Apartament J. Dubois

Juliette

- Kiedy ja lubię zawracać sobie śliczną główkę różnymi rzeczami - odwróciła się i w bliźniaczym geście oparła swoją brodę na dłoni nieopodal jego. Zerknęła na niego rozbawiona - Potem musze kupić laptopa, najlepiej z wbudowaną kamerką... Mój wysiadł kompletnie.. - westchnęła. - kupić kamerkę dla Ciebie - zamyśliła się przemierzając pamięć w poszukiwaniu rzeczy do zrobienia. Mówiła już kompletnie do siebie - I powinnam odebrać zdjęcia od fotografa, o ile je wywołał.. Noclegi załatwię od ręki. W Mamashelter maja zawsze wolne pokoje.. - ocknęła się i spojrzałą na Normana - Przepraszam.. czasem gadam do siebie... - przeczesała mu grzywkę palcami i wyprostowała się - Dosuszę tylko włosy i możemy iść. - zatoczyła dłonią krąg - czuj się jak u siebie. - musnęła jego czoło ustami i poszła do łazienki. Po chwili rozległ się dźwięk suszarki.

Norman

Chciał czuć się u siebie jak tylko umiał. Zapatrzył się w okno starając sobie przypominać i uruchomić wszystkie swoje kontakty. Co do samochodów nie miał ich zbyt wielu. Nie należał do ludzi którzy zmieniali samochód co rok. Przywiązywał się do przedmiotów. Zastanowił się co też dzieje się w Podwiązce. Zostawiłem to wszystko tam samo... Po prawej dłoni dołączyła lewa i siedział tak wpatrując się w okno jak dziecko.

Juliette

Wysuszyła włosy i splotła je w luźny warkocz. Złapała skórzaną kurtkę, na nogi włożyła kozaczki na płaskim obcasie. Podeszła do zapatrzonego w okno Normana. Wybiła sobie z głowy nastraszenie go. jeszcze by jej zawału dostał XD
- Ekhm.. - odchrząknęła - Idziemy? - zapytała delikatnie kładąc mu rękę na ramieniu.

Norman

- Hm.. - odwrócił niezbyt świadomy wzrok od okna zamrugał i spojrzał na Juliette - Oczywiście, już... - zadusił papierosa i wstał z krzesła. Chwycił ją pod bok i wyprowadził z kuchni.

Juliette

- Norman, czy ja mogę...- zaczęła pytać w przedpokoju ale doszła do wniosku że dokończenie pytania jest idiotyzmem. Po prostu wspięła się na palce, opierając paluszki na jego policzku, dłonią skierowała jego twarz w swoją stronę i pocałowała go miękko i delikatnie. Smakował tytoniem i dymem, pachniał papierosami i piżmem, zapach który uwielbiała, bo nieskończenie kojarzył jej się z nim. Kończąc pocałunek musnęła jego dolną wargę koniuszkiem języka. Wciągnęła powietrze przez zęby uspokajając oddech. Serce jej dudniło. - Przepraszam, ale... chciałam to zrobić odkąd przyszedłeś.... - otworzyła drzwi - ty prowadzisz...

[zabierz ich gdzieś tam]

Norman

Przyciągnął ją lekko do siebie. Ile czasu oczekiwał czegoś takiego? Nie koniecznie od niej. Tyle czasu był sam. Każdy kto do znał wiedział że jest zatwardziałym starym kawalerem. Wiedział że teraz dla niego jest inna. Znał ich zasady. Starały się nie całować klientów w usta. Wiedział że dla niej to nie była zabawa. - Nie masz za co przepraszać. - spojrzał na Juliette emanując szczęściem - To głupota że się przed tym wzbraniałaś.

/ Ulica

Juliette

- Nigdy nie twierdziłam, że czasem nie postępuję głupio - powiedziała cicho - nie wiesz, ze zakochane kobiety zachowują się czasem jak wariatki - zaśmiała się przytulając się odrobinę. - Boże, Norman, to jest niemal nierealne... - westchnęła - boję się że jesteś snem i zaraz znikniesz... - zamknęła drzwi za nimi i zjechali na dół.

//ulica

Juliette

- Przyjdziesz dziś? - zapytała gdy zatrzymał samochód pod apartamentowcem. Nie dawała po sobie poznać jak bardzo zależało jej żeby przyszedł. Nie będzie naciskać, nie bedzie błagać. Spojrzała na niego przelotnie.

Norman

- Jeśli masz ochotę... - spojrzał na Juliette - Jeśli nie rozładuje mi się i telefon i nie stanie się multum innych rzeczy za które ja nie mogę być odpowiedzialny to owszem... - uśmiechnął się trochę krzywo - Za młodu nie wymykałem się po nocach to teraz chyba mogę.

Juliette

- Nie zamierzam cię do tego zmuszać Norman - powiedziała powoli. Podniosła wzrok i patrzyła na niego przez dłuższą chwilę. - Jutro popołudniu mam samolot. Nie spodziewam się ciebie na lotnisku, więc... gdyby jednak stało się to multum rzeczy za które nie jesteś odpowiedzialny albo gdyby znów rozładowal ci się telefon... - westchnęła - pozegnam się teraz. Do zobaczenia Norman. - powiedziała i przysunęła się do niego na tyle na ile miałą możliwość w samochodzie. Przylgnęła wargami do jego ust. Z początku delikatnie i ledwo co. Pogłębila pocałunek i językiem zatańczyła na jego wargach. Dłoń położyła na jego karku i wplotła palce w jego włosy.

Norman

Przymknął oczy i zamruczał z lubością. Jego ręka powędrowała przed siebie gdzie trafiła na jej bok. - Choćby się waliło i paliło... - mruknął nim przywarł do niej ponownie. Przyjadę... Wyczuł żebra a później pociągnął dłoń w górę

Juliette

Przylgnęła do niego mocniej, wpiła się ustami, językiem delikatnie wdarła się pomiędzy jego wargi. Palcami lekko przyciagnęła jego głowę do siebie. Kolanem natrafiła na skrzynię biegów. Syknęła cicho gdy się walnęła łokciem o deskę rozdzielczą podnosząc się i podsuwając blizej niego. Drugą rękę położyła na jego policzku gładząc go miękko.

Norman

Przeniósł swoje dłonie na jej ramiona i naparł na nie lekko odsuwając kobietę od siebie - Proszę... - spojrzał na nią oczyma pełnymi pożądania i nie zaspokajanej od lat żądzy - Zostawi mi coś na noc, dobrze?

Juliette

Patrząc na niego iskrzącymi oczami zbliżyła usta do jego ucha
- Na noc zostanie jeszcze dużo - szpenęła drażniąc wargami jego ucho - na ta i wszystkie pozostałe, kóre jeszcze przyjdą - odsunęła się nagle i otworzyła drzwi. Wysiadła nie ogladając się. Cicho zamknęła drzwi. Po chwili otworzyła tylne i wyciągnęła swoje rzeczy. Jego laptop i dodatki zostały na siedzeniu. Spojrzała na niego i zapytała cicho - Ósma wieczór?

Norman

- Boże nie... - roześmiał się. Obrócił się z jedną dłonią na kierownicy - Zapominasz że życie zaczyna się w Podwiązce właśnie o tej godzinie? Północ?

Juliette

- Zapominam... - westchnęła - w takim razie północ... O północy ksieżniczka się zamienia w Kopciucha, więc mój czar minie i będę już mniej interesująca, co? odgoniła głupią myśl. Już miała zamknąć drzwiczki ale jeszcze coś się jej przypomniało. - Norman.. ale gdybyś miał nie... po prostu daj mi znać, dobrze? - Nie czekała na odpowiedź. Zatrzasnęła lekko drzwi i kręcąc tyłkiem poszła do budynku. Spodziewała się że będzie patrzył, więc niech ma odrobinę przyjemności. Co mu będzie żałować. XD

Norman

Machnął ręką i oparł głowę na kierownicy. Roześmiał sie kiedy widział jak zarzuca biodrami. Zawrócił i pojechał do domu. Wydawało mu się że lata świetlne go tam nie było.

/ "Pod Czerwoną Podwiązką" / Garaż

Juliette

Chichotała wchodząc do budynku. W sumie to zarzucanie biodrami musiało wyglądać komicznie. Wjechała do mieszkania i ostrożnie położyła zakupy. Przez moment zastanawiała się co ze sobą zabrać. Pakowanie nie zajęło jej duzo czasu. Usiadła i odpaliła nowy komputer. Sprawdziła słuchawki i aparat. Działało. Zadzwoniła do Carmen.

Carmen

// ??

Weszła prosto do Julie. Jak mówiła, bez pukania.
- Jestem! - zawołała i zamknęła noga drzwi. Zakupy położyła przy kanapie

Juliette

- Jestem w kuchni - krzyknęła Juliette zalewając dwie herbaty. Była rozpromieniona. Złość jej już minęła. Z niejakim rozczarowaniem stwierdziła, że Norman miał rację: uschnęłaby z tęsknoty nie rozmawiając z nim.

Carmen

Poszła do kuchni i pocałowała Julie w policzek. Wzięła sobie herbatkę i posłodziła .
- Opowiadaj - powiedziała widząc jej uśmiech i zadowolenie

Juliette

- Co ci mam opowiadać? Że nie spałam całą noc a on nie przyszedł? - uśmiechała się tajemniczo. Upiła herbaty - Za to przywlókł się rano i dostał jeszcze sniadanie. Że opowiedziałam pierwszy raz komuś moje życie, poza Tobą? Że szaleję za nim... Że uschnę z tęsknoty a tego kretyna to bawi? Że on nie chce zebym pracowała w Podwiązce? Że dla niego zrezygnuję z tego? Wrócę do prowadzenia apteki.. - grzała dłonie o kubek - Co mam ci opowiadać?

Carmen

Słuchała jej pijąc herbatę.
- Nie będziesz pracowała w Podwiązce? Apteka? Będziesz znów mieć swoją aptekę? - ucieszyła się na tą wiadomość. Widziała, że Norman już teraz jakby ją zmienił.
- Ciesze się wiesz? - zaśmiała się.

Juliette

- Nie będę. Co prawda on w to chyba nie wierzy... - zmarszczyła czoło - Aptekę.. albo zainwestuję w niewielką firmę dermokosmetyczną. - uśmiechnęła się. - Skoro on nie chce żebym pracowała jako dziwka.. to znaczy ze mu zależy prawda?

Carmen

Odłożyła kubek i podeszła przytulić Julie.
- Jasne, że zależy. Już samo to, że przyszedł dziś do Ciebie to pokazało - powiedziała radośnie.
- Cieszę się, że Ci się układa - powiedziała trochę ciszej

Juliette

- Jeszcze się nic nie układa - ucięła temat - Układac to się może potem. Chodź pokażę ci nasz hotel - pociągnęła Carmen do pokoju. Posadziła przy laptopie. Otwarta była strona [link widoczny dla zalogowanych]

Carmen

- Zaczyna się układać - stwierdziała idąc za Julie. Cieszyła się, że choć jednej z nich dobrze idzie.
- Wow, ślicznie tam. Dziękuję - uściskała ją mocno

Juliette

- Zarezerwowałam apartament królewski z dwiema sypialniami. Na tydzień - zaśmiała się. Zignorowała uwagę o układaniu się - Mamy na miejscu spa. Stwierdziłam ze odrobina luksusu i rozpusty nam nie zaszkodzi - zachichotała

Carmen

- Spa - zaśmiała się - dawno nie byłam w żadnym takim spa ani na tym podobnych rzeczach. Ale zwiedzimy dużo prawda? - spytała pytająco na nią. Zawsze chciała zwiedzić Paryż

Juliette

- Zwiedzimy. Cały Luwr, Wersal, zjemy kolację na wieży Eiffla, zobaczymy łuk triumfalny i mnóstwo innych miejsc. Pospacerujemy po Montmarte... - Juliette już to widziała rozmarzona. - Carmen będzie bosko...

Carmen

Uśmiechnęła się szeroko i rozmarzyła.
- Pójdziemy do sklepów. Będziemy rozmawiać i rozmawiać - zaśmiała się - cały czas razem. Nadrobimy stracony czas - dodała śmiejąc się

Juliette

- Poszalejemy Carmie, obiecuję - uśmiechnęła się - Właściwie... Carmen.. nie chciałabyś założyć ze mną tej firmy? Moze zajęłybysmy się produkcją perfum?

Carmen

Usiadła sobie na kanapie i rozłożyła się wygodnie.
- Mówisz poważnie? - rozpromieniała - chciałabym. Ale nie wiem czy się nadaje. Wiesz, ze lubię perfumy i kosmetyki. i węch też mam niezły - dodała myśląc nad czymś

Juliette

- A czemu nie? - zdziwiła się - Moze obie zaczniemy od nowa, co? - uśmiechnęła się szeroko.

Carmen

Podniosła wzrok na Julie.
- Zgoda. Wszystko od nowa - uśmiechnęła się od ucha do ucha. Po chwili jednak zamyśliła się.
- Ale Julie..ja go wciąż kocham - westchnęła

Juliette

- Carmen - uśmeichnęła się - WSZYSTKO od nowa. Jak mówię, ze wszystko to wszystko. Martina też od nowa. Myślę, ze jak będziesz miała coś czym się będziesz mogła zająć, to on odkryje cię na nowo. A ty nie bedziesz siedzieć i tylko na niego czekać. Jak od czasu do czasu sam będzie musiał na ciebie poczekać... - uniosła kąciki ust w uśmiechu - poza tym nie bedziesz tak od niego uzalezniona - usiadła na sofie i podkuliła nogi. Przez chwilę milczała - Carmen.. pamiętasz tego fotografa? Zrobiłam coś głupiego. To znaczy wtedy to była zabawa, ale teraz... nie wydaje mi się to takie śmieszne... Norman się wścieknie jak się dowie - zmarszczyła czoło. - Najpierw mu chciałam dać te zdjecia, ale teraz je chyba wszystkie spalę.

Carmen

- Wiesz, masz rację. Nie będzie mi przy każdej kłótni wypominał, że nic nie robię - zaśmiała się cichutko.
- Julie a jakie to były zdjęcia? Bo nic mi nie mówiłaś - zauważyła zaciekawiona tym tematem. Po Julie o się wszystkiego mogła spodziewać

Juliette

- Początkowo to były same akty. Standardowe, delikatne, subtelne.. Ale potem mnie poniosło i - westchneła ciężko - poprosiłam by zrobił mi zdjęcia gdy... no wiesz... sama.. - przewróciła oczami

Carmen

Wywróciła oczami. Cała Julie. Tysiąc pomysłów na minutę.
- Taaa - westchnęła - spal je jeśli nie chcesz mu o tym powiedzieć. Chyba się nie dowie - podpełzła do Julie i przytuliła ją mocno.
- Albo daj mi je i ja je spale, o - zachichotała

Juliette

- Moze o nich zapomniał.. albo mu nie wyszły... - parsknęła - A w ogóle to... nie chcę zaczynać od oszukiwania. Powiem mu. I to najlepiej jeszcze dziś. Niech sam spali te zdjęcia. Jak się wkurzy to będzie miał tydzień na ochłonięcie. Jeżeli się wkurzy bardzo i w ogóle mnie nie będzie chciał widzieć.. po prostu przedłużę pobyt we Francji. Jeżeli potraktuje to normalnie to będzie ok i problemu nie będzie. Zobaczymy - podjęła decyzję. Jakos jej to ulżyło.