Galeria handlowa

Gość

popatrzył na nią i roześmiał się.
-właściwe, to mam ochotę na coś nowego i szalonego.
powiedział, chyba bardziej do siebie.
Westchnął.
-ale nie wiem, co z ciotka i Michaelem

Junette Kowalska

- Obowiązki. - Westchnęła.
- Gdybyś jednak zechciał, to ja cię dziabnę a ja ci zaręczam że Chi się tobą zaopiekuję. Masz więc sprawę ułatwioną. - Mrugnęła do niego szukając aprobaty.

Gość

Podrapał się po głowie myśląc nad czymś.
nachylił się do niej odsłaniając gardło,
po czym ze śmiechem się odsunął.
-pomóż mi wymyślić jakiś bajer dla nich, to pomyślimy-powiedział puszczając jej oczko

Junette Kowalska

- Ciotka! Chcesz zobaczyć wampira? - Zaśmiała się.
- Możemy puścić plotkę o twojej śmierci, gazety to przyjmą. Ciotka zapomni a brat kiedyś też. Ale wiesz... najtrudniejszą zapłatą za nieśmiertelność jest samotność.

Gość

pokręcił głową i przejechał dłonią po szyi.
-myślałem raczej o wyjechaniu na jakiś czas i pokazywaniu się co jakiś czas.
powiedział, zaczynając mówić jakby to było już postanowione a nie dopiero planowane

Junette Kowalska

- Widzę że część teoretyczną znasz na pamięć. - Uniosła brew.
- Zostaje tylko część praktyczna... - Uśmiechnęła się.
- Boisz się bólu?

Anna Marie

Gość

Junette Kowalska

- Będziesz miał wiele zalet, a zdolność... czuję że byłaby całkiem ciekawa. - Zamyśliła się ponownie.
- Co robisz w Seattle?

Gość

-wiele zalet, to ja mam już i teraz
spojrzał na nią
-a może nie?-zapytał ze śmiechem
wyciągnął listę i pomachał jej przed oczami nią.
-ciotka mnie wysłała-powiedział-bo michael, to sie nie ruszy, chyba że go szczotką by pogoniła

Junette Kowalska

- Masz, masz. - Wypuściła głośno powietrze.
- Twój brat to okropny leń, ja no twoim miejscu sama bym go pogoniła i to nie koniecznie szczotką. - Głowę zachodził jej jednak kto inny. Popatrzyła na górę, Nick stał nadal na swoim miejscu.

Gość

Spojrzał na nią uważnie, widząc że coś ją rozprasza.
-musisz już iśc?
Spytał z zawodem lekko wyczuwalnym w głosie.
no bo co kłamać, dawno jej nie widział i nie nacieszył się nią.

Junette Kowalska

- Nie. Chyba ze chcesz się mnie już pozbyć. - Pokazała mu język.
- Mogę pomóc ci zrobić te zakupy dla ciotki. - Wzięła listę i mocno zdziwiona zaczęła czytać.
- Mooo...Mo... Co tu jest napisane? - Zaśmiała się oddając mu listę.

Gość

odebrał i przeczytał.
-mocne czerwone prześcieradło
no tak, jego ciotka nie było normalna.
Uśmiechnął się do June.
-jesteś pewna, wydawało mi się, że byłas tu z kimś.
powiedział

Junette Kowalska

- Mocne? Czerwone? - Spojrzała na niego z niedowierzaniem.
- Tak, jestem z Veą, z Cherry z Lucem i Ann Marie, Nicolasem i Mattem. - Wyliczyła obojętnie.

Matt

Matt do tej pory obojętnie przypatrywał się wszystkiemu. Jednak poczuł TEN zapach.
- Znalazłaś coś dla siebie? - szepnął do Cherry i wciągnął niespokojnie w nozdrza aromat. Drażnił mu zmysły. Powodował, ze jad napływał mu do buzi. Oczy rozbłysły mu drapieżnie. Matt niespokojnie zacisnął szczęki.

Cherry

Pokręciła przecząco głową, wychylając przy tym szyję do przodu. Wykręciła głowę , aż w karku jej coś strzyknęło. -Albo i tak..- mruknęła i wyciągnęła się na palcach , wyszukując wzrokiem właścicielki ów zapachu. - Wybacz..
Ruszyła w kierunku Azjatki. Coraz bliżej niej była, tym bardziej niespokojnie podrygiwała, chociaż wciąż poruszała się z gracją godną bogini. Uderzył ją w twarz zapach wiśni... Jej ulubiony , słodki.. Pomieszany z wonią innych ludzi, gubił gdzieś swą prawdziwą strukturę. Budziło to w Cherry gniew. Czym prędzej więc dobiegła do dziewczyny, złapała ja za ramię i uśmiechając się anielsko szepnęła : Chodź za mną...
Dziewczyna nic nie powiedziała, tylko ruszyła za wampirzycą. Schowała się z nią za jakimiś drzwiami i delikatnie z szacunkiem zaczęła sączyć jej krew nim dziewczyna się spostrzegła. Skończywszy puściła dziewczę na ziemię i wolnym, dumnym krokiem zaczeła wracać.

Luc

Gość

Anna Marie

Luc

- Jednym słowem, znudziło mu isę życie.
Podsumował z wesołym, odrobinę maniakalnym uśmiechem. Ano sobiewypatrzył ofairę. Zawsze gustował w ludziach eleganckich, w ludziach o wyczuciu smaku. A jeszcze żeby robili jakieś przekręty...Rozmarzył się chłopak. A ta krew, jak najbardziej mu odpowiadała. No i dostrzegł sobie taką niewinną, piekną kobietę, w starszym wieku. Ubrana w prostą, elegancką garsonkę. Przecież nikt nie mówił, że ofiara musi ybć bogata, prawda?
- Zaraz wrócę.
To powiedziawszy, zgasił papierosa i w tłumie zmienił się w małe dziecko. Nikt tego nei dostrzegł. Cichym, jeszcze piskliwym głosiekiem, poprosił, by kobieta pomogła mu znaleźć mamę. Ta pokiwała głową, zmartwiona nieszczęściem małego chłopczyka. Zaprowadził ją w głąb parkingu, z dala od ludzi, wprost do jej samochodu. Kobieta wzięła go na ręcę, ponieważ powiedział że już bolą go nogi. Znalazł sie na tyle blisko jej szyi by ukąsić. Wbił zęby w swoją ofiarę. Zaczął powoli sączyć krew, smakować. Po chwili skończył zeskoczył z rąk kobiety, które ywpuściły go z ramion. Otowrzył samochód, wsadził tam icało bez najmniejszych przeszkód, po czym powócił do swego wieku, poprawił płaszcz i ruszył do swoich towarzyszy, ocierajac usta.
- Już wóciłem.
Oczy lśniły mu, wyraźnei był zadowolony z takiego obrotu sprawy.

Anna Marie

Kiedy wyszedł, przekrzywiła głowę na bok obserwując jakiegoś mężczyznę. Miał kręcone włosy, zmarszczki w okolicy oczu i ust i ubrany był w granatowy garnitur. Spojrzała mu w oczy tym swoim hipnotuzującym wzrokiem i bez słowa zaprowadziła go do jakiegoś sklepowego magazynu. Wplotła palce w jego brązowe włosy, by lepiej przybliżyć do siebie jego szyję i wbić w nią swoje kły, upewniając się wcześniej, iż nikogo nie ma w pobliżu.
Po wszystkim oblizała ustai przeciągnęła bezwładne ciało pod jeden z kontenerów. Wyszła z magazynu, jak gdyby nigdy nic. Po chwili zjawił się także Luc. - Miło - uśmiechnęła sie.

Junette Kowalska

- Tia... Uszyj sobie. - Zaśmiała się i westchnęła.
- Wiesz. podoba mi się taki jeden, "szlachto-podobny" ale on w życiu nie spojrzy na mnie jak na kobietę. Raczej jak na "małą-rudą w dziecięcych ciuchach". Oparła się o niego.
- Przy moim metr pięćdziesiąt pięć jestem traktowana jak dzieciak.

Luc

- Jak widzę, jaśnie panienka też się pożywiła.
Uśmiechnął sie lekko. Odpalił następnego papierosa, zaciągnął się. Tak. Pyszna kolacja wraz z papierosem. Tego mu trzeba było. Wypuscił kółko.
- Cóż...co do tego...psychloa. Doapdniemy go ,czy chce czy nie. No innej ipcji nei widzę, moja droga.
Rzekł z uśmiechem, pełnym gracji i elegnajci, jakby tylko o pogodzie rozprawiał.

Gość

Junette Kowalska

- Ale wszyscy traktują mnie pobłażliwie! - Naburmuszyła się.
- Widząc mnie - widzą dziecko a nie kobietę. Nawet ty nie chciałeś ze mną spać. - Wypomniała mu bezczelnie.

Anna Marie

Gość

Luc

- Tak...uda nam się. Po prostu trzeba w to uwierzyć.
Uśmiechnął się do niej ciepło.
- Zabieramy go do Volterry, czy załatwiamy problem na miejscu?
Nie wiedział, jak styuacja wygląda. Jemu to było bez różnicy. Chociaż właściwie, w Volterze mieli ciekawe zabawki. Młodzikowi pewnie by się podobało.

Junette Kowalska

- Nie nie nie! - Wcale nie głupi! - Wpadła na doskonały pomysł.
- pociągam cię choć trochę? - Zapytała unosząc brwi.
- Powiedz prawdę.

Gość

Zaśmiał się lekko.
-June, oczywiście że w jakimś sensie tak.-powiedział.
Cholernie, dziewczyno. Gdyby nie to, ze jesteś 10 razy silniejsza rozdziewiczyłbym cię już kilka razy.Zaraz na juz pewnie nie jes dziewicą uśmiechnął się półgębkiem do swoich myśli. Spojrzał na June.
-co ci znów po głowie chodzi, co?

Anna Marie

Junette Kowalska

Mam ochotę na szalony seks, a jak myślisz.
Żałowała że nie słyszy jej myśli.
- Lepiej żebyś nie wiedział. Pocałuj mnie. - Powiedziała stanowczo.

Gość

Junette Kowalska

- Tym jednym razem nie. A z resztą. Po co grać na dwa fronty skoro i tak kiedyś cię przemienię. Pocałuj mnie. - Wpatrywała się w niego swoimi dużymi zielonymi oczami.
- Wydaję ci się nieatrakcyjna?

Gość

Wywrócił oczyma.
-tak, najmniej atrakcyjna na całym świecie.
mruknął łapiąc ją pod brodę i zaczynając całować.
Druga dłoń ulokował na jej plecach i przyciągnął do siebie

Junette Kowalska

Zamruczała cicho pod wpływem pocałunku. Delikatnie musnęła jego wargi po czym wpiła się w nie ponownie. Nie zwracała uwagi na spojrzenia przechodniów, wręcz przeciwnie - bawiło ją to. Dłońmi badała jego plecy, był taki... ciepły.

Gość

Zaśmiał się i przyciągnął ją jeszcze trochę
-nie sądzisz, że na dwa fronty byłoby zabawnie
powiedział, całując ją znów.
Dłonią jeździł po jej plecach rysując na nich fikuśne wzorki.

Luc

Junette Kowalska

- Zależy dla kogo. - Zaśmiała się.
- Słaby jesteś. - Stwierdziła a jej oczy same się do niego uśmiechały.