Kino

Juliette

Wszyscy wiedzą co i jak.. Kolorowe obrazki, pop corn... Razz

Norman

/ Garaż

Zaparkował niedaleko głównych drzwi kina. Z lekko zasępioną miną poczekał aż Juliette wysiądzie. Pozamykał samochód i udali się razem do budynku. - To.. - odchrząknął - Jaki to film? - zerknął na półwampirzycę.

Juliette

- Dobry - odpowiedziała z uśmiechem - Lekki i przyjemny. - z weschnieniem wzięła go pod rękę. Używając swojego daru prowadziła ich tak by nie wleźli na nikogo, ani nikt nie wszedł na nich. Ludzie kompletnie nie zwracali na nich uwagi. Dopiero przed kasami stopniowo zaczęła ich pojawiać tak by nie zwrócić niczyjej uwagi. Poprosiła w kasie dwa bilety.

Norman

- Juliette... - spojrzał na nią krzywo. Wiedział co robi, nikt na nich nie spoglądał, nie schodzono im z drogi jedynie oni ustępowali miejsca, byli jak powietrze. Wyciągnął portfel i zapłacił mimo jej cichych protestów. - Dziękuję. - rzekł nie zwracając uwagi na zszokownay wyraz twarzy jaki przybrała po tym co powiedział.

Juliette

- Za kino? - udała że nie zrozumiała - Nie dziękuj. Jeszcze nawet nie obejrzałeś filmu. - uśmiechnęła się niepewnie.

Norman

Wywrócił oczami. - Dobrze wiesz o czym mówię. - powiedział cicho patrząc przed siebie - Film... Zobaczymy jaki będzie.

Juliette

- Nie wiem o czym mówisz... - powiedziała cicho. Domyślił się? - Chcesz popcorn? - zapytała zmieniając temat i dyskretnie wyplątując swoja rękę spod jego ramienia.

Norman

Pozostawił to bez komentarza - Nie dzięki, nie chcę. - popatrzył na białe minaturowe chmurki. To mu przypominały. Nie lubię jak wchodzi między zęby...

Juliette

Przewróciła oczami i kupiła popcorn dla siebie oraz colę dla obojga. Wreczyła mu jego kubek i pociągnęła w kierunku sali kinowej.

Norman

Chwycił kubek lodowatej coli. Cóż... Zdał się na nią i został wciągnięty na salę. Przysiadł na jednym z foteli i rozejrzał się. Ludzi nie było dużo. Film widocznie nie jest hitem... Uśmiechnął się lekko. I dobrze. - Siadaj sobie. - powiedział do Juliette.

Juliette

- A już myślałam że kaesz mi stać cały seans - zażartowała parskając śmiechem. Opadła na fotel. Zaczęły się reklamy - 20 minut z czapki - mruknęła - jak ja ich nie lubię... - westchnęła pakując sobie kilka sztuk popcornu do buzi. - Norman.. - wyszeptała nachylając się w jego stronę - jakbyś chciał wyjść to po prostu powiedz, dobrze?

Norman

Spojrzał na nią zaskoczony - W porządku. - przekręcił głowę w bok obrzucając zaciekawionym spojrzeniem nastolatki jakie właśnie weszły. Nie dziś... Pokręcił głową i dokończył - Nie zanosi się na to. Chyba że film będzie strasznie nudny. - zaczął przeciągając lekko - To sie prześpię.

Juliette

Westchnęła cicho i skrzywiła się nieco gdy gapił się na nastolatki. Wsadziła nos w pudełko z pop cornem. Niby wybierała te większe.. TO NIE JEST RANDKA! upomniała się wrzeszcząc na siebie w myślach. - jasne. Walne cię jak będziesz za głośno chrapał - stwierdziła ze śmiertelną powagą. Po czym zaniosła się chichotem.

Norman

- Zrób tak. - uśmiechnął się blado - Nie chcę zakłócać ci odbioru. - zapadł sie w fotel oczekując na początek filmu - Ten popcorn coś ci zrobił? Pastwisz się nad nim. - zauważył ze spokojem.

Juliette

- Wybieram odpowiednie - powiedziała jakby nigdy nic i zzezowała w jego stronę z błyskiem w oku.

Norman

- Pastwisz się. - powtórzył rozbawiony - Powiedź, - zajrzał do pudełka pociągając je lekko w swoją stronę - co on ci zrobił? Jak na moje oko jest odpowiedni.

Juliette

- Myślisz? - spojrzała krytycznie na puchatą kulkę. Potem spojrzała na Normana. Znów na kulkę. Zmrużyła oczy - Mozesz mieć rację. Ten jest odpowiedni. - stwierdziła i rzuciła celując w klatkę piersiową mężczyzny. Zachichotała cicho.

Norman

- No jasne. - popatrzył jeszcze raz krytycznie na opakowanie. Kiedy jedna puszysta kulka wylądowała na jego nieskazitelie białaj koszuli skrzywił się, choć jego oczy błysnęły radoscią - Bałaganisz - stwierdził unosząc wyżej lewą brew.

Juliette

- Tak bywa - powstrzymała parskniecie po czym rzuciła w niego kolejnym uprażonym ziarnem kukurydzy. - Cieżkie to życie prawda? -rzuciła kilkoma za jednym zamachem. Ktoś syknął. Juliette w odpowiedzi prychnęła po czym przewróciła oczami. - Ci ludzie bywają okropni - skomentowała poważnym tonem, nachylając się do Normana - Żeby tak syczeć w kinie... - zacmokała z dezaprobatą. Wzięła kilka kulek pop cornu w rękę i spojrzała na niego z łobuzerską miną.

Norman

Norman obejrzał się powoli w tył. Pod jego spojrzeniem z kobiety która odważyła syknąć na Juliette dużo nie zostało. - Nikt nie będzie na nas sykać... - stwierdził na tyle głośno by to usłyszała. Zebrał to co zatrzymało się na jego spodniach i zjadł. - A życie... - odpłacił jej się pięknym za nadobne. Szybkim ruchem zepchnął jej łokieć z oparcia - toczy się dalej. - stwierdził szczerząc się bezczelnie bo światła zgasły.

Juliette

O mało co nie obsypała się pop cornem. W odwecie dźgnęła go lekko pod żebra. Podsunęła mu pudełko z pop cornem - Na wypadek gdybys jednak zmienił zdanie. - pociagnęła colę przez słomkę i nabrała garść kukurydzy. Wpatrzyła się w ekran.

Norman

Pokręcił przecząco głową pocierając miejsce gdzie go dźgnęła - Odciągnę ci z wypłaty... - pogroził żartobliwie i zerknął na jej twarz oświetlaną nikle przez ekran - Pastwisz się nie tylko nad popcornem ale i nad szefem. - szepnął Juliette do ucha. Oparł się na lewym łokciu i przygotował na półtorej godziny nudów.

Juliette

- Szefa mam w pracy - odwróciła się do niego - A tu chyba przyszłam z...- szukała słowa - uznajmy ze przyjacielem. - dała mu pstryczka w nos -A nad szefem mogę się poznecać nastepnym razem kiedy bedzie potrzebował aspiryny - odgryzła się. Trąciła go w ten łokieć. - Posunąłbyś go odrobinkę. - wyszczerzyła się bezczelnie.

Norman

- I co jeszcze? - zapytał uszczypliwie, ale zabrał łokieć. Przerzucił się na prawy. - Czuję że szef w takm wypadku musi sam zacząć dbać o siebie. - pokiwał poważnie głową - Wypominają mu już wszystko, nawet jedną małą aspirynę... Co za ludzie!

Juliette

Zdążyła już oprzeć głowę na ręku. Po jego słowach oparła na dłoni brodę i popatrzyła na niego błyszczącymi w ciemności oczami - Szef się chwilowo miał relaksować a nie poddawać histerii. - poklepała go po ramieniu. - Może trzeba będzie uwzględnić zapotrzebowanie szefa na aspirynę przy zakupach gwiazdkowych - westchnęła ciężko. Zabrała łokiec z podłokietnika i skrzyżowała ręce na piersi. Pudełko z pop cornem doskonale się czuło pomiędzy jej udami. Juliette zapatrzyła się w ekran, na którym właśnie pojawił się Johnny Deep w roli Dillingera.

Norman

- Szef nie poddaje się histerii... -mruknął do siebie pod nosem - Szef jest egoistą i myśli o sobie. - ziewnął i popatrzył przez chwilę na ekran. Cóż...Bożyszcze nastolatek...

Juliette

Usłyszała go
- Gdyby szef był egoistą i myślał jedynie o sobie to pewnie kazda z nas już dawno skończyłaby w rynsztoku - wyszeptała patrząc na ekran. - Pod pewnymi względami mi go przypominasz - mówiła o filmie. Jednak nie miała na myśli aktora. Raczej charakter przez niego odgrywany. Jesteś czułym, ale i bezwzględnym mężczyzną z zasadami. kontynuowała w myśli a w porównaniu z Tobą Deep wypada zdecydowanie miernie westchnęła do siebie.

Norman

- Szef jest egoistą - postanowił sprzeczać się z nią szeptem o ile to w ogóle możliwe - Dba o was bo myśli o sobie. Jakby nie było was, nie byłoby jego. - spojrzał na półwampirzycę - W tym tkwi filozofia szefa. - popatrzył krytycznym okiem na aktora - Przypominam jego? - zapytał dziwiąc się jej stwierdzeniu.

Juliette

- To jaki egoizm z szefa wylazł jak się szef zgadzał na kino? - zapytała szepcikiem - Dillingera, nie aktora - mruknęła rozbawiona równie cichym szeptem. -I nie mam na myśli tego jak skończył - uprzedziła.

Norman

- A taki że trzeba dbać o swoje pracownice nie tylko pod względem pracy. - wybronił się przed jej oskarżeniami - Skąd wiesz jak skończył? - przewiercił Juliette spojrzeniem - Oglądałaś to już? - zapytał choć nie chciał znać odpowiedzi.

Juliette

- Nie oglądałam - przewróciła oczami - Chcesz powiedzieć że jesteś tu po to zebym ja się poczuła dobrze? - uniosła brew i zacisnęła lekko szczęki. Dzięki za ciemność. Nie mógł tego widzieć.

Norman

- A źle ci ze mną? - zadał jej jedno z prostszych pytań - Przecież chodziło o to by i ja i ty... No... - machnął dłonią - Byśmy się dobrze bawili, tak? Ja dbam o ciebie a ty o mnie.

Juliette

- Dbanie o kogoś szanowny szefie nie jest przejawem egoizmu. I póki co bawię się świetnie - znów go rzuciła pop cornem. Nachyliła się ku niemu i szepnęła - I nie. Nie jest mi z Tobą źle. - Oparła się wygodnie i wlepiła oczy w ekran. I gucio ją obchodziło czy odebrał to dwuznacznie.

Norman

- Jest, jest... - był uparty, wiedział lepiej. Nie przekona go żadnym argumentem. - To dobrze - szepnął kiedy zbierał z siebie popcorn. To dobrze...

Juliette

Uparty osioł. Egoista... też mi coś prychnęła bezgłośnie i wpakowała sobie garść kukurydzy do buzi. Podsunęła pudełko Normanowi. - I tak wiem swoje - wyszeptała i wróciła do oglądania filmu.

Norman

Odmówił. Całym tym roztrząsaniem tego czy jest egoistą czy nie zgubił się w fabule filmu. Zapatrzył się w ekran na którym rozgrywał się środek akcji a on nie miał bladego pojęcia o co chodzi. Mało go to interesowało, ale postanowił wytrwać do końca bez względu na to jak długo będzie czekać na ten upragniony koniec.

Juliette

Nie mogła się skupić na filmie. Zezowała na Normana co jakiś czas. Wyglądał na znudzonego. Zacisnęła zęby zła na siebie. Mogła wybrać inny film. W ogóle mogła go zabrać gdzie indziej. W ogóle mogła.... Skończyła to "mogłamanie". Zejdzie mu z oczu zanim zdąży się na dobre rozzłościć za zawracanie mu dupy. Zdławiła pierwszy odruch jakim było popłakanie się ze złości. Zacisnęła dłoń na podłokietniku. Policzyła do dwudziestu. - Naprawdę nie znasz historii Dillingera? - wyszeptała wciskając się w fotel.

Norman

- Hm...? - odwrócił głowę w jej stronę - Nie nie znam... - wymruczał w dłoń podpierającą brodę - Choć jeśli dasz mi się skupić to zapewne ją poznam. - oświadczył i puścił do niej oko. Zawsze muszą człowiekowi przerwać jak już się wciągnie...

Juliette

Wcisnęła się w fotel. Właściwie to wtopiła się w niego. Chciała się zapaść pod ziemię. Chrupała cicho popcorn stopiona z otoczeniem.

Norman

Tak... Cisza spokój... Zamarł zapatrzony w ekran. Przysiagł sobie że częściej będzie chodzić do kina. Historia faktycznie była ciekawa. Starał się nie doszukiwać podobieństw jego i głównego bohatera. Jeszcze czego... Ja nie kradnę. Uśmiechnął się do własnych myśli. Schylił się do ucha Juliette - Jeszcze trochę i wypadniesz z drugiej strony. Rozluźnij się kobieto..