Ulica

Gość

Uśmiechnęła się.
- No bo jak to inaczej nazwać? Spotkałaś kiedyś wilkołaka? Myślę, że nie, ale ja wierzę w te legendy. Ja i moja chora wyobraźnia. - uśmiechnęła się krzywo

Melanie

-Każdy ma wiary do wiary we własny wyobrażenie.
Powiedziała pchając wózek.
-A La Push jest miejscem przepięknym-dodała.
Spojrzała na dziewczynę.
-A ty, spotkałaś kiedyś wilkołaka?

Gość

Uśmiechnęła się.
- Często mam zwidy, więc wszystko możliwe - nie chciała kłamać, nie chciała mówić prawdy, więc mówiła wymijająco.

Melanie

-Realistyczne zwidy?-spytała, dalej drążąc temat.

Gość

- Możliwe. Lub nie zwidy, a real. Nie wiem. Raczej myślę o tym drugim - powiedziała, bawiąc się rzemykiem na szyi.

Melanie

-słuchaj Bree, po co tak naprawdę przyjechać tutaj?-spytała.
Postanowiła zagrać w otwarte karty.

Gość

- I tak mi nie uwierzysz. Mam już dość tego kręcenia. Szukałam jakiegoś miejsca pobytu, bo sfora w Kanadzie już mnie nie chciała... - urwała i spojrzała na twarz Mel.

Melanie

Zerknęła na nią.
-A czemu cię nie chciała?-spytała tonem luźniej pogawędki

Gość

- Bo powiedziałam prawdę o alfie i nie chciałam rozwalać pijawek. Proste - powiedziała, ale chociaż była bardzo zdziwiona to o nic nie pytała.

Melanie

Uśmiechnęła się.
-Trzeba było trzymać język za zębami.
Powiedziała. Poprawiła Josie w wózku.

Gość

- Mam to gdzieś. Teraz nie muszę słuchać ich myśli. Jestem wolna - uśmiechnęła się.

Melanie

-Ale samotna.
Zauważyła Melanie.
Po częsci wiedziała jak Bree się czuje, przez długi czas myślała, że jest sama.

Jacob

/Dom Jacoba

Szedł powoli chodnikiem, wpatrując się w swoje buty. Jego umysł był teraz bardziej wilczy niż człowieczy. Nie rozmyślał nad niczym konkretnym. Wsłuchiwał się tylko w odgłosy rezerwatu.

Melanie

-Wpadnij jutro.
Powiedziała do dziewczyny i ruszyła chodnikiem.
Popychając wózek zauważyła Jake.
-Jacob!-zawoła,
Gdy się odwrócił pomachała do niego ręką.

Jacob

Usłyszał czyiś śliczny głos wypowiadający jego imię. Odwrócił się. Melanie machała do niego. Ruszył w jej kierunku uśmiechając się od ucha do ucha, gdy zauważył wózek. Zatrzymał się i znieruchomiał. Mina mu zrzedła.

Melanie

Nie wiedziała co się stało.
Nagle Jake zatrzymał się, a jego mina nie przedstawiała zbytniego zadowolenia.
Czyżby coś się zmienił od naszego ostatniego spotkania?-zastanawiała się w myślach.
Podeszła do niego, zatrzymując się przy nim.
-hej. -rzuciła.

Jacob

- H-Hej... - wyjąkał, powracając do rzeczywistości. Starał się uśmiechnąć, jednak nie bardzo mu to wychodziło. - To twoje? - zapytał lekko przygaszony wskazując na wózek.

Melanie

Roześmiała się.
Teraz już rozumiała reakcję Jacoba.
-Jasne, jestem jej matką...
spojrzała na Jake, widząc jego twarz dodała
-chrzestną. Może, jeśli dostąpię tego zaszczytu
Uśmiechnęła się.

Jacob

- Uf... - odetchnął z ulgą. - A więc, czyje to? - zapytał i zajrzał do wózka. Dwa niebieskie oczka wpatrywały się w niego z zaciekawieniem.

Melanie

-Leah-powiedziała.
Zaśmiała się.
-Josephine, poznaj Jacoba.
Mała uśmiechnęła się słodko w stronę chłopaka, uważnie się w niego wpatrując.

Jacob

Jacoba wręcz powalił urok dziewczynki. - Czeeeść mała. - powiedział naśladując głos dziecka. Włożył palec wskazujący w malutką dłoń Josie. - Córka Lei? Zaraz. Jak to możliwe? - zapytał spoglądając na Mel przez ramię.

Melanie

Wzruszyła ramionami.
-To było zanim się zmieniła.
Powiedziała po prostu.
-Hej-zaśmiała się-nie podrywaj Jacoba.
Powiedziała do małej grożąc jej palcem, na co dziewczynka roześmiała się.

Jacob

- Ale przecież... - zamyślił się przez moment. Wpatrywał się w małą. - Aż tak długo mnie nie było? - zapytał cicho. Chciał zabrać dłoń, lecz mała mocno zacisnęła piąstkę na jego palcu.

Melanie

-Wszytko jest chyba trochę przyśpieszone,
Powiedziała niepewnie. Westchnęła.
-Chyba nie wiem dostatecznie dużo-przyznała z uśmiechem. Widząc że mała polubiła chłopaka.

Jacob

- Z resztą. Czy to ważne? - widząc, że Josie się uśmiecha, on sam również się uśmiechnął. Podniósł się znad wózka by spojrzeć na Mel. Wyglądała jak zwykle pięknie. - Co u ciebie słychać? - zapytał. Gdy tak na nią patrzył, w jego oczach czaiły się ślady dzikości.

Melanie

-Jak widzisz, bawię się w niańkę.-odpowiada z uśmiechem.
Poprawia włosy tak charakterystycznym dla niej gestem po czym spogląda na chłopaka.
-A co słychać u Ciebie?-pyta, a na kącikach jej ust czai się uśmiech.

Jacob

Obserwował jej ruchy bardzo uważnie, na jego twarzy również czaił się uśmiech. Nie wiedział, że tak bardzo się za nią stęsknił. - U mnie... cóż. Nic ciekawego. Biegałem 'trochę' po lesie... - mamrotał pod nosem. - Cieszę się, że cie widzę. - powiedział uśmiechając się szeroko.

Melanie

-Chyba uwierzysz, jeśli powiem że mnie też jest miło widzieć cię.
Powiedziała po czym zachichotała cicho.
-Nadal mi wisisz ołówek-przypomniała mu z uśmiechem.

Jacob

- Przepraszam. - wypalił. Już się nie uśmiechał. - Przepraszam, że zniknąłem bez słowa. Taki egoistyczny... - mruknął, wlepiając spojrzenie w ziemię.

Melanie

-ale ołówka nadal nie masz-odpowiada.
Potem poważnieje.
-Jake, nie mów o tym.-prosi patrząc na niego.

Jacob

- Nie mogę. Sumienie mnie gryzie... - mruknął i spojrzał Mel w oczy. Tak, za tym widokiem tęsknił najbardziej.

Melanie

-Oh daj spokój.-mówi, widząc, że ma chłopak ma wyrzuty sumienia.
Uśmiecha się leciutko
-Jest ci smutno? Czas to naprawić.-mówi z łobuzerskim uśmiechem.

Jacob

- Jak chcesz tego dokonać? - zapytał, przeczuwając, że raczej nic nie jest w stanie poprawić mu humoru.

Melanie

-Najpierw mógłbyś się uśmiechnąć-powiedziała, sama przestając się szczerzyć.-A potem, przestać sobie wyrzucać wszytko-dodała.

Jacob

- Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić. - mruknął. Poszedł za radą i spróbował się uśmiechnąć. Marny efekt.

Melanie

-Hej.-mruknęła gardło-co jest?
Spytała podchodząc do niego.
Zadarła trochę głowę w górę.
-Ja nie mam ci za złe, czy musisz mieć za złe sam sobie?

Jacob

Wpatrywał się w jej twarz, nie myśląc o niczym innym. W jego oczach znów pojawiła się dzikość. Uniósł dłoń i musnął palcami policzek Mel. Milczał.

Melanie

-Jacob-mruknęła patrząc na niego.
Westchnęła. Dziwna zależność, gdy on był bez humoru, jej tez nie było wesoło.
Objęła go jedną ręką za szyję i szepnęła
-Nie zadręczaj się, okej?

Jacob

- Dobrze. - szepnął. Objął dziewczynę w pasie i przyciągnął do siebie. Pochylił głowę i zanurzył twarz we włosach Mel.

Melanie

Zaśmiała się, gdy nagle ją do siebie przyciągnął.
-Od razu lepiej,-mruknęła i zaczęła szukać jego ust.