udając jakby niezainteresowaną dalszymi pieszczotami.

Gaspard

-Tiaaa... - Mruknął z pewną dozą niechęci w głosie. Swoje dziecko tolerował, no dobra, kochał, ale cudze? Opiekunką to on nie był. - I co teeeraaz?

Leah

-I tak w tym domu przewazaja Twoje dzieci...-mruknela rozbawiona. Przytulila sie do niego. To chyba z wielkiego upodobania do jego dotyku.
-Bedziesz musial obejsc sie smakiem... -zasmiala sie cicho.

(Na lapie siostry nie mam polskich znakow xD)

Gaspard

Dla niego uwaga o dzieciach bynajmniej nie była zabawna.
-Mało śmieszny dowcip... - Mruknął ponuro wbijając wzrok w jakiś nieokreślony punkt na dywanie. Sprawiał wrażenie tak skupionego, jakby chciał policzyć wszystkie włókna, z którego był zrobiony. No cóż, Gaspard był jaki był, francuski piesek i to niemal dosłownie xD

Leah

Pokrecila glowa spogladajac na niego z ciekawoscia.
-Zawsze mozna to zmienic... -rzucila z glupia nie myslac o tym co mowi. Czyli prawie tak jak zawsze.
-Dobraaa... Uznajmy ze sie przeslyszales... - mruknela calujac go w kark na odkupienie swoich win.

Gaspard

Nie był ewien czy usłyszał to co usłyszał. Zmrużył oczy i popatrzył na Leah badawczo.
-Zmienić co? Leah, Jose była... - Chciał zastąpić jakoś słowo "wpadka" - ...ona była... wpadką... pomyłką. - Uprzytomnił sobie, że ostatnie słowo zdecydowanie nie było na miejscu.

Leah

-Pomylka?-spojrzala na niego mocno zaskoczona. Chociaz zaskoczona to chyba zbyt delikatne okreslenie. Nie miala zamiaru sie na niego drzec albo sie z nim klocic. Westchnela cicho. Zrobilo jej sie cholernie przykro. Mimowolnie zeslizgnela sie z jego kolan. W tej chwili chyba dziekowala Bogu, ze mala tego nie slyszy.

Gaspard

Natychmiast otworzył gębę, ale po chwili ją zamknął, żeby przemyśleć jeszcze raz to, co chciał pomyślić. Palnął głupotę i z tego zdawał sobie sprawę, jak najjbardziej. Gorzej będzie teraz się z tego wymigać.
-To nie tak, Lee. - Zaczął, intensywnie myśląc nad każdym słowem. - Nie chodzi o to, ze to źle, że ona się urodziła. Kocham ją i... - I skończył mu się zasób słów.

Leah

Humor jej sie mocno zwazyl. Przejechala jezykiem od policzka do policzka w ustach.
-Nie kwestionuje tego co powiedziales... -absolutnie nie da po sobie poznac, ze ja to jakos poruszylo. Wiedziala, ze nie mial na mysli nic zlego. Podswiadomie przekazal jej jednak, ze gdyby mial decydowac... nie chcialby miec z nia dzieci. Westchnela cicho kladac mu dlon na kolanie.

Gaspard

-To był wypadek, Leah. - Zaczął poważniejszym tonem. - Mimo, że teraz jest... w miarę dobrze, to kiedy dowiedziałaś się o tym... że jesteś w ciąży, nie byłaś zadowolona, mam rację? To przekreśliło pewną część... - Niezwykle mądre wywody nie były w jego stylu, więc z trudem znajdował odpowiednie słowa. - Mówiąc prościej, byłaś nieźle tym wkurwiona. Że nie będziesz mogła żyć normalnie, jak każda dziewczyna w twoim wieku i że masz dziecko z pięćdziesięciolatkiem. Chciałaś wtedy cofnąć czas. I nie mów, że było inaczej.

Leah

-Bałam się Gaspard... -westchnęła- Po prostu cholernie się bałam. Żee sobie nie poradzę... Że będę sama, bo Ty wybierzesz Deę... Bo mój ojciec chciał Cie zabić... -jej kącik ust drgnął w delikatnym uśmiechu- Teraz jest inaczej. Masz rację. I jest dobrze. Tylko my nie możemy przez całe życie traktować jej jak pomyłkę... -zerknęła na Jose gładząc ją po policzku opuszkiem palca.
-Jest tak samo moja jak i Twoja Gas... -westchnęła- I nie chciałabym, żebyś za parę lat powiedział jej, że jest Twoją kochaną pomyłką.
-A to, że planowałam tego dziecka nie oznacza, że... -urwała-... nie chciałabym... kiedykolwiek mieć jeszcze jednego... -wypaliła kontemplując jego jakże piękne tapety.

Gaspard

Tym razem co parę sekund zamykał usta i je otwierał, bo naprawdę nie miał zielonego pojęcia, co miałby powiedzieć. Wyglądało to dość zabawnie, jakby ryba, łapiąca powietrze. Nie mógł jej powiedzieć, że nie chciał więcej dzieci, że dwójka córek mu wystarczy, to byłoby złe. A jednocześnie, jeśliby skłamał, też nie byłoby za dobrze. Jedynym wyjściem było zgrabnie ominąć temat.
-Twój ojciec naprawdę chciał mnie zabić? - Spytał z uniesioną brwią siląc się na swobodny ton.

Leah

-Powiedzial, ze Ci cos urwie... - poruszyla smiesznie brwami. Ona tez raczej nie miala juz ochoty na rozmowe o dzieciach. Nie to nie. Najwyzej kiedys poradzi sobie jakos inaczej. Chwilowo jej sie zupelnie nie spieszy.

Gaspard

Zmrużył oczy i podniósł zabawnie jedną brew.
-Mam nadzieję, że mu to wyperswadowałaś? Nie chciałbym mieć na pieńku z... - Słowo 'teść' było tu zbyt mocne. - ...ojcem mojej dziewczyny.

Leah

Wyruszyła ramionami zerkajac na niego z przepraszajaca mina- To nie zmienia faktu, ze ojciec twojej dziewczyny-powtorzyla jego slowa- Cie nie lubi... - na pocieszenie delikatnie ugryzla go w ucho.

Gaspard

-Hmm... - Zamruczał cicho przyciągając ją do siebie na powrót i sadzając u siebie na kolanach. - Chyba jakoś przeżyję z tym faktem...

Leah

-Matka Twojej dziewczyny za to ma Cię za rasowego dupka, ale swoich uczuć na ogół nie przedstawia swojej wnuczce, czyli Twojej pomyłkowej córce... -mruknęła- Twoja dziewczyna powiedzmy, że Cię toleruje... -żartowała sobie z niego w najlepsze.

Gaspard

-Toleruje, hmm? - Powiedział z udawanym bólem w głosie. - Jak możesz mi to robić... Tak sie staram, a ty mnie tylko TOLERUJESZ?

Leah

-Starasz się tak? -zapytała lekko się o niego opierając.
-Nie mogę Cię tak rozpuszczać... -powiedziała z prawdziwym żalem w głosie. Wsunęła na moment dłoń pod jego koszulkę.

Gaspard

Przylgnął do niej mocnej i przesunął opuszkami palców po jej dekolcie, aż do biustu.
-Taak? To ja chyba też nie powinienem... - Westchnął odwracając spojrzenie.

Leah

-A od kiedy Ty mnie rozpuszczasz? -zaśmiała się trącając jego szyję swoim noskiem.
-No ale masz rację. Od dziś ogłaszam celibat. Nie możemy sobie pozwolić na kolejną pomyłkę! -mruknęła uświęcającym tonem głosu.

Gaspard

-Zgadzam się pod warunkiem, że tylko na dziś. - Odpowiedział figlarnym tonem głosu. - Więc co planujesz, panno Clearwater? - Dodał oficjalnym, grzeczniutkim tonem.

Leah

-Do tej pory chciałam przelecieć Cię w Twojej łazience.... -mruknęła tak, jakby mówiła najzwyczajniej w świecie np o liście zakupów- Ale w takim wypadku... Powinnam pomyśleć o swoim przyszłym życiu... -oznajmiła obciągając sukienkę.

Gaspard

-No tak, to rzeczywiście dobry pomysł. - Stwierdził melancholijnym tonem. - Dobrze by było, gdybyś skończyła szkołę i wybrała już kierunek studiów. Może ekonomia? Albo prawo? A może, hmm, nie chyba dla ciebie jeszcze odpowiedniego kierunku nie wymyślili. - Stwierdził z łobuzerskim uśmieszkiem i dźgnął Leah w bok, zupełnie jak jakiś dzieciak.

Leah

-Myślałam raczej o życiu pozagrobowym... -powiedziała nadal uwzniaślającym tonem głosu. Podniosła się ciągnąc go za rękę. Chwyciła koc lezący na krześle.
-Idziemy na werandę. Jose i tak już się wierci... -szepnęła cicho.
/teren przed domem

Gaspard

Leah

/salon

-Jooose słoneczko... -mruknęła Leah wchodząc do pokoju- Wstań już. Przespałaś prawie cały dzień... -szepnęła siadając na krześle.
-Źle się czuuuję.....- wymamrotało dziecko spod kołdry. Lee położyła rękę na jej czole, które rzeczywiście było rozpalone.
-Chodź... Zjesz sniadanko i znów się położysz... -powiedziała biorąc córkę na ręce.

/kuchnia

Gaspard

//Kuchnia

Wszedł do pokoju i od razu runął na łózko. Przeciągnął się rozkosznie i zrzucił buty z nóg. Ale mu było dobrze XD

Leah

/łazienka

Leah weszła do pokoju z uroczym uśmiechem. Skorzystała z drzwi pomiędzy jego pokojem a łazienką. Oparła się o futrynę i zmierzyła go wzrokiem. Skrzyżowała ręce wcześniej odgarniając włosy z buźki.
-Myślałam, że już śpisz.... -mruknęła patrząc na to jak się rozciąga.