Galeria handlowa

Juliette

- I pijak - rzuciła mimochodem z rozbawieniem uzupełniając jego epitet swoim - Carmie.. ja myślę że zaczniemy od bielizny. Potem sukienki, a na końcu buty - zaśmiała się - zaczniemy w kolejnosci odwrotnej od pozbywania się tego z samych siebie - mrugnęła figlarnie - właściwie ja najpierw ściągam sukienkę, ale wolę raczej dobierać buty do sukienki niż na odwrót. - zachichotała.

Carmen

- Pasuje mi ta kolejność. A więc Norman idziesz z nami? - spytała wychodząc ze sklepu. Rozejrzała się po galerii szukając odpowiedniego sklepu z bielizną

Norman

Norman nie miał wyjścia. Poszedł za nimi rozgladając się po bokach.

Juliette

Julie uśmiechnęła się lekko złośliwie. Ukryła ten uśmiech w ramieniu Carmen. - Wiesz, ze w sumie on się przyda. Wybieram się na randkę i chciałabym założyć coś szałowego. A on mógłby pomóc wybrać. Poza tym Tobie tez mógłby doradzić. Na urodzinach Martina masz wyglądać oszałamiająco, babeczko moja - cmoknęla Carmen w policzek.

Carmen

Zaśmiała się cicho.
- Ciekawe co by powiedział Martin widząc Normana w sklepie z bielizną - zaśmiała się cicho.
- Właśnie, urodziny, rocznica, wszystko na raz - machnęła ręką - trzeba wszystko zaplanować. Pomożesz mi ? - spytała Julie

Norman

A on mógłby pomóc wybrać. Usmiechnął sie ironicznie. Miał jedak w tym jako takie doświadczenie. Ciekawe co by powiedział Martin widząc Normana w sklepie z bielizną? Norman obruszył się słysząc te słowa. To co? Ja już jestem taki... Stary?

Juliette

- Padłby trupem na miejscu - zachichotała cicho. Obejrzała się na Normana i umilkła - Wiesz Carmie... nie drażnijmy go może lepiej. Jak ma zły humor to jedzie jak wariat a ja wolę pożyc jeszcze trochę - westchnęła. - Tu były boskie rzeczy - skręciła w strone Victoria's Secret.

Carmen

Skręciła z nią.
- Byłam tu kiedyś i kupiłam sobie coś ale chyba to gdzieś zgubiłam - zaśmiała się i oglądała bieliznę na wieszakach

Norman

Nie cierpił jak sobie z niego żartowano. Milcząc jak zaklęty poszedł za nimi taszcząc po bokach torby. Był wdzięczny Juliette że zamilkła.

Juliette

- O rany Carmie - Juliette wyłowiła coś z wieszaków - W [link widoczny dla zalogowanych] będzie ci bosko. Martin padnie. W sam raz na rocznicę? - wymachiwała przed sobą gorsecikiem. - A [link widoczny dla zalogowanych] mogłabyś założyć na jego urodziny pod jakąś ładną kieckę. A [link widoczny dla zalogowanych] po prostu kupić dla siebie. Wpadłam jeszcze na pomysł jeden - zaśmiała sie.- Pamietasz co kiedyś planowałyśmy na gwiazdkę zrobić, ale jakos się nie złożyło? - chodziło jej oczywiście o pomysł z tortem -Myślę, ze Martin by się nie obraził. I do tego odpowiednie byłyby [link widoczny dla zalogowanych] - oczy jej błyszczały. Widać było jak coś się jej tworzy w głowie. Uśmiechała się figlarnie wyciagając kolejną bieliznę.

Carmen

- Pamiętam - zaśmiała się i ogarnęła wzrokiem wszystkie gorseciki.
- Teraz wybierz coś dla siebie, popatrz ile tu tego jest - zaśmiała się i pokazała jej jakiś, który wpadł jej w oko.
- To tak na tą randkę w sam raz - podała jej wieszaczek [link widoczny dla zalogowanych]

Norman

Jemu osobiscie najbardziej podobał się pierwszy i drugi. Nie wyrażał głośno swej opini, nikt go o to nie prosił. Usiadł z boku, na jednym z foteli i czekał w spokoju aż skończą. Zamarzył mu sie papieros, ale nie wypadało tu palić.

Juliette

- Sama nie wiem... - obejrzała uwaznie gorset wybrany przez Carmen - Nie chciałabym mu sie wydać wyzywająca. To ze mam taką pracę a nie inną nie znaczy, ze nei chciałabym by mężczyzna zobaczył we mnie delikatną i wrazliwa kobietę. - Gorsetem była zachwycona. Tak samo jak [link widoczny dla zalogowanych] dwoma, które [link widoczny dla zalogowanych] . Spojrzała na Carmen i usmiechnęła się. - Wiesz co.. a czort z tym. On mi się podoba. - wpakowąła się z czerwonym cudeńkiem do przebieralni. Po chwili wychyliła głowę. - Mozesz zerknąć Carmie? - jej życie prywatne to jej życie prywatne. Norman nie musiał jej oglądać w czymś czego z całą pewnosćią nie zobaczą również klienci.

Carmen

- Nie martw się - zasmiała się i czekała przed przymierzalnią. Kiedy poprosiła żeby zerknęła, Carmie wpakowała się jej do kabiny.
- Ślicznie, pasuje Ci. Spróbuj ten niebieski teraz - uśmiechneła się i wyszła znów przed przymierzalnie

Norman

Nudził sie niemiłosiernie. Tęskno mu było do jego pokoju, do całej Podwiązki. Zgodził sie, nie mógł ich zostawić. Utkwił znudzony wzrok w podłodze.

Juliette

- Tamte są dla klientów Carmie - wzruszyła ramionami i wskoczyła w swoje ciuchy - Nie muszę ich przymierzać. Cokolwiek bym załozyła, prędzej czy później ze mnie to zdejmą. - zgarnęła rzeczy. Spojrzała na Normana i westchnęła - Chodź. Krótka przerwa w zakupach bo on umrze z nudów. Jak go znam to marzy o fajku i kawie. Jak nie dostanie jednego albo drugiego to zacznie marudzić. - uśmiechnęła się - Poza tym nie wiem jak wy ale ja jestem głodna. - Zapaciła za zakupy swoje i Carmen. - Będziesz miała ode mnie PREZENT, słonko - zaznaczyła słowo prezent. - Czy też zamierzasz twierdzić ze nie przyjmiesz go bo NIE ZASŁUŻYŁAŚ - akcentowała słowa rozbawiona. Pokazała Normanowi jezyk i zaśmiała się - Chodź staruszku. Jak padniesz to Martin nam nie podziekuje - poklepała go po ramieniu i z niewinną minka wręczyła kolejne torby.

Carmen

Wywróciła oczami z uśmiechem i poszli w stronę restauracji.
- Tak, ja tez już zgłodniałam i na fajkę ochotę też mam - zaśmiała się i wzięła Julie pod rękę.
- Wiesz, poznałam kuzynkę Martina. Musimy ją kiedyś wziąć ze sobą na zakupy

Norman

Pokręcił głową krzywiąc się złośliwie. - Daj, daj... - przyjął jej torby. Zwrócił się do Carmen - Poznałaś Marikę? Tak jak myślałem... Polubiłaś ją? - dotrzymywał im kroku, chcąc jednak czegoś sie dowiedzieć.

Juliette

- Zostanei ci tak - stwierdziła z przekąsem. - Norman mówił, ze ona przyjeżdża. Jaka jest? - przytuliła sie do ramienia Carmen i wypytywała zaciekawiona - Sympatyczna? Co lubi robić? Czym się interesuje? - usiedli przy stoliku.

Carmen

- Polubiłam ją. Nie znam jej jeszcze tak dobrze. Zatrzymała się w Forks, chciałam żeby tu z nami może zamieszkała ale wolała zostać tam - wzruszyła ramionami

Norman

- Będzie mi pasować - odgryzł się Juliette. - Nie sądze by Martin był zadowolony gdyby Marika z nami mieszkała. - powiedział i wyciągnął upragnionego papierosa. Poczęstował swoje towarzyszki i zaczął zrzędzić szukając zapalniczki. Znalazł ja szybko i zapalił. Oparł się wygodnie i przywołał do siebie kelnerkę. - Trzy kremówki i trzy kawy. - uśmiechnął się lekko na co dziewczyna zareagowała tym samym i pomknęła po zamówienia.

Juliette

Zignorowała jego złośliwość i sięgnęła po zapalniczkę. Zaciągnęła się. Ostatnio paliła częściej niż zwykle.
- Wcale się nie dziwię, ze byłby niezbyt zadowolony. Raczej nie stanowimy wysoce pożądanego towarzystwa - wróciła do rozmowy. - Ja poproszę jeszcze sałatke z kurczakiem wędzonym. - rzuciłą za kelnerką/

Carmen

Wzięła papierosa i zapaliła. Wypuściła powoli dym.
- Nie wiem ale jest całkiem fajna - znów przyłożyła papierosa do ust. Jak nie było Martina to paliła jak smok.

Juliette

- Przecież tego nie neguję - uśmiechnęła się Juliette obracając w palcach zapalniczkę.

Norman

- Tu nie chodzi o towarzystwo. - Norman spojrzał na Juliette z uśmiechem. Zatonął w obłoku dymu. - Marika jest zbyt samodzielna, by polegać na jego pomocy. - powiedział ze spokojem. - A tak poza tym... - zerknął na nią z uprzejmym niedowierzaniem - Sądzisz że my jesteśmy wysoce niepożądzani?

Juliette

- Chwileczkę... - westchnęła z błyskiem w oku - A ile lat ma ta kuzynka? - nie wiadomo czemu jej się wydawało że to nastoletnia pannica. Uśmiechnęła się rozbrajająco. - Nie wiem jak ty Norm, ale ja się czuję czasem aż nazbyt pożądana - zrobiła zabawną minę.

Norman

- Nie jest głupią nastolatką. To już dorosła kobieta. - zamieszał swoją kawę, która przed nim wylądowała. - Nie... Ja... - wzruszył ramionami - Podwiązka nie zamieni się w blok mieszkalny. - oświadczył.

Carmen

Wzruszyła ramionami.
- Tak czy inaczej, powiedziała, że wpadnie to nas - spojrzała na Normana z uśmiechem i strzepnęła papierosa do popielniczki

Juliette

- Nie powiedziałam że jest głupia - patrząc na Normana nabiła na widelec kawałek kurczaka - Niektórzy zawsze mogą ci przestać mieszkać nad głową i przychodzić tylko do pracy - uśmiechnęła sie i władowała sobie porcję sałatki do buzi.

Norman

- Nie o to mi chodziło - powiedział spoglądając na półwampirzycę. - Raczej o to że jeszcze trochę i się nie pomieścimy. Ci którzy mieszkają niech mieszkaja tak długo jak chcą. - wymruczał pod nosem zabierając się za kremówkę. - Nie wyganiam nikogo.

Carmen

Wzięła łyka kawy i trochę kremówki.
- Zawsze Julie, możesz mieszkać u mnie - zaśmiała się cicho i rozglądała po galerii

Juliette

- Ja mam mieszkanie Carmie. Kupiłam je po roku pracy w Podwiązce - uśmeichneła sie. Nie wiedzieli o tym, bo przecież się nie chwaliła. - Zagladam tam srednio raz na tydzień. Jeszcze stoi. - dokończyła sałatkę i z lubością wzięła się za ciastko. - Z wami jest po prostu weselej. - zachichotała - nawet jak ten ponurak się złości - puściła Normanowi oczko. Wpadała w jeden ze swoich lepszych nastrojów. Jej pierwszy klient moze oczekiwać czegoś co zapamięta do końca zycia. W pozytywnym sensie.

Norman

Spojrzał krzywo na Carmen. Siejesz ferment dziewczyno... Zwrócił się do filiżanki kawy - Ten ponurak nie opuszcza tak często własnego pokoju więc nie rzuca się w oczy...

Carmen

- Już nic nie mówię - powiedziała i zaczęła się opychać kremówką i popijać kawą. Patrzyła to na Julie, to na Normana

Juliette

- Moze gdyby ten ponurak częściej wychodził z własnego pokoju to nie miałby tak złego humoru - uśmiechnęła się mówiąc do widelczyka. Upiła łyk kawy i zerknęła na Normana. Puściła oczko Carmen.

Norman

Spojrzał w końcu na Juliette. - Ten ponurak... Ma swoje obowiązki a jest za stary i zbyt zramolały na wszelkie przyjemności... - dźgnął nienawistnie kremówkę. - Martin załatwił wszystko z Adamem, wiesz coś? - zapytał Carmen, bo nie miał okazji z nim porozmawiać.

Carmen

- Mówił,że interesy idą dobrze więc pewnie załatwił - westchnęła zjadając dalej ciasto. Wypiła kawę i zamówiła u kelnerki zimną colę

Juliette

- Ten ponurak jest czasem dla siebie zbyt surowy. Ile ty masz lat Norman? - westchnęła cicho - 40? - zmrużyła oczy - daleko ci jeszcze do dziadka, więc przestań sie znęcać bez sensu nad tym ciastkiem. Odważ się czasem wytknąć nos z tej swojej kanciapy. Umów się z kimś, pójdź do kina, na kolację... Przystojny i czarujący facet z ciebie czasem. Nie użalaj się nad sobą tylko rusz dupę. - odsunęła talerzyk z ciastkiem i wstała - Przepraszam na chwilę. - ruszyła do toalety zostawiajac na moment towarzystwo przy stole.

Norman

Puścił sobie jej słowa bokiem. Wszystkie z wyjątkiem tego by czasem gdzieś wyszedł. Zaczął się nad tym zastanawiać. Nad kremówką znęcał się dalej, z zadowoleniem. Podwiązka była całym jego światem, od długiego czasu. Był odseparowany od świata i tak było mu dobrze. Zatopiony w swych myślach nie zaszczycił Carmen chwilą uwagi.

Carmen

Ona też nie zwracała na niego większej uwagi. Skończyła jeść swoją kremówkę i zaczęła sączyć cole ze słomki