Teren przed domem.

Carlisle

-Jedyny w swoim rodzaju.- kiwnął głową.
-Jednak o Tobie nie słyszałem i to sprawia, że nie jestem pewny tego co tu robisz. Ostatnio dziwnym trafem wampiry się mnożą w okolicy.- spojrzał na nia uważnie.
Od razu lepiej. Jak coś to mamy plan z Alice, zeby kupić bilet na Syberię koleżance, co ty na to? przeniósł wzrok an chwilę an Edwarda.

Edward

Edward zaśmiał się do myśli Carlisle'a i stał nie odzywając się do przybyszki.
-Jasne Alice...-rzucił i podał siostrze kluczyki- Uważaj na latarnie... -dodał.

Alice Cullen

Wzięła kluczyki i z gracją baletnicy weszła do domu.

//salon

Lizzy Brown

- Żegnaj Alice- machnęła ręką na pożegnanie.
-Jedyny w swoim rodzaju...- oczy zaczęły jej błyszczeć.
Edwardzie wiem co potrafisz... możesz mnie ignorować jeśli chcesz, trudno...
- Carlisle , te wampiry w okolicy? nie interesują mnie, nie wiedzą co tu robią... ja nie zamierzam wam zawadzać , nie będę przesiadywać u was godzinami, zawracając wam głowę... chociaż pewnie robię to teraz.- uśmiechnęła się drwiącą i skierowała swoje oczy na Edwarda - przynajmniej nie którym z was...

Carlisle

-A ja uważam, ze przybyłaś tu w konkretnym celu.- kamienna twarz.
-Jak chcesz ich skłócić, to zły pomysł.- pokiwał głową.

Lizzy Brown

- Nie chce tego... to nie mój cel. O co Ty mnie w ogóle posądzasz!!!... czasem tak to wygląda bo z natury jestem bardzo wybuchowa- twarz jej rozjaśniała.
- Carlisle powiedz mi... jak to jest być kimś innym ? Żyć inaczej? Żyć jak człowiek.

Edward

-Niektórzy z nas.... powiedzmy mają za wiele spraw na głowie, żeby zajmować się wampirkami, które same nie wiedzą czego chcą...-odfuknął. Zdenerwowała go. A raczej jej myśli...

Carlisle

-Jak chcesz podważyć moje założenia życia to droga daleko od nas jest tam.- wskazał na drogę prowadzącą na południe.
-Jeżeli upodla Cię bycie człowiekiem choć w cześci to pozbądź się ciała.

Lizzy Brown

Odwróciła się w kierunku Edwarda . Spojrzała prosto w jego oczy. ja do takich nie należę.
Z powrotem zwróciła się w stronę Carlisle.
- Chyba źle mnie zrozumiałeś... chodziło mi o to że to coś niesamowitego, lepszego od życia jakiego prowadzę i dla tego Cie podziwiam . - uśmiechnęła się.

Edward

-Wolałbym, żebyś zwracała się do mnie normalnie...-mruknął przyglądając się jej z zainteresowaniem.

Carlisle

-Z jakiegoś powodu Ci nie wierzę. Zaufanie trzeba zdobyć, a na razie jesteś na dobrej drodze, bym był przeciwko Twojej obecności tutaj.- nadal kamienna twarz.
Edward każda, ale nie ona.

Lizzy Brown

- Jak wolisz Edwardzie... Carlisle... ja... przykro mi ale nie potrafię udawać kogoś żeby wzbudzić czyjeś zaufanie, albo mnie ktoś akceptuje albo nie. Jeśli pragniesz tego bardzo możemy się pokłócić , pobić czy co tam wolisz- oparła nogę o kamień , miażdżąc go - Choć Ty podobno nie lubisz przemocy, więc pewnie zastąpi Cie Edward- spojrzała w jego kierunku...
- Mogę wam powiedzieć co chcecie... jeśli wolicie rozmowę

Edward

-Jasne... Uważaj bo się na Ciebie rzuce... -mruknał powoli się oddalajac.

Carlisle

-Poza tym jeszcze jedna sprawa. Nie jesteśmy domem społecznym. Mogę sie kimś zajmować, ale na tyle na ile wymaga bycie sąsiadem, o. Dzieci mam swoje i na razie wystarczająco.- rozłożył bezradnie ręce.
-Tam możesz zamieszkać.- wskazał w strone domu młodych wampirów.
-Uwierz mi, ze przemoc to ostatnia rzecz, którą popieram, ale jak ściągniesz kłopoty, to puszczę do ze smyczy.- machnął ręką w strone Edzia.

Lizzy Brown

-haha, nie będę wam aż tak głowy zawracać- prysnęła. - mieszkam kilka mil stąd, w takim opuszczonym domu z dala od ludzi, masz dzieci i te ..... przemiłe wampirzyce na głowie - powiedziała przez zęby- a teraz przepraszam.- odwróciła głowę w kierunku Edwarda
- Nie wiem czy Alice Ci mówiła ,ale ja dziś jestem tu by z tobą porozmawiać- prosszee...

Carlisle

-To nie wiem po co się tu kręcisz, skoro masz dom i se żyjesz.- działała mu an nerwy ale zachował kamienną twarz i spokojny ton.
-A syna nie mam na wydaniu, głej ścisłości.

Lizzy Brown

Spojrzała na Carlisle ze zdumieniem , wydała cichutki charkot. - Nie jestem tu by podrywać Ci synów. Wyciągacie zbyt pochopne wnioski, jestem tu bo chce zmienić swoje życie, ale żeby to zrobić muszę wiedzieć jak będzie ono wyglądało , jakie możliwości mi da i czy zniosę te zmiany... jeśli nie ... po prostu znajdę sposób by zakończyć swoja egzystencję.
Edwardzie proszę

Carlisle

-Jak by ganiał Cię wilkołak z siekierą ja zazwyczaj jestem w szpitalu.- wywrócił oczami.
No to się baw Edwardzie. Powodzenia pomyślał idąc w stronę drzwi.
-Żegnam was, a Ty młody człowieku jesteś mile widziany z powrotem w domu.- pomachał Edziowi i poszedł do domu.

//gdzieś w domu

Edward

Edward zatrzymał się i nie odwracając się skinął ręką na Lizzy by podeszła.

Lizzy Brown

Zrobiła to powoli, nie pewna. O taaak nie czuła się bardzo dawna nie pewna, nie zyskała niczyjej sympatii, czemu on miałby ją polubić.
- Dzieęki, łatwo się denerwuje , i potem ... no cóż nie jest fajnie.- przystanęła przy nim.
- Wszyscy myślicie, że ściemniam prawda? - usiadła na trawie. Nie poczekała na odpowiedź- wiem o tym. Irytuje was... czuje to. Tyle że po prostu wam zazdroszczę...

Edward

-Blokujesz przede mną swoje myśli...-powiedział wpatrując się w nią. Jego twarz nie wyrażała żadnych uczuć. Byl naprawdę powazny.

Lizzy Brown

przepraszam, aż tak ich potrzebujesz, chcesz wiedzieć o czym myślę, kiedy nie ma Cię w pobliżu , kiedy nikogo z was nie ma? Westchnęła.

Edward

-Chcę wiedzieć co myślisz teraz.... -westchnął delikatnie.

Lizzy Brown

- Teraz staram się nie myśleć - powiedziała wzburzona - zawsze myślę o tym... - pokazała mu swoje myśli- dziesiątki twarzy, ich zmasakrowane blade ciała, strach w oczach ofiar przed atakiem - O to co myślę, o to dla czego chcę się zmienić, teraz myślę tylko o tym.

Edward

Zmarszczył czoło widząc te okropne wizje.
-To Ty zabilaś Tych ludzi? -zapytał po chwili

Lizzy Brown

-Nie sami się zabili... JA- popatrzyła na rękę- a wiesz kto był moją pierwszą ofiarą?
ten pierścionek to moja kara , żebym ciągle widziała jego twarz..
-mówiłam jestem nadpobudliwa... To wstrętne, nienawidzę siebie...

Edward

Spojrzał na nią zaskoczony.
-Zabiłaś swojego ukochanego? -zapytał szeptem.
-Nie rozumiem... -westchnął po chwili- Dlaczego to ze mną chcialas porozmawiać?

Lizzy Brown

- Bo... Trudno to ująć ale zostałam zaszufladkowana , płyną ode mnie negatywne emocje i inni to czują, a Victor mi pozwiedzał, że mnie wysłuchasz i że... dzięki temu łatwiej mi będzie się zmienić. Ktoś będzie wiedział co zrobiłam, i przynajmniej będzie miał za co mnie nie lubić, bać się.
Zdenerwowana rwała trawę, tak , że wokół niej utworzył się okrąg.
- zabiłam go... był pierwsza osoba która mnie znalazła byłam głodna, nie wiedziałam czym jestem ... to był instynkt, - byłam nowonarodzoną- wykrzywiła usta w niesmaku
nienawidzę się i chce z tym skończyć

Edward

-Nie rozumiem dlaczego akurat ja...-szepnął- Dlaczego nikt Ci nie pomógł? -spojrzał na nią ze współczuciem wypisanym na buźce.

Lizzy Brown

-Dlaczego akurat Ty? Zastanawiając się... Jasper nie ze względu na Alice, widziałeś ja na mnie reaguje Alice prawda? Widziałeś Carlisle? Odpowiedz sobie teraz. - teraz rysowała coś palcem po ziemi... - Nikt mi nie pomógł bo nikogo takiego nie było. Nie wiem kto mnie ugryzł, nie wiem co się stało, o tym kim jestem dowiedziałam się przypadkiem spotykając Viktora... ale było już za późno. Opuściłam swoje rodzinne miasto i wyjechałam do Azji.

Edward

-Ale ja...-zaczął- mogę Cię tylko wysłuchać... To co zdecydujesz się zrobić, zależy tylko od Ciebie---mruknał wpatrując się w nią z uwagą.

Lizzy Brown

- Taaak wiem, nikt nie może nic dla mnie zrobić, tylko wsyłuchać wiem...- usmiechnęła się . - Dzięki za tyle i przepraszam że zawracam Ci tym głowę - podniosła się z ziemi. Uważnie patrzyła na Edwarda - Ekhmmm... ja się zmienie wiem , że dam rade... teraz wiem

Edward

Posłał jej swój łobuzerski uśmiech number one.
-Mam nadzieję, że Ci sie uda. Wierzę w to... -mruknął pociesznie.

Lizzy Brown

- Dzięki... to chyba Ty jedyny wierzysz - jej twarz rozbłysła, pojawił się na niej piękny uśmiech.

Edward

-Na razie tylko ja Cię do końca wysłuchałem...- odwzajemnił uśmiech i również wstał z ziemi.

Lizzy Brown

- Chyba sobie już pójdę... za dużo jak na jeden dzień- odwróciła głowę w kierunku lasu.
To by było na tyle, mam nadzieje że choć trochę zmienicie o mnie zdanie, ... na razie , zobaczymy się wkrótce
Pobiegła we wskazanym głową kierunku.

Anna Marie

/ Rezydencja Cullenów | Salon

Wybiegając z domu zauważyła stojących nieopal Edwarda i odchodzącą już atrakcyjną wampirzycę. Zatrzymała się na chwilę, a zaraz potem rzuciła pędem w kierunku lasu, przebłyskując koło Edwarda jak błyskawica.

/ Forks i okolice | Las | Tymczasowa kryjówka Anny Marie

Gość

/ dom mlodych wamiprow - salonik

Samantha niepewnie podeszla do drzwi. Zapukała, jednak nikt nie otworzył wiec weszła

/salon

Alice Cullen

/ las

Alice wyłoniła się z lasu w towarzystwie dwójki wampirów. Uśmiechała się, jednak oczy przeczesywały okolicę z deczka niespokojnie.

Edward

|| Port Angeles || Ulice miasta

Edward zaparkował auto przed domem.
-Tego nie możesz być pewna.... -zwrócił sie do Anne Marie.