Salon.

Edward

-Nie dzięki... Jakoś nie jestem... głodny?- mruknął.
-Przepraszam Cię na chwilę Carlisle...-rzucił słysząc myśli Alice. Szybko i zgrabnie podniósł się z fotela i wszedł do kuchni.

/kuchnia

Carlisle

Spojrzał jeszcze raz do chomika. Dość ostentacyjnie stwierdził, że ozdobna misa za szkłem w sam raz się akwarium dla chomika nadaje. Położył go tam już żywego.
-Na razie nie jestem jeszcze zbytnio głodny.- spojrzał na niego spokojnie i podszedł do regału. Wziął pierwszą lepsza książkę, której jeszcze nie czytał. Usiadł w fotelu na powrót i zastygł sobie z książką w reku co jakiś czas przewracając kartki.

Jasper Hale

/przyszedł z terenu koło domu

- Witam Cię tato - zawołał wesoło Jasper
- Jak sie spisuje chomik?- ciekawość nie dawała mu spokoju. Widział ze Carlisle siedział i czytał jakąś zapewne ciekawą książkę, ale postanowił sprawdzić czy uda mu sie na chwilę oderwać go od niej.

Carlisle

-Z tego co wiem dobrze.- spojrzał na niego uważnie zakładając zakładkę między kartki i zamykając książkę.

Jasper Hale

- A jak sie czujesz? - zapytał z troską w głosie. Zdawał sobie sprawę, ze mimo młodego wyglądu Carlisle był już staruszkiem. - Ciekaw jestem czy wampiry tez w jakis sposób odczuwają upływajacy czas... - zamyslił się na chwilę

Carlisle

-Dziękuję za troskę, dobrze się czuję. I uwierz mi, że czas czuć dość dotkliwie dopiero po drugiej setce, a po trzeciej już Ci obojętne.- uśmiechnął się lekko.
-A co Ciebie trapi? Siadaj..- wskazał fotel obok siebie.

Jasper Hale

Dzięki tato - odrzekł siadając w fotelu.
- Czemu myślisz, że cos mnie trapi?- spojrzał pytająco na Carlisle'a
- Wszystko dobrze ogólnie - dodał szybko zanim ojciec zdazył cokolwiek powiedzieć.

Carlisle

-A w szczegółach?- spojrzał na niego uważniej.
-Wiem, że to nie jest dla Ciebie łatwe, mam tego świadomość, ale wierzę w Ciebie, nawet jak znosisz chomiki do domu.

Jasper Hale

Na samo wspomnienie zawiniątka w kieszeni Jasper zaśmiał się, by po chwili spoważnieć.
- Widzę, ze jak zwykle nic się nie da przed Tobą ukryć - spojrzał na ojca i spuścił wzrok.
- Przez ostatnie dni mam natłok róznych mysli - powiedział i spojrzał na Carlisle'a - czasem sam nie wiem, dlaczego tak sie dzieje. Po tych słowach wziął głębszy oddech i kontynuował.
- Zastanawiam się co bedzie dalej, jak skończymy tą szkołę, kiedy Edward dorośnie... - powiedział z przymruzeniem oka. - Co jakis czas powracają jak bumerang wspomnienia tego, co było, co robiłem. Wtedy mam wyrzuty do samego siebie i mimo wszystko staram się znalźć jakies pozytywne strony tego wszystkiego - dokończył i przygryzł wargę.
Nie lubił powracać do tego co było złe, chociaż wiedział , ze to przeszłość, którą powinno się zamknac na dnie kufra i schowac na strychu.

Carlisle

-Wg mnie powinieneś zaakceptować to wszystko i tyle. Będziemy się bać jak Edward coś wywinie, dobrze? Nie ma co na zapas panikować. Poza tym...- szukał chyba słowa.
-Wierzę w to, że jesteście na tyle dorośli, że ogarniecie jego głupie pomysły, chociaż o takowe go nie posądzam. A wracając do Ciebie, bo Edward to dość krótki temat, to co Ci po głowie chodzi?

Jasper Hale

- Ale co masz na myśli? - spojrzał zaskoczony na Carlisle'a
Czyzby się czegoś domyślał? Coś przeczuwał? - zaczął się intensywnie zastanawiać kontem oka obserwując jego twarz

/JAZZ. sprawdź maila Wink

-przyp. Edward

Carlisle

-Nie przyszedłeś tu sprawdzić czy przypadkiem nie zasnąłem, albo nie rozpaczam bo Esme gdzieś poszła. Coś konkretnego Cię tu przyniosło i tyle, a ja bym chciał wiedzieć co.- odparł spokojnie.

Jasper Hale

Jasper spojrzał w mądre oczy ojca.
- Obawiam sie o nasze bezpieczeństwo. Tylko proszę nie pytaj sie mnie dlaczego bo..to zbyt skomplikowane do powiedzenia w kilku słowach.
- Uwierz tylko na słowo. Jakoś trudno mu było sobie wyobrazić, ze Carlisle nie bedzie próbował drążyc tematu.

Carlisle

-Mamy czas, powiem Ci szczerze.- pokiwał głową.
-Słucham. Co? Jak? Gdzie? Kiedy?- uśmiechnął się spokojnie, czym miał się stresować, na razie Jasper nie umiał się wysłowić do końca.

Jasper Hale

- Trudno tak powiedzieć - zwrócił sie do Carlisle'a
- To nie takie proste, nie chcę abyś się niepotrzebnie martwił - uśmiechnął sie deliktnie

Carlisle

-No to teraz radziłbym się wysłowić, bo właśnie zaczynam się martwić.- spojrzał na niego względnie surowo, jakoś musiał okazać, że podniósł mu ciśnienie...

Jasper Hale

- Widzę, że nie mam wyjścia i muszę Ci powiedzieć.
- Zastanawiam się czy jestem w stanie zapewnić bezpieczeństwo Alice. Czy jestem zdolny do takiej miłosci jak Wy - spojrzał wymownie na ojca.

Carlisle

-Jesteś. Już ja okazujesz. Troska to najwyższa dbałość o drugą osobe, uwierz mi.- uśmiechnął się cieple i mu ulżyło.
-Liczą się chęci i wysiłek, a nie zawsze efekt.

Alice Cullen

//z kuchni
- I jak chomik? - Alice wkroczyła do salonu uśmiechając się. Spięła się widząc Jaspera, jednak dostrzegłszy uśmiech na twarzy Carlise'a rozluźniła się.
- Co knujecie?
Rozejrzała się i dodała:
- Gdzie Edward?

Carlisle

-Zastanawiamy się nad tym czy nie widziałaś Esme, bo panowie wymieniają się w dyżurach przy mnie i to jest męczące. Na razie nie umieram i chyba nawet na to nie wyglądam.- zasmiał się.
-A Edward nie wiadomo gdzie, jak zwykle.

Jasper Hale

- Dziękuję tato za wsparcie - uśmiechnął się ciepło. Pocałował go w czoło po czym dodał - Może masz i rację, troszkę za mocno pewne rzeczy przeżywam, biorę do siebie. Muszę to zmienić.
- Wiesz że dobrze czasem tak w cztery oczy z Tobą porozmawiać. - odparł. Wstał i odstawił fotel na miejsce.
Spojrzał na Carlisle'a i rzucił na odchodne
- Na drugi raz przyniosę Ci bardziej skoczne zwierzątko....wiewiórkę - zaśmiał się perliście, po czym wyszedł z salonu.
/w pokoju Edwarda

Alice Cullen

Spojrzała za wychodzącym Jazzem pełna zdumienia. nawet się do mnie nie odezwał... obraził się czy co?

-Hmmm.. Ostatni raz, gdy widziałam Esme przebąkiwała coś o poszukiwaniu weny... Znów coś będzie w domu zmieniać? Wydaje mi sie że poszła na spacer... - zastanowiła się przez chwilkę - Jak to panowie wymieniają sie przy Tobie? Potrzebujesz niańki?

Carlisle

-Esme ma stałą posadę, ale ma teraz urlop.- zarzucił powagą.
-Ja nie chce remontów, litości... Wyperswadujesz jej to?

Alice Cullen

Alice skoncentrowała się przez chwilę próbując wyłapać wizję.
- Jeszcze się nie zdecydowała, bo nic nie widzę. Zależy jaki to bedzie remont. Jeżeli będzie chciała wymienić te okropne kafelki w łazience, to własnoręcznie jej pomogę! - zaśmiała się puszczając Carlise'owi oczko

Carlisle

-Tak, na pewno. Przyjdzie co do czego i tak wyjdzie na mnie. Jestem tego pewien.- pokiwał głową z rezygnacją.
-Tylko ty potrafisz mnie zdołować w ciągu 5 minut.

Alice Cullen

- Ale marudzisz... lepiej zagrałbyś ze mną w makao - uśmiechnęła się łobuzersko - Obiecuję, że nie będę podglądać..

Carlisle

-Prawie Ci wierzę, ale zgoda. Masz karty?- uśmiechnął się lekko przysuwając jej fotel.

Alice Cullen

Alice podeszła do małej komódki stojącej pod oknem. Z górnej szuflady wyciągnęła małe pudełeczko - Mam!
Odwróciła się i w podskokach podeszła do fotela. Z lekkością opadła na siedzenie.
- Ty rozdajesz - wręczyła karty towarzyszowi.

Carlisle

Przetasował się spokojnie i zaczął rozdawać.
-Skąd u Ciebie taki dobry humor? Ostatnio wszyscy mają nieciekawe samopoczucie z niewiadomego powodu.

Alice Cullen

- Ktoś w tym domu musi być optymistą, prawda? - spojrzała na niego powaznie -Poza tym... co to zmieni jezeli będę się zamartwiać na wyrost. W najbliższej przyszłości nie widze nic niepokojącego... czym więc się martwic?

Carlisle

-Jedyna mówiąca rozsądnie.- uśmiechnął się szeroko, skończył rozdawać i zerknął w swoje karty.
-Miałem jednego znajomego, któremu w szkłach okularów odbijały się karty, miło było z nim pograć.

Alice Cullen

- Nie noszę okularów, więc nie licz na fory - pokazała mu język i uśmiechnęła się patrząc w karty.

Jasper Hale

/ w salonie

Wszedł nie zauwazony i powoli zaczął skradac się w stronę Alice, skupionej na grze.

Alice Cullen

ranyyyy.. jak mnie kusi zeby sprawdzic jakie on ma karty
- Wiem, że tu jesteś Jazz... nie bedziesz mnie łaskotał!

Jasper Hale

Podszedł i zasłonił dłońmi oczy Alice
- Zdaj sie na intuicje maleńka - szepnał prosto do jej ucha

Jasper Hale

- I kto wygrywa pojedynek? - rzucił jakby całkiem od niechcenia

Alice Cullen

- O rany, Jazz... Nie moge grać kiedy zasłaniasz mi oczy - roześmiała się - nie widze kart. Carlise znów wygra bo lekkomyślnie obiecałam, ze będę grać a nie "wizjonować" Wink

Jasper Hale

- Przynajmniej chociaz raz pozwolisz komus innemu kotek - szepnał do ucha i delikatnie przygryzł płatek jej uszka

Alice Cullen

- Hej, Jazz... Daj spokój... Ja tu naprawdę próbuję uczciwie wygrać - spojrzała na Carlise'a uważnie. - Nie dam Ci żadnych forów, staruszku.
Zwróciła się szeptem do Jaspera.- A ty przestań, bo inaczej powiem mu wszystko - bezczelnie usmiechnęła się szeroko.

Jasper Hale

Jasper spojrzał zrezygnowan na Alice
-Widzisz tato . starałem sie ale nic mie wyszło z planu - spojrzał na Carlise'a puszczając porozumiewawcze oczko.
Sam usiadł na kanapie i zaczął przygladac sie z większą uwagą graczom.