Ulica

Leah

-Wiesz co... -mruknęła- To jest cholernie dwuznaczne... Znając Twoją wrażliwość i subtelność to swoją dupą mógłbyś nazwać nawet mnie! -mruknęła śmiejąc się. Odsunęła się na bezpieczną odległość nadal trzymając go za rękę.

Gaspard

-Wiesz... Nie, żebym WŁAŚNIE TO miał na myśli... - Powiedział wymijająco, po chwili już sie śmiejąc. Przyciągnął ją do siebie z powrotem. - Nawet jeśli, to bardzo ładną dupą jesteś, wiesz?

Leah

Zaśmiała się lekko odchylając głowę- Nasza rozmowa jest tragiczna wiesz? -znów się śmiała wlepiając wzrok w jego piękne, niebieskie oczy.

Gaspard

-No cóż. Rozmowa ludzi na poziomie. - Stwierdził takim tonem, jakby było to coś niesamowicie tragicznego. - Tak zwanych intelektualistów. Długie, trudne do wymówienia i bezsensu słowo, o.

Leah

Zaśmiała się przyciągając go do siebie za szlufki.
-Embry sprzątał w garażu... -mruknęła cicho Lee- Jeśli Dea znalazła u niego karton ze zdjęciami... Schowasz mnie gdzieś? -wypaliła nagle.

Gaspard

-Żee jak? - Spytał nieco zdezorientowany, patrząc na nią rozbawiony. - Leah, o czym ty mówisz? Zaraz... Nie chodzi ci o te zdjęcia, o których mówiła Jose, nie? Tam... były jeszcze jakieś... - Zamyślił się, po czym go olśniło. Popatrzył na nią spojrzeniem pt. "Nie spodziewałem sie tego po tobie, młoda damo" - Leah?...

Leah

-Embry ukradł mi je. Pajac myśli chyba do tej pory, że o tym nie wiem... -zaśmiała się- I zdjęcia jak zdjęcia. Ale mimo wszystko wolę, żeby nikt ich nie oglądał... To był dość zaskakujący przejaw buntu w moim wykonaniu... -mruknęła z dziwnym uśmiechem.

Gaspard

-Taak? Ciekawe... chętnie bym je sobie obejrzał. - Mruknął zaintrygowany. Przejaw buntu w jej wykonaniu, brzmi interesująco.

Leah

Pokręciła głową po czym pstryknęła go palcem w nos. Nie była pewna czy zdawał sobie sprawę jakie to zdjęcia, więc postanowiła go leciutko uświadomić, gdyby miał jakieś wątpliwości. Posłała mu piękny, wzorowy niemal uśmiech.
-Skoro możesz to samo oglądać na żywo... -powiedziała cicho- To po co Ci zdjęcia?

Gaspard

-Ahaaa. - Powoli przyswajał. - I że Embry ma twoje zdjęcia... Embry? - Poskładał sobie to w myśli i nagle wydało mu się to zabawne. - A ile miałaś lat, kiedy te zdjęcia... powstały?

Leah

-Biorąc pod uwagę to... że teraz mam prawie 19... To BYŁY przyjaciel mojego ojca zrobił mi je... PRAWIE 2 lata temu.. -uśmiechnęła się słodko i może nieco nawinie, mając nadzieje, że szybko skończa ten temat.

Gaspard

-Dwa lata temu, tak? Hm.. to nie tak dawno. - Stwierdził wzruszając ramionami. - Mógłbym sobie kilka wziąć, oprawić w ramki i powiesić nad łóżkiem. Co ty na to?

Leah

Zmarszczyła lekko nosek.
-Niech zostaną tam gdzie są... -mruknęła a szczytem czułości w tym momencie było poklepianie go po ramieniu.

Gaspard

-No dobrze. - Stwierdził, jednak nie za bardzo podobał mu się pomysł, zeby leżały akurat u Call'a. - Więc mam cię chować przed Deą? Boisz się jej? - Spytał rozbawiony. - Nieustraszona i pyskata jak cholera Leah Clearwater, do tego wilczyca z wilczym temperamentem boi się bezbronnej dziewczyny swojego przyjaciela? No nie żartuj... - Roześmiał się wpatrując się w nią.

Leah

-Kobieta znajdująca pół nagie... -mruknęla, ale kiedy wypowiedziała te słowa na głos delikatnie się zaczerwieniła-... zdjęcia kobiety swojego brata... w garażu swojego faceta... nabiera niespodziewanie nadprzyrodzonej siły... -zaśmiała się patrząc na niego również tak samo.

Gaspard

-Rozumiem. - Pokiwał głową rozbawiony. - Twierdzisz, ze Dea może być ... nieobliczalna i dzika? - Jakoś mu nie pasowało to zestawienie

Leah

-Taaak... -mruknęła tuląc się do niego- To jak... Schowasz mnie gdzieś? -zaśmiała się podnosząc głowę do góry, by na niego spojrzeć.

Gaspard

-Pod kołdrą, w łóżku. - Zadeklarował obejmując ją i puścił jej oczko. - Pasuje?

Leah

Zaśmiała się -Lepsze to niż nic... -mruknęła.

Gaspard

-To w takim razie pasuje i mi. - Pocałował ją delikatnie w usta. - Może byśmy pojechali po twoje rzeczy?

Gość

// Lotnisko

- Ale ta rzuciła mnie dla tego pucybuta.I ma za swoje, bo zrobił jej dzieciaka i zniknął z jakaś... - kontynuował swój wywód taksówkarz,opowiadając całą historię swoje życia niemal.
- Proszę się zatrzymać tutaj.Ile płacę? - przerwał Matthew kierowcy,kiedy wjechali na znajomą ulicę.Miał zamiar przejść się trochę
- 45$ - odpowiedział kierowca i zatrzymał się,zjeżdżając na pobocze.
- Do widzenia.Reszta dla pana. - wcisnął w dłoń kierowcy banknot i wysiadł z samochodu.Zadowolony kierowca kiwnął głową i zaraz odjechał.Zarzucił na ramię skórzaną torbę i ruszył przed siebie.
- Wiele się tu zmieniło.

// Dom Lany

Leah

-Taaak... -mruknęła cicho. Spojrzała na Gasparda z szerokim uśmiechem. Był śliczny. Tak po prostu. Uwielbiała na niego patrzeć. Mogłaby zalegać miesiącami w łóżku by go widzieć. Ale nie zamierzała mu o tym mówić. I tak miał dość wygórowane ego Razz

Pogładziła go delikatnie po policzku.
-Możemy zabrać część rzeczy nawet teraz... -wzruszyła lekko ramionami. Im wcześniej tym lepiej... Może wtedy jej rodzice go nie zagryzą.

Gaspard

-A mogę się spodziewać przemiłego komitetu powitalnego? - Spytał z lekką obawą w głosie. Bądź co bądź jak ojciec Leah będzie miał do niego jakieś uprzedzenia, to w razie co nie może mu oddać, toż to starszy człowiek XD Nie ważne, że Gaspard był prawie w jego wieku.
-Pojedziemy autem. - Zarządził niezbyt zadowolony. Od jakiegoś czasu zaniedbywał motor, ale przecież nie dalo by się przetransportować nim całej szafy Leah. A na pewno mała nie była.

Leah

-Spokojnie... -mruknęła z szerokim uśmiechem- Nie będzie tego dużo... -wzruszyła ramionami- Tylko kilka potrzebnych rzeczy...

Gaspard

-Znaczysię... Kilka ton? - Chciał się koniecznie upewnic, Leah miała skłonności do przesady

Leah

Strzeliła go ręką w ramię. Zrobiła naburmuszoną minę po czym złapała go za rękę po czym zaczęła go ciągnąć w kierunku swojego domu.
-Dasz radę! Co to dla Ciebie... -warknęła. Kiedy odwróciła się po raz kolejny posłała mu uroczy uśmiech.

Gaspard

-Jesteś potworem. - Stwierdził rozpaczliwym tonem. - Pod warunkiem, że mi pomożesz, a nie zrobisz ze mnie muła.

Leah

-Oczywiście, że Ci pomogę! Przecież ktoś musi pokazać Ci torby, które masz przenieść... -zaśmiała się i wyciągnęła ręce w jego kierunku- No już nie lubisz swojego potwora?

Gaspard

-Odejdź, siło nieczysta! - Zapiszczał jak baba, broniąc się rękami,nogami i czym się jeszcze dało. - A ta na serio, to ty się księżkiczko nie rządź, tylko zabieraj tą swoją książęcą dupę w troki i rusz się z miejsca łaskawie. - Tak od niej uciekał, że był już dobre kilkanascie metrów przed nią.

Leah

Postanowiła go już nie gonić. Szła sobie spokojnie za nim. Nie chciał koło niej iść to nie! Kłócić się z nim nie będzie. Wsunęła dłonie do kieszeni spodni i spojrzała na niego spod byka.

Gaspard

-Aha, teraz udajemy obrażoną księżniczkę. - Powiedział rozbawionym tonem, ale wcale się do niej nie przysunął. Utrzymywał stałą odległość między nimi. - Niech ci będzie, ale jak coś, to nie mam zamiaru cię przepraszać, mademoiselle.

Leah

-Ależ gdzieżbym śmiała o to prosić Monsieur... - mruknęła przyśpieszając. Wyprzedziła go bezceremonialnie. Ręką demonstracyjnie odrzuciła włosy do tyłu.

Gaspard

-Ja pierdole... - Mruknął zdołowany. - Przerażasz mnie, kobieto. Nie zamien się tylko w barbie, tego bym nie zniósł.

Leah

Odwróciła się celując w niego palcem. Zdziwiło ją słowo, którego użył.
-Nie mów tak do mnie... -mruknęła ostrzegawczo- Nie zamienię się w lalkę, jeśli o to się tak boisz... A jeśli jednak... Zawsze możesz mnie wymienić na coś lepszego.

Gaspard

-Tak, w sklepie z zabawkami. - Odgryzł się. - I zabieraj ten paluch, bo ci go odgryzę.

Leah

-Mali chłopcy lubią zmieniać swoje zabawki... -mruknęła nadal z wycelowanym w niego palcem. Niech w końcu spełni jakąś swoją zbrodnię. xD

Gaspard

-Chyba nie za bardzo go lubisz. - Powiedział złowieszczym tonem zezując na jej wyciągniętą rękę. - I zauważ, że nie jestem mały.

Leah

-Jesteś... -mruknęła zerkając na rękę- Jakoś nei czuję sie do niego przywiązana... -prychnęła.

Gaspard

Podbiegł do niej i złapał ją mocno za palec, wykręcając go w drugą stronę. - Nie składam obietnic bez pokrycia, Mademoiselle Clearwater.