Sala chorych

Demitry

- Nic mi nie trzeba - uśmiechnął się na słowa Kim - W takim razie do jutra

Kim

Uśmiechnęła się smutno i pocałowała go namiętnie na pożegnanie.
- do jutra - powiedziałą spokojnie i wyszła.

/dyżurka

Demitry

Gdy wyszła westchnął i opadł na poduszki.

Kim

/D.K.H.

Kim weszła spokojnie na salę. Starała się nie myśleć o tym że chłopak nie wiadomo ile spędzi na wózku. Wymusiła uśmiech. Podeszła do jego łóżka.
- cześć - powiedziała spokojnie i pocałowała go w policzek. Przystawiła sobie krzesło i usiadła.
- jak się czujesz?

Demitry

Przywitał Kim ciepłym uśmiechem.
- Coraz lepiej - uśmiechnął się i wziął lekarstwa.

Kim

Nadal miała lekko wymuszony uśmiech.
- to dobrze - powiedziała tylko i usiadła obok niego po czym przytuliła się do niego. Nadal trudno było jej pogodzić się z myślą że będzie jeździł na wózku.

Demitry

Objął ją jednym ramieniem i pocałował w policzek.
- Planujesz już jakoś święta?

Kim

Uśmiechnęła się cwanie.
- o nie. To co planuję to tajemnica i dowiesz się dopiero w odpowiednim czasie - powiedziała wesoło i pokazała mu język.

Demitry

Zaśmiał się cicho. Był ciekawy co przygotuje. Cieszyły go święta z kimś. Zawsze spędzał je samotnie.

Kim

Cóż, nadal martwiła się o niego, lecz wizja wspólnych świąt ją cieszyła. Pocałowała go delikatnie w usta.

Demitry

Oddał pocałunek.
- Kompletnie nic mi nie powiesz? - spojrzał na nią z uśmiechem.

Kim

Wyszczerzyła ząbki.
- jeżeli chodzi o święta to nic a nic - powiedziała wesoło znów składając na jgo ustach pocałunek.

Demitry

Gdy się od niej oderwał powiedział i spojrzał na nią mrużąc oczy:
- Na pewno? Zastanów się...- zaśmiał się.

Kim

- na pewno nic a nic nie powiem i tyle ! - oznajmiła i znów ujrzał jej piękny język. Tak łatwo to z nią nie ma Razz

Demitry

Gdy przestała go całować znów zapytał.
- To chociaż tak troszeczkę? Dla mnie... - i uśmiechnął się odsłaniając białe ząbki [xd]

Kim

Udałą że daje za wygraną.
- no dobrze. Więc Święta są dnia 24 grudnia - powiedziałą wesoło.

Demitry

Zaśmiał się:
- Muszę zapisać w kalendarzu. - pocałował ją - A może coś więcej? - zapytał, znowu mrużąc jedno oko.

Kim

Pokręciła wesoło głową.
- nie! Już nawet za dużo Ci powiedziałąm - oznajmiłą żartem. Przytuliła się do niego lekko nadal obserwując jego reakcję.

Demitry

- Zdecydowanie za mało - mrugnął do niej i pocałował - Nie mogę sięjuż doczekać, wiesz?
Spojrzał na nią:
-Rozmawiałaś z lekarzami?...

Kim

- ja tez - odpowiedziała i oddała pocałunek. Słysząc o lekarzach usiadła i spuśćiłą wzrok.
- Tak... - powiedziała cicho.

Demitry

Widząc, że jest smutna powiedział:
- Dobra. Tego tematu nie było i narazie nie będzie! Nie muszę wiedzieć - uśmiechnął się - Zrozumiano? - puścił jej oczko i przekręcił się na drugi bok żeby się napić. Syknął z bólu. Pocałował ją jeszcze raz przygryzając jej wargę. Jedną ręką głaskał ją po głowie, a drugą...cóż...miał unieruchomioną [xd]. Spojrzał jej w oczy.
- Pozwolą mi wyjść na święta? - a zaraz potem powiedział - Tylko tyle muszę wiedzieć! - i nie czekając na odpowiedź znów ją pocałował. Nie mógł się ich doczekać. Kim była jak jego ulubiona piosenka, której nie można przestać słuchać. Teraz głaskał ją ręką po plecach. Zaczął coś tam nucić czekając na odpowiedź.

Kim

Uśmiechnęła się delikatnie.
- no tak - odpowiedziała nie co weselej. Słysząc że go boli wywróciła oczami. Oddała powoli i zachłannie pocałunek również przygryzając jego wargi. Słysząc pytanie udała że się zastanawia.
- Tak, jeżeli nic Ci się nie pogorszy - powiedziała spokojnie po czym też go pocałowała.

Demitry

Choć tego nie okazywał w głębi duszy był najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi i nawet jego obecny stan tego nie pogorszył. Oddawał każdy pocałunek. Gdy weszła pielęgniarka z lekami oderwał się od Kim i odchrząknął.
- Dziękuję... - szepnął i połknął leki. Skrzywił się lekko i odstawił szklankę. Znowu pocałował Kim delikatnie i oparł swoje czoło o jej.

Kim

Uśmiechnęła się lekko i gdy weszła pielęgniarka zjechała tylko z delikatnymi pocałunkami na jego szyję. Gdy w końcu wyszła i Dem wziął leki uśmiechneła się wesoło. Oddała niespiesznie pocałunek.
- I co powiesz? - spytała żartem.

Demitry

- Hmm....A co mam powiedzieć? - zaśmiał się - Czuję się już lepiej...Mam prośbę... - spojrzał na Kim - Myślisz, że wypuścili by mnie już teraz?... Porozmawiasz z nimi?

Kim

Zastanowiła się.
- No nie wiem.... - odpowiedziała nadal zamyślona. Cóż, chciała b szybko wyszedł jednak nie była pewna czy powinien. Rozmyślała tak nad tym dłuższą chwilę.

Demitry

Posłał jej uśmieszek z serii "proszę". Przyglądał jej się tak przez chwilę po czym napił się wody. Westchnął i zamknął na chwilę oczy. Gdy je otworzył od razu spojrzał przez okno. Śnieg już nie padał. Szkoda...Lubił śnieg. Klimat tu był według niego dziwny.
- Gdybyś czegoś potrzebowała...- zaczął i wyciągnął z szufladki klucz - i nie miałabyś tego - uśmiechnął się i wręczył jej klucz - Mieszkam w La Push.

Kim

Schowała klucz do kieszeni. Cóż, teraz było to przydatne choć już zdecydowała gdzie będą święta.
- dzięki - powiedziała spokojnie. Cóż, nie pozostawało jej nic tylko zapytać się lekarzy. Pocałowała go delikatnie po cyzm wyszłą.

./dyżurka

Demitry

Spojrzał w stronę drzwi i uśmiechnął się. Modlił się w duchu żeby lekarze się zgodzili.

Kim

/dyżurka.

Kim weszła spokojnie do sali . Usiadła koło Demaa i przytuliła się do niego. Jej mina była powazna. Nie chciałą mu zbyt o tym mówić ale musiałą.

Demitry

- Iii...? - uśmiechnął się - Zgodzili się? - zapytał spokojnie i także przytulił Kim.

Kim

Spojrzała na niego smutno.
- tak ale... - zaczeła spokojnie po czym westchnęła.
- Możliwe że resztę życia spędzisz na wózku - oznajmiła w miarę spokojnie. W gębi było jej smutno, że tak to się skończy.

Demitry

Odwrócił tylko wzrok.
- Ok... - wykrztusił drżącym wzrokiem i napił się wody.

Kim

Przytuliła go mocniej czując ze tego potrzebuje. Żałowałą ze w ogóle poszłą do tych lekarzy... że pozwoliła mu wyjśc.
- przepraszam... - szepnęła cicho i chowałą wtarz w jego ramionach.

Demitry

- Hej... - pogłaskał ją po głowie - Nie masz za co przepraszać... - pocałował ją w czoło.

Kim

Pokręciła lekko głową nadal wtulona w niego.
- mam, nie powinnam była Cię puścić. - powiedziałą cicho. Przytuliłą go tylko jeszcze mocniej.

Demitry

- Ile razy mam powtarzać? - zaśmiał się - To tylko moja wina!

Kim

Jej jednak nie było do śmiechu.
- Ni eprawda - wtuliła się w niego jeszcze bardziej. Cóż, ona swoje wiedziała i uparta była. Gogłaskałą go lekko po boku.

Demitry

- Nie! - postawił na swoim - Nie możesz się o to obwiniać!

Kim

Cóż, do niej jak do słupa... Swoje wiedziała i uważała że jest to jej wina. Nie chciała teraz głupio dyskutować.
- Ja wiem swoje i się z emną nie kłuć - oznajmiła mu lekko podnosząc głowę nadal jednak nie patrząc mu w oczy.