Gabinet medycznny.

Carlisle

//salon

W tej chwili Carlis nie wiedział już nic, ale stwierdził, że i tak będzie musiał się wszystkiego dowiedzieć. Jak nie jemu to Esme coś powiedzą. To było pewne jak w banku. Zasiadł w swoim fotelu i otworzył książkę. Znowu zastygł czytając kolejne linijki, co jakiś czas przewracając stronę.

Alice Cullen

//salon

-Stuk, puk - Alice wsadziła głowę do gabinetu Carlise'a - Wymyśliłam imię dla chomika. Od dziś będzie się nazywał Maszkara Smile

Pięknie, prawda? Tak oryginalnie i w ogóle...

Carlisle

Podniósł wzrok znad książki powoli.
-Piękne imię, naprawdę.- odezwał sie jak do 5-letniej córki.

Alice Cullen

- Mam coś dla Ciebie.. Bo wiesz... Ja wiem , że między Tobą i Esme to ostatnio ten tego... Jakieś opory i podpory i w ogóle... - zawahała się troszkę. Jednak po chwili zdecydowała się na powiedzenie wprost.
- Przyniosłam Ci coś na rozluźnienie. Ja wiem, ze na Ciebie to i tak nie podziała, ale... strzeżonego, Pan i tak dalej - zachichotała nerwowo stawiając przed nim kieliszek z martini. - Pij, Tatku, pij... Będziesz łatwiejszy - roześmiała sie łobuzersko

Carlisle

-Jak w ogóle śmiesz.- teraz to go zatkało. Ale cholera wie czy w głosie miał wyrzut.
-Niezbyt ładnie jest grzebać w przyszłości swojego ojca, wiesz? Ja rozumiem dbanie itd, ale moje życie to moje życie. Dość starannie o nei dbam.

Alice Cullen

- Kto mówi o grzebaniu w przyszłości? - zdziwiła się nie na żarty - Ty się już na żartach nie znasz? Zdziadziałeś chyba troszkę przez te 300 lat. Nie zaglądam Ci do sypialni, Carlise, jeżeli o to chodzi. To był żart. Mały żarcik. Cóż... skoro Ty tego nie chcesz... - wypiła zawartość kieliszka jednym haustem i skrzywiła sie lekko. - Wolę z lodem...

Carlisle

-Jesteś okropnym dzieckiem wiesz? Nigdy nie mam świadomości Twojego żartu.- wywrócił oczami.
-Panowie poszli w las?

Alice Cullen

- Ale i tak mnie kochasz - zmruzyła oczy - Panowie poszli w las i tracą czas....

Carlisle

-No ba, jak kazdego w tym domu.- pokiwał glową.
-Nie zabrali Cię?

Alice Cullen

- Nie zabrali...- westchnęła ciężko - A ja nie mogę nic zobaczyć i to mnie dobija.... Może to przez stres związany ze szkołą... Sama nie wiem

Carlisle

-Czemu mnei też sie to nie podoba? Najpierw Edward zły, otem Jasper zmartwiony, a potem Edward bis. To zły omen...- pokiwał głowa i wskazał krzesło obok.
-Siadaj, bo wszystkich gdzieś wywiało...

Alice Cullen

Zajęła miejsce na wskazanym krześle.
- Wiesz, czasem jestem zmęczona tym wszystkim. Przez te lata, gdy błąkaliśmy się z Jazzem po świecie... on miał straszne kłopoty z zachowaniem własnej równowagi. Nie opuściłabym go na krok, gdybym wiedziała, ze dam radę temu zapobiec.. Ale nie jestem, prawda? Nie mogę go cały czas trzymać za rękę. A moze powinnam?- wpatrywała się w jeden punkt, gdzieś ponad głową Carlise'a

Carlisle

-Wiesz, że mówił o tym samym?- powiedział spokojnie patrząc na nią.
-On się marwi o Ciebie i o to, czy zdoła Cie chronić, ale teraz się martwię o całą resztę. Czemu mi nikt nic nie mówi?- spytał po prostu, zero wyrzutu.

Alice Cullen

- Może nikt nie chce Cię martwic? Gdyby to było coś waznego, jestem pewna, ze powiedzieliby nam. A skoro ja nic nie widze niepokojącego, to moze tracimy bez sensu czas i energię doszukując sie zagrożenia tam, gdzie go nie ma? - powiedziała cicho

Carlisle

-No tak. Jedna z wielu ścieżek, która możemy iść, ale nie jedyna.- uśmiechnła się dość ciepło.
-Jak w szkole?

Alice Cullen

Otworzyła szeroko oczy patrząc na niego z brakiem zrozumienia
- W szkole? Jeszcze się nie zaczęła - uśmiechnęła się pobłażliwie - My nie mamy zajęć przez cały rok. To ty zaharowujesz się przez cały rok - zachichotała.

Carlisle

-Cholera.- no to palnął.
-Tracę rachubę czasu, wybacz.- pokiwał głową.
-Kiedyś pójdę an urlop...

Alice Cullen

- Masz zadatki na pracoholika i jesteś na dobrej drodze by stac się właśnie taki. Powiedz mi, Carlise... co sprawia, że wytrzymujesz z nimi tak bezproblemowo? Wśród ludzi... - zawahała się

Carlisle

-Lata. To kwestia przyzwyczajenia. Tak jak wegetarianie wmawiają sobie, że mięso jest obrzydliwe. Oni robią to szybko, a po wielu latach.- uśmeichnął się ładnie i wyrozumiale.
-Wystarczy, ze dacie sobie jeszcze trochę czasu.

Alice Cullen

- Ale czasem to jest takie... trudne...- pokiwała głową znużona - szczególnie dla Jazza... Pamiętasz co się zdarzyło pięć lat temu? Emmet ledwo go zdołał utrzymać. A co jeżeli to samo będzie tutaj? Znów się wyniesiemy? To miejsce jest tak cholernie idealne dla nas. Małe miasteczko, cisza, spokój.... - westchnęła

Carlisle

-Kazdy uczy się z czasem.- pokiwał głową spokojnie.
-Ja w niego wierzę. Poza tym to był przypadek chyba. Bez urazy, ale jesteście młodzi i macie prawo do takich zachowań, jakoć nie neguję ich. A jedyne co mogę zrobić dla was to zmieniać mieszkanie i pracę co jakiś czas.- uśmiechnął się ciepło, prawdziwy tatuś.

Alice Cullen

Podskoczyła, w jednej sekundzie znalazła się przy Carlisie i cmoknęła go w czółko.
- I dlatego Cię kochamy
Wróciła na krzesło.
- Martwi mnie coś jeszcze... Edward... dawno nie widziałam go takiego przygnębionego. I nie przemawia do mnie jego tłumaczenie, ze to wszystko wina szkoły...

Carlisle

-Szczerze? Czuję się dziwnie. Ty masz Jaspera, ja Esme, Emmett i Rosalie... A on jest sam. Ale an to ja na razie nic nie mogę poradzić. Jest chyba zły, że przychodzi do domu a zastaje tu to samo. Wiesz miłość rodzinna to inna bajka. Masz tego świadomość, prawda?- uśmeichnął sie smutnawo. Edwarda mu było żal po prostu.

Alice Cullen

-Mam tego świadomość... Chciałabym mu pomóc, ale... jeżeli sam sobie nie pomoże, to nikt nie da rady. I to nie jest tak, że jest mi go żal... Jest mi po prostu przykro z jego powodu. Nie mógłby rozejrzeć sie za jakąś miłą wampirzycą? O! - przypomniała sobie cos - jak na przykład ta z Alaski?

Carlisle

-Z Alaski? Odśwież mi pamięć.- zmarszczył lekko czoło zastanawiając się.

Rosalie

/z pokoju Rosalie

Wpadła z hukiem do gabinetu, drąc sie:
"Kto schował moje narzędzia i całą moją bielizne??" ( Razz

)

Carlisle

-Podejrzewasz mnie o to czy Alice?- spojrzał an Rosali bynajmniej zaskoczony.

Alice Cullen

Alice zachichotała.
- A sprawdzałaś w pralni? Mówię o bieliźnie...

Rosalie

- Nie ... nie sprawdzałam.Skąd by sie tam wzieła bielizna?! No i kto ją tam zaniósł?

Carlisle

-Esme? Ona lubi zbierać pranie z kazdego pokoju. Czuje się wtedy spełniona.- mówił spokojnie i poważnie.

Rosalie

Rose chwile pomyslała, przeanalizowała kazdy wyraz ze zdania Carlisa odzielnie i po pare razy.
-Dobrze, a co z narzędziami?

Carlisle

-Może w półce gdzieś w Twoim pokoju? Może tak to położyłaś?- czuł się jakby miał 5-latka w domu, ale to dawało mu się spełnić życiowo, wiecie chęć bycia ojcem i w ogóle.

Alice Cullen

- A gdzie je widziałaś ostatnim razem? - zapytała spokojnie Alice

Rosalie

Rosalie poczuła sie zakłopotana, zaczęło jej sie kręcić w głowie.. tj. pomyślała.
-Yy... e.. ten.. no... ostatnim razem widzialam je w no tam gdzie powinny być narzędzia.. takie miejsce no ... gdzie trzymamy ...samochodyy!

Carlisle

-W garażu. Sprawdzałaś w garażu?- westchnął z całkowitym spokojem i zerknął tylko an Alice. Roslaie wymagała jednak sporo inteligencji od niego.

Rosalie

-Dokładnie! JEAH!

I Rosalie z hukiem, ale z gracją udała sie do garażu Smile

/Teren przed domem

Carlisle

-Absolutnie zaprzestaję posiadania dzieci na zawsze.- wywrócił oczami.

Alice Cullen

- Rezygnujesz z tych, które masz? - zachichotała - Nie wierzę Smile

Carlisle

-Moich własnych nie oddam, ale żadnego więcej. Wychodzę z wprawy czy jak...- pokiwał głową.
-Ona tylko udaje czy sama z siebie taka jest?- spojrzał na Alice z powagą.