Metro

Lizzy Brown

Zastanowiła się chwile ...
- Syberia.. gdziekolwiek .. wrócisz po Natalie , zgarniecie rzeczy i zabierzesz ją do nas.. jeśli będzie chciała... przepraszam i proszę - oczy jej zalśniły, miała dość.

Aya

-Dobrze.
Mruknęła. Spojrzała na Lousia.
-Złapcie mnie za ręce.
Syberia. Ale jakaś ładna
Poprosiła w myślach.
Potem zniknęli

/Syberia.

Lizzy Brown

Złapała Roksanę za rękę, druga ręka złapała Versace .

/ Syberia

Gość

Złapał ją za nadgarstek.

/ Syberia

Albert

Albert wyszedł z pociągu i rozejrzał się. Widok nie był zbyt przyjemny.
- Wracamy? - zapytał Vincent.
Volturi zadbali już o zwłoki zabitych niedawno ludzi. Zmasakrowali je tak, by nikt nie poznał, że mogłaby to być robota wampira.
Obok Alberta pojawił się Marcello. Złapał swego pana za rękaw.
- Nie. - mruknął Albert. - Wracajcie, ja mam jeszcze coś do zrobienia.
Sam nie wiedział co to takiego, ale to tak jakby jego nogi same chciały gdzieś go ponieść.
Vincent z wahaniem pokiwał głową i już po chwili wszyscy zniknęli, pozostawiając Alberta samego.
Musiał się teraz jakoś stąd wydostać. Wybiegł z metra najszybciej jak potrafił, by ludzkie oko go nie dostrzegło.

/Ulica

Gość

/Dom Dereka

Jechał metrem do pracy. W chłodzie powietrza buchającego z przewodów wentylacyjnych dało się wyczuć swąd spalin i nieczystości. Teraz, gdy jego zmysły były wyostrzone, mógł odbierać zapachy lepiej niż kiedykolwiek. Elektroniczny spiker poinformował, że dojechali do następnej stacji. Do przedziału wtoczyła się nowa grupa pasażerów. W jednej chwili wagon wypełnił się głośnymi rozmowami, okrzykami, szelestem gazet, hałaśliwym tupotem stóp.
Siedział w rogu, pod oknem, skulony, z rękami skrzyżowanymi na piersi i dłońmi wciśniętymi pod pachy.
Dopóki siedział w swoim mieszkaniu mógł sobie wmawiać, że nic się nie zmieniło. Ale tamto życie odeszło już na zawsze, a na to, co działo się z nim teraz, nie był przygotowany.
Poruszył się nieznacznie i mocniej przycisnął ręce do torsu, chcąc wreszcie zwalczyć wypełniające ciało uczucie chłodu. Przypadkiem uderzył kolanem o człowieka, który stał obok. – Przepraszam… Potrafił wyczuć jak tamtemu skacze na chwilę ciśnienie krwi. Krew. Słyszał jej szum, czuł jej zapach, smak. Nie! Potrząsnął głową, chcąc odpędzić natrętną myśl.

/Klinika

Noelle

Trzemała się rury w pociągu z nosem utkwionym w ostatnio wypożyczonej książce i sluchawkami od iPoda w uszach. Takie momenty właśnie lubiła najbardziej powrót ze szkoły i możliwość przez kilkanaście minut odprężnie przy książce. Nie zawsze miała jednak możliwość usiąść, ale nie przeszkadzało jej to.
Nagle poczuła rękę na jej ramieniu, która lekko je ścisnęła. Odwróciła głowę zaznaczając palcem stronę na której skończyła czytsać książkę. Gdy odwróciła głowę ujrzała przed sobą chłopaka z czarnymi włosami sięgającymi do ramion. Uśmiechnęła sie na widok znajomej twarzy.
- Hej Dexter!- przywitała się wyjmując słuchawkę z ucha - Dośc długo się nie widzieliśmy. Chemica chce Cię oblać dlatego radziłabym sie w najbliższym czasi pojawić się w szkole - puściła do chłopaka oczko - A tak w ogole gdzieś Ty się podziewał! musisz mi tyle opowiedzieć.
Rozmowa z przyjacielem ciągneła sie przez najbliższe 10 minut, gdy metro dojechało do stacji na której dziewczyna wysiadała. Pożegnala się z nim, ponownie napisała na karteczce swój numer, by chłopak nie korzystający z komórki mógł zadzwonić z budki czy coś. Po chwili już na stałym gruncie peronu machała odjeżdzająemu brunetowi, wkładając do książki zakładkę, a sluchawkę do ucha. Czas ruszać do domu.

/Ulica/