Korytarz

Gaspard · Wysłany: Pon 20:44, 30 Mar 2009 Temat postu:

-\pani doktor, pacjent się pani zgubił. - Powiedział sztucznym tonem łapiąc Deę za rękaw. - Obiecuję być grzeczny. - Złożył ręce jak do pacierza i zrobił niewinną minkę

Dea · Wysłany: Pon 20:47, 30 Mar 2009 Temat postu:

- Uwierzę jak zobaczę - westchnęła i wróciła po Embry'ego. Wzięła wózek i zaczęła pchać. Trochę jej było jeszcze słabo ale co tam. Ona nie podoła? Do drzwi zostało tylko kilka metrów.

Embry · Wysłany: Pon 20:48, 30 Mar 2009 Temat postu:

-Dea zaczekaj! -Embry jechał za nią elegancko na wózeczku- Zostawisz mnie tu? -zapytał jak małe dziecko.

Dea · Wysłany: Pon 20:54, 30 Mar 2009 Temat postu:

- Jak tak dalej pójdzie to obu was tu zostawię i wrócę do domu na piechotę.... - westchnęła ciężko. Właściwie Embry mógł sam jechać. ona nie miała siły go pchać. Znów jej sie zaczęło kręcić w głowie.

Gaspard · Wysłany: Pon 20:54, 30 Mar 2009 Temat postu:

-Może ci pomóc? - Westchnął widząc jak Dea z całych sił pcha wózek do przodu

Dea · Wysłany: Pon 20:58, 30 Mar 2009 Temat postu:

- Mógłbyś? - oddała Gaspardowi wózek - Dziekuję. Trochę mi słabo chyba jeszcze.... - zwolniła na chwilę kroku.

Embry · Wysłany: Pon 21:04, 30 Mar 2009 Temat postu:

-Zapraszam na kolana.. -mruknął Embry. Generalnie rzecz biorąc w piżamce nie wyglądał przecież tak źle. Mógłby iść sam. Jednak raczej nie wypuściliby go ze szpitala.

Gaspard · Wysłany: Pon 21:06, 30 Mar 2009 Temat postu:

Widząc, że Dea traci równowagę złapał ją pod boki i powoli usadził Embryemu na klanach.
-To jedziemy. - Powiedział i pchnął wózek ku wyjściu. Nie sprawiło mu to najmniejszej trudności

Dea · Wysłany: Pon 21:07, 30 Mar 2009 Temat postu:

- No przestań... Pacjent nie będzie na kolanach trzymał pani doktor - zaśmiała się poprawiajac lekarski fartuszek. - Gas zatrzymaj ten wózek... Przeciez w życiu nas nie wypuszczą tak...

Gaspard · Wysłany: Pon 21:11, 30 Mar 2009 Temat postu:

-A właśnie! Czy ten śmiertelnie przerażony biegajacy po całym szpitalu człowiek w bialym fartuszku, to twoja sprawka? - Spytał Embry'ego ignorując prośbę Dei

Embry · Wysłany: Pon 21:13, 30 Mar 2009 Temat postu:

-Moooja? O co Ty mnie podejrzewasz.... -sztucznie oburzył się Embry, na koniec wybuchając śmiechem.
-Należało mu się.

Dea · Wysłany: Pon 21:14, 30 Mar 2009 Temat postu:

Dea na wspomnienie lekarza wtuliła się drżąc w Embry'ego
- Nie mówcie o nim proszę... Wyjdźmy stąd już - powiedziała lekko histerycznie.

//teren przed szpitalem

Gaspard · Wysłany: Pon 21:14, 30 Mar 2009 Temat postu:

-Taak? - Spojrzał na niego ze zdziwieniem. - Biedny człowiek... Zobaczył cię w samej bieliźnie? Trauma pozostaje do końca życia...

Gaspard · Wysłany: Pon 21:29, 30 Mar 2009 Temat postu:

/Parking

Selene

/Sala chorych

- Ty biedaku też jesteś chory, albo byłeś. Widać po twoich oczach - przyjrzała mu się. - Przyzwyczaiłeś się już do Forks? - spytała.

Adam Knight

/ Sala chorych

- Mój stan fizyczny nie powinien cię za bardzo interesować. To nie jest ważne... - westchnął - Nie wychodzę prawie z pokoju.

Selene

- Oczywiście, że mnie interesuje! Choroba, to nic dobrego - skrzywiła się. - Ach, czy ja ci podziękowałam już za kwiaty? - spytała.

Adam Knight

- Przestań - powiedział mając na myśli jego stan zdrowotny - Nie masz mi za co dziękować. Powinnaś mnie wyrzucić. Przecież przez to że zachowałem się tak a nie inaczej zanlazłaś się w szpitalu. To moja wina. - Puścił ją pod drzwiami od łazienki. Widząc że zamierza coś powiedzieć rzucił - Skończ!

Selene

- Tak, masz rację- odepchnęła go od siebie i sama starała się jakoś iść. - Jestem głupia i tyle! - opadła we końcu na ławeczkę.

Adam Knight

- Powiedziałem tak? Chyba nie. - stanał nad nią z rękami skrzyżowanymi na piersi i oparł się bokiem o ścianę. - Mówiłem że ze mną nie jest łatwo. Zbyt wcześnie się ucieszyłaś. Prosiłem abyś to dobrze przemyślała. - popatrzył na nią ze smutkiem.

Selene

Wstała i złapała go za koszulę.
- Przemyślałam to! Wiem, czego chcę - puściła go. - Przepraszam.

Adam Knight

- Nieszkodzi. - usiadł obok Selene na ławce. Wiedział że z nią nie będzie łatwo. - Nie denerwuj się, proszę. - powiedzaił łagodnie co było do niego niepodobne.

Selene

- Denerwuję się, bo mam zawsze problemy z innymi. Każdego, kogo polubię denerwuję, albo ten ktoś nie chce mieć ze mną nic wspólnego - wyznała. - Czy ja jestem taka zła? Odpychająca? Brzydka i w ogóle? - spytała.

Adam Knight

- A czy ktoś ci tak powiedział? Znajdę go... - pogroził w żartach - Masz ze mną jakiś problem? Jaki? To ja miałem się zmieniać - przypomniał jej - Ty miałaś mi pomagać. Nie miało być odwrotnie.

Selene

- Jeśli chcesz, bym ci pomogła, to mów co się dzieje - jak przyjaciel, przyjacielowi! - ujęła jego dłoń. - Zaufaj mi, proszę! - dodała ciszej.

Adam Knight

- A dzieje się coś z czego miałbym ci się zwierzać? - Nie wiedział o co jej chodzi. Spiął się w sobie, nie był przyzwyczajony do tego typu rozmów.

Selene

- Nie chciałeś mi powiedzieć, jak się czujesz, co porabiasz... To są zwykłe, proste pytania. A od czegoś musimy zacząć - uśmiechnęła się nieśmiało.

Adam Knight

- Aaa... tak no cóż. Już mówię... - zakaszlał cicho w pięść - więc słyszysz jak się czuję. Najprawdopodobniej jestem chory na to co ty ale nie aż tak bardzo. A co robię.... Hm.. Kupiłem telefon.. - zrezygnował z ciągnięcia tego tematu ze względu na okoliczności w jakich aparat się zepsuł - Nie opuszczam pokoju.

Selene

- Rozmawiałeś z lekarzem? Masz lekarstwa? - spytała poruszona. - No i dobrze, ze kupiłeś telefon. warto go mieć pod ręką. A właśnie, przebywasz sam, bo jesteś chory, czy może dlatego, że nie wiesz dokąd pójść i co robić?

Adam Knight

- Mam lekarstwa. Selene uspokój się, nie jestem dzieckiem - przypomniał jej uśmiechając się - A siedzę sam, bo mi tak dobrze - odpowiedział przewrotnie.

Selene

- Martwię się i tyle - usprawiedliwiła się. - Adamie, mogę cię o coś zapytać?

Adam Knight

- To zależy o co. - w jego tonie czaiła się cicha groźba. Nie popełniaj głupoty...

Selene

- Mógłbyś coś dla mnie zrobić? Gdy wyjdę ze szpitala, chciałabym pojechać na plaże w La Push. To niedaleko. Mógłbyś mnie tam zabrać? Ja przez jakiś nie będę mogła prowadzić. Nie proszę, byś ze mną tam został, zrobisz jak zechcesz, ale spełniłbyś chociaż tę prośbę?

Adam Knight

Popatrzył na nią marszcząc czoło. Trzymał ją w niepewności, przedłużając chwilę swojej odpowiedzi, chociaż już wiedział co zrobi. Był w stanie na dużo się zgodzić jeśli ona go prosiła. Podrapał się po głowie. - Nie wiem... Może...

Selene

- Nawet jeśli mogłabym pojechać samochodem ojca i tak nie mam kierowcy. Tata jest zapracowany, a mama nie ma prawa jazdy. Mogę o to poprosić jedynie ciebie - popatrzyła na niego z nadzieją.

Adam Knight

- Nie widzę przeszkód. - poddał się całkowice.

Selene

- Dziękuję - przytuliła się do niego na chwilkę w podzięce. - Kocham tamte miejsca i bardzo mi ich brakuje. Kto wie, może spotkam znowu kogoś z mieszkańców La Push. To mili ludzie, znają ciekawe opowieści...

Adam Knight

Odepchnął ją delikatnie od siebie. Kiedy na niego spojrzała opuścił wzrok i pokiwał głowa, chcąc przez to powiedzieć że tak będzie lepiej. Nie był przyzwyczajony. Drażniło go to niezmiernie, chociaż było miłe.

Selene

Sel westchnęła cichutko. Nawet czysto przyjacielski gest nie był wskazany.
- O czym porozmawiamy? - spytała.

Adam Knight

- O czym chcesz. - powiedział, chciał rozmawiać ale nie wiedział od czego zacząć. Jego dotychczasowe rozmowy normalnie nie miały takiego obrotu.