Znaleziono 45 wyników

Kimmey wstała i poszła za resztą. Nie bardzo wiedziała, co ze sobą zrobić.

/kuchnia

/ Pokój Fiony i Kimmey

Dziewczyna w podskokach podeszła do trójki przyjaciół. Usadowiła się obok Kierana.
- Znając życie dużo mnie ominęło?

Kimmey leżała gapiąc się w sufit. W końcu postanowiła zobaczyć gdzie jest reszta.

/Altana

- Tak tylko staram się zgadnąć.
Kimmey zaczęła obracać bransoletkę na nadgarstku. Jakoś nigdy się nie przejmowała, że w pełnie coś z nią jest nie tak. Ale z chęcią dowiedziałaby się czegoś o tej prz ...

- Ja też. A czy ktoś jeszcze ma takie objawy? Czy tylko ty i ja? - Spytała. - Czy to może mieć jakieś podłoże genetyczne?

- Nie w każdą. W ciągu tych sześciu miesięcy od mojej pierwszej przemiany miałam to dwa razy i za każdym razem słabiej miałam to wrażenie wołania przez las . Podejrzewam, że może z czasem to ustanie. ...

- Zmieniam się. Inaczej nie byłabym wilkołakiem. Po tym jak minie ten moment bolący zmieniam się.

- Nie do końca. - Wyznała zamyślając się na chwilę. - Początek mam taki sam, ale potem już jest inaczej. Kiedy, jak to określiłeś, las cię wzywa mam niepohamowaną chęć biec bez końca. Następnie mam ta ...

Kimmey się nie odzywała, bo nie widziała sensu. Skoro Cassandra coś wiedziała, to niech się wypowie.

- Ja nie. Nie odebrałam pełnego wykształcenia, a o astronomii to już w ogóle bladego pojęcia nie mam.

- Jasne, że nie. - Potwierdziła Kimmey. - W końcu czuj się jak u siebie.

- Proszę. - Zawołała Kimmey sadowiąc się na łóżku po turecku. Rozplotła włosy z luźnego koczka w który miała je związany.

- My jesteśmy ciekawi w Irlandii. - Powiedziała Kimmey z uśmiechem. - Zawsze znajdzie się coś ciekawego do roboty. A z nami chyba się nudzić nie będziesz.

- Co tam robicie? - Kimmey podeszła do Fiony i Cassandry.

- Kimmey jestem. - Powiedziała Kimm patrząc przelotnie na dziewczynę.

/Bar
Kimmey cały czas wyglądała przez okno. Okolica jej się podobała i towarzystwo było fajne. Bardzo chciała się tu zaaklimatyzować.

Kimmey wstała i poszła za pozostałymi.
/Dom Nathaniela

- No to chodźmy. - Kimmey wstała obciągając bluzkę.
Była w towarzystwie Fiony, Kierana i Nathaniela parę godzin, a czuła się już prawię jak w domu.

- Ja też mam. - Przyznała Kimmey. - Byłabyś pierwszą bliską mi osobą. - Popatrzyła w podłogę. Zaczęła bawić się kosmykiem włosów.

- Rozmawiamy ogólnie o życiu. - Powiedziała Kimmey do Kierana. - O naszych rodzicach.

- Możliwe. - Przytaknęłam. - Ale ty masz chociaż brata. Ja nawet nie wiem jak moi rodzice się nazywali. Skąd pochodzili? Czy mam jakieś rodzeństwo? W sumie to podrzucono mnie do domu dziecka. A matki ...

- Ja też mam taką nadzieję. - Kimmey przysiadła obok. - Chciałabym poczuć się tu ja ku siebie. I uważać was za rodzinę. W Dover mi tego brakowało. Bardzo.

- Jasne. - Kimmey wstała patrząc na Caspera. Posłała mu słaby uśmiech i podeszła do Fiony. - To dokąd idziemy?

Kimmey uważnie słuchała tej wymiany zdań. Sama też nie była stąd. Zwiała z domu dziecka w Dover. Nie znała swojego pochodzenia.

- Czy oni tak zawsze? - Spytała Kimmey Fionę. - Jeśli takie mają tu panować stosunki to raczej zgrani nigdy nie będziemy.

- Dobra. Weź wyluzuj. - Kimmey uśmiechnęła się do Caspera. - Nikt nie mówi, że mu nie pasuje twoje dowodzenie. Spokojnie. Jakoś się przecież dogadujecie, co nie?

- Kimmey. - Przedstawiła się z uśmiechem. - Dla ścisłości jestem nowa. Dzisiaj się zjawiłam. Jestem sześć miesięcy po przemianie. Siadaj.

Wpatrując się w przestrzeń Kimmey wyczuła dwa inne wilkołaki. Po chwili dostrzegła chłopaka, który szedł w ich stronę.
- Hej. - Powiedziała na jego powitanie.

Kimmey wpatrywała się przez chwilę w przestrzeń.
- Racja. Bywa. A jak było z wami? - Zwróciła się do Kierana i Fiony.

- Przynajmniej wiesz po kim to nasz. Ja nie. Moi starzy tak mnie kochali, że w domu dziecka wylądowałam. No, ale co tam. Nie ma sensu się nad tym użalać. - Kimmey zakręciła włosy w luźny kok na karku.

- Jasne. Zapomnij o tym pytaniu. - Powiedziała. - Zmiana tematu. Długo już jesteś wilkołakiem?
Dziewczyna wygodniej się usadowiła.

- A może za mało go znasz? - Kimmey za późno ogryzła się w język. Nie miała prawa się wtrącać. Była tu ledwo parę godzin. Dziewczyna zawsze miała tendencję do wypowiadania zbędnych zdań.

- Odnoszę wrażenie, że chyba nie za bardzo za nimi przepadasz. - Kimmey uniosła wzrok. - Czy źle mi się wydaje?

- Chciałam, żeby było inaczej. - Kimmey patrzyła w blat stołu. - Może się to zmieni. Jak myślisz? - Kimmey bardzo chciała poznać pozostałych.

- Rzeczywiście jest nas mało. Ale może faktycznie z czasem się to zmieni. - Pokiwała głową Kimmey. - A ten cały Casper i Mark? Nie trzymacie się razem?

- Fajnie, że będziemy mieszkać razem. Nie przejmuj się Fiona swoim śpiewem ja wyję przeważnie jak się myję. - Odezwała się w końcu Kimmey. - Szczerze bałam się, że jestem jedyna z tymi wilczymi genami ...

- Mi tam odpowiada. - Przytaknęłam Kimmey.
Wolała się nie przyznawać, że nie bardzo miała, co ze sobą zezrobić.

- Cześć. Wybaczcie mi to, ze nie jestem ogarnięta w tym temacie. - Kimmey spojrzała na Nathaniela. - Pierwszy raz przeszłam przemianę pół roku temu. To było dla mnie totalne zaskoczenie. Wychowałam si ...

- Kimmey. - Powiedziała wstając i idąc za Fioną. - Nie obraź się. Czy mi się wydaję, czy z wami też jest coś nie tak?