Salon.

Alice Cullen

//pokój C.

Alice zamyślona zeszła do salonu.
- Nie mogę nigdzie znaleźć Carlise'a. Może wyszedł na spacer... - zakomunikowała. A moze nie szukałam zbyt dobrze... Należy mu się chwila odpoczynku. Przygotuję go jakos na fakt ze znalezlismy sie nagle w epicentrum wampirzego wszechświata. Moze na zawal nie padnie...

Jasper Hale

- Powiem tak ..- zwrócił sie do mezczyzny - Nie mysl eze jestesmy z natury zle nastawieni do innych przybyłych...- zawahał sie przez moment- wampirów.
- Wolimy byc jednak ostrożni na wypadek, gdyby - zmarszczył brwi

Alice Cullen

Alice bardzo cichutko jęknęła z niedowierzaniem - Jeszcze?!
Niezwłocznie się opamiętała. Boże, jeszcze jakieś! Ile ich jeszcze do cholery sie tu przywlecze?!
Bił od niej niepokój, który starała się zamaskować swoim zwykłym optymizmem

Isten

- Jak mówiłem, nie byłoby mnie tutaj, gdyby nie zaproszenie Alice. Z mojej strony nie musicie się obawiać najść. Spotkacie mnie zapewne w mieście, w lesie, ale nie będę tu przychodził. Macie swoje życie w końcu - powiedział trochę smutnym głosem.

Jasper Hale

Jasper spuscił wzrok i przez moment patrzył w ziemie.
Spojrzał na Istena - Nie to miałem na mysli, zebys czuł sie zle..po prostu tzw ostrozność.
- Mozesz sobie zostac gdzie chcesz..miałem raczej na mysli nie narazanie sie Volturi...- ciężko westchnął. - Zapewne ta nazwa nie jest Ci obca - sojrzał pytajaco na Istena

Alice Cullen

Alice drgnęła na dźwięk słowa Volturi. Niepokój sięgnął apogeum. Jeden z nich będzie tutaj... niedługo...

Isten

- Nie, nie jest mi obca. Oni chcieli mnie mieć w swoich szeregach. Przez mój dar - powiedział cicho.

Alice Cullen

- To nie jesteś jedyny...- wyszeptała Alice

Jasper Hale

Jasper spojrzał na Istena - dobrze rozumiem..Tacy zawsze sie im przydadza. Tylko pytanie za jaka cene? po czym szepnał do mezczyzny - bo wiesz o tym ze za wszystko płaci sie jakas cene?

Carlisle

//z kosmosu

Carlis mają nadzieję, że będzie cicho i spokojnie wszedł do salonu,a tu co? Spęd rodzinny... a nie... zobaczył Istena.
-Dla odmiany teraz inna płeć. Super.- pokiwał głową, już całkowita rezygnacja w niego wstąpiła.

Alice Cullen

Carlise, dzięki Bogu Alice odetchnęła z ulgą na widok Carlise'a. Znalazł się jej wybawiciel. Przysunęła się do niego.
- Masz coś na sen, papciu., Tak zebym mogła przespac kolejne 100 lat... - wyszeptała mu prosto do ucha.

[Jaka kolejność?]

Isten

- Oj trzeba, wiem o tym - spochmurniał. Rozpromienił się dopiero na widok Carlisle'a. - Pan Cullen! Isten Verson - wyciągnął ku niemu swą rękę. - To zaszczyt pana poznać!

Jasper Hale

Jazz..popatrzyła na Carlisa, ktory pojawił sie w salonie, a potem zwrocił sie szeptem do Alice
- mozemy porozmawiac? - to wazne. Przełknał sline. _ Szkoda ze Edwarda nie ma bo to jest wieksza sprawa- dokonczył powaznym głosem

Carlisle

-Nie mam nic Alice, wybacz.- wzruszył ramionami. Isten go o zawał prawie przyprawił.
-Miło mi, Carlisle jestem.- podał mu rękę.
-O czymś nie wiem?- usłyszał sam fakt szepty Jasa.

Alice Cullen

- Jazz... jasne, że mozemy. Carlise, szkoda że nie masz. Wezme aspiryne. Isten Cię podziwa, wiesz? - uśmiechnęła się To chyba jedyny wampir, z którego obecności się ucieszysz..

Wzięła Jaspera za rękę i wyciągnęła go do kuchni

// kuchnia

Jasper Hale

Jazz popatrzył na Carlise'a a potem na Istena. Chciał cos powiedziec ale zauwazył ze Alice była gotowa. Westchnał tylko i rzucił na odchodne..- Narazie po czym wyszedł do kuchni.

/kuchnia

Isten

- Zawdzięczam ci to, że żyję w zgodzie ze sobą i z ludźmi. Słyszałem o tobie. O tym, że piłeś krew zwierząt. Zawsze byłem spokojną osobą, nastawioną przyjaźnie do innych, nie chciałem tego zmieniać będąc wampirem. Nigdy jeszcze nie po tym, jak zacząłem pić krew zwierząt, nie zdarzyło mi się zaatakować człowieka, bądź czuć pragnienie ich krwi tak mocne, by się złamać. Przebywam z nimi, pomagam, żyję... - uśmiechnął się niepewnie.

Carlisle

-Miło.- on już siły nie miał, ale ten gościu chociaż był konkretny, ale szkoda, że sie dla Edzia nie nadawał, ehh... Usiadł w fotelu.
-Ale jakoś nie wiem czy wszystko można mi przypisać.

Isten

- Ważne, że piję krew zwierząt - powiedział z radością. - Chyba sobie pójdę. Wydaje mi się, że macie już dosyć gości. A ja nie chcę przeszkadzać.

Carlisle

-Siedź. Jesteś najspokojniejszym gościem i najbardziej zrównoważonym ostatnimi czasy.- uśmiechnął się rozbawiony.
-A alice i Jasper lubią tak znikać.

Isten

- No chyba, że tak. Ze mną nie będziecie mieć problemów - usiadł na kanapie.

Carlisle

-Bardzo mnie to cieszy.- kiwnął głową z uśmiechem.
-skąd się o mnei dowiedziałeś?

[piszemy w 3 os. l.poj.]

Isten

- Byłem wtedy we Włoszech. U nich - dodał ciszej. - Chcieli bym był jednym z nich. Nie zgodziłem się. Usłyszałem wymianę zdań, w której padło twoje nazwisko. Nie chce polować na ludzi, zupełnie jak Cullen. Później dowiedziałem się, że chodziło o krew zwierząt. Kiedy już udało mi się opuścić tamto miejsce, zacząłem żywić się tak jak wy.

Carlisle

-Historię masz ciekawą nie powiem.- teraz trochę go zaciekawił.

Isten

- I tak wędruję po świecie. Nie wiem, czy kiedyś gdzieś osiądę na stałe. A chciałbym bardzo - westchnął.

Carlisle

-Wielu jest takich jak my. Mogę Ci pomóc znaleźć samotników, którzy tak jak Ty szukają miejsca.- teraz mówił całkiem serio.
-Albo jak chcesz możesz tu zostać, ale dom młodych wampirów okupuje zgraja dziwnych wampirzyc.

Isten

- Zostanę w motelu, dziękuję. A co do do pomocy... zastanowię się jeszcze - powiedział z uśmiechem. - Ale raczej skorzystam.

Carlisle

-Jak długo masz w planach zostać w Forks?- pytał tak po prostu z ciekawości. Teraz mu zaświtła myśl, ze jak każdy sobą zajęty to może zajrzy do Esme... ale z nią to cholera wie.

Isten

- Minimum dwa tygodnie. Później się zobaczy. Dodam, że jeśli zauważycie w powietrzu nieruchomego ptaka, czy nagle wam zegarki staną, to się nie przejmujcie. Będzie to znaczyło, że poluję, albo coś komuś zagraża - wyjasnił.

Carlisle

-Umiesz zatrzymywać czas?- spojrzał an neigo z coraz większym zainteresowaniem.
-Nie powiem, ciekawa zdolność...

Isten

- Tak. Zatrzymuję czas, wszystkich wokół, albo tylko jednostki. W zależności od sytuacji. Dar i przydatny i męczący - spochmurniał. - Nie mam zamiaru ukrywać tego, kim jestem i co potrafię. Jesteście dobrzy, żyjecie pokojowo tak jak ja. Zależy mi na dobrych kontaktach z wami.

Carlisle

-Z nami trudno jest mieć inne kontakty. Chyba, że jest się kolejną z rzędu wampirzycą, która zastaję w domu bądź pod nim. - wywrócił oczami.

Isten

Uśmiechnął się lekko.
- Własnie widzę, że coś u was podejrzanie dużo wampirzyc... Pewnie czujecie się tak, jakby wasz dom stał się przytułkiem, albo hotelem.

Carlisle

-Jakoś tak. Mało ciekawie. CHociaż może dla Edwarda dobrze.- wzruszył ramionami.

Alice Cullen

//pokój A.

Alice wpadła do salonu jak bomba. Dawno nie była tak wściekła. Nawet jej złość na Jaspera ostatnimi czasy wydawała się niczym przy jej obecnej minie.
- Przepraszam, ze przeszkodziłam, ale nie mam wyjścia. Carlise, czy mogę Cię prosic do kuchni? Teraz. - położyła nacisk na ostatnie słowo.
Edward! Ciebie też wrzasnęła na brata w myślach. Chociaż wiedział już o wszystkim Z całą pewnością wyczytał z jej myśli informację o Volturi, który miał się niedługo zjawić u ich drzwi oraz o kolejnej wampirzycy, która szukała tu nie wiadomo czego, ale zdecydowanie czegoś szukała.
Wyleciała do kuchni nie siląc się nawet na jedno spojrzenie za siebie.

//kuchnia

Anna Marie

Chyba wszyscy najwidoczniej zapomnieli o obecności Anny Marie wciąż stojącej na uboczu w salonie. Na zdanie ,,dom młodych wampirów okupuje zgraja dziwnych wampirzyc" dziewczyna odchrząknęła. To nie było zbyt miłe .. pomyślała . Nagle do pokoju wbiegła wściekła Alice i ,,porwała" ze sobą Carlisle'a i Edwarda, zostawiając Annę samą z Istenem.

Isten

- Poszedłbym już, - zaczął - ale chyba powinienem się najpierw pożegnać z domownikami. Chyba coś się święci... Tak czuję.

Anna Marie

- Nie musisz jeszcze uciekać - odparła szybko Anna Marie, poczym sprostowała wymawiając każde słowo z dokładnością - Cullenowie są bardzo taktowni i myślę, że im również zależy na dobrych manierach i na tym żeby cię dobrze ugościć jak i pożegnać - jeśli wychodzisz.. - dodała.

Alice Cullen

// z kuchni

Alice przywołujac na twarz uśmiech weszła do salonu.
- Przepraszam, ale tak dużo się ostatnio dzieje, ze nie nadążamy ze wszystkim - mrugnęła zawadiacko. - Mam nadzieję, ze nie wzieliscie nas za pozbawionych dobrego wychowania i manier. Po prostu nastapily okolicznosci wymagajace natychmiastowej reakcji z naszej strony. Na szczescie to tylko przejsciowe kłopoty i chyba zdołaliśmy je rozwiązać - uśmiechnęła się szeroko starając się by goście nie odczuli jej napięcia.

Anna Marie

- Mam nadzieję, że nic takiego się nie stało - odparła pocieszycielskim tonem Anna Marie.