Sala chorych

Selene · Wysłany: Sob 13:25, 28 Mar 2009 Temat postu:

Nie ma za co, Selene. - usłyszała. -
A właśnie, że jest. Jesteś dla mnie naprawdę dobry. I proszę, mów mi Sel - uśmiechnęła się. - Musiałam twardo spać, że nie Cię słyszałam. Przyjdziesz do mnie jeszcze?

Selene · Wysłany: Sob 13:40, 28 Mar 2009 Temat postu:

To zależy czy tego chcesz... - powiedział.
- Oczywiście, że tak. Gdybym nie chciała, to bym nie pytała - uśmiechnęła się. - I czy mógłbyś pójść do mojego domu i poprosić mamę o mój odtwarzacz muzyki? Bez muzyki chyba zwariuję. Mama nie przyjdzie do mnie dzisiaj, gdyż nie bardzo może, ale jeśli ty byś mógł...

Selene · Wysłany: Sob 14:01, 28 Mar 2009 Temat postu:

A czy twoja mama wyda mi sprzęt? W końcu mnie nie zna. Jestem dla twojej rodziny całkowicie obcy
- jeśli nie uwierzy, to niech przy tobie zadzwoni do mnie na komórkę. A ja jej potwierdzę kim jesteś. Ja ci ufam, to powinno wystarczyć - odpowiedziała hardo. - Proszę - dodała łagodnym tonem.

Adam Knight · Wysłany: Sob 14:30, 28 Mar 2009 Temat postu:

/ Dom Selene

Wszedł na salę. Jenny spała. Selene czekała na niego. Podszedł i podał jej odtwarzacz. Milczał kiedy przysunął sobie krzesło i zdjął kurtkę.

Selene · Wysłany: Sob 14:40, 28 Mar 2009 Temat postu:

- Cześć - zawołała na jego widok radośnie. - Miło cię widzieć. Mama bardzo była dociekliwa i podejrzliwa? - spytała na wstępie.

Adam Knight · Wysłany: Sob 14:44, 28 Mar 2009 Temat postu:

Skinął jej głową na powitanie i odpowiedział - Trochę.

Selene · Wysłany: Sob 14:52, 28 Mar 2009 Temat postu:

- Jak to mama! Ona zawsze się czepia, wypytuje i tak dalej. Ale jest kochana i nigdy nie wtrąca się w moje sprawy - uśmiechnęła się, a potem zakaszlała. - Jestem ci bardzo wdzięczna, za pomoc i spełnienie mojej prośby.

Adam Knight · Wysłany: Sob 14:57, 28 Mar 2009 Temat postu:

Wzruszył ramionami. Jak zawsze wydawała mu się zbyt uśmiechnięta i optymistyczna. Irytowało go to. Wyglądała lepiej od ostatniego razu. Nadal milczał i przeklinał się w duchu za to że przyszedł. Miałem co do tego inne postanowienie... Dlaczego dałem sie namówić na tą zabawę...? Nie wytrzymał i zapytał zrezygnowanym tonem. - Kim dla ciebie jestem?

Selene · Wysłany: Sob 15:07, 28 Mar 2009 Temat postu:

Sel zdawała się tyrochęzaskoczona tym pytaniem, jednak odpowiedziała.
- Traktuję cię jak dobrego znajomego, ba, jak osobę, która mogłaby być moim przyjacielem. Ale to nie ode mnie przecież zależy. Lubię cię- powiedziała szczerze.

Adam Knight · Wysłany: Sob 15:10, 28 Mar 2009 Temat postu:

- Zła odpowiedź - spojrzał na nią ze złością. Dziewczyno jak możesz...?

Selene · Wysłany: Sob 15:12, 28 Mar 2009 Temat postu:

- Dlaczego tak uważasz? - spytała poważnie, ale nadal łagodnym tonem.

Adam Knight · Wysłany: Sob 15:17, 28 Mar 2009 Temat postu:

- Bo nie jestem materiałem na twojego przyjaciela... Nie powinnaś się ze mną w jakikolwiek sposób wiązać... Może i bym chciał ale... Poprostu nie pasuję do ciebie. Jestem zły i wredny, przynoszę ci tylko kłopoty. Przemyśl dobrze to co powiedziałaś. Zastanów się nad tym. - dokończył spokojniej. Wbił w nią wzrok. Jego wyobraźnia podsuneła mu obraz : jakaś wyprawa z Sel... Bóg wie gdzie... I znów powtórka z Seattle.... I co...? Mam ją na to skazać?

Selene · Wysłany: Sob 15:41, 28 Mar 2009 Temat postu:

- Nie jesteś zły i wredny. czasem tylko zagubiony. Jeśli chcesz, potrafisz być dobry i opiekuńczy. Poza tym, dawno nie miałam się z kim spierać, a ja lubię ludzi z charakterem. Dlaczego nigdy nie spojrzysz na siebie z innej strony, nie chcesz znaleźć w sobie czegoś dobrego, co? - spytała.

Adam Knight · Wysłany: Sob 15:44, 28 Mar 2009 Temat postu:

Zaśmial się krótko co okupił atakiem kaszlu. Kiedy mu przeszło powiedział - Bo we mnie nie ma niczego dobrego.

Selene · Wysłany: Sob 16:02, 28 Mar 2009 Temat postu:

- A w zęby chcesz dostać? - spytała, uśmiechając się. - To, czy jest w tobie dobro, zostaw do zauważenia innym. Ja mówię, że jest i nie sprzeczaj się. Gdybyś był wredny, to byś nie pomagał innym i nie siedziałbyś tu ze mną.

Adam Knight · Wysłany: Sob 16:09, 28 Mar 2009 Temat postu:

Rozważył przez chwilę jej słowa. Popatrzył na nią badawczo, chcąc doszukać sie ironi, kłamstwa lub czegoś podobnego. Nie znalazł. Wyrzucił z pamięci to co myślał o niej przedtem. W ciagu kilku sekund podjął decyzję, która miała się w nim głęboko odcisnąć. - Dobrze, - zaczał poważnym tonem - jeśli tego chcesz mogę spróbować... - Odrzucił swe postanowienia sprzed kilkunastu godzin. - Jeśli nadal tego chcesz, mogę zacząć się z tobą przyjaźnić... Co ja najlepszego robię?

Selene · Wysłany: Sob 16:14, 28 Mar 2009 Temat postu:

- I to mi się podoba! - powiedziała z radością i podniosła się z łóżka, by cmoknąć go w policzek. - Ja naprawdę nie gryzę, nie biję i nie narzucam się. Myślę, że się dogadamy, tylko musisz naprawdę tego chcieć. Zobaczysz, że mam rację! ^^

Adam Knight · Wysłany: Sob 16:17, 28 Mar 2009 Temat postu:

- Hej! - wygiął się tak że nie dosięgła jego policzka - Uspokój się!

Selene · Wysłany: Sob 16:19, 28 Mar 2009 Temat postu:

Sel nie dała za wygraną; gdy się nie spodziewał, pociągnęła go za rękę tak, że sam wisiał teraz nad jej łóżkiem. Tym razem udało jej się dać mu buziaka.
- No, tak lepiej - puściła go zadowolona z siebie.

Adam Knight · Wysłany: Sob 16:24, 28 Mar 2009 Temat postu:

- Przestań - wywarczał nadal pochylony nad nią. - nie pozwalaj sobie.- Odsunął się od niej starajac się ukryć to że jednak zrobiło mu się przyjemnie.

Selene · Wysłany: Sob 16:31, 28 Mar 2009 Temat postu:

- To zwykły, przyjacielski gest - uśmiechnęła się niezrażona. - Musisz się do tego przyzwyczaić - dodała, biorąc do ręki swojego iPoda. - Lubisz ostrą muzykę, znasz to? - spytała włączając jeden z ulubionych utworów. Podała mu słuchawki, w których płynęły już pierwsze dźwięki piosenki. Sel zaczęła bezgłośnie śpiewać:

So as you read this know my friends
I'd love to stay with you all
Please smile when you think of me
My bodys gone thats all

(nie mogłam sobie darować Razz

)

Adam Knight · Wysłany: Sob 16:40, 28 Mar 2009 Temat postu:

Przysunął się do niej ostrożnie mając w pamięci zajście sprzed minuty. Włożył słuchawkę do prawego ucha i posłuchał. - Tak, znam - powiedział po chwili. Popatrzył na nią zaskoczony i oddał jej słuchawkę.

Selene · Wysłany: Sob 16:48, 28 Mar 2009 Temat postu:

- Więc co to jest? - spytała, sprawdzając go. Choć wierzyła, że zna. - I jakie są twoje ulubione piosenki? - spytała, nucąc po chwili dalej:

A tout le monde
A tout les amis
Je vous aime
Je dois partir
There are the last words
Ill ever speak
And they'll set me free

Adam Knight · Wysłany: Sob 16:54, 28 Mar 2009 Temat postu:

- To jest " A Tout Le Monde" zespołu Megadeth - powiedział pewnie. - A moje piosenki.... - Zamyślił się na chwile, nie wiedząc co wybrać.

Selene · Wysłany: Sob 17:04, 28 Mar 2009 Temat postu:

- Musi być coś, czego często słuchasz - uśmiechnęła się. - Ja słucham czego popadnie.

Adam Knight · Wysłany: Sob 17:09, 28 Mar 2009 Temat postu:

- Moją ulubiona piosenką jest "Running away" - powiedział cicho. Widząc zdezeorientowaną minę Sel wyrecytował kawałek tekstu z pamięci :

"Don't just turn and walk away
I can learn from my mistakes
Don't throw everything away"

Selene · Wysłany: Sob 17:14, 28 Mar 2009 Temat postu:

- Chyba jej nie znam - uśmiechnęła się. - Bardziej gustujesz w muzyce rodzimej, czy europejskiej? - spytała.

Adam Knight · Wysłany: Sob 17:21, 28 Mar 2009 Temat postu:

- Kiedy przyjdę do ciebie następnym razem... - Przyjdę? Ja chyba zwariowałem... - to przyniosę ci mój odtwarzacz i dam ci posłuchać. Jeśli zechcesz oczywiście mnie przyjąć. - Dodał po chwili namysłu. - Chyba w rodzimej - odpowiedział na zadane pytanie.

Selene · Wysłany: Sob 17:24, 28 Mar 2009 Temat postu:

- U mnie to jest różnie. I bardzo chętnie posłucham - położyła się ponownie, poprawiając sobie poduszkę. - Zobaczymy, co mamy wspólnego ze sobą.

Adam Knight · Wysłany: Sob 17:27, 28 Mar 2009 Temat postu:

- Też jestem tego ciekaw - powiedział wywracajac oczami. Siedział odprężony na krześle. Czuł się dobrze i nienawidził siebie za to. Patrzył na nią uśmiechnięty i zastanawiał się jak długo będzie go w stanie znosić. Słuchał jej słów. Rozmawiało się z nią łatwo i przyjemnie. Nie męczyło go to. Odpędził od siebie wszystkie przykre myśli. Nie czas teraz na to...

Selene

- Ciekawe kiedy wyjdę - powiedziała nieco smutniejszym tonem. - Nie mam zamiaru tu siedzieć. Zrobili mi badania, wiedzą co mi jest... Równie dobrze mogę teraz siedzieć w domu.

Adam Knight

- Pewnie niedługo. Wyglądasz coraz lepiej. - stwierdził patrząc na nią badawczo - Czujesz już się na tyle dobrze?- zapytał stroskanym tonem.

Selene

- Kaszel przejdzie. Gorączka spada... To było chwilowe osłabienie. Nic mi nie będzie - uśmiechnęła się lekko. - Nawet nic mnie nie boli. No plecy trochę, ale to od tego leżenia. No właśnie - może wyjdziemy na korytarz? Posiedzimy trochę na ławce.

Adam Knight

Wstał szybko i pomógł jej się podnieść z łóżka. Podał szlafrok wiszący na kołeczku. Pomagał. Czuł się dziwnie. - Jesteś w stanie? - zapytał wyciągając do niej rękę bo kiedy wstała zachybotała się lekko.

Selene

- Dam radę - wsparła się na jego ramieniu. - Po prostu wychodzę tylko do toalety, stąd to lekkie zachwianie - wytłumaczyła. - Możemy iść!

/Korytarz

Adam Knight

Szedł sztywono obok niej służąc swoim ramieniem. Droga do drzwi wydawała się niezwykle daleka w jego odczuciu.

/ korytarz

Selene

/korytarz

- Mógłbyś mi spakować owoce i takie inne drobne rzeczy? - spytała. - Ja wezmę rzeczy i doprowadzę się do porządku w łazience.

Adam Knight

/ Korytarz

- Tak, daj mi tylko jakąś torbę. - poczekał aż odsunie się od szafki. Na rękach miała ubranie złożone w schludną kostkę.

Selene

- Torba jest w kątku, w samym rogu szafki - wyjaśniła. - To ja idę, za moment jestem z powrotem - uśmiechnęła się. - Dziękuję - dodała, zanim wyszła.

/Łazienka

Adam Knight

Odprowadził ją wzrokiem. Nachylił się do szafki i wyciągnał torbę. Ale tu czysto...Zabrał się do tego o co go poprosiła. Jego myśli były inne niż dotychczas bo był w całkowicie innym nastroju. Jest jak... Zastanawiał się przez chwilę jak to dobrze określić. Siostra? Nie był do końca pewien czy to dobre określenie. Torba zapełniała się powoli. Tak dobrze sie z nią rozmawia... Wywrócił oczami i parsknął śmiechem przypominajac sobie jej słowa Kochanie... Pokręcił głową. Słoneczko... Ona mnie sprowadzi na złą drogę... Uprzątnął szafkę i zapiął torbe. Usiadł na krześle czekajac za swoja przyjaciółką. Przyjaciółką...? Chyba tak...