Gabinet medycznny.

Edward

- Po prostu słyszałem, że masz spotkać się ze sforą...- spojrzał na niego tym swoim cielęcym spojrzeniem.

Carlisle

-No i co w związku z tym?- spojrzał na niego z troska trzymając w reku skalpel. Mial w planach pilnować oczu Edzia podczas całej odpowiedzi. W oczach mocno było widać wszystko.

Edward

Edward martwił się o ojca, zresztą nie czuł spokoju myśląc o całej rodzinie... To że znał ich myśli, utwierdzało go w przekonaniu, że to nie wszystko dzieje się tak jak dziać się powinno.
-Mam iść z Tobą? -zapytał po chwili.

Carlisle

-Nie musisz.- pokiwał głową.
-Naprawdę sobie poradzimy. Nie idziemy tam robić mordobicia.

Edward

-Och wiem... Po prostu chcę, żebyście byli bezpieczni...- brat miłosierdzia sobie westchnął.

Carlisle

-Czyli....?- co jak co, Carlisle go znał. Spojrzał na niego z troską odkładajac ostatnie umyte narzedzie.

Gość

- To może my już pójdziemy. Powiedział uśmiechając się raz do Carlise'a raz do Edwarda. Jestem wam niezmiernie wdzięczny. Szczególnie tobie Carlisle, że poskładałeś ta rudą złośnicę. Myślę że uda nam się utrzymać dobre stosunki, a jeżeeli chodzi o Volturi to mogę wam pomóc, wystarczy tylko dać znać, w końcu - mamy u was dług, co June?

Junette Kowalska

- Jasne. Przepraszam za kłopoty. Spłonęła rumieńcem. Może kiedyś do was wpadnę, ale napewno nie w krzaki. Zaśmiała się i chwyciła Rey'a za rękę.

\ulica

Carlisle

Machnął na nich tylko ręką.
-Edward. Co Ci chodzi po głowie?

Edward

-Mi? -wyrwał się po chwili z zamyślenia.
-Nic... Nic ważnego... -westchnął.

Carlisle

-Więc słucham.- przemknął obok niego i zasiadł w fotelu.
-Mamy czas.

Edward

-Alice pojechała z Anne do Seattle? -mruknął pytająco i nagle poważnie westchnął- Carlisle....-westchnął i podniósł się z krzesła- Przecież wiesz, że ja słyszę Wasze myśli. Wiem, że nie wszystko jest okey... Alice nie ma... a Jasper... Po prostu trzymaj mnie chwilowo od niego z daleka... -westchnął.

Carlisle

-A wg mnie musisz im dać czas. Ty nie raz dostawałeś "5 minut przerwy"- spojrzał na niego z troską.

Edward

-Ale ja nie mam nikogo... -mruknął- A Jasper.... a zresztą to jego prywatna sprawa.....Tylko jeśli skrzywdzi Alice..-warknął pozwalając sobie nie kończyć.

Carlisle

-Nie skrzywdzi jej. Jest głodny i ma dosyć wszystkiego. Daj spokój.- uśmiechnął się ledwie widocznie.
-Kiedy macie w planach zagościć w szkole?

Edward

-Dlatego wręcz obsesyjnie myśli o Lizzy i dręczą go lekkie wyrzuty sumienia? -mruknął zagniewany Edward.
-I nie wiem...- westchnął- może jak to wszystko się trochę uspokoi. Aktualnie cała nasza piątka cierpi na grypę nieziemsko zakaźną... A przynajmniej tak myśli kadra nauczycielska.

Carlisle

-Przynajmniej wam lekarza nie przyślą.- wywrócił oczami.

Edward

-Przecież wszyscy wiedzą, że Carlisle Cullen to najlepszy lekarz w okolicy- posłał ojcu uśmiech number 5.

Carlisle

-No, ale wracajac do tematu. Co Cię gryzie? Dobra... złe porównanie, ale wiesz o co chodzi.- spojrzał na niego uważnie.

Edward

-A czy oprócz tego, że w tym domu to ja się wszystkim przejmuje... to musi mnie coś gryźć? -delikatnie się uśmiechnął.

Carlisle

-To normalne. To Cię z Esme łączy. Mnie chodzi o Ciebie i twoje problemy, a nie Ciebie i problemy wszystkich.- założył nogę na nogę.

Edward

-Nie robiłeś specjalizacji z psychologii.. -posłał mu cwany uśmieszek.

Carlisle

-Ale dosyć długo żyję z Tobą pod jednym dachem, zeby wiedzieć, ze coś jest nie tak.- wywrócił oczami.

Edward

-Ale mówię Ci że wszystko jest w porządku... - mruknął z lekka już poddenerwowany.

Carlisle

-Skoro tak twierdzisz.- wzruszył prawie niewidocznie ramionami.

Edward

Westchnął delikanie zauważając gest ojca.
-Kiedy to spotkanie ze sforą?

Carlisle

-Właściwie mógłbym sie zbierać. Widziałeś Jaspera gdzieś, czy szaleje?- i już czuł to "to ja pójdę zamiast niego".

Edward

-Niedługo powinien wrócić... Myślało tym...-westchnął.

Carlisle

-To sobie poczekam na niego.- zerknął na zegarek.

Alice Cullen

Edwardowi zadzwonił telefon Smile

Edward

-Przepraszam... -mruknął do Carlisle'a- To Alice... -rzucił już bardziej do siebie i odebrał telefon.
-Tak siostrzyczko?

Alice Cullen

Hej Edwardzie - Alice nadal się śmiała - Obie z Ann bezpiecznie wracamy do domu. Jak najszybciej, ale... - na moment zawiesiła głos - Albert... Alberta zostawiamy w spokoju. Volturi powinni byli juz zniknąć z Forks. Jeżeli jednak spotkacie Alberta. Nie wchodźcie mu w drogę. To część umowy między mną a nim. Umowy, która pozwoli mi bezpiecznie wrócić do domu. Mówiłam Jasperowi, zeby wam przekazał, ale... sądzę że mógł zapomnieć.
Poza tym przywożę do domu artystę, uprzedź Carlise'a - roześmiała się perliście. Po czym natychmiast spoważniała - Edwardzie... trzymaj się od Jaspera z daleka - poprosiła lekko udręczonym głosem - Tak musiała się stać... - wzięła się rozłączyła.

Edward

Zanim Edward zdążył cokolwiek powiedzieć Alice rozłączyła się.. Właściwie to go to poirytowalo. Nie odezwał się do Carlisle'a tylko dziękował Bogu, że jego telefon ma tak mocną konstrukcję.

Alice Cullen

Telefon znów zadzwonił

Edward

-Tak? -zapytał już spokojniej ponownie wciskajac zieloną słuchawkę.

Alice Cullen

- Edwardzie... nie złość się. To do niczego dobrego nie doprowadzi. Poza tym coś chciałeś mi powiedzieć...

Edward

-Że nie mogę tego zostawić Alice. Zbyt wiele dla nas znaczysz... Zbyt wiele dla mnie znaczysz, żeby puścić mu to płazem. Nie to. Jasper dobrze wiedział co robi... - Edward aż kipiał ze złości.

Alice Cullen

Edwardzie, ja wiedziałam, ze tak się stanie. Widziałam to... - Alice próbowała uspokoić brata. - Dlatego wyjechałam. To co stałoby się gdyby tego nie zrobił... - urwała - było zbyt okropną alternatywą.

Carlisle

Patrzył na Edwarda krzywo.
-O co chodzi?- co go obchodziło to, ze sa w trakcie rozmowy. jego słodko! nikt nie informuje!

Edward

-ALICE! -prawie ryknął do telefonu. Dobre maniery, tak ukochane przez jego siostrę, poszły w odstawkę- ROZUMIESZ KOBIETO!! Że to wszystko nie zawsze musi się dziać Twoim kosztem? Olać jakąś tam Lizzy! Możemy mieć i całe stado Volturi na głowie, ale to nic w porównaniu z łamaniem Twojego serca. Ja mam tego dosyć. Mam dosyć słuchania myśli Jaspera. - cały się zagotował.