Ulica

Gość

pogubiła się,.
-mówisz o nas czy o was?
Spytała nie nadążając.
Westchnęła.
-nie lubi mnie , prawda?-spytała lekko się krzywiąc.

Ian

- O was.. To znaczy o nas, to znaczy o mnie i o Kayę. - Roześmiał się słysząc swoje słowa.
- Dla niej już nie powinienem mieć życia, ważna ma być tylko ona i Kaya. A jeżeli chodzi o ciebie... to cóż. Nie ma o tobie zbyt dobrego zdania ale to chyba jasne. Jest o ciebie cholernie zazdrosna.

Gość

To stwierdzenie nie pomogło byt Camille, właściwe całkiem odwrotnie zadziałało.
Spojrzała na Iana.
-nie wiem, co mogłabym zrobić.
powiedziała w końcu zrezygnowana. Zastanawiała się, czy w ogóle było możliwe, by Kaya kiedyś ją polubiła.

Ian

- Nic. - Uśmiechnął się przyjaźnie.
- Nic. Ona sama musi się do ciebie przekonać i... przyzwyczaić. - Dodał na potwierdzenie swoich słów.
- A jak układa ci się z ojcem? - Zapytał tłumiąc śmiech. W zasadzie wyglądali na równolatków.

Gość

Zaśmiała się lekko spoglądając na Iana.
-dawno nie byłam w domu.
powiedziała lekko się uśmiechając
-poza tym, Gas ma dużo swoich "spraw"
westchnęła
-sądzę, że Kaya mnie nigdy nie polubi

Quinn

Przyszedł powolnym krokiem, rozglądając się naokoło. Cóż, był tutaj pierwszy raz, to chyba nic dziwnego. Kciuki miał umiejscowione w kieszeniach od spodni. Nie odzywał się, nie starał się robić zbytnego hałasu. Był cichy, spokojny - jak zawsze zresztą.

Jenny M.

Dalej kroczyła przed siebie rozglądając się dookoła. było tutaj całkiem przyjemnie, jednak zdążyła już porządnie zgłodnieć. Zauważyła nadchodzącego z naprzeciwka chłopaka. Uśmiechnęła się do niego.
-Przepraszam...-zaczęła przyjaznym tonem. - Nie wiesz, czy gdzieś tutaj w okolicy można coś zjeść?-zapytała.

Quinn

Zerknął na dziewczynę, przekrzywiąjąc lekko głowę na lewą stronę. - Hm, wątpie. Wnioskuję, że ty również jesteś tutaj pierwszy raz.? - stwierdził, a może raczej trochę się zapytał. - Jednak jeżeli nie masz ochoty na coś bardziej skomplikowanego, zapewne mam coś w plecaku - odparł. Jeżeli ktoś jest głodny, czemu nie miał by dać sowjego jedzenia.? Miał tego wystarczająco na dwie osoby. Zresztą, zawsze nosił swój plecak. Chyba, że był akurat w postaci wilka. To zmieniało kolej rzeczy.

Jenny M.

Uśmiechnęła się widząc przyjazną reakcje chłopaka.
-Taaak, dopiero co tutaj zawitałam.
-Nie chcę cie obżerać.-stwierdziła. Nie chciała, nie lubiła narzucać się innym.

Quinn

- Tak, oczywiście. Proponuję, że dam ci jedzenie tylko dlatego, żebyś mi odmówiła. - powiedział lekko ironiacznym tonem głosu. - Czy nie uważasz, że to by nie miało najmniejszego sensu.? - zapytał. Głowy nie miał już przekrzywionej na lewo. Co jakiś czas spuszczał wzrok z dziewczyny, aby rozejrzeć się w bok. Na twarzy Quinn'a widniał lekki, nieodłączny uśmiech.

Jenny M.

-Będę udawać, że nie słyszałam tej ironii w Twoim głosie-uśmiechnęła się lekko.
-Jenny jestem-wyciągnęła dłoń w jego kierunku.
-I jeśli nadal chcesz się ze mną podzielić posiłkiem, chętnie skorzystam.-Kolejny raz się uśmiechnęła.

Quinn

- Jak wolisz - odparł po tym, jak wypowiedziała pierwsze zdanie. - Quinn - mruknął w odpowiedzi, również podając rękę. - A teraz możesz stwierdzić, co byś chętnie zjadła. Zakładam, że jest jakieś prawdopodobieństwo, że akurat to będę miał w plecaku - powiedział, wytykając lekko jezyk. Cóż, to był jego odruch, którego za nic nie mógł się oduczyć. Zdjął plecak z ramienia.

Jenny M.

Zaśmiała się cicho widząc jego reakcję.
-Hmm... Sama nie wiem.-stwierdziła.-Nie jestem wybredna. Weź pierwszą rzec, która wpadnie ci w ręce -zaczęła się przyglądać plecakowi.

Quinn

Otworzył plecak i odgarnął jedną ręką wszelakie rzeczy związane z pierwszą pomocą, które walały się w głównej kieszeni. Tym samym można było zobaczyć, co było do jedzenia w plecaku. Skierował go ku dziewczynie, dając jej wybór. Z ręki jej nie bedzie dawał, no nie.? W plecaku można było znaleść jedzenie takie jak: najzwyklejsze kanapki, rogal, jogurt do picia, batony i jakieś owoce. Poza tym było tam na pewno jeszcze coś jeszcze do jedzenia, jednak Quinn nie pamiętał do końca co.

Ian

Gość

Przekrzywiła lekko głowę.
-ale Ian, zrozum...
powiedziała cicho. Cam już taka była przejmowała się wszystkim.
-chciałabym móc się zaprzyjaźnić z nią, przebywać u was w domu.
Spojrzała na niego.
-ale nigdy to się nie uda, choćbym nie wiem jak się starła.

Jenny M.

Quinn

- Nie, dzięki. Jeżeli chciałbym, to jest jeszcze kilka - odparł, zerkając na plecak. Rzeczy potrzebne do pierwszej pomocy upchał jakos do innej kieszeni. Bo, nie oszukujmy, miał tego trochę wręcz aż za dużo. Plecak zostawił otwarty, gdyby dziewczyna jeszcze coś chciała, bowiem jedno marne jabłko nie wiele daje. Bynajmniej dla Quinn'a. Postawił owy przedmiot na ziemi, jakoś nei zbyt martwiąc się tym, że pada śnieg.

Jenny M.

Wzruszyła ramionami i wzięła koleiny kęs jabłka.
-Skąd jesteś?-zapytała zaciekawiona.

Quinn

- Alaska wita - odparł, uśmiechając się lekko. Może to właśnie dlatego śnieg mu w ogóle nie przeszkadzał, chociaż mogło się to również wywodzić w podwyższonej temperatury ciała. Cóz, tam zima trwa 9 miesięcy. To na pewno mało nie jest. - A ty.? - zapytał się.

Jenny M.

-Alaska? Tam to raczej zimno jest. Nie brakuje Ci słońca? -zapytała patrząc mu w oczy.
-Ja? Hmm...-zastanowiła się co odpowiedzieć, przez najbliższy rok podróżowała, nie miała domu. - Znikąd.-stwierdziła. Nie chciała go zanudzać swoimi opowieściami.

Quinn

- Uwierz, to jest do przyzwyczajenia. Chcoiaż nie powiem, jeszcze może z rok temu denerwowało mnie to ciągłe zimno - odparł. Dopóki nie stałem się wilkołakiem - dopowiedział sobie w myślach. - Hm, jak uważasz - odparł na 'Z nikąd'. Jeżeli nie chciała mówić, to jej nie zmuszał. Nie lubił być nachalny.

Jenny M.

-Masz coś do załatwienia tutaj?-zapytała.-Bo z tego co mi wiadomo to Alaska to trochę dalej niż rzut beretem.-nie chciała byś wścibska. Jeśli nie będzie chciał, nic nie powie.

Quinn

- Hm, zastanawiając się tak dogłębnie to nie, nie mam nic tutaj do roboty. Jednak w Alasce jest ta sama sytuacja - nic, zero zajęcie - mruknął, wzruszając lekko ramionami. Widząc, że dziewczyna nie sięga po nic więcej do jedzenia, zapiął przecak, aby po chwili zarzucić go na ramię. - Kim jesteś.? - zapytał się, patrząc nań. Umiał odróżnić wilkołaka, wampira oraz człowieka. To było pewne. Jednak za nic nie mógł stwierdzić, kim jest owa dziewczyna.

Jenny M.

Zdziwiło ją to pytanie. Jej źrenice lekko się rozszerzyły.
-A nie przedstawiałam ci się już?-zapytała się, przyglądając sie Quinnowi uważnie.

Quinn

- Jenny. - powiedział jej imię - Od tej strony tak, lecz od innej nie. - mruknął. Nie wiedział, skąd takie zaskoczenie w jej oczach. Wiedział, że nie jest człowiekiem. To było pewne. Człowiek ma inne ruchy, inny zapach.

Jenny M.

-A czego sie spodziewałeś po pierwszych minutach znajomości?-zapytała. W głębi duszy dobrze wiedziała o co mu chodzi. Nie wiedziała jednak skąd on to może wiedzieć. Zresztą, nie miała zbyt wiele kontaktów z "nieludźmi". Po prostu cholernie bała się odrzucenia, dlatego wolała udawać osobę totalnie tępą.

Quinn

- Że powiesz mi, kim jesteś. Zresztą, sama dobrze wiesz, o co chodzi - powiedział, patrząc na nią. Dla niego bycie innym wclae nie jest złe, sam uważał, że bycie wilkołakiem jest najlepszą rzeczą, jaka spotkała go w życiu. - Gdybyś była wampirem, wilkołakiem czy człowiekiem, poznałbym. - powiedział, bez większego skrępowania tym tematem.

Jenny M.

Spojrzała na niego zaciekawiona.
-A skąd o nich wiesz?-zapytała z nadzieją, że dowie sie czegoś więcej.

Quinn

- Z własnego doświadczenia, oczywiście - odparł. - Jednak nigdy nie spotkałem się z kimś takim, jak ty. - mruknął. Dotknął lekko palcami jej nadgarstka. Oczywiście, musiała poczuć, że chłopak miał nienormalnie ciepłą dłoń jak i reszte ciała. Jedna z cech wilkołaków. Jeżeli wiedziała o nich chcoiaż troche, dowinna się domyśleć. Ponownie schował kciuk jednej ręki w kieszeń.

Jenny M.

Spojrzała na jego dłoń. Byłą nadnaturalnie ciepła. Pozwoliło jej to wydedukować, że nie kłamie. Człowiekiem nie był. Ale w takim wypadku czym?Podniosła wzrok i spojrzała mu w oczy. Z tego co słyszała, wampiry mają chłodną skórę. Czyli on jest...
-Wilkołakiem ... -wyszeptała. Pierwszy raz widziała kogoś takiego na oczy. A do tego miała okazję z nim porozmawiać.-Jesteś wilkołakiem?-zapytała aby sie upewnić.

Quinn

- Hau, hau.? - mruknął, udając szczekanie psa. Zaśmiał się cicho. - Tak, jestem wilkołakiem. Alaska i wilkołak, czyż to nie dziwne.? - powiedział, wytykając ponownie lekko język. Jaki normalny człowiek chciał by mieszkać w tundrze.?

Jenny M.

Zaśmiała się.
-Teraz już rozumiem-stwierdziła.
-Miauuu, miaauu -zamiauczała -W takim wypadku ja jestem kociołakiem.-zaśmiała się krótko. -Szczerze mówiąc, to sama do końca nie wiem czym jestem.

Quinn

- Kociołakiem.? - mruknął, może lekko ździwiony. - Huh, pierwszy raz słyszę o czymś takim. Ale myślę, że jest to równie zabawne, jak bycie wilkołakiem - powiedział, uśmiechając się lekko. Uniósł lekko łeb ku górze, patrząc na wolno opadające płatki śniegu

// wybacz, że tak długo...

Jenny M.

Uśmiechnęła się.
-Z tego co wiem wilkołaki mogą zmieniać się w wilki, tak?-zapytała retorycznie.
-A ja mogę być kiedy zechce kotem.-stwierdziła.

[nic sie nei stało^^]

Quinn

Na pierwsze pytanie nie odpowiadał, bo było to zbędne. - Hm. Ale i tak wilkołaki są lepsze - powiedział z lekkim uśmiechem. Po prostu lubił być tym, kim jest i tyle. Chociaż może nawet do bycia kota też by się przyzwyczaił. Jednak wilk budził w nim o wiele większy respekt.

Jenny M.

-Nie prawda!-uwielbiała być kotem. Może i być wilkiem też było fajnie, ale ona nie potrafiłaby zrezygnować ze swojej kociej natury.-Kociaki są fajniejsze!-stwierdziła.

Quinn

- Nie, nie prawda.! - powiedział, ponownie pokazując lekko swój jezyk. W wilczej skórze czasami nawet czuł się lepiej, anieżeli w ludzkiej. Uważał, że człowiek jest słabszy. Że szybciej się denerwuje, będąc w tej formie, w jakiej aktualnie jest. I było to prawdą.

Jenny M.

-Prawda! - również pokazała swój i zaśmiała się. -Zresztą skąd możesz to wiedzieć, skoro nigdy nie byłeś kotkiem?-zapytała. -Hę?-uniosła komicznie brwi.

Quinn

- Pomyśl, widzisz mnie jako kota.? Bo ja nie zbytnio - powiedział, kierując swój wzrok ku dziewczynie. Taak, już Qui wyobraził sobie siebie jako kota. Spróbował zamachać ręką tak jak to robią koty. - Miaał.? - powiedział, próbując zrobić 'słodkie oczka'. Cóż, nie wyszło mu to najgorzej.