Salon.

Rosalie

// Pokój Rosalie

Salon był pusty. Rosalie usiadła na sofie i włączyła telewizor. Nieruchomo patrzyła na twarze migające jej w telewizji.

Emmett

-Rooooose?! -wydarł się radośnie zbiegając po schodkach do salonu. Z jego twarzy bił promienny uśmiech. Był wyraźnie zadowolony, więc z pewnością będzie miał ochoty na żarty. Zeskoczył z ostatniego schodka przez co niezły huk rozniósł się po całym domu.

Rosalie

Zakończyła swój telewizyjny maraton, wstała z gracją i szeroko się uśmiechając, jednocześnie przeglądając się w czarnym ekranie Tv .
- Co tam?

Emmett

Emmett w swojej urokliwej czapce z daszkiem zarzuconym na bok podszedł do Rosalie 'wożąc' się jak typowy dres. Po chwili roześmiał się i szedł już normalnie. Zbliżywszy się do Rose ujął ją z uśmiechem w pasie...
-Nudzisz się moja próżna piękności? -mruknął raczej z przekory, niż faktu, że naprawdę miałby tak myśleć. Spojrzał na jej piękne blond włosy i przygładził je ręką. Uśmiech nadal gościł na jego twarzy. Światło księżyca wpadające do pomieszczenia przez wielkie okno subtelnie oświetliło jej rysy twarzy. Gdyby nie był przyzwyczajony do tego widoku niemalże ugięłyby się pod nim kolana. Ze swoją niedźwiedzią zgrabnością przejechał palcem po jej policzku jakby była plastrem słodkiego miodu.

Rosalie

Uśmiechnęła się szeroko, oparła głowę o jego tors całkowicie z siebie zadowolona i odparła.
- Zdaje się że już nie..

Emmett

-Jak to? -zapytał nie od początku pojmując sens jej wypowiedzi. Po chwili trybiki w jego główce zaskoczyły i obdarzył Rosalie promiennym uśmiechem zrozumienia.

Rosalie

Rozszerzyła uśmiech pokazując każdy ze swych białych ząbków. Lekko cofnęła się do tyłu ustawiając się w lepszym świetle, złapała Emmetta za rękę.
- Zakupy? - zapytała ujmująco czule.

Emmett

Skrzywił się lekko. Niemalże zmarkotniał. Westchnął cichutko i spojrzał na nią powątpiewająco.
-Naprawdę chcesz isć na zakupyyy? -zapytał niezbyt pocieszony tą perspektywą.

Rosalie

Zmarszczyła nos, ale spoglądając w ekran Tv zauważyła, że nie wygląda to dobrze i na powrót się uśmiechnęła.
- Jutro... A teraz ..- zachichotała cicho.

Emmett

-Teraz? -posłał jej zaciekawione spojrzenie. Stanął stabilnie na obu nogach. W takiej pozycji zdecydowanie przypominał niedźwiadka grizzly.

Edward

/dom Emmy

Wszedł szybko do domu. W salonie stał Emmett i Rose.
- Witam - rzucił i wbiegł po schodach nie chcąc im przeszkadzać. Wszedł do swojego pokoju.

/ pokój Edwarda

Rosalie

Rzuciła przelotne spojrzenie Edwardowi , by za chwilę znowu patrzeć na Emmetta.
- Teraz.. liczę na to co ty wymyślisz... -uśmiechnęła się ślicznie- Niedźwiadku..

Esme

/Teren przed domem
- Usiądź, proszę - wskazała na sofę. - Co cięsprowadza do naszego domu ponownie. Czy coś się stało? - zapytała, patrząc na dziewczynę uważnie.

Anna Marie

| Teren przed domem

Weszła do salonu. Rozejrzała się po pomieszczeniu, stwierdzając, iż jest równie piękne, jak ostatnio je zapamiętała. Usiadła z gracją na stylowej sofie, wyprostowała plecy, a ręce położyła na kolanach. - Chciałabym poinformować państwa o moim zamiarze. Uważam, iż zasługujecie na jakieś wytłumaczenie z mojej strony.. - uśmiechnęła się lekko - Otóż chciałabym opuścić Forks. - westchnęła, szybko wymawiając to zdanie.

Esme

Esme usiadła obok niej. Była bardzo ciekawa tego, co dziewczyna miała do powiedzenia. Gdy jednak Anna Marie powiedziała o co chodzi, wampirzyca była bardzo zaskoczona.
- Chcesz wyjechać? Dlaczego - spytała. - Coś się stało?

Anna Marie

- Nie, nie stało się nic poważnego, co by mogło szanowne państwo zaniepokoić - zapewniła ją Anna Marie, lekko się uśmiechając - Poprostu uważam, iż w Forks robi się coraz tłoczniej i coraz trudniej jest mi dochowywać tajemnicy .. - odwróciła wzrok w inną stronę, byleby nie patrzeć cały czas w oczy Esme. Było jej głupio, że w swojej wypowiedzi skrytykowała trochę miejsce, w którym osiedlili się Cullenowie. Zdawało jej się nawet, iż jej wyjazd sprawia pani Cullen zawód.

Esme

- To przykre, że wyjeżdżasz. Każdy z rodziny, kto ciępoznał mówił o tobie bardzo dobrze. Szczególnie Alice to zasmuci. Chyba nawiązałyście dobry kontakt. Ale faktycznie coraz wiecej pojawia siętu wampirów. Zastanawiam się też, czy niektórzy nie mają przez to kłopotów. Jak wielu nowych spotkałaś?

Anna Marie

Westchnęła, uśmiechając się współczująco kącikiem ust. - Mi też trudno będzie opuścić Forks i Alice, ale moja decyzja jest nieodwołalna .. - powiedziała poważnym tonem głosu. - Ilu spotkałam nowych wampirów ? - powtórzyła wcześniej zadane jej pytanie. - Nie wiem, którzy z nich byli ,,nowi", ale spotkałam ich około czterech.. Sama nie wiem .. - sprostowała, starając się nie wprowadzać Esme w błąd. Odwróciła wzrok w stronę wampirzycy - Zostaje mi tylko jedna kwestia .. dokąd ? - uśmiechnęła się lekko, łudząc się na pomocną radę od pani Cullen.

Esme

- na myśl przychodzą mi tylko nasi przyjaciele z Denali - powiedziała z namysłem. - A poza tym... nie mam pojęcia. Prędzej Carlisle by ci cośdoradził - powiedziała smutno. - Pozostali byćmoże też mogliby ci pomóc, ale jakoś nikogo nie ma.

Anna Marie

- Pani rada napewno będzie mi bardzo pomocna .. - powiedziała serdecznie, poczym zaczęła wstawać z sofy. - Jeszcze raz chciałabym państwu podziękować, za pomoc jaką mi ofiarowaliście.. - spojrzała ukradkiem w stronę schodów, poczym dodała - Proszę w moim imieniu złożyc wszystkim wyrazy dozgonnej wdzięczności ... - ścisnęła dłoń kobiecie, grzecznie się uśmiechając.

Esme

- Oczywiście - odpowiedziała z uśmiechem. - Mam nadzieję, że wrócisz tutaj, lub nie dasz nam długo czekać na swoje odwiedziny - urwała, gdyż do domu wszedł Jasper. Esme miała wrażenie, że coś się stało. - Obyś znalazła przyjaciół i lepsze miejsce, ale pamiętaj: tutaj zawsze będziesz mile widziana.

Anna Marie

- Dziękuję . Mam nadzieję, że będziemy mieli jeszcze przyjemność się kiedyś spotkać .. - poraz ostatni rozejrzała się po pomieszczeniu, by zapamiętać jak najwięcej szczegółów - Więc do zobaczenia ! - pożegnała się z Esme i wyszła z domu, kierując się w stronę motelu. Szkoda jej było zostawiać rodzinę Cullenów i Forks, ale decyzja została już podjęta. Mimo tego nie żałowała - postąpiła najsłuszniej jak tylko mogła i nie miała już innego wyjścia. Czas na kolejną rewolucję w jej życiu!

| Motel 'U Selene'

Esme

- Do zobaczenia - powiedziała Esme i odprowadziłą ją
do drzwi. Kiedy dziewczyna zniknęła, Esme poszła na górę zobaczyć sięz Jasperem.

/pokój Jaspera