Stołówka

Edward

Patrząc na ich zachowanie odsunął ją od siebie i spoważniał . Zamilkł i przyglądał się im z uwagą.

Gość

- A ja myślę, że wszystko z nią w porządku - uśmiechnął się łobuzersko, opierając łokcie na stole. Cały czas przypatrywał jej się. Nie tyle uporczywie, co z ciekawością. Intrygowała go.

Emma

Spojrzała na Edwarda, potem na podłogę, która ich dzieliła. Utkwiła w niej wzrok jakby zastanawiając się co ich rozdzieliło. Znów spojrzała na niego.
- Edward? - spojrzała mu w oczy, była zaniepokojona tą "odległością", a bardziej tym, że nie zareagowała wcześniej.
- Moja wyobraźnia jest bardzo spaczona... niestety. - wzruszyła ramionami i uśmiechnęła się lekko do Marcus'a. Potem uśmiechnęła się do Edwarda, z nadzieją, że się przysunął.

Edward

Odwzajemnił uśmiech i znów spoważniał. Wciąż ich obserwował. Nie zareagował kiedy się do niego odezwała i wciąż siedział na swoim miejscu.

Gość

Patrzył teraz to na Edwarda, to na Emmę. Może bardzo spostrzegawczy to on nie był, jak na wampira, ale widział że coś jest nie tak. Uśmiechnął się pod nosem i spojrzał na zegarek.
- Na mnie już czas. Muszę jeszcze coś załatwić - powiedział podnosząc się z miejsca - Do zobaczenia.
Ostatnie słowa skierował właściwie bardziej do dziewczyny. Posłał jej jeszcze jeden, uroczy uśmiech i wyszedł.

Emma

Zrobiło jej się bardzo dziwnie. Z jednej strony bardzo miło się rozmawiało z Marcus'em, jednak z drugiej czuła, że Edwarad się odsunął. Zamknęła oczy, wzięła głęboki wdech i przysunęła swoje krzesło bliżej Edwarda.
- Coś się stało? - spojrzała na Edwarda - Wiem, że nie wyglądam za dobrze, ale to nie powód żeby się mnie pozbywać, panie Cullen - uśmiechnęła się do niego.

Edward

- Nic się nie stało. Po prostu słucham - uśmiechnął się na siłę.
- A wyglądasz cudownie jak zwykle - zaśmiał się. Tym razem nie odsunął się ale nie ukazywał żadnych emocji.

Emma

To przeze mnie... Edward jest smutny... albo zły... w każdym razie to nic dobrego, a to przeze mnie. Posmutniała, było jej bardzo źle z tego powodu. Spojrzała na Edwarda i przytuliła go na chwile, pocałowała w policzek i posłusznie wróciła na swoje miejsce. Zaczęła znów bawić się kanapką.

Edward

Z jej myśli wyłapał parę słów: smutny, zły, przeze mnie .
- Nie męcz tak tej kanapki bo nie zostanie Ci nic na później - dodał bez emocji.

Emma

- Edward... - powiedziała łamiącym się głosem, bardziej w stronę blatu niż do samego Edwarda. Nadal "maltretowała" kanapkę. - proszę... - wyjąkała cicho i napiła sie soku.

Edward

- Co się stało? -spytał troskliwie słysząc jej głos - co byś chciała? - spytał i pogłaskał ją po głowie.

Emma

Uśmiechnęła się kiedy ją pogłaskał i przytuliła mocno do niego.
- No bo taki jesteś... jakbyś już mnie nie chciał... jakbym Ci się znudziła i w ogóle... - zaczęła delikatnie bawić się zagięciem na jego bluzie.

Edward

Przytulił ją.
- Przecież wiesz, że kocham Cię ponad wszystko - westchnął i pocałował ją w czubek głowy. Był ciekawy czy domyślała się co on czuł widząc ich zachowanie.

Emma

Uśmiechnęła się do niego, ponad wszystko nie chciała żeby był smutny. Delikatnie przyłożyła dłoń do jego policzka i pocałowała go delikatnie w szyję, następnie przytuliła się do niego głaszcząc go po policzku.
- Ja Ciebie też kocham.

Edward

Uśmiechnął się.
- uwierzę Ci na słowo - zaśmiał się.
- Idziemy na lekcję? - usmiechnął się

Emma

- Tak, chodźmy. - uśmiechnęła się, wrzuciła resztę kanapki do torby. Wstała szybko i spojrzała na Edwarda, następnie na Marcusa.
- Co teraz mamy? Biologię? - uśmiechnęła się do Marcusa, zaraz potem uśmiechnęła się do Edwarda. Nie chciała żeby czuł się smutny lub odrzucony.

Edward

Spojrzał niezbyt zadowolony na to , że Emma uśmiecha się do Marcusa. Uśmiechnął się do niej i włożył ręce do kieszeni. Szedł przez korytarze ze spuszczoną głową gapiąc się w podłogę.
- Sala jest na końcu korytarza - powiedział to co mu do głowy przyszło.

Emma

Przewróciła oczami i podbiegła do Edwarda, zagrodziła mu drogę.
- Edwardzie Cullen. Kocham Cię. - objęła go i pocałowała w policzek, delikatnie przegarnęła mu dłonią włosy. - I skoro już Ci to okazałam, a Ty nic sobie z tego nie robisz... to cóż. Idę na zajęcia. - po tych słowach wyszła szybko ze stołówki do klasy biologicznej.

//Sala biologiczna

Bella · Gość

/dom

Przyszła do stołówki skoro juz się spóźniła na lekcje nie będzie przerywac w połowie. Usiadła przy stolku z dala od innych

Bella · Gość

Zagapiła się tak więc nie było już sensu iść na chemie wstała i poszła przed siebie

/gdzies

Nanchel · Gość

Usiadła w stołówce na samym końcu i wyciągnęła książki do biologii. Zaczęła przerzucać kartki. Nawet na nie nie patrzyła. Ciągle myślała o czymś. Czuła się samotna... Myślała o Chrisie. Nie chciała do niego wrócić , ale brakowało jej go. Chciała ,żeby byli normalnymi przyjaciółmi.

kilka minut później ...

Zadzwonił dzwonek na następną lekcję którą była biologia.
/Sala Biologiczna

Gość

/ Sala nr. 13
Apollo otworzył drzwi od stołówki i przepuścił Julię w drzwiach.
-Hmmm to gdzie usiądziemy - powiedział po cichu - bo ja nie wiem co i jak w tej stołówce.

Julia

/sala matematyczna

Uśmiechnęła się, dziękując mu w ten sposób za ten miły gest.
-Możemy usiąść przy tamtym stoliku - Julia wskazała na miejsce, gdzie zdecydowanie był największy sposób. Ale najpierw musimy iść po coś do jedzenia. -powiedziała po czym ruszyła do kolejki. Na szczęście była niezbyt duża. Julka wzieła sobie Coca-Cole w puszce i spojrzała na Apolla, czekając aż on coś sobie wybierze.

Gość

Apollo poszedł za dziewczyną, rozglądając się po stołówce. Gdy podszedł do jedzenia poczuł, że jest mocno głodny, ale nie chciał zdradzić się, więc wziął tylko 2 pączki, jabłko i mleko.
-No to chodźmy usiąść - i ruszył w stronę stolika wskazanego przez Julię.
Postawił swoje jedzenie na stoliku i odsunął dziewczynie krzesło, sam zaś usiadł na przeciwko niej.
-Nie będziesz miała żadnych problemów, gdy będziesz jeść z nauczycielem ?- zapytał zaciekawiony

Julia

-Nie wiem-powiedziała -ale mam to gdzieś -uśmiechnęła się.
-Właściwie to niewiele osób tutaj znam, chodzę tu od niedawna.
-A Ty nie będziesz miał problemów, że siedzisz z uczennicą? -zapytała podobnym tonem.

Gość

-Dopóki nie oskarżysz mnie o molestowanie, nie będziesz przy mnie piła i paliła, to nie będę mieć problemów.

Julia

-Czyli problemów mieć nie będziesz, bo jak już wiesz ja jestem wzorowym uczniem -uśmiechnęła się i otworzyła swoją puszkę coli.
-O cholera!-powiedziała kiedy brązowy płyn zaczął spływać na jej białą bluzkę.
-Trzeba sie nazywać, żeby najpierw trząść puszką, a później ją otwierać -zaśmiała się z siebie. Masz moze chusteczki?-zapytała.

Gość

Apollo otworzył swoją teczkę znalazł w niej chusteczki, a także jedną bardzo przydatną rzecz. Wyjął z torby chusteczki i podał Julii. Była całkowicie zalana. Apollo popatrzył badawczo na nią.
-Mam małe dyskretne pytanie. Jaki masz rozmiar bluzki? - zapytał prawie szeptem.

Julia

-Dzieki-powiedziała biorąc chusteczki. Wyciągnęła jedną i zaczęła wycierać plamę.
Spojrzała na Apolla, kiedy zadał to dziwne pytanie.
- Eee "S" -odpowiedziała i zaczęła się zastanawiać po co mu to. -a dlaczego pytasz?

Gość

-No to tak ja myślałem, mam przy sobie t-shirt w tym rozmiarze. Chcesz?

Julia

Spojrzała na niego badawczo.
-Chce-powiedziała -a mogę wiedzieć skąd go masz? -zapytała

Gość

Apollo zaśmiał się i wyjął czerwoną koszulkę ze swojej torby.
-Po prostu ta torba jest bardzo pojemna, to koszulka mojej siostry, miałem jej ją wysłać, ale może jeszcze trochę poczekać.

Julia

-To masz siostrę?-bardziej stwierdziła niż zapytała.
-Ile ma lat?

Gość

-Oj mam bardzo dużo rodzeństwa. Siostra, do której należy ten t-shirt ma 19 lat.

Julia

-Acha, a nie będzie złą?-upewniła się Julka.

Gość

-Oczywiście, ze będzie bo wysyłam jej tą bluzkę drugi tydzień. Ale jak poczeka jeszcze tydzień to nic jej się nie stanie.

Julia

-I jaki Ty mi przykład dajesz?-zaśmiała się.
-Mogę tą bluzkę?-zapytała, po czym wyciągnęła dłoń w jego kierunku.

Gość

-Jasne trzymaj - i wyciągnął dłoń w stronę dziewczyny, po czym się przyjacielsko uśmiechnął.

Julia

Wzięła od niego bluzkę i odwzajemniła uśmiech.
-Dzięki -powiedziała -zaraz wraca- wstała i poszła do łazienki. Przebrała bluzkę, sprawdziła w lustrze czy przypadkiem nie założyła jej na drugą stronę, bo z jej zdolnościami to było możliwe. Całkiem dobrze wyglądała w tej siostrzano-Apollowej bluzce. Wróciła do stołówki i kiedy tylko usiadła przy stole usłyszeli dzwonek.
-A więc matematykę czas zacząć-powiedziała z uśmiechem.
-Idziemy?-zapytała

Gość

-No tak lekcja z prawdziwymi potworkami, chodź.
/Sala nr. 13 [ty zaczynasz xD ]