Korytarz

Emma

- Ciebie? Dziwadłem? Fakt, jesteś zupełnie inny niż dzisiejsza młodzież. Dobrze wychowany, kulturalny, uroczny... przy... - urwała, nie chciała żeby wiedział zbyt wiele - choć troche nieostrożny w jeździe samochodem. - uśmiechnęła się do niego, nadal jej serce nie mogło przyzwyczaić się do nadludzkiego piękna Edwarda.

Edward

Zaśmiał się gdy urwała zdanie.
- Zawsze taki byłem a szybka jazda i sportowe auta to moja słabość - zaśmiał się. Ciągle słyszał przyśpieszone bicie jej serca. Bardzo ją lubił ale bał się, że kiedyś może ją skrzywdzić. Zamyślił się.

Emma

- Coś nie tak? - spojrzała na niego, kiedy zamyślił się nad czymś. Była bardzo ciekawa nad czym - Jeśli Cię uraziłam czymkolwiek to przepraszam. - zależało jej, żeby go nie urazić, nie chciała kończyć tej znajomości. - Gdzie jest klasa biologiczna? - spróbowała zmienić szybko temat. Uśmiechnęła się do niego delikatnie i odganęła kosmyk włosów za ucho.

Edward

Otrząsnął się.
- Nie nie, przepraszam - uśmiechnął się. Teraz dopiero docierało do niego jaka jest delikatnie i że może ją skrzywdzić. Nie chciał kończyć tej znajomości.
- Jest na końcu korytarza - uśmiechnął się.

Emma

- To jeszcze spory kawałek... - poprawiła torbę na ramieniu. - Ech... stresuje się. Nie lubie nowych sytuacji. - spojrzała w sufit - Mogłam darować sobie wczoraj to rzeźbienie, przynajmniej byłabym wyspana i najedzona. - potknęła się o własne nogi, jednak nie przewróciła, odruchowo złapała się jego ramienia aby stanąć prosto.
- Przepraszam - szybko zabrała dłoń - Niezdara ze mnie. - uśmiechnęła się lekko, było jej głupio. - Zawsze jest tutaj tak zimno?

Edward

- Nie ma się czym stresować, pewnie będziesz siedzieć ze mną bo tylko ja siedzę sam - zaśmiał się.
- Uważaj jak chodzisz - powiedział ostrzejszym tonem.
- Przepraszam , po prostu nie chce żeby Ci się coś stało. - powiedział patrząc na nią i ignorując pytanie o temperaturę.

Emma

- Przepraszam, przepraszam... będę uważać - przewróciła oczami - jeśli nie chcesz to mogę iść metr od Ciebie. - odsunęła się nieco.

Edward

- Nie - powiedział szybko jakby bał się, że odejdzie.
- Po prostu nie wiem czy jestem dla Ciebie odpowiednim towarzystwem. - posmutniał

Emma

- Fakt... przy Tobie na pewno nie wyglądam na modelkę... ale mi jest z Tobą bardzo dobrze i przyjemnie - zwolniła mówić, troche dała się ponieść. To wina jego wyglądu!
- Nie chciałabym kończyć znajomości, no chyba, że Ty chcesz. Nie będę Ci przeszkadzać. Mogę sobie iść - spuściła wzrok, starała się trzymać cały czas ten sam ton głosu, ale troche się łamała.

Edward

- Nie chodzi o to jak wyglądasz bo wyglądasz cudownie - powiedział z uśmiechem.
- Też jest mi dobrze i bardzo lubię z Tobą spędzać czas ale to nie dotyczy Ciebie - powiedział - nie chcę Cię skrzywdzić - dodał.

Emma

- Jesteś macho, który zabawia się kobietami i rzuca je? A poprostu robi Ci się mnie żal? - spojrzała na niego i zaśmiała cicho. - Nie zrobisz mi krzywdy. Jesteś bardzo dobry, nie boje się Ciebie.

Edward

- Nie ja szanuję kobiety - powiedział dumnie.
- Nie możesz być tego pewna - powiedział z powagą - co jeśli przypadkowo mógłbym Cię skrzywdzić? - posmutniał

Emma

- Bardziej prawdopodobne, że spadnie na mnie meteoryt. - skwitowała jego wypowiedź. Pewnie poprostu chce skończyć znajomość... ma mnie dość.
- Jesteś dobry... nie zrobiłbyś mi krzywdy. Na prawdę nie czuje się zagrożona z twojej strony, wręcz przeciwnie. Czuje się bezpiecznie przy Tobie. - serce nie przestawało jej szybko być, spojrzała na niego i uśmiechnęła się. Lubiła na niego patrzeć.

Edward

- Nie wiesz o czym mówię - powiedział z powagą.
- Cieszę się, że mi ufasz i czujesz się bezpiecznie. - westchnął i pogłaskał ją po głowie - i nie mam Cię dość - zaśmiał się bo akurat tą myśl usłyszał. Cieszył się, że niektóre z nich słyszy.

Emma

Spojrzała na niego dziwnie, zastanawiała się skąd on może wiedzieć... czy aż tak po niej widać? Albo po mnie widać... albo on czyta moje myśli... albo to zbieg okoliczności...
- To dobrze, bo ja Ciebie też nie - uśmiechnęła się kiedy pogłaskał ją. Jego dotyk sprawiał jej przyjemność. - Nie jest Ci zimno?

Edward

W jednej chwili się odsunął .
- Przepraszam - mruknął - nie nie jest a czemu? - spytał jakby nie wiedział o co jej chodzi.

Emma

- Nie nic, poprostu... masz chłodne dłonie. Myślałam, że może Ci zimno tak jak mnie. - uśmiechnęła się do niego. Nie chciała ciągnąć tematu, zauważyła, że tego wątku unika.
- A pasy w samochodzie i tak będziesz zapinać. - przypomniało jej się nagle. - Nie zamierzam słyszeć, że zginąłeś w tragicznym starciu srebrnego volvo z drzewem.

Edward

Ściągnął bluzę, którą nosił dla zachowania pozoru i włożyła na nią.
- Masz będzie Ci cieplej - powiedział.
- O nie! Ostrzegałem, że nie będę zapinał pasów - zaśmiał się - i nie martw się nie zginę w starciu srebrnego volvo z drzewem - zachichotał

Emma

- Dziękuję - zarumieniła się lekko, ale nie prostestowała. Uwielbiała jego zapach, przyprawiał ją o zawrót głowy. I tym razem lekko się zachwaiała, ale dzielnie szła dalej. Wtuliła się w jego bluzę.
- Będziesz zapinał, albo będę Cię zmuszać do tego. Wiesz ile ludzi ginie na drodze? Nie chce, żeby Ci się coś stało. Twój styl prowadzenia to prośba o wypadek! Więc pasy bezwzględnie są dla Ciebie obowiązkowe. - wtuliła policzek do ramienia, wyglądało to nieco dziwnie. Próbowała spreparować, że tylko odgarnia niezdanie włosy a w rzeczywstości próbowała przytulić się do jego bluzy.

Edward

- Zobaczymy z Tymi pasami - zaśmiał się.
- Wiesz, weź sobie tą bluzę - zachichotał - i tak miałem kupić nową a Tobie się najwyraźniej -spojrzał na nią jak się w nią wtulała - chyba podoba - dokończył śmiejąc się pod nosem.

Emma

Zarumieniła się i natychmiast przestała przytulać do jego bluzy. Znów wyszłam na idiotkę...
- Nie musisz... mogę Ci ją oddać. Jestem, prawie wytrzymała na zimno. Chociaż zimno dzieli się na przyjemne zimno i nieprzyjemne zimno. - pokręciła głową - Nie ważne. Nosisz może szkła kontaktowe?

Edward

- Zatrzymaj ją - powiedział.
- Nie a czemu pytasz? - spytał zaniepokojony tym pytaniem.

Emma

- Tak sobie. - wzruszyła ramionami. - Próbują ciągnąć rozmowę. Zanim znów zaczniesz wymyślać, że jestem w niebezpieczeństwie... tylko dlatego, że masz mnie dość.
Chociaż głowę bym dała sobe uciąć, że wczoraj miał jaśniejsze oczy... cóz, może mam przewidzenia. Uśmiechnęła się do niego bardzo szczerze i spróbowała dyskretnie przytulić się do jego bluzy.
- I dziękuję za bluzę. Skoro nie będzie Ci potrzeba, to chętnie zatrzymam. - po chwili jednak dodała - poprostu podoba mi się materiał, z jakiego jest zrobiona. - uśmiechnęła się. I zapach... twój zapach... zwala mnie poprostu z nóg... czemu on wygląda jak model, a ja jak czarownica?

Edward

Wybuchnął śmiechem. Coraz częściej kawałki jej myśli udało mu się usłyszeć.
- Nie ma za co. Nie będzie mi potrzebna. W sumie mam wiele ubrań do wyrzucenia więc jeśli chcesz - wciąż się śmiał.
- Po prostu moja siostra dba o to żebym nie wychodził dwa razy w tym samym stroju - krzywił się.

Emma

- Twoja siostra? Chętnie ją poznam. O ile chcesz mnie komukolwiek przedstawić. - wzruszyła ramionami i uśmiechnęła się.
- Chętnie wzięłabym twoje ubrania, ale pewnie wyglądałoby to dziwnie. - zaśmiała się cicho. - Tobie we wszystkim dobrze.

Edward

- Kiedyś ją poznasz. Teraz wyjechała ale wróci. - zaśmiał się.
- Ona już o to zadba wiesz to jest chyba nie tyle co moja siostra ale moja najlepsza przyjaciółka - uśmiechnął się ciepło na myśl o Alice.

Emma

- To dobrze - uśmiechnęła się. - Ale wątpie aby jej się podobało, że biorę od Ciebie ubrania. - jakaś dziewczyna uderzyła w nią ramieniem.
- Przepraszam - poszła jednak dalej. - Niezadrna jestem... - westchnęła - Muszę zadzwonić do Elizabeth czy mnie odbierze ze szkoły. Pewnie już nie śpi i podgląda co rzeźbiłam - przewróciła oczami. - A Ty jakie masz plany na dziś?

Edward

- Nie zajmuj jej czasu ja Cię odwiozę - uśmiechnął się do niej.
- Dziś? Nie dziś nic nie robię . - uśmiechnął się łobuzersko - a masz dla nas jakieś plany?- spytał patrząc na nią.

Emma

Dla nas... jak to świetnie brzmi... Serce znów zaczęło jej bić szybciej, nie jest pewna, ale chyba znów się zarumieniła. Zblizali się do sali biologicznej.
- No nie wiem... mama prosiła, żebym zrobiła jej zdjęcia jakiegoś klifu i drzew w... De Push? Czy jakoś tak... ale nawet nie wiem co to i gdzie tego szukać. - wzruszyła ramionami - Ale to mogę zrobić jutro. Dziś... sama nie wiem, jakieś propozycje? - spojrzała na niego, serce jej nadal biło jak szalone, a zapach bluzy jeszcze tylko to pogłębiał. Uśmiechnęła się jednak, lubiła jego łobuzerski uśmiech.

Edward

- Zapewne chodzi o La Push. - uśmiechnął się mimo tego miejsca.
- I nie stresuj się tak - powtórzył pocieszająco słysząc bicie jej serca.
- Wczoraj byliśmy w lesie to dziś możemy się przejść po mieście , oczywiście jeśli chcesz. Może masz ciekawszą propozycję.. - znów się uśmiechnął.

Emma

- Zaprosiłabym Cię do siebie, żebyśmy mieli spokój. Ale to zły pomysł. Elizabeth i spokój to dwa pojęcia przeciwstawne - uśmiechnęła się, znów przytuliła policzek do jego bluzy. - I wcale się nie denerwuje. Tylko zaraz spóźnimy się na lekcje.

Edward

- Nie spóźnimy się - otworzył przed nią drzwi do klasy.
- Wymyślimy coś później - uśmiechnął się czując wzrok uczniów na sobie i słysząc ich myśli.

/sala z biologii
[zaczynasz w sali ^^ ]

Nanchel · Gość

Po drodze nieco potargała sobie włosy. Weszła na korytarz w sali gimnastycznej i zapukała do pokoju wuefistów. Otworzył jej nauczyciel. Stała tam oparta o ścianę.
-Matko...Wszystko w porządku ,źle się czujesz ? -zapytał zaniepokojony nauczyciel. Vivien pokiwała głową.
-Hmm... chyba powinienem zwolnić Cię do domu... [...]
/teren przed szkołą

Julia

/sala nr 3 (biologiczna)

Szła pewnym siebie krokiem choć nie wiedziała dokąd. Zatrzymała się i zaczęła szukać kartki z planem. Jest. Tym razem już tylko pomyślała. Chemia... -i jak tu teraz miała trafić do właściwiej klasy. Zaczęła się rozglądać.

Gość

Szybko stanął obok niej
-Co teraz masz ?
Mówi starając sie uzyskać miły ton

Julia

Spojrzała na Blakea. Nie wiedziała, że szedł za nią.
-Chemie.. -odpowiedziała niepewnie.

Gość

-To idziemy razem bo ja też
Mówi z lekkim uśmiechem
-Julio a może po lekcjach pokażesz mi miasto ?
Mówi lekko niepewnie patrząc wprost w oczy dziewczynie
-Chyba że masz inne plany
Dodaje szybko spodziewając sie odmowy

Julia

Patrzała w oczy chłopakowi.
-Yhym - wypłynęło z jej ust, kiedy usłyszała to stwierdzenie. Zresztą, przecież nie zbaroni mu iść do klasy.
-Ja ... - i co miała powiedzieć? Sama ledwo znała miasto. Te kilka dni, od kiedy tu mieszka spędzała prawie całe w La Push. Chciała iść z nim, ale nie bardzo wiedziała gdzie. Nagle wpadła na pewien pomysł.
-Za bardzo nie znam miasta, ale wiem, gdzie jest fajna kawiarenka. Jeśli chcesz ... -spojrzała mu w oczy -możemy sie tam wybrać po szkole.

Gość

Nie wiedział jak ma okazać radość,w końcu miał cały czas świadomość że może skrzywdzić tą dziewczynę
-Bardzo chętnie,
Mówi dosyć pewnym i ciepłym tonem dalej patrząc jej w oczu ignorując inne osoby na korytarzu
-Wiec teraz trzeba tylko wytrwać do ostatniego dzwonka
Te słowa wypowiedział nachylając sie nad jej uchem

Julia

Zadrżała, kiedy chłopak zbliżył się do niej. Było w nim coś. Julia sama nie wiedziała, czy jest to coś dobrego, czy raczej złego.
-Tak-zgodziła się z nim i zaczęła szukać sali chemicznej.
-To chyba tutaj -powiedziała wskazując na sale.

/sala chemiczna.