Stary magazyn ...

Gość

- To nie twoja wina. - powiedział pocieszającym tonem. - Opanowałaś się. Jesteś czysta.

Aya

-To jest moja wina.-zajęczała.
Wtuliła twarz w jego szyję.
-to wszytko moja wina. Wszytko.-powtórzyła wyrzucając sobie to.
Zaczęła się powoli kołysać. Tym razem wprawiając w ten ruch też Louisa.

Gość

- Nie - powiedział stanowczo - To Natalie sobie ubzdurała jakieś śmieszne rzeczy. Czy musiałaś posmakować krwi aby się wyrwać z otępienia? Nie - stwierdził spokojnie. - To nie twoja wina.

Aya

-To moja wina.-powiedziała upierając się przy swoim.
Przestała się kołysać.
-To moja wina. To ja sama do tego doprowadziłam.
Westchnęła
-I nie zaczęło się to od Natali.
Dodała smutno. Miała ochotę płakać. było to słychać w jej głosie.

Gość

Domyślił się o co chodzi. - Brata zawsze możesz przeprosić. Daj mu czas na uspokojenie. A ty odpocznij. Rozluźnij się. - Nie przestawał głaskać jej włosów.

Aya

-Nie powinieneś być dla mnie taki miły-jęknęła cicho, rozluźniając się.
-To nie będzie pomocne w naszych relacjach.
dodała. Sama nie wiedziała czemu to mówiła.

Gość

- A przeszkadzam ci? - zapytał zabawnie przekrzywiając głowę.

Aya

-Właście nie.-przyznała kładąc głowę wygodniej.
Spojrzała w jego oczy.

Gość

- To dobrze... - wyjąknął. Nie wiedział co powiedzieć dalej - Jak ci się widzi Roksana?

Aya

-Czuję w niej konkurencje-powiedziała.
Zaśmiała się cicho.
-Nie rozmawiajmy o niej-poprosiła cicho.

Gość

Posłusznie zamilkł. Rzucił okiem na dwie dziewczyny wijące się na materacu - A tamte? Jill i Judith?

Aya

Spojrzała w kierunku który wskazał. Dopiero teraz uświadomiła sobie ich obecność.
Zaczynało ją o martwić.
Na co Lizzy tylu nowonarodzonych-pytała siebie w myslach.
-Wiedzę je po raz pierwszy.
Zawahała się, nie wiedziała czy powiedzieć Louisowi.
-ale.. -zaczeła-nie podoba mi się to
wyznała tak cicho jak tylko mogła

Gość

Wzruszył ramionami. Nie znał pobudek dotyczących tworzenia coraz to większej ilości wampirów przez Elizabeth. Nie chciał wiedzieć. - Nie martw się tym... Będzie dobrze. - Ucałował ją w czubek głowy jak ojciec córkę.

Natalie · Gość

Aya

Zrobiło jej się przyjemnie, gdy pocałował ją w czoło.
Pokręciła głową.
-Jeśli Volturi to odkryją..
nie chciała kończyć.
-Lou-pisnęła cicho-nie rób tak, chyba że chcesz mnie mieć na głowie.
Powiedziała, nikt nigdy się nią nie opiekował poza Veą.
Każdy mężczyzna chciał ją mieć, by się nią chwalić.
Nigdy, by o nią dbac.

Gość

- Jak karzesz. - puścił ją, wstał i odszedł w swój kąt magazynu.

Aya

Upadła na ziemię nie spodziewała się takiego zachowania.
-nie o to mi chodziło.-mruknęła jakby do sobie nie podnosząc się z ziemi.
Nagle zabrakło jej jego rąk.

Gość

Słyszał piski Natalie na zewnątrz. Zignorował to obiecując sobie że się jej kiedyś za to odwdzięczy. Zasłużyła sobie na karę... Usiadł i oparł się o ścianę omiatając wzrokiem magazyn.

Aya

-Lou-,-mruknęła, była pewna, że ja słyszy.-Chodź tu do mnie.
Poprosiła cicho, czuła się sama. A może nie sama, a osamotniona.

Gość

- Przed chwilą prosiłaś o coś innego - Patrzył na nią z wyrazem twarzy z którego niewiele dało się wyczytać.

Aya

Westchnęła.
-Bo uwielbiam działać przeciw sobie.
Wyjaśniła.
-Proszę?-szepnała, nadal leżąc na ziemi. Chłod zaczynał powoli przenikać ją całą.
Wygalała jakby miała się za chwilę rozpłakać.

Gość

Podszedł do niej i wziął ją na ręce. Przenióśł Versace na jeden z wolnych materacy. Usiadł na jego końcu plecami do leżącej.

Aya

-Louis?-spytała nie rozumiejąc jego zachowania.
Zastanowiła sie chwilę.
-Czy zrobiłam cos nie tak?-spytała głupio.

Gość

- Nie - przyznał ale nie odwrócił głowy by na nią spojrzeć.

Aya

-No to o co chodzi?
sPytała podnosząc się do siadu.

Gość

- O nic - odwrócił głowę i spojrzała na nią. - Chciałaś abym cię zostawił więc odszedłem. Czy coś nie tak? - Jill i Judith cicho jęczały czując resztki zapachu krwi.

Aya

-Wszytko jest nie tak.-jęknęła padając na materac.
Westchnęła.
-Chciałabym wiedzieć, co się dzieje. Ale nie wiem. Chciałabym żeby Vea...-nie dokończyła.-Ale nie będzie.-ciągnęła dalej.
-A najbardziej chciałabym zrozumieć ciebie.-wyznała cicho.

Lizzy Brown

Siedziała pod ścianą, wspierając głowę na kolanach. Nie interesowało jej to co się działo za drzwiami. Prawdę mówiąc, obecni tam , nie byli jej w żaden sposób bliscy... No może trochę....
Siedziała próbując wyłączyć wszystkie emocje, zanim tam wyjdzie. Zamknęła powieki i skupiła się na tym co ma zrobić... na jej planach.
Dopiero po pewnym czasie zmusiła się by wrócić do rzeczywistości , musiała kontrolować sytuację. Uderzyła ja słodka woń krwi, znała tą woń. Natalie
Wybiegła z biura i stanęła na przeciwko Versace i Louisa , Nigdzie nie było Roksany i Nat.
- Co sie stało? Gdzie jest Natalie? - spytała wzburzona, gotowa ukarać winowajcę.

Gość

Kiedy weszła Elizabeth, Louis wstał. - Versace miała załamanie nerwowe - powiedział spogladajac na Versę z uśmiechem - Ale już wszystko dobrze. Czujesz krew Nat bo sama się poraniła. Wymyśliła że jeśli Versace poczuje krew to wróci do rzeczywistości ale przyniosło to odwrotny efekt. - Powiedział zaciskając pięść - Kazałem ją wyprowadzić. Jest na zewnątrz z Roksaną. Nie słyszysz jak piszczy? - zapytał z ironią w głosie.

Lizzy Brown

Wyrwała się z otępienie i spojrzała gdzieś , skąd dochodziły piski.
- Jak to się PORANIŁA? - lekko nie dowierzała. - Czekaj.. - podeszła do ściany i dotknęła jej. Cała sytuacja mignęła jej szybko przed oczami.
- Natalie wylatuje...- mruknęła do siebie.

Gość

- Już wiesz? - Lou usiadł spowrotem obok Versace - Co zrobisz? To nie nasza wina. Jej z naszej strony nic sie nie stało.

Lizzy Brown

-Wiem.. nie wasza wina... Jej wina... jest bezczelna... to było słodkie wcześniej ale teraz przegina - irytowała się mocno - nie mam ochoty jej niańczyć.. - podeszła do dwóch kobiet leżących w rogu. - Mam teraz ważniejsze rzeczy do roboty...

Gość

- Jakie? - zapytał odwracając głowę w jej strone.

Lizzy Brown

Elizabeth nie odpowiedziała tylko delikatnie głaskała blondynkę po czole. Nie wiedziała jak bardzo może ufać Lou.

Gość

Niezrażony czekał spokojnie nadal. Zerknął na Versace. Ona również zamarła w oczekiwaniu na to co powie Elizabeth.

Lizzy Brown

- Wybacz Louis .. ale ... przykro mi - poprawiła drżące ciało brunetki - nie mam pewności jak bardzo mogę Ci ufać...

Gość

Wzruszył ramionami - Ty to musisz wiedzieć.

Lizzy Brown

Popatrzyła na niego , lekko się uśmiechając.
- a co jeśli Ci powiem? Odejdziesz? i ty i Versace i odejdzie Roksana?

Gość

- Ja nie mam dokąd odejść. - powiedział uświadamiając to sobie - Ale Versace i Roksana mają wolna wolę. Nie mogę za nie decydować.

Lizzy Brown

Nie odrywała od niego wzroku.
- pozwól że zachowam to dla siebie...