Teatr "Dwoch Twarzy"

Maria

/Ulica

Dziewczyna pokręciło lekko głową, po czym zaczęła się wspinać po schodach. Kątem oka dostrzegła innych, lecz nie zwracała na nich szczególnej uwagi. Myślała teraz tylko o tym, że pozna coś nowego, zobaczy kolejne miejsce, przeżyje coś nieznanego. Kiedy dotarła na górę, odwróciła się i widząc Jaspera, który nadal stał w miejscu, uśmiechnęła się i rzekła radośnie:
- No chodź już, nie ociągaj się - zaśmiała się wesoło.

Jasper Hale

Jasper pokonał schodki i razem znajdowali sie juz u wejscia tetru.
-Zobacz ile czasu musza mieć jego ściany-rzucił Jasper przygladając się bacznie strukturze ścian, kondygnacji.
-Na pewno takie stare budynki gdyby mogły opowiedziałyby nie jedną historię-uśmiechnał się do Marii i trzymając się za ręcę weszli do środka.
Wszystko tu było jak zaczarowane, jakby czas zatrzymał się w miejscu. Z sufitu zwisały piękne żyrandole o różnych kształtach i wielkościach.
Na marmurowej podłodze leżał piękny chodnik a im bliżej było do głownej sali tym bardziej chodnik przemieniał sie w tkany z wielką misterią dywan. Ściany okalające salę były w kolorze miodowym, a zasłony okalające ogromne okiennice w różnych ciepłych odcieniach.
Po wejściu do budynku Jasper razem z Maria udali się do szatni zostawić wierzchnie okrycia a następnie pokazując bilety zostali pokierowani na odpowiednie schody.
W końcu doszli do masywnych rzezbionych drzwi i czekali az zostana otwarte.
-Jestesmy jeszcze chwilę przed czasem-powiedział Jazz-musimy poczekać.
Idąc w stronę auli zauważył nie daleko poustawiane stoliki z krzesłami.
-Moze usiadziemy i tutaj poczekamy-wskazał Marii krzesło.

Maria

- Tak, możemy - odpowiedziała, nie patrząc jednak na chłopaka. Zajęła się podziwianiem budynku, jego ozdób, ciekawych żyrandoli i gdzieniegdzie obrazów. - Bardzo tu pięknie i tak... dostojnie!

Jasper Hale

Widzac zachwyt w oczach Marii bardzo mu było miło. Uśmiechnął sie do swoich mysli.
Cały czas katem oka obserwował wampirzyce.

Maria

- Jeszcze nie jesteśmy na sali, a ja już się zachwycam - nadal się rozglądała. - Pomyśleć, że nigdy nie dane było mi być w takim miejscu - odwróciła ku niemu głowę.
- Dziękuję Jazz - powiedziała wesoło.

Jasper Hale

-Przyjemność po mojej stronie-odpowiedział z usmiechem
Wstał wyciągnął dłoń w jej kierunku mówiąc-Zapraszam Panią na obejrzenie mniemam wspaniałego widowiska.
-Na pewno będzie duzo nie zapomnianych wrażeń, idziemy?

Maria

- Taaak - odpowiedziała, poprawiając drugą ręką sukienkę i włosy.
Weszli na salę, a dziewczyna oczywiście od razu przystanęła, a jej usta uformowały wielkie "o" xD
- Ale ta sala jest wielka - powiedziała szeptem. - Gdzie mamy miejsca? - spytała, patrząc to na miejsca pod sceną, to na małe loże na górze.

Jasper Hale

Jasper widzac jej zaskoczenie szepnał do ucha-miejsce 24, 25 przy tarasie.
Po czym wskazał jej miejsce. Doszli i zajeli miejsca.
-Za chwile zgasna swiatła i mrok okryje cała sale-szepnał jej do ucha i cicho zasmiał

Maria

- Wyskoczą wampiry i zacznę się bać - zachichotała. - Jakby tu jeden przy mnie nie siedział już - musnęła ciemnymi lokami jego twarz.
- Miłej zabawy - uśmiechnęła się promiennie do chłopaka i spojrzała na scenę. Po chwili zapadły ciemności i rozpoczął się musical.

Jasper Hale

Jasper usmeichnał sie delikatnie do Marii i skupoił cała uwage na tym co sie zaczynało dziac na scenie. Aktorzy w bardzo realistyczny sposob odgrywali postacie, poszczegolne wampiry. Ale najbardziej zaintrygował go watek uczuciowy. Zaczał sie zastanawiac jak to jest naprawde. Nad tym co było miedzy nim a Alice i ogolnie. Mimowolnie dotknał dłoni Marii

Maria

Kiedy chłopak dotknął jej dłoni, przeszył ją przyjemny dreszczyk. By go jednak nie peszyć nie patrzyła na niego, ani nie nie zrobiła żadnego ruchu.
Patrzyła na aktorów z zainteresowaniem, słuchała piosenek, śmiała się, jednak niektórych wątków nie rozumiała. Ale tylko dlatego, że niektórych sytuacji nie znała. Spoważniała nieco, choć i tak miała dobry humor. Odetchnęła głębiej, nagle wpatrując się w jeden punkt.
Na chwilę odpłynęła, sięgając do swoich marzeń, dawno zakopanych w ziemi. Potem jednak znów wróciła do przedstawienia, teraz obserwując wszystko uważnie aż do samego końca.

Jasper Hale

Jasper poczuł jakby delikatne zadumanie Marii. Troszke mocniej scisnał jej dłoń w swojej, a potem przez ułamek sekundy przygladał sie jej twarzy. Po chwili delikatnie musnał dłonia jej aksamitny policzek i spogladał na nia.

Maria

- Tak/ - gdy już mogła, spojrzała na niego uważnie. Dotyk jego dłoni wciąż czuła na swoim policzku. Ciepło, coś czego tak bardzo potrzebowała.
Ujęła jego dłoń i pogłaskała ją czule z pewną nieświadomością.

Jasper Hale

Jasper popatrzył przez moment głeboko w jej ciemne oczy. Jeszcze raz pogładził ja po policzku a potem delikatnie pocałował w czołko. Trzymajac jej dłon w swojej delikatnie złozył na niej pocałunek i spojrzał na Marie takim dziwnym wzrokiem. Własnie zaczeła sie ostatnia piesn musicalu gdy Jasper delikatnie objał swoimi dłońmi jej twarz i złozył deliaktny pocałunek na jej ustach.

Maria

- Jazz? - szepnęła, patrząc na niego z zainteresowaniem, lecz zanim zdążyła coś dodać, chłopak ją pocałował. Miała trzy opcje: odsunąć się, dać mu w twarz <lol2> albo uciec lecz... wybrała opcję czwartą Razz

Delikatnie, bez zbędnego pośpiechu, gwałtownego ruchu, oddała pocałunek, odpływając gdzieś ku swoim najlepszym wspomnieniom. Bo chwile z nim, były zawsze najpiękniejsze. Chwile, w których czuła się potrzebna i choć troszkę kochana.

Jasper Hale

-Mario-wypowiedział szeptem jej imie prosto do ucha Delikatnie przytulił wampirzyce do siebie i wtulił twarz w jej ciemne loki. Czuł jej zapach i starał sie skupic . Dłonia głaskał jej głowe i jej włosy. Drugą reką obejmował ja w talii.
Gdy swiatła rozbłysły nie puscił wcale dziewczyny. Nic go nie obchodziło ze inni moga patzec dziwnie.
Po chwili puscił ja podał reke i powli razem zaczeli wychodzic z sali
-Jak ci sie podobało?-spytał

Maria

A o co pytasz? - powiedziała w myślach, patrząc na niego łagodnie, z wielką czułością.
- Podobało się, bardzo. I do śmiechu i do namysłu - odpowiedziała. - Coś w tym było, wiesz? I nastraja całkiem dobrze. Az mnie samej zachciało się śpiewać i tańczyć - uśmiechnęła się.
Dla Ciebie!

Jasper Hale

-Wcale Ci się nie dziwię-odparł zaciekawiony
-Wiesz...-zaczął-Bardzo często, przynajmniej jesli chodzi o mnie, po obejrzeniu czegos takiego ma się pewnego rodzaju przemyślenia, odczucia. Są one tak rózne jak ludzie i nie tylko oni-spojrzał wymownie na wampirzyce i siebie, a potem się usmiechnął. Odgarnął opadajacy kosmyk z jej twarzy.
-Bardzo sie ciesze ze Ci się podobało-mówiac to czuło się prawdziwą radość z zaistniałego faktu.
-Jest jeszcze wczesna godzina. Masz moze jakies specjalne zyczenie na kontynuacje wieczoru?-miał na mysli oczywiscie miejsce gdzie mogliby sie udac. Postanowił ze to bedzie jej wieczór.

Maria

- Wczesna godzina, ale już robi się ciemno - powiedziała, patrząc na niebo, gdy wychodzili z teatru.
- Nie wiem, ciężko mi powiedzieć. Zbyt mało rzeczy poznałam, by się na coś zdecydować.

Jasper Hale

Jasper przygarnał ramieniem Marie.
-Wiem, ze jeszcze mało wody upłyneło i jeszcze duzo zostało przed Tobą, ale moze jednak-spojrzał na nia a w jego spojrzeniu zawarta była prośba. Czekał cierpliwie wpatrzony w ciemną toń jej oczu. Jego oczekiwania przerwał sygnał fona. Wyciągnął z kieszeni i zbaraniał na chwil kilka. Nie mógł uwierzyć to co przeczytał.
-Skąd ona wie?-zaczął sie zastanawiać. I jak mogła tak powiedziec ze ja nie szukałem. Zmarszczył brwi i zrozumiał ze juz nie ma nic.
Jedna mysl krązyła mu po głowie-Ona chce rozwodu...-postanowił sie za mocno nie zagłebiac w tej chwili. I tak to, co przezył dało mu wystarczająco do zroumienia co Alice chce zrobić. Kiedy tak analizował wiadomość dotarł do niego fakt o ktorym zapomniał - Przeciez ona wie, widzi, to jej natura, jak mogłem....zapomnieć?-bardziej stwierdził niz zapytał sm siebie. Nie wazne było, ze ktos moze to usłyszec. Nawet nie zauwazył wpatrzonego wzroku Marii. Zapomniał o wszystkim.

Maria

Dziewczyna nie odezwała się słowem. Patrzyła na niego i widziała w jego oczach to, co przeżywał. Jednak nie chciała przerywać jego rozmyślań. Wiedziała dokładnie co teraz przemykało przez jego myśli, czując tę samą bezsilność i beznadziejność przeplataną z pustka, co on. Chcąc niejako dodać mu otuchy i pokazać, ze nie jest sam, ścisnęła jego dłoń, żałując że nie potrafi przelać w jego serce trochę nadziei i otuchy.
- Teraz wiesz, jak ja czuję się przez prawie całe swoje życie... - szepnęła z goryczą, nie wiedząc nawet czy słyszy te słowa.
Oddaliła się na kilka kroków i usiadła na schodku, podkurczając nogi i obejmując je ramionami. Jej smutek, mieszał się z jego i było jej przykro jeszcze bardziej.

Jasper Hale

Jasper był tak pochłoniety myslami na temat Alice, ze dopiero po jakimś czasie zauważył brak Marii obok siebie. Rozejrzał się uważnie i w końcu zauważył ja na schodach. Podszedł, przykucnął obok i szepną-Rozumiem co przeżywałaś, to nie jest łatwe, ale....dam radę-delikatny usmiech pojawił sie na jego twarzy. Po chwili wstał i pomógł wstac Marii.
-Niezależnie od wszystkiego, nie bedziemy sobie psuli tak wspaniałego wieczoru, prawda?Spojrzał przenikliwie na wampirzycę.-Na co masz dzis ochote?-mruknał jej do ucha w tym samym czasie schował telefon, ktory wczesniej wyciszył

Maria

Wesołe ogniki zgasły w jej oczach, jednak starała się uśmiechać.
- Nie wiem, może pójdziemy do hotelowej kawiarni? Widziałam plakat po drodze, że dziś są tam występy tancerzy z Meksyku - powiedziała nieśmiało.

Jasper Hale

-Hmm-zastanowił sie przez chwilę-nigdy nie byłem na takim występie.
-Idziemy , ale Ty prowadzisz-odparł z usmiechem i delikatnie szturchnał ja w ramie

Maria

- W porządku. To nawet blisko, widziałam ten hotel jak tu szliśmy - odwzajemniła uśmiech i ciągnąc go delikatnie za rękę, poprowadziła na miejsce.

/Hotel (zaczynasz Razz

)

Jasper Hale

Jasper dał sie poprowadzic Marii w stronę który wskazała paluszkiem.

/hotel